رییس دانشگاه معارف اسلامی: از جنبههای علمی خامنهای غفلت شده است



اعتصابکنندگان کارزار «سهشنبه های نه به اعدام» در زندان قزلحصار، در بیانیهای نوشتند که حکم اعدام توماج صالحی «تنها بخشی از کوه یخ جنایت در این حاکمیت استبدادی است» و «فقط شايد با بلند شدن فریاد اعتراضات همگانی علیه احكام اعدام، قابل پیشگیری باشد.»

پریسا صالحی، روزنامهنگار و فعال دانشجویی، برای اجرای حکم ۵ ماه حبس به زندان کچویی کرج منتقل شد. او به ۵ ماه حبس، دوسال تبعید، دوسال ممنوعالخروجی و دو سال ممنوعیت عضویت در شبکههای اجتماعی محکوم شده است.

کارگران بازنشسته ایران در چند شهر در اعتراض به رسیدگی نشدن مشکلات صنفی به تظاهرات کردند و شعارهایی را نیز علیه حجاب اجباری سر دادند و از توماج صالحی، خواننده مخالف جمهوری اسلامی که به اعدام محکوم شده، حمایت کردند.
بر اساس ویدیوها و اطلاعات رسیده به ایران اینترنشنال، کارگران بازنشسته روز یکشنبه نهم اردیبهشت دستکم و تاکنون در شهرهای اراک، اهواز، شوش تجمع اعتراضی برگزار کردند.
در تجمع و راهپیمایی کارگران بازنشسته در اراک، معترضان با اشاره به موج اخیر سرکوب زنان و دختران ایران برای اعمال حجاب اجباری شعارهایی چون «روسری رو رها کن فکری به حال ما کن» سر دادند.
همچنین ویدیوهای منتشرشده نشان میدهد بازنشستگان در اراک شعار «حجاب حجاب شعارشون، دزدی و غارت کارشون» سر دادند.
در اهواز، بازنشستگان تامین اجتماعی شعارهایی علیه دولت جمهوری اسلامی از جمله «رئیسی بیعرضه برگرد برو به حوزه» سر دادند.
در تجمع اهواز، شعار «توماج صالحی آزاد باید گردد» سر داده شد.
در تجمع اعتراضی کارگران بازنشسته شوش، هفت تپه و کرخه، که مقابل فرمانداری شهرستان شوش برگزار شد، کارگران شعار دادند: «کارگر داد بزن حقتو فریاد بزن».
همچنین گزارش شبکههای اجتماعی حاکی است که اعتراضات کارگران کارخانه کاغذ پارس که از روز اول اردیبهشت و پس از تعطیلی برخی از خطوط تولیدی این کارخانه و اخراج ۱۰۰ نفر از کارگران آغاز شد، همچنان ادامه دارد.
بر اساس گزارش این شبکهها، این کارگران به تعویق در پرداخت حقوق و حق بیمه خود نیز معترضند.
در سالهای اخیر، اعتراضات و اعتصابهای کارگران بخشهای مختلف ایران به ویژه صنعت نفت، گاز و فولاد در نقاط مختلف کشور بارها برگزار شده اما حکومت هنوز نتوانسته به مطالبات معترضان پاسخ دهد.
سایت هرانا در دیماه سال گذشته گزارش داد در سال ۲۰۲۳ میلادی تعویق یا عدم پرداخت حقوق کارگران برای دستکم ۹۴۳ ماه، دو هزار و ۸۹۱ اخراج یا تعدیل، سه هزار و ۴۰۹ مورد بیکاری، ۱۱۹ ماه فقدان بیمه کار برای یک میلیون و ۷۶۴ هزار و ۱۶ کارگر، پنج مورد تعطیلی کارخانه و دو هزار و ۶۲۱ کارگر بلاتکلیف در حوزه کار گزارش شده است.
در سال ۲۰۲۳ حداقل ۳۲۰ تجمع کارگری، یک مورد ممانعت از تجمع و ۱۱۱ اعتصاب کارگری به وقوع پیوست که بیشتر این تجمعات در ارتباط با مطالبات مزدی بودند.
روز شنبه گزارشهایی از بیکار شدن کارگران دیگر کارخانهها نیز منتشر شد.
کانال تلگرام «انجمن کارگران و استادکاران بانه» گزارش داد تنها چند روز مانده به روز جهانی کارگر، ۱۷۰ کارگر شهرداری سقز که در بخشهای خدماتی مشغول به کار بودند اخراج شدند.
طبق این گزارش، این کارگران با قرارداد ۸۷ روزه در بخشهای فضای سبز، اجراییات و نگهبانی مشغول به کار بودند.
همچنین ویدیوهای رسیده به ایراناینترنشنال نشان میدهند روز شنبه هشتم اردیبهشت، کامیونداران در شهرهای مختلف کشور دست از بارگیری و ادامه کار کشیدند. آنها در اعتراض به کاهش کرایهها و سهمیه سوخت کامیونهای خود دست به اعتصاب زدند.
علاوه بر کارگران و بازنشستگان، معلمان سراسر ایران نیز بارها نسبت به وضعیت معیشتی خود اعتراض کردهاند.
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان، به مناسبت روز معلم، برای تجمع مقابل سازمان برنامه و بودجه تهران در ۱۳ اردیبهشت فراخوان داد.

جعفر پناهی، کارگردان سرشناس سینمای ایران، با انتشار کلیپی از توماج صالحی، در اینستاگرام نوشت: «من و محمد رسولاف حتی تحمل شنیدن شرح شکنجههای توماج را نداشتیم.» او افزود: «اکنون بعد از این حکم قرون وسطایی وظیفه من و تو است که با انفعال خود، قلب پسر ایران را نشکنیم.»

محمد میرخانی، مشاور اجتماعی سازمان نظام پزشکی، شرایط دشوار کاری پزشکان در ایران را یکی از دلایل رشد قابل توجه آمار خودکشی در میان این گروه دانست.
میرخانی گفت: «زمانی رشته پزشکی، رشته بسیار محبوبی بود و موقعیت مالی خوبی هم داشت اما متاسفانه در چند دهه اخیر مشکلات مالی بیشتر شده است. پزشکان معمولا به دلیل شرایط شغلی از نظر خانوادگی و عاطفی حساستر میشوند و از سوی دیگر بیداریهای مکرر فرد را به شدت آسیبپذیر میکند.»
او فضای کاری پزشکان در بیمارستانها را «پادگانی» توصیف کرد و افزود این شرایط بهویژه برای دستیاران پزشکی (رزیدنتها) سختتر است.
به گفته میرخانی، دستیاران پزشکی «گاهی ۷۲ ساعت نمیتوانند بخوابند و این شرایط به شدت خطرناک است. معمولا این شرایط آنها را دچار افسردگی میکند.»
او به افت جایگاه پزشکان در جامعه و برخوردهای خشن بیماران و همراهان آنها با پزشکان اشاره کرد و گفت امنیت این گروه در محیط کار کاهش یافته است.
(به توصیه کارشناسان اگر با کسی یا کسانی روبهرو میشوید که از جملهها و عبارتهایی نشاندهنده افسردگی یا تمایل به پایان زندگی استفاده میکنند، از آنان بخواهید با پزشک معتمد، نهادهایی که در این زمینه فعالیت میکنند یا فردی مورد اعتماد، درباره نگرانیهایشان صحبت کنند. اگر به خودکشی فکر میکنید، در ایران با اورژانس اجتماعی با شماره تلفن ۱۲۳ تماس بگیرید.)
در روزهای اخیر و پس از انتشار خبر خودکشی سمیرا آلسعیدی، دانشیار روماتولوژی و عضو مرکز تحقیقات روماتولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران، بار دیگر زنگ خطر درباره نبود امنیت روانی در میان اعضای کادر درمان به صدا درآمد.
محمد عبدوس، پزشک در واکنش به مرگ خودخواسته آلسعیدی، در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «پزشکان بیشتر از سایر اقشار جامعه در معرض تنش و استرسهای فراوان کاری هستند.»
عبدوس افزود آلسعیدی یک روز قبل از خودکشی، قصد خود را برای انجام این کار با همکارانش در میان گذاشته بود اما آنها موضوع را جدی نگرفته بودند.
در دیماه سال گذشته، نیما شهریارپور، متخصص طب اورژانس اعلام کرد بر اساس پژوهشهای انجام شده، آمار خودکشی در میان اعضای جامعه پزشکی، بین ۳/۱ تا پنج برابر افزایش یافته است.
او افزود برای نمونه از میان ۱۴ هزار دستیار پزشکی در کشور، سالانه ۱۳ نفر به طور میانگین دست به خودکشی میزنند.
در اوایل فروردینماه مرگ خودخواسته پرستو بخشی، پزشک طرحی متخصص قلب منجر به واکنشهای بسیاری شد. او که در زمان مرگ تنها ۳۵ سال سن داشت، با خوردن دارو به زندگی خود پایان داد.
هادی یزدانی، فعال رسانهای حوزه پزشکی روز ۱۲ فروردین اتفاقات منجر به خودکشی این پزشک را نمونهای از «ظلم و تحقیر سیستماتیک» اعضای کادر درمان در وزارت بهداشت خواند.