بیانیه سه کارگر زندانی: حکم اعدام شریفه محمدی حیرت‌آور و جنون‌آمیز است
در ادامه اعتراض‌ها به صدور حکم اعدام برای شریفه محمدی، فعال کارگری، ۸۵ زندانی سیاسی در زندان اوین روز پنج‌شنبه ۲۱ تیر ماه دست به اعتصاب غذا زدند. شماری از فعالان کارگری زندانی نیز در بیانیهای این حکم را «ظالمانه، حیرت‌آور، جنون‌آمیز و غیرقابل قبول» خواندند.
طبق اطلاعات رسیده به ایران‌اینترنشنال، ۸۵ زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین از ساعت ۱۱ شب چهارشنبه ۲۰ تیر ماه در اعتراض به صدور «حکم ناعادلانه» اعدام شریفه محمدی و در همراهی با کمپین حمایت از او، اعتصاب غذا کردند.
۳۰ نفر از این زندانیان سیاسی در بند زنان، ۳۰ نفر در بند هشت و ۲۵ تن دیگر در بند چهار اوین هستند.
این زندانیان اعلام کردند تا ساعت ۱۱ شب پنج‌شنبه ۲۱ تیر به اعتصاب غذای خود ادامه خواهند داد.
آن‌ها پیش از این، از دیگر زندانیان و عموم مردم خواسته بودند در این حرکت اعتراضی با آنان همراه شوند.
شریفه محمدی، فعال کارگری محبوس در زندان لاکان رشت روز چهاردهم تیر امسال با حکم شعبه اول دادگاه انقلاب این شهر به اتهام «بغی» به اعدام محکوم شد.
قاضی برای انتساب این اتهام به محمدی، به مخالفت‌های او با اعدام در جمهوری اسلامی و گزارش وزارت اطلاعات مبنی بر عضویتش در «کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری» استناد کرد.
داود رضوی، حسن سعیدی و رضا شهابی، اعضای زندانی سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه که دوران محکومیت خود را در زندان اوین سپری می‌کنند، با صدور بیانیهای حکم اعدام شریفه محمدی را محکوم کردند.
آنان اعلام کردند: «هیچ کارگر و انسان شرافتمندی در کشور یافت نمی‌شود که این حکم ظالمانه را حیرت‌آور، جنون‌آمیز و غیرقابل قبول نداند.»
به گفته آن‌ها، محمدی هیچ جرمی مرتکب نشده و «عضویت سابق او در کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری»، جرم محسوب نمی‌شود.
این سه فعال کارگری زندانی تاکید کردند «اتهام واهی بغی» و «حکم بی‌شرمانه اعدام» علیه او باید فوری و بدون قید و شرط لغو شود.
صدور حکم اعدام برای محمدی با واکنش گسترده فعالان کارگری، مدنی و سیاسی و شماری از تشکل‌های مستقل صنفی مواجه شده است.
روز سه‌شنبه ۱۹ تیر ماه به دنبال دعوت «کمپین دفاع از شریفه محمدی» کاربران رسانه‌های اجتماعی با هشتگ‌های «آزادی شریفه» و FreeSharifeh اعتراض خود را به حکم صادر شده برای محمدی اعلام کرده و خواستار آزادی بی قید و شرط این فعال کارگری شدند.
پیش از آن ۱۶ زن زندانی سیاسی محبوس در اوین، با انتشار نامه‌ای به کارزار دفاع از شریفه محمدی پیوستند و خواهان لغو این حکم شدند.
آن‌ها با تاکید بر اینکه محمدی پس از هفت ماه بازداشت موقت، تحمل شکنجه و بازجویی در بازداشتگاه‌های مختلف، «در سناریویی نخ‌نما و با اتهاماتی بی پایه و اساس» به اعدام محکوم شده، اعلام کردند در کنار او و دیگر زندانیانی ایستاده‌اند که با خطر مرگ مواجه‌اند.
وریشه مرادی و ریحانه انصاری‌نژاد، زندانیان سیاسی نیز در نامه‌هایی جداگانه صدور این حکم را ناعادلانه خوانده و تاکید کردند جرم محمدی «کارگر بودن و سالم زیستن» است.
سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه، گروه اتحاد بازنشستگان، کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری و کارگران بازنشسته خوزستان، سندیکای کارگران شرکت واحد تهران، شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان و جمعی از نواندیشان دینی نیز در بیانیه‌هایی جداگانه صدور این حکم را محکوم کردند.
در خارج از ایران نیز تجمعاتی در محکومیت حکم اعدام محمدی شکل گرفت و مهم‌ترین سندیکاهای کارگری ایتالیا در اعتراض به این حکم بیانیهای صادر کردند.
محمدی روز ۱۴ آذر ۱۴۰۲ با اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» بازداشت و سپس با اتهام بغی مواجه شد.
بیش از یک ماه پس از بازداشت او و در روز ۲۳ دی ۱۴۰۲، شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان خبر داد محمدی به دست بازجوهای وزارت اطلاعات برای اعتراف اجباری علیه خود هدف ضرب و جرح قرار گرفته است.
جمهوری اسلامی از زمان روی کار آمدن همواره فعالان مدنی، کارگری و سیاسی منتقد حکومت را بازداشت، شکنجه و زندانی کرده است.
از آغاز خیزش سراسری ایرانیان علیه جمهوری اسلامی از شهریور ۱۴۰۱ تاکنون، سرکوب فعالان مدنی، صنفی، سیاسی و دیگر معترضان از سوی حکومت شدت گرفته است و کماکان ادامه دارد.
مهرداد گودرزوند، نماینده رودبار در مجلس، با بیان اینکه «باید قدر سرمایه مردم در حضور در انتخابات را بدانیم»، گفت: «مشارکت مردم در انتخابات حاصل تدابیر خامنه‌ای و اعتماد مردم به کشور، وطن و ساختارهای حکومتی بود.»
امیرعلی حاجی‌زاده، فرمانده نیروی هوافضای سپاه، با بیان اینکه «باید همه ملت و مسئولان با حمایت از پزشکیان به اجرای برنامه‌های کشور کمک کنند»، در روزنامه «جوان» نوشت: «امروز نظام اسلامی، ملت ایران و در رأس همه، خامنه‌ای پیروز میدان هستند و نباید در رای رییس جمهور خدشه‌ای وارد شود.»
تقی مهری، رییس سازمان نظام وظیفه عمومی فراجا اعلام کرد «دانشجویان، طلاب، مشمولان دارای برگه اعزام و یا افرادی که در مهلت قانونی قرار دارند، می‌توانند از اول ماه محرم تا پایان ماه صفر به قصد زیارت عتبات و راهپیمایی اربعین، بدون سپردن وثیقه، از کشور خارج شوند.
آتش‌سوزی گسترده در منطقه حفاظت شده خائیز در محدوده شهرستان بهبهان در استان خوزستان و شهرستان کهگیلویه در استان کهگیلویه و بویراحمد که از عصر روز دوشنبه ۱۸ تیر آغاز شده است، همچنان ادامه دارد.
باشگاه خبرنگاران جوان، وابسته به صدا و سیمای جمهوری اسلامی، روز پنج‌شنبه ۲۱ تیر گزارش داد با وجود تلاش‌های نیروهای مردمی و امدادی استان‌های کهگیلویه و بویراحمد و خوزستان، آتش همچنان در خائیز مهار نشده است.
حمزه محقق‌زاده، فرماندار شهرستان کهگیلویه درباره میزان خسارت‌های وارد شده به این منطقه حفاظت شده گفت طبق برآورد اولیه، بخش زیادی از مزارع، مراتع و پوشش گیاهی منطقه خائیز دچار آتش‌سوزی شده و هم‌اکنون دو بالگرد هلال‌احمر و ستاد بحران کشور برای مهار آتش در منطقه حضور دارند.
بهنام اندیک، دانشجوی منابع آب دانشگاه تهران، روز چهارشنبه با اشاره به نبود هلی‌کوپتر یا هواپیمای آب‌پاش برای خاموش کردن آتش در این منطقه، در حساب ایکس خود نوشت: «خائیز که یکی از بکرترین مناطق حفاظت شده کشورمان در کهگیلویه و بویراحمد است در آتش می‌سوزد و هیچ کاری از دست ما برنمی‌آید.»
باشگاه خبرنگاران جوان در گزارش خود «کوهستانی بودن منطقه، علوفه خشک و وزش باد شدید» را عامل مشکل‌ساز شدن کار اطفای حریق دانست و نوشت با وجود تلاش صد‌ها نیروی امدادی و مردمی از استان‌های خوزستان و کهگیلویه و بویراحمد، آتش کنترل نشده است.
منطقه حفاظت شده خائیز با مساحت ۳۳ هزار و ۳۸۵ هکتار در سال ۱۳۷۷ از سوی شورای عالی حفاظت محیط زیست در ردیف مناطق حفاظت شده کشور قرار گرفت.
این منطقه به گونه حیات وحش کل و بز معروف است و محل زیست دیگر گونه‌های جانوری و شکاری از جمله گرگ، گراز، کفتار، شغال، جوجه تیغی، کاراکال (سیاه گوش)، پلنگ، سنجاقک و انواع خزندگان است و پرندگانی شامل کبگ، تیهو، شاهین، بحری، عقاب، بلوط خور و سارگپه را در خود اسکان داده است.
این نخستین بار نیست که منطقه حفاظت شده خائیز کهگیلویه دچار آتش‌سوزی می‌شود.
خرداد ماه امسال نیز این منطقه دچار آتش‌سوزی شد که طی آن بخشی از مراتع طعمه حریق شدند.
در هفته‌های گذشته گزارش‌های متعددی درباره آتش‌سوزی در بخش‌های وسیعی از جنگل‌های زاگرس منتشر شده است.
روز چهارم تیر ماه در پی آتش‌سوزی جنگل‌های زاگرس، خبرگزاری تسنیم به نقل از محمد یزدان‌پور، فعال محیط زیست، این آتش‌سوزی‌ها را «عمدی» گزارش کرد و نوشت دلیل آن نابود کردن جنگل و تبدیل آن به باغ‌های انگور و انجیر است.
او افزود ستاد بحران بر خلاف گذشته در این زمینه تشکیل جلسه نداده است.
رضا دادمهر، استاد بازنشسته رشته جنگل، آذر ماه ۱۴۰۲ در گفت‌وگو با ایرنا به کمبود تجهیزات روز اطفای حریق در جنگل‌های کشور اشاره کرد و گفت: «یکی از دلایل طولانی شدن اطفای حریق در جنگل‌ها کمبود تجهیزات جدید است. به‌روز نبودن امکانات و تجهیزات اطفای حریق و وجود معضلات اقتصادی و اجتماعی از دیگر عوامل آتش‌سوزی‌ها محسوب می‌شود.»
آتش‌سوزی یکی از خسارت‌بارترین رخدادهایی است که برای جنگل‌ها رخ می‌دهد و به پوشش گیاهی، محیط زیست، خاک و زندگی موجودات زنده آسیب جدی وارد می‌کند.
با این حال مساله جنگل‌های زاگرس تنها موضوع محیط زیستی نیست. این جنگل‌ها که در ۱۱ استان کشور گسترده شده‌اند، زیست‌بوم ۱۰ میلیون نفر از مجموع جمعیت کشورند و ۷۰ درصد جمعیت عشایر کشور در آن زندگی می‌کنند.
