بخشدار چاروسا از توابع کهگیلویه: جنگلهای منطقه آتش گرفته و با الاغ به آنجا میرویم



«وقتی صاحبخانه خبر داد باید ۵۰ میلیون تومان به پول پیش و سه میلیون به اجاره خانه اضافه کنیم، تنها راهی که به ذهنمان رسید این بود که اطراف تهران را بگردیم تا خانهای با اجاره مناسب پیدا کنیم، اما پولمان به آنجا هم نمیرسید.»
«مینا» نام مستعار زن ۳۲ ساله است که سالهاست به طور مستقل و با پارتنرش در خانههای مختلف در خیابان نامجو تهران اجارهنشین هستند. او با اشاره به فشار صاحبخانه برای تخلیه منزل مسکونی ۶۵ متریشان به ایران اینترنشنال گفت:«صاحبخانه هر روز مشتری جدید میآورد، اما از آنجایی که خانه ظاهر مناسبی نداشت، کمتر کسی قبول میکرد با پول پیش ۲۰۰ میلیونی و اجاره ۱۱ میلیونی کنار بیاید. بعد از یک ماه یک زوج جوان که یک دختربچه ۳ساله داشتند، خانه را پسندیدند، اما پول کافی نداشتند.»
این زن جوان که هیچوقت فکرش را نمیکرد با یک زوج دیگر در یک خانه ۶۵ متری همخانه شود، گفت:«از آنجا که بودجه آنها هم کم بود با موافقت صاحبخانه قرار شد پول رهن و اجاره را تقسیم کنیم. اتاق بزرگتر را به آنها دادیم، چون بچه داشتند.»
آنها پنج نفری با ۲۰۰ میلیون تومان پول پیش و ۱۳ میلیون تومان اجاره ماهیانه، به طور اشتراکی در یک خانه زندگی میکنند. مینا در یک مغازه پوشاک در خیابان هفتتیر فروشندگی میکرد تا اینکه کارفرما تصمیم گرفت تعدادی از فروشندهها را اخراج کند که او هم یکی از آنها بود.
او از دوندگیهایش برای گرفتن حقوق دو ماه آخر کاریاش گفت و ادامه داد:«هنوز کار جدید پیدا نکردهام و مجبوریم با حقوق ۸ میلیونی شریک زندگیام که در یک رستوران کار میکند، روزگار را سپری کنیم. او درباره سختیهای زندگی اشتراکی در یک خانه ۶۵ متری به ایران اینترنشنال گفت: «از جروبحثهای خانوادگی گرفته تا اینکه هیچوقت نمیتوانیم مهمان داشته باشیم، چون هیچ فضای شخصی نداریم.» یکی دیگر از مشکلات زندگی اشتراکی، امکانات محدود خانه و استفاده مشترک از وسایل در مواقعی است که هر دو خانواده به آن نیاز دارند و گاهی همین موضوع اسباب جروبحث را فراهم میکند.

مینا با اشاره اینکه اتاقی که او و شریک زندگیاش در آن ساکن هستند، لوله کشی گاز برای نصب بخاری ندارد، گفت: «زمستانها من و پارتنرم باید از بخاری برقی استفاده میکردیم و هزینهاش را میدادیم، این تازه ماجرای یکی از هزاران جر و بحث ما بود.»
محسن مسعودیان پژوهشگر و مدرس دانشگاه در آبان ۱۴۰۰ در گفتوگو با سایت دیدهبان درباره خانههای اشتراکی در تهران گفته بود: «انتخاب خانههای اشتراکی تنها نوعی اجبار است که افراد به دلیل مسائل و مشکلات اقتصادی ناچار از گزینش آن شدهاند.» او با اشاره به این موضوع که در برخی کشورها چنین سبک زندگیهایی کاملا اختیاری است، گفته: «در ایران گزینش این سبک زندگی به دلیل مسائل و مشکلات اقتصادی است؛ یعنی افراد ناگزیر از روی آوردن به چنین سبکهایی از زندگی هستند.»
تقاضای فزاینده برای خانههای اشتراکی
یکی از مواردی که جامعهشناسان در سالهای گذشته بارها به آن اشاره کردهاند، تاثیر تورم بر کوچک شدن طبقه متوسط و سقوط این طبقه به زیر خط فقر است که تاثیر آن بیشتر از همه در بازار مسکن نمود پیدا میکند. صاحب یک بنگاه معاملات ملکی در منطقه تهرانپارس درباره افزایش تعداد زوجهایی که به دلیل نداشتن ودیعه (پول پیش) و اجارهبها، مایل به اجاره آپارتمانهایی با متراژ ۱۵۰ تا ۲۰۰ متر به صورت اشتراکی هستند، به ایران اینترنشنال گفت: «ما هر ماه با تعداد قابل توجهی از زوجهای جوان مواجه هستیم که توانایی مالی برای رهن و اجاره خانه را ندارند، ما گاهی آنها را به همدیگر معرفی میکنیم و گاهی خودشان یک زوج دیگر را پیدا میکنند.»
او اشاره میکند بعضی از این زوجها پرستار بیمارستان هستند و یا در کارخانه و شرکتهای حاشیه تهران کار میکنند، اما قادر به پرداخت اجاره کامل یک خانه نیستند. به گفته این املاکی به طور معمول حقوق یکی از دو نفر باید خرج اجاره شود و دیگری موارد ضروری خوراک و پوشاک را تامین کند که آن هم با تورمی که قابل پیشبینی نیست، سخت است. این صاحب بنگاه معاملات املاک واکنش صاحبخانهها به اجاره دادن یک خانه به دو زوج را متفاوت میداند و میگوید:«صاحبخانهای که ماههاست خانهاش خالی مانده چارهای جز پذیرفتن این موضوع ندارد، چون خودش هم باید این پول را به زخم زندگیاش بزند. البته بعضی وقتها هم پیش میآید که دو زوج با هم دچار مشکل میشوند و با ضرر زیاد، صاحبخانه را مجبور میکنند که قراردادشان را فسخ کند.»
داود بیگینژاد، نایب رییس اتحادیه مشاوران املاک تهران در تیرماه سال گذشته درباره زیاد شدن خانههای اشتراکی در تهران به خبرگزاری ایلنا گفته بود: «خانههای اشتراکی در آپارتمان اتفاق نمیافتد و تاکنون گزارشی درباره اجاره اشتراکی در آپارتمان گزارش نشده است.»
او به طور کامل این موضوع را انکار کرده و عنوان کرده تقاضایی برای اجاره اشتراکی دو خانوار در یک واحد آپارتمان نداشتیم. او گفته بود: «اگر این موضوع دیده شود سریعا این مورد را گزارش میدهند.»
بازنشستگانی که مجبور به زندگی اشتراکی شدهاند
بازنشستهها و افراد میانسال هم در میان گرانی و تورم ۶۰درصدی اجاره خانه مجبور به زندگی اشتراکی شدهاند. صاحب یک بنگاه معاملات املاک دیگر در خیابان نواب به ایران اینترنشنال گفت: «بعضی زوجها تازه عقد کردهاند، بعضیها هم یک بچه دارند، معمولا اینها خانههای ۷۰ تا ۳۰۰ متری را با رهن کامل اجاره میکنند و اتاق بزرگتر با اجاره بیشتر را خانواده بچهدار برمیدارد.»
پسر ۳۲ سالهای با نام مستعار سینا که در یک شرکت آرایشی و بهداشتی، پیک موتوری است، چند ماهی است با همسرش در جنوب شرق تهران با یک زن و شوهر مسن در یک خانه دوخوابه ۱۲۰ متری همخانه شدهاند. سینا و همسرش «مهدخت» دو سال پیش از همدان به پرند مهاجرت کردند و به دلیل مسافت زیاد مسیر و دیر رسیدن سر کار تصمیم گرفتند به تهران بروند.
سینا اشاره میکند که محل کارش یک شرکت آرایشی و بهداشتی در خیابان جردن است و میگوید:« زن و شوهر میانسال، یکی از اتاقهای خانه را برای اجاره به یک دختر مجرد گذاشته بودند، اما وقتی خانه را دیدیم موافقت کردند که یکی از اتاقها را به ما اجاره بدهند.»
او درباره دردسرهای زندگی اشتراکی در یک آپارتمان با یک زوج میانسال میگوید: «معمولا سعی میکنم ساعتهای بیشتری را در شرکت بمانم یا در خیابان همراه با همسرم اسنپ کار کنم تا دیرتر به خانه برویم. بعد از جنگ اعصاب روزانه در محیط کار و کل کل با مسافرها، روبهرو شدن با خانهای که هیچ حس مالکیتی نسبت به آن نداری تا استراحت کنی، وحشتناک است.»
تروماهای انباشته زندگی کودکان در اتاقهای کوچک
نوع دیگری از زندگی اشتراکی در جنوب تهران سالهاست رواج دارد. تعداد زیادی خانواده در خانههایی با حیاط مرکزی بزرگ که دور تا دورش را اتاقهایی احاطه کردهاند، زندگی میکنند. در حال حاضر اغلب این خانهها در منطقه شوش و مولوی اغلب مکانی برای زندگی مهاجران افغان و یا خانوادههای پرجمعیتی هستند که تازه از شهرهای دیگر به تهران مهاجرت کردهاند. صاحب یک بنگاه معاملات املاک در منطقه شوش به ایران اینترنشنال گفت: «اجاره اتاقها از ماهی دو میلیون داریم، تا پنج یا شش میلیون، اما معمولا همین اجاره را هم ندارند بدهند و باید هر روز برویم و مجبورشان کنیم که اتاقها را تخلیه کنند.»
حمید نام مستعار جوانی ۲۲ ساله است که در یکی از همین خانهها به دنیا آمده و بزرگ شده است. او که حالا دانشجوی روانشناسی دانشگاه تهران است، به ایران اینترنشنال گفت:«ما شش بچه ایم که هر کدام به فاصله سنی یک سال یا کمی بیشتر به دنیا آمدهایم. من تا ۱۶ سالگی که مستقل شدم به یاد ندارم در اتاقی بزرگتر از ۱۲ متر زندگی کرده باشیم.»
خبرگزاری وابسته به سازمان تبلیغات جمهوریاسلامی (مهر) در ۲۳ خرداد ۱۴۰۲ با انتشار لیست قیمت از خانههای اشتراکی در مناطق مختلف تهران نوشت:«کرایه اشتراکی فقط مختص به خانوادههای آشنا یا فامیل نیست و گاه حتی دو خانواده کاملاً غریبه نیز ناگزیر به سکونت اشتراکی در یک واحد شدهاند.»

تقی آزادارمکی، جامعهشناس، با اشاره به عدم مشارکت بیش از ۵۰ درصد مردم ایران در انتخابات، گفت: «دولت پزشکیان، دولت ملی نیست، دولت ائتلافی است. دولت ائتلافی در موقع ضعف است، وقتی رای کافی نمیآورد، با رقیب خودش ائتلاف میکند که رقیب اصلی را حذف کنند.»

حسین سادات حسینی، رییس کمیسیون تخصصی موبایل اتاق اصناف، خبر داد که از حدود ۱۵۰ روز پیش «اختصاص ارز نیمایی به واردات گوشیهای ارزانتر از ۶۰۰ دلار» متوقف شده و قیمت آیفون۱۳ از «۳۸ میلیون تومان به ۵۳ میلیون تومان» افزایش یافته است.

معاون بهداشت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی با اشاره به شناسایی و صید پشه آئدس در استانهای بوشهر، سیستان و بلوچستان، گیلان، مازندران و هرمزگان، گفت که نوع پشه شناسایی شده در شمال و جنوب کشور با یکدیگر متفاوتند و پشه جنوب، تهاجمیتر و بیماریزاتر است و شدت بیماری بیشتری دارد.
حسین فرشیدی در جریان سفر به استان هرمزگان با اشاره به بازدیدهایش از استان هرمزگان و شهرهای آلوده از نظر پشه آئدس و شهرهای در معرض خطر، گفت یکی از مسایل مهم برای پیشگیری از شیوع تب دنگی در کشور، «جلوگیری از انتقال داخلی بوده که صورت گرفته» است.
این مقام وزارت بهداشت که همراه با گروهی از بخشهای مبارزه با بیماریها و آموزش همگانی و بهسازی محیط به هرمزگان سفر کرده، گفت تعداد زیادی از بیماران مبتلا به تب دنگی از کشورهای دیگر به ایران آمدهاند و این بیماری در صورت همهگیری از کرونا خطرناکتر خواهد بود.
همزمان مقصود اسعدی سامانی، دبیر انجمن شرکتهای هواپیمایی با بیان اینکه امکان وجود پشه آئدس در هواپیما از طریق حمل تخم آن همراه بار مسافر وجود دارد، گفت که تاکنون هیچ گزارشی مبنی بر مشاهده این پشه در هواپیما در مسیرهای مختلف دریافت نشده است.
شهنام عرشی، رییس مرکز مدیریت بیماریهای واگیر وزارت بهداشت نیز روز شنبه ۲۳ تیر گفت در حال حاضر بیشترین نگرانی درباره شیوع این بیماری از مسافران امارات متحده عربی، افغانستان و پاکستان است.
عرشی از بوشهر، خوزستان، سیستان و بلوچستان، گلستان، گیلان، مازندران و هرمزگان، به عنوان استانهایی که مواردی از این بیماری را داشتهاند نام برد و تاکید کرد این مناطق بهصورت بالقوه در معرض پشه آئدس هستند یا ممکن است در آینده با آن مواجه شوند.
طبق آخرین آمار اعلام شده از سوی مرکز مدیریت بیماریهای واگیر وزارت بهداشت تا روز ۲۰ تیر، ابتلای ۱۴۹ ایرانی به تب دنگی تایید شده و ساکنان ۴۰ شهر کشور در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند.
معاون بهداشت وزیر بهداشت مهمترین فاکتور تاثیرگذار در انتقال تب دنگی را محیطی دانست که «اجازه رشد، گزش، تولید مثل و انتقال بیماری» را به پشه آئدس میدهد.
او گفت: «اگر بتوانیم محیط را برای پشه ناسالم کنیم و اجازه تخمریزی ندهیم، میتوانیم گام خوبی در جهت کنترل بیماری برداریم.»
فرشیدی آگاهانه رفتار کردن مردم با این بیماری در شهرهای بندر عباس و بندر لنگه و نباریدن باران طی دو ماه اخیر در هرمزگان را عامل از بین رفتن فضاهای مستعد تخمریزی پشه و جلوگیری از رشد پشه آئدس دانست.
او تاکید کرد: «اگر در ماههای آینده در استان هرمزگان شاهد بارندگی باشیم احتمالا تخمها تبدیل به پشه میشوند و حجم بسیار بزرگ پشه را شاهد خواهیم بود که میتوانند آلودگی هم داشته باشند.»
بیشتر بخوانید: مقام وزارت بهداشت: ۴۰ شهر کشور در معرض تب دنگی قرار دارند
تب دنگی یا تب استخوانشکن یک بیماری ویروسی است که از طریق گزش پشهای به نام آئدس به انسان منتقل میشود. درصد کشندگی تب دنگی پایین است اما بیمار معمولا درد شدیدی را در استخوانها، مفاصل و ماهیچههای خود احساس میکند.
بر اساس گزارشها، در سال ۱۳۹۵ نظام مراقبت از این بیماری در ایران آغاز و در سال ۱۳۹۸ پشه آئدس شناسایی شد.
چگونه از ابتلا به «تب دنگی» پیشگیری کنیم؟
به گفته کارشناسان، بهترین راه برای پیشگیری از ابتلا به بیماری «دنگی»، محافظت بدن در برابر نیش پشه است.
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریهای ایالات متحده آمریکا برای پیشگیری از ابتلا به دنگی در توصیههای خود به شهروندان این کشور اعلام کرد: «دنگی از طریق نیش پشه آلوده به افراد منتقل میشود و بهترین راه برای جلوگیری از ابتلا به آن، محافظت از خود در برابر نیش پشه است.»
این مرکز به مردم توصیه کرد در صورت سفر به مناطق با شیوع بالا، در مکانهایی با تهویه مطبوع ساکن شوند و از دافع حشرات و لباسهای آستین بلند و شلوار برای جلوگیری از نیش پشه استفاده کنند.
مسئولان وزارت بهداشت در ایران نیز به شهروندان توصیه میکنند برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری، لباس بلند بپوشند و از مواد دفع کننده حشرات استفاده کنند.

دیوان عالی کشور اعلام کرد که حکم اعدام پرونده «آزار و اذیت» زنان در پارک مهرگان «شکسته نشده و پرونده صرفا برای نقص در تحقیقات به دادگاه ارسال شده است.» یک مرد تبعه افغانستان در این پرونده به اتهام «تعرض به ۹ زن» به اعدام محکوم شده است.