کامالا هریس در سخنرانی در کاخ سفید: دستاوردهای جو بایدن «در تاریخ مدرن بی‌سابقه بوده است»
مالزی نفت‌کش «سِرِس-۱» را که پس از تصادف با یک نفت‌کش سنگاپوری از محل فرار کرده بود، توقیف کرد. این گمان مطرح است که این نفت‌کش حامل یک محموله نفتی متعلق به جمهوری اسلامی بوده است. همزمان منابع مختلف خبر دادند نفت‌کش توقیف شده خالی است.
روز یکشنبه ۳۱ تیر خبرگزاری رویترز از قول منابع آگاه خود خبر داد نفت‌کش سِرِس-۱، برای آخرین بار حامل نفت ایران بوده است.
این نفت‌کش روز جمعه ۲۹ تیر با کشتی «هافنیا نیل» با پرچم سنگاپور برخورد کرد که باعث آتش گرفتن هر دو کشتی شد.
شرکت مشاوره انرژی «وُرتکسا» که ردیابی نفت‌کش‌ها را انجام می‌دهد اعلام کرد این نفت‌کش در زمان تصادف خالی بوده است.
برخی گزارش‌ها حاکی از آن است که این نفت‌کش می‌تواند بخشی از «ناوگان ارواح» (اصطلاح) باشد که نفت کشورهای تحت تحریم را حمل می‌کند.
نفت‌کش سرس-۱، پس از فرار سیستم‌های شناسایی خودکار خود را خاموش کرده بود.
روز شنبه ۳۰ تیر وزارت نفت جمهوری اسلامی در واکنش به برخورد این دو نفت‌کش اعلام کرد هیچ‌کدام از نفت‌کش‌های آسیب‌دیده یا محموله نفت خام آن‌ها ارتباطی با ایران ندارند.
یک سرویس اطلاعاتی بازار نفت گفت این کشتی از سوی شرکت مدیریت کشتی شانگهای چین اداره می‌شود و قبلا نفت خام ایران را حمل کرده است.
گفته می‌شود سرس-۱، بارها در انتقال یا حمل نفت ایران و ونزوئلا به چین و دور زدن تحریم‌های آمریکا مشارکت داشته است.
به گفته زین‌الزمان محمد یونس، فرمانده بخش جست‌وجو و نجات گارد ساحلی مالزی، این نفت‌کش ظهر روز یکشنبه ۳۱ تیر به وقت محلی همراه دو یدک‌کش آن، توقیف شده است.
مقامات سنگاپور می‌گویند تمام خدمه نفت‌کش سرس-۱ و کشتی سنگاپوری هافنیا نیل، پس از تصادف نجات یافتند.
به گفته گارد ساحلی مالزی نفت‌کش سرس-۱ با پرچم سائوتومه و پرنسیپ (کشوری در غرب آفریقا) حرکت می‌کرد و دو یدک‌کش، کشتی را در سواحل شرقی کشور می‌کشیدند.
بر اساس گزارش‌ها، کشتی هافنیا نیل حامل نفتا، یک نوع نفت بسیار قابل اشتعال بود.
علت برخورد دو کشتی هنوز مشخص نیست اما مقام‌های دریایی سنگاپور تاکید کردند که تردد کشتی‌ها در آب‌راه‌ها تحت تاثیر این حادثه قرار نگرفته است.
سنگاپور بزرگ‌ترین مرکز تجارت نفت آسیا و بزرگ‌ترین بندر ذخیره‌سازی نفت در جهان است و آب‌های اطراف آن از شلوغ‌ترین خطوط دریایی جهان.
آبرام پیلی، معاون نماینده ویژه آمریکا در امور ایران، روز دوشنبه با اشاره به دهمین سالگرد بازداشت جیسون رضاییان، روزنامه‌نگار ایرانی-آمریکایی و زندانی پیشین در ایران، با انتشار یک ویدیو در شبکه اجتماعی ایکس از شهروندان آمریکایی خواست که به هیچ عنوان به ایران سفر نکنند.
او گفت: «روش حکومت ایران در بازداشت ناعادلانه شهروندان کشورهای دیگر همچنان ادامه دارد و خطر برای آمریکایی‌هایی که به ایران سفر کنند، واقعی است.»
جیسون رضائیان روز ۳۱ تیر ۱۳۹۳ بازداشت و در ۲۶ دی ماه ۱۳۹۴ پس از ۵۴۴ روز بازداشت در ایران به همراه سه زندانی دو تابعیتی ایرانی-آمریکایی دیگر آزاد شد.
جمهوری اسلامی در این مبادله یک میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلار از آمریکا گرفت. این مبلغ مربوط به یک پرداخت ۴۰۰ میلیون دلاری ایران به آمریکا برای خرید تسلیحات در دهه ۷۰ میلادی و ۱/۳ میلیارد دلار سود آن بود.
پیش‌تر در خرداد ماه ۱۴۰۱ نیز وزارت خارجه آمریکا به شهروندان این کشور هشدار داد به دلیل «خطر ربوده شدن و بازداشت و دستگیری خودسرانه شهروندان آمریکایی» به ایران سفر نکنند.
روز ۳۰ خرداد امسال نیز ملانی جولی، وزیر خارجه کانادا در پی اقدام این کشور در تروریست شناختن سپاه، به شهروندان این کشور به طور موکد توصیه کرد از سفر به ایران خودداری کنند و از شهروندان کانادایی که در ایران هستند خواست فورا از ایران خارج شوند.
شمار دیگری از کشورهای اروپایی از جمله فرانسه، سوئد، بلژیک و هلند هم در ماه‌ها و سال‌های گذشته به شهروندان خود هشدار دادند که به ایران سفر نکنند.
جمهوری اسلامی بر اساس «سیاست گروگانگیری» خود، با بازداشت خودسرانه اتباع خارجی یا شهروندان دوتابعیتی در تلاش برای اعمال فشار بر کشورهای غربی به منظور برآوردن خواسته‌های خود است.
در یکی از آخرین نمونه‌های این سیاست، یوهان فلودروس، شهروند سوئدی و سعید عزیزی، دیگر تبعه سوئدی، در خردادماه امسال در ازای آزادی حمید نوری، مقام قضایی سابق جمهوری اسلامی اجازه یافتند خاک ایران را ترک کنند و به سوئد بازگردند.
در حال حاضر برخی از شهروندان دوتابعیتی یا غیرایرانی، همچنان با اتهاماتی چون «جاسوسی» و مجازات‌هایی سنگین مانند حبس‌های طولانی‌مدت یا اعدام مواجه و در ایران زندانی هستند.
احمدرضا جلالی، جمشید شارمهد، ناهید تقوی، نسرین روشن، محمد بیردال، سرین کُرتیس (بدیعی)، شهاب دلیلی، سیسیل کوهلر، ژاک پاری و اولیویه، شماری از زندانیان دو تابعیتی و شهروندان خارجی زندانی در ایران هستند.
ایران‌اینترنشنال در خردادماه امسال در گزارشی اختصاصی نوشت که نسرین روشن، شهروند ایرانی-بریتانیایی و زندانی سیاسی از ۲۵ آبان ۱۴۰۲ در ایران زندانی شده و دوران سه سال حبس خود را در زندان اوین می‌گذراند.
در سال‌های گذشته چهره‌های سیاسی ایرانی و بین‌المللی بارها نسبت به این سیاسیت گروگانگیری جمهوری اسلامی و بازداشت و زندانی شدن شهروندان دیگر کشورها هشدار دادند.
روزنامه همشهری به‌عنوان ارگان مطبوعاتی شهرداری تهران زیر نظر علیرضا زاکانی، در بخشی از یادداشتی که روز شنبه ۲۱ مرداد ۱۴۰۲ منتشر کرد، اعتراف کرد که جمهوری اسلامی «با کار امنیتی» دوتابعیتی‌ها را دستگیر و آمریکا را «مجبور» به آزادسازی دلارهای بلوکه شده خود می‌کند.
محسن رضایی، از فرماندهان سابق سپاه پاسداران هم یک‌بار دیگر هم در جریان مذاکرات هسته‌ای آمریکایی‌ها را تهدید به اسارت گرفتن هزار نفر از آن‌ها کرد و گفت برای آزادی این اسرا، هزاران میلیارد دلار غرامت می‌گیریم و مشکل اقتصادی کشور را حل می‌کنیم.
محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه پیشین جمهوری اسلامی و رییس شورای راهبری دوره انتقال دولت چهاردهم هم در دوره مدیریت خود در دولت حسن روحانی در اظهاراتی گفت قرار بود او در ازای پرداخت بدهی ۴۰۰ میلیون پوندی بریتانیا به ایران برای آزادی نازنین زاغری راتکلیف- شهروند ایرانی بریتانیایی پادرمیانی کند.
نخست‌وزیر اسرائیل روز دوشنبه اول مرداد پیش از پروازش به آمریکا با اشاره به ۹ ماه جنگ در اسرائیل و بلاتکلیفی سیاسی در آمریکا، گفت صرف نظر از اینکه چه کسی رییس جمهوری ایالات متحده شود، اسرائیل قوی‌ترین متحد این کشور در خاورمیانه خواهد ماند.
بنیامین نتانیاهو پیش از ترک اسرائیل به سوی واشینگتن گفت که از جو بایدن، رییس جمهوری آمریکا، به دلیل حمایتش از اسرائیل در جریان جنگ تشکر می‌کند.
به گفته نتانیاهو، او قرار است با بایدن درباره «آزادی گروگان‌ها، پیروزی بر حماس و مقابله مشترک با تروریسم و محور شرارت به رهبری ایران» صحبت کند.
سفر نتانیاهو فرصتی برای بهبود بخشیدن به روابط سرد اسرائیل با آمریکا دانسته شده تا همکاری‌های دوجانبه را در مورد بحران خاورمیانه تقویت کند.
این نخستین سفر نتانیاهو به مهم‌ترین متحد بین‌المللی خود از زمان بازگشت به قدرت در سال ۱۴۰۱ است.
خانواده‌های شماری از گروگان‌های اسرائیلی و همچنین نوعا آرگمانی، گروگان اسرائیلی که چند هفته پیش در عملیات ارتش اسرائیل آزاد شد، در این سفر نتانیاهو را همراهی می‌کنند.
ملاقات نتانیاهو با بایدن به طور موقت برای روز پنج‌شنبه برنامه‌ریزی شده است؛ به شرطی که بایدن از کووید-۱۹ بهبود یافته باشد.
هر چند این سفر تحت‌الشعاع تصمیم بایدن مبنی بر عدم شرکت در انتخابات قرار گرفته اما روز یکشنبه منبعی آشنا با برنامه‌های رییس‌جمهوری آمریکا گفت که او طبق برنامه قبلی با در کاخ سفید با نتانیاهو دیدار خواهد کرد.
سخنرانی در کنگره
نتانیاهو قرار است روز چهارشنبه سوم مرداد در کنگره آمریکا سخنرانی کند.
پس از ماه‌ها روابط سرد با واشینگتن بر سر نحوه برخورد کاخ سفید با حملات اسرائیل به غزه، این سفر فرصتی برای نتانیاهو است تا روابط خود را با آمریکا بازسازی کند.
با توجه به خطر گسترش جنگ غزه به منطقه، انتظار می‌رود او در سخنان خود در کنگره بر هماهنگی پاسخ‌های احتمالی اسرائیل و آمریکا به وضعیت ناپایدار خاورمیانه تمرکز کند.
این سخنرانی احتمالا به اندازه سخنرانی نتانیاهو در سال ۱۳۹۴ در کنگره که در آن از توافق هسته‌ای باراک اوباما، رییس‌جمهوری اسبق آمریکا با ایران انتقاد کرد، تهاجمی نخواهد بود.
دعوت نتانیاهو برای سخنرانی در جلسه مشترک کنگره افتخاری نادر است و معمولا شامل نزدیک‌ترین متحدان آمریکا می‌شود.
رهبری جمهوری‌خواهان مجلس نمایندگان آمریکا که بایدن را به عدم حمایت کافی از اسرائیل متهم کرده‌اند، میزبان نتانیاهو در کنگره خواهند بود.
فشارها بر نخست‌وزیر اسرائیل
سفر نتانیاهو به واشینگتن در شرایطی است که او تحت فشار داخلی برای بازگرداندن گروگان‌ها و فشار دولت بایدن برای پایان دادن به جنگ غزه قرار دارد.
پس از فشارهای آمریکا بر اسرائیل برای از سرگیری مذاکرات با فلسطینی‌ها و تهدید آمریکا به توقف ارسال تسلیحات، ادعای تضعیف روابط این کشور با واشینگتن در دوران نتانیاهو تقویت شد.
همزمان در اسرائیل، نتانیاهو با درخواست‌های فزاینده برای توافق جنگ غزه و بازگشت ۱۲۰ گروگان این کشور روبه‌روست.
به گفته یوناتان فریمن، متخصص روابط بین‌الملل در دانشگاه عبری اورشلیم، بخشی از هدف این سفر نشان دادن این است که با وجود همه اعتراضات، نتانیاهو همچنان رهبر است و روابط قوی با آمریکا دارد.
هیچ نشانه‌ای از احتمال دیدار نتانیاهو با دونالد ترامپ، نامزد جمهوری‌خواه ریاست‌جمهوری آمریکا وجود ندارد.
ترامپ که در دوران ریاست‌جمهوری خود رابطه نزدیکی با نتانیاهو داشت، اخیرا او را مورد انتقاد قرار داده و خواستار پایان سریع جنگ غزه شده است.
روز جمعه ۲۹ تیر دیوان بین‌المللی دادگستری در لاهه، در حکمی تاریخی اما غیرالزام‌آور که بیشتر جنبه نمادین دارد، ساخت و توسعه شهرک‌های اسرائیلی در کرانه باختری و شرق اورشلیم و الحاق و کنترل دائمی این مناطق فلسطینی به اسرائیل را غیرقانونی اعلام کرد.
نتانیاهو در واکنش به این حکم آن را پوچ خواند و گفت که قوم یهود در سرزمین خود، از جمله در پایتخت ابدی خود اورشلیم، اشغالگر نیست.
پیش‌تر و در روز دوشنبه ۳۱ اردیبهشت، کریم خان، دادستان ارشد دیوان کیفری بین‌المللی، از قضات این دیوان خواست برای رهبران حماس و اسرائیل به اتهام ارتکاب جنایات جنگی، قرار بازداشت صادر کنند.
در فهرست اعلام شده از سوی خان، نام نخست‌وزیر و وزیر دفاع اسرائیل به چشم می‌خورد.
احتمال اعتراضات عمومی
با اینکه استقبال کنگره از نتانیاهو احتمالا گرم خواهد بود، اعتراضات در دانشگاه‌های آمریکا نشان می‌دهد استقبال از او خارج از محیط‌های رسمی واشینگتن ممکن است خصمانه باشد.
فعالانی که با حملات اسرائیل به غزه و حمایت واشینگتن از اسرائیل مخالف‌اند، برای روز چهارشنبه تظاهراتی را در پایتخت آمریکا برنامه‌ریزی کرده‌اند.
پلیس که انتظار دارد تعداد زیادی از معترضان در این راهپیمایی شرکت کنند، تدابیر امنیتی بیشتری در نظر گرفته اما اعلام کرده «تهدید مشخص و آشکاری» وجود ندارد.
آینده نتانیاهو در ابهام
نتانیاهو در مقابل فشارها برای تحقیق در مورد شکست‌های امنیتی قبل از حمله هفتم اکتبر به اسرائیل که در آن هزار و ۲۰۰ نفر کشته و بیش از ۲۵۰ نفر گروگان گرفته شدند، مقاومت کرده است.
نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند اکثر اسرائیلی‌ها او را مقصر می‌دانند و در صورت برگزاری انتخابات، به او رای نخواهند داد.
با کناره‌گیری جو بایدن از رقابت‌های انتخاباتی ریاست‌جمهوری، رهبران و شخصیت‌های دموکرات در حال بررسی سناریوهای مختلفی برای یافتن جایگزین او برای معرفی به کنفرانس ملی حزب دموکرات هستند.
با توجه به حمایت جو بایدن از کامالا هریس و پس از آن حمایت زنجیره‌ای شماری از فرماندارها، سناتورها و نمایندگان دموکرات در مجلس و روسای ایالتی حزب دموکرات از او، به نظر می‌رسد هریس موقعیت خوبی دارد و شانس او برای کسب نامزدی حزب دموکرات از سایر چهره‌های احتمالی که در هفته‌های اخیر نام آن‌ها ذکر شده، بیشتر است.
اکنون که جو بایدن به کارزار انتخاباتی خود پایان داده است، دموکرات‌ها باید در کمتر از یک ماه دیگر نامزد جایگزین خود را انتخاب و معرفی کنند و کارزار مقدماتی انتخاباتی را که معمولا یک سال طول می‌کشد، برای او در عرض چند هفته فشرده کنند.
در ادامه با استفاده از گزارش نیویورک تایمز، به چند پرسش کلیدی درباره گام‌های بعدی دموکرات‌ها و چالش‌های پیش روی آن‌ها برای ادامه کارزار انتخاباتی ریاست جمهوری می‌پردازیم.
گام نخست پس از اعلام استعفای جو بایدن
جو بایدن از کامالا هریس، معاون خود حمایت کرده است، اما این حمایت به معنای تضمین نامزدی هریس نیست. نامزد رسمی حزب دموکرات را بیش از ۴۶۰۰ نماینده دموکرات در جریان گردهمایی ملی این حزب تعیین می‌کنند. این نماینده‌ها، شامل شخصیت‌های ارشد حزبی، فعالان محلی حزب و مقامات منتخبی هستند که در جریان گردهمایی‌های حزبی ایالتی در بهار سال جاری در جریان رقابت‌های درون حزبی انتخاب شده‌اند.
این نمایندگان که معمولا نقش اجرایی دارند، اکنون باید تصمیمی تاریخی بگیرند. هرگز در تاریخ مدرن سیاست آمریکا، سابقه نداشته نامزدی که در انتخابات مقدماتی حزب بیشترین رای را به دست آورده است، این‌قدر نزدیک به گردهمایی ملی حزب، از کارزار انتخاباتی کناره‌گیری کند.
نه در قوانین و مقررات داخلی حزب دموکرات و نه در سابقه تاریخی این حزب هیچ موردی برای مراجعه و استناد وجود ندارد و لزوما مشخص نیست چه چیزی در آینده رخ خواهد داد.
آیا یک چهره دموکرات می‌تواند هریس را به چالش بکشد و نظر نمایندگان حزبی را جذب کند؟
این کار به لحاظ نظری ممکن است اما به لحاظ لجستیکی دشوار خواهد بود، چون تنها مقامات کمیته ملی حزب دموکرات و مسئولان کارزار انتخاباتی جو بایدن به فهرست کامل نمایندگان حاضر در گردهمایی ملی حزب دسترسی دارند.
نخستین چالش کسی که بخواهد برای کسب نامزدی حزب با کامالا هریس وارد رقابت شود، دسترسی به لیست افرادی است که این تصمیم را در گردهمایی ملی حزب دموکرات خواهند گرفت.
به این ترتیب، بدون دسترسی به فهرست نمایندگان حزبی، نامزدهای احتمالی رقیب کامالا هریس، عملا امکان نظرخواهی از نمایندگان حزبی و تلاش برای قانع کردن آن‌ها برای حمایت از کسی غیر از خانم هریس را ندارند.
تا زمان تنظیم این گزارش، هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد کارزار سیاسی جدی دیگری جز کارزار بایدن و کمیته ملی دموکرات برای تماس با نمایندگان گردهمایی ملی، هیچ تلاشی انجام داده باشد.
به لحاظ مقررات حزبی و قوانین، نمایندگان حزبی دموکرات در انتخاب خود آزاد هستند؟
نمایندگان حزبی دموکراتآزاد هستند به هر نامزدی که می‌خواهند رای دهند. جو بایدن از کامالا هریس به عنوان جانشین خود حمایت کرده است، اما نه بایدن و نه رهبران حزبی در هیچ سطحی، ملی یا ایالتی، نمی‌توانند نمایندگان حزبی را مجبور به پیروی از شخص خاصی کنند.
آیا کسی به نامزدی کامالا هریس اعتراض خواهد کرد؟
تا زمان تنظیم این گزارش هنوز هیچ چیز مشخص نیست و تنها گزارش شده شماری از چهره‌های حزبی با جو مانچین، سناتور مستقل از ویرجینیای غربی، تماس گرفته‌اند و او را ترغیب کرده‌اند مجددا خود را به عنوان یک دموکرات ثبت‌نام کرده و برای گرفتن نامزدی دموکرات‌ها در انتخابات تلاش کند.
اما برای اینکه در گردهمایی ملی حزب دموکرات نامزدی هریس به چالش گرفته شود، باید کسی درون حزب برای رقابت با او نامزد شود و البته هر شخصیتی بخواهد چنین موضعی بگیرد با چالش‌های بسیار زیادی روبرو خواهد شد.
کامالا هریس به دلیل اینکه نامزد معاونت بایدن بود و رای و کمک مالی به بایدن شامل او هم می‌شد، به احتمال زیاد به فهرست نمایندگان حزبی و مبلغ نقدی جمع شده برای کارزار جو بایدن (۹۶میلیون دلار تا پایان ماه ژوئن) دسترسی خواهد داشت.
در طول روز یکشنبه، پس از کناره‌گیری جو بایدن و اعلام حمایتش از کامالا هریس، شماری قابل توجهی از شخصیت‌های حزبی از فرماندارها تا سناتورها و نماینده‌های مجلس دموکرات از او حمایت کرده‌اند.
نکته اینکه بر خلاف کمک مالی که کارزار جو بایدن به طور مستقیم جمع‌آوری کرده است، پول جمع‌آوری شده توسط کمیته ملی دموکرات و احزاب ایالتی می‌تواند برای حمایت از هر نامزد ریاست‌جمهوری دموکرات استفاده شود.
چه زمانی نمایندگان برای تعیین نامزد حزب رای خواهند داد؟
هنوز مشخص نیست، چون تا پیش از کناره‌گیری جو بایدن، قرار بود کمیته قوانین گردهمایی ملی دموکرات این هفته تشکیل جلسه دهد تا تاریخ رای‌گیری برای انتخاب جو بایدن را تعیین کند اما اکنون مشخص نیست این جلسه چه زمانی برگزار خواهد شد، هرچند برگزاری آن احتمالا به هفته آینده موکول خواهد شد.
جیمی هریسون، رییس حزب دموکرات، هفته گذشته با ارسال نامه‌ای به نمایندگان حزبی خبر داد که رای‌گیری بین ۱تا ۵اگوست برگزار خواهد شد تا فرآیند تعیین نامزد حزب تا ۷اگوست کامل شود.
۷ آگوست از این لحاظ مهم است که بر اساس قوانین ایالت اوهایو، برای اینکه نام یک نامزد در برگه‌های رای‌گیری این ایالت قید شود، باید نام این نامزد تا ۷ آگوست به این ایالت اعلام شود.
البته قانونگذاران اوهایو، با در نظر گرفتن برگزاری گردهمایی ملی حزب دموکرات در ماه آگوست، پیش از این در ماه می، تاریخ وصول اسامی نامزدها را تا اول سپتامبر جلو بردند، اما مقامات حزب دموکرات می‌گویند امیدوارند مهلت اولیه ۷اگوست را برای جلوگیری از هرگونه چالش قانونی در ایالت رعایت کنند.
اما با کناره‌گیری جو بایدن از رقابت انتخاباتی، انجام هماهنگی لازم برای تعیین و اعلام نامزدی شخص دیگری ممکن است مقامات حزبی را مجبور کند رای‌گیری از نمایندگان حزبی را یک یا دو هفته به تعویق بیاندازندو
اما افرادی که درگیر فرآیند برنامه‌ریزی برای گردهمایی ملی حزب دموکرات هستند، تاکید دارند که در هر حال ضرورت دارد تا پیش از شروع گردهمایی حزبی در ۱۹اوت در شیکاگو، نامزد حزب انتخاب و معرفی شود.
علاوه بر این‌ها، قوانین انتخاباتی در ایالت واشنگتن و کالیفرنیا، احزاب را ملزم می‌کنند برای قراردادن نام نامزدهایشان در برگه‌های رای‌گیری، باید نامزد خود را در طول هفته برگزاری گردهمایی ملی حزب دموکرات، انتخاب و معرفی کنند.
به این ترتیب، اگر دموکرات‌ها تا آخرین روز گردهمایی خود در ۲۲اوت، نامزدی را انتخاب نکنند، ممکن است نامزد خود را در معرض خطر شکایات حقوقی از سوی جمهوری‌خواهان قرار دهند که خواهند کوشید حضور دموکرات‌ها در رای‌گیری آن ایالت‌ها را مسدود کنند. مقامات حزبی ترجیح می‌دهند از بروز این سناریوهای دردسرساز جلوگیری کنند.
چه کسی نامزد حزب دموکرات برای معاونت ریاست‌جمهوری را انتخاب خواهد کرد؟
هر کسی که به جای جو بایدن به عنوان نامزد حزب دموکرات تعیین شود، شریک انتخاباتی خود را انتخاب خواهد کرد. سپس نمایندگان حزبی به منظور رعایت مهلت‌های رای‌گیری، پیش از برگزاری گردهمایی ملی حزب دموکرات، برای نامزدی رسمی آن شخص یک رای‌گیری (احتمالا به صورت مجازی) برگزار خواهند کرد.
دستیاران کامالا هریس تاکنون در این مورد سکوت کرده‌اند و مشخص نیست چه کسی را به عنوان نامزد معاونت او معرفی خواهند کرد اما می‌توان تصور کرد اطرافیان او یک فرآیند ارزیابی جدی اما سریع را برای انتخاب نامزد معاونت هریس شروع کرده‌اند.
آیا جو بایدن می‌تواند با وجود کناره‌گیری از کارزار انتخاباتی، دوره ریاست‌جمهوری خود را به پایان برساند؟
شماری از چهره‌های جمهوری‌خواه از جمله رییس مجلس نمایندگان خواهان کناره‌گیری جو بایدن از ریاست‌جمهوری یا عزل او از سوی اعض کابینه‌اش شده‌اند.
البته حتی پیش از کناره‌گیری او از کارزار انتخاباتی، شماری از چهره‌های برجسته مترقی گفته بودند که او باید از ریاست‌جمهوری استعفا دهد، اما به جز احتمال بروز بیماری شدید یا وخامت حال بایدن، به نظر نمی‌رسد این اتفاق بیافتد.
کناره‌گیری جو بایدن از ریاست‌جمهوری، کامالا هریس را به دفتر بیضی می‌رساند. این بلافاصله موقعیت او را ارتقا می‌دهد اما در عین حال او را ناچار می‌سازد خود را به طور همزمان با هدایت کشور و اداره کارزار انتخاباتی ناگهانی و غیرمنتظره سازگار کند.
نکته مهم در این وضعیت فرضی این است که او در چنین شرایطی باید یک معاون جدید ریاست‌جمهوری انتخاب کند و بر اساس قانون چنین انتخابی خارج از روند انتخاباتی باید در مجلس نمایندگان که جمهوری‌خواهان کنترل می‌کنند، تائید شود و آن‌ها ممکن است همکاری نکنند.
لیسا مرکاوسکی و میت رامنی، دو سناتور جمهوری‌خواه، تصمیم بایدن برای خروج از انتخابات ریاست‌جهوری آمریکا را ستایش کرده و گفتند برای او احترام قائلند. این دو این اقدام را درست و به نفع کشور ارزیابی کردند.
