جاسوسی پهپادی از تیم حریف در المپیک منجر به اخراج چند مسئول تیم فوتبال زنان کانادا شد

حمله به المپیک مونیخ در سال ۱۹۷۲ و گروگان‌گیری و کشته‌شدن شماری از ورزشکاران اسرائیلی، بمب‌گذاری در المپیک آتلانتا در سال ۱۹۹۶ و بمب‌گذاری در المپیک پکن در سال ۲۰۰۸ از مهم‌ترین نمونه‌های حملات تروریستی به بازی‌های المپیک به‌ شمار می‌روند.

کشتار ورزشکاران اسرائیلی در المپیک مونیخ

هشت عضو گروه فلسطینی سپتامبر سیاه در ساعت ۴:۳۰ بامداد ۱۴ شهریور ۱۳۵۱ (پنجم سپتامبر ۱۹۷۲) از حصار دهکده المپیک در مونیخ بالا رفتند و وارد محل اقامت تیم المپیک اسرائیل شدند.

این مهاجمان با استفاده از کلیدهای سرقتی وارد ساختمان شماره ۳۱ در خیابان کانلی شدند و پس از مواجهه با یوسف گوتفروند، داور اسرائیلی کشتی و موشه واینبرگ، مربی اسرائیلی کشتی، آن‌ها را به اسارت گرفتند.

واینبرگ در تلاش برای مقابله با تروریست‌ها کشته شد. تروریست‌ها بقیه اعضای تیم اسرائیل را گروگان گرفتند و در این بین، یوسف رومانو وزنه‌بردار اسرائیلی نیز به دست تروریست‌ها کشته شد.

تروریست‌ها درخواست آزادی بیش از ۲۰۰ فلسطینی زندانی در اسرائیل و همچنین آزادی دو عضو گروه ارتش سرخ آلمان را کردند.

فعالیت‌های پلیس به طور زنده پخش می‌شد و تروریست‌ها از اقدامات پلیس آگاه شدند. در نهایت، تلاش‌های پلیس آلمان برای نجات گروگان‌ها با شکست مواجه شد.

تروریست‌ها گروگان‌ها را به سمت هلیکوپترهایی هدایت کردند که قرار بود آن‌ها را به فرودگاه فورستن فلد بروک منتقل کنند. در آنجا، پلیس آلمان کمین کرده بود اما عملیات نجات به دلیل ضعف برنامه‌ریزی و اجرا با شکست مواجه شد.

پس از تبادل آتش بین پلیس و تروریست‌ها، یکی از تروریست‌ها یک نارنجک به داخل یکی از هلیکوپترها انداخت و تمامی گروگان‌ها را کشت. در هلیکوپتر دیگر نیز تروریستی با تیراندازی همه گروگان‌ها را به قتل رساند.

این تراژدی پس از ۲۰ ساعت در ساعت ۱۲:۳۰ صبح روز ۱۵ شهریور ۱۳۵۱ (ششم سپتامبر ۱۹۷۲) با کشته‌شدن ۱۱ ورزشکار اسرائیلی، یک افسر پلیس آلمانی و پنج تروریست به پایان رسید.

آمادگی‌های امنیتی ناکافی

قبل از شروع بازی‌های المپیک، کمیته برگزاری بازی‌ها تلاش کرد تا محیطی آرام و دوستانه ایجاد کند و به همین دلیل تصمیم گرفت هزینه‌های امنیتی را به حداقل برساند. آن‌ها کمتر از دو میلیون دلار برای امنیت هزینه کردند و نگهبانان بدون سلاح و نامحسوس در دهکده المپیک حضور داشتند.

مقامات آلمانی قبل از بازی‌ها از یک روانشناس پلیس به نام گئورگ زیبر خواستند که سناریوهای امنیتی بدترین حالت را بررسی کند. حمله تروریستی به اسرائیلی‌ها یکی از سناریوهایی بود که زیبر پیش‌بینی کرده بود، اما کمیته برگزاری، این سناریوها را نادیده گرفت.

تلاش‌های نجات ناکام

مقامات آلمانی تلاش کردند با تروریست‌ها مذاکره کنند تا گروگان‌ها آزاد شوند. آن‌ها به طور مداوم در حال مذاکره با تروریست‌ها بودند و سعی داشتند خواسته‌های آن‌ها را برآورده کنند.

برنامه‌ریزی‌های ناکافی و نقص‌های عملیاتی در طول تلاش برای نجات گروگان‌ها مشخص شد . تک‌تیرانداز‌های پلیس آموزش کافی و تجهیزات مناسبی نداشتند و کمین پلیس آلمان در فرودگاه فورستن فلد بروک با شکست مواجه شد.

بررسی‌ها و تحقیقات

پس از این فاجعه، دولت فدرال آلمان، دولت باواریا و پلیس مونیخ تحقیقاتی را آغاز کردند.

با وجود گزارش زیبر که چنین حمله‌ای را پیش‌بینی کرده بود نتایج این تحقیقات نشان داد که حمله اجتناب‌ناپذیر بوده و مسئولین خود را تبرئه کردند و البته زیبر هم از سمت خود برکنار شد.

یکی از اقدامات مثبت آلمان پس از این فاجعه، تشکیل واحد ضد تروریسم با نام گروه حفاظت مرزی ۹ (جی‌اس‌جی ۹) بود که به یکی از موثرترین نیروهای ضد تروریسم جهان تبدیل شد.

بازی‌های المپیک برای اولین بار در تاریخ خود به مدت ۲۴ ساعت در احترام به ورزشکاران کشته‌شده متوقف شد و سپس در مراسم یادبود، آوری براندیج، رییس کمیته بین‌المللی المپیک، اعلام کرد بازی‌ها ادامه خواهند یافت.

واکنش اسرائیل به تروریست‌ها

اسرائیل تحت رهبری گولدا مئیر، نخست‌وزیر وقت، عملیات انتقام‌جویانه‌ای به نام «عملیات خشم خدا» را راه‌اندازی کرد که در طی آن، چند فرد مرتبط با سپتامبر سیاه و دیگر گروه‌های فلسطینی کشته شدند.

یکی از موارد جنجالی این عملیات، اشتباه در شناسایی هدف‌ها بود. به‌عنوان مثال، در ۳۰ تیر ۱۳۵۲ (۱۲ ژوئیه ۱۹۷۳)، یک حمله تروریستی در نروژ به اشتباه به یک خانواده نروژی به نام «آبراهام» (که بی‌گناه بودند) آسیب رساند، که این مساله به شدت مورد انتقاد مجامع بین‌المللی قرار گرفت.

سرانجام عملیات خشم خدا به دلیل اشتباهات و انتقادات زیاد در سال ۱۳۵۲ و ۱۳۵۳ به طور غیررسمی متوقف شد.

پس از حمله تروریستی مونیخ، اسرائیل بر روی تقویت تدابیر امنیتی برای ورزشکاران و نمایندگان خود در مسابقات بین‌المللی تمرکز و تلاش کرد تا امنیت خود را در سفرهای بین‌المللی و در رویدادهای ورزشی تقویت کند.

اسرائیل همچنین به انتقاد از نحوه برخورد و ضعف‌های امنیتی آلمان پرداخت. این انتقادات شامل نقص‌های در برنامه‌ریزی امنیتی و عدم توانایی در پیشگیری از حملات بود.

المپیک آتلانتا ۱۹۹۶

همزمان با المپیک آتلانتا در ششم مرداد ۱۳۷۵، یک بمب در پارک مرکزی (المپیک) این شهر منفجر شد، جایی‌ که به‌عنوان محل برگزاری جشنواره‌ها و رویدادهای جانبی المپیک از آن استفاده می‌شد.

این پارک محلی برای نمایش‌های موزیکال و سایر فعالیت‌ها جانبی المپیک بود و بمب به‌طور عمدی در میان جمعیت قرار داده شده بود تا حداکثر تلفات را به همراه داشته باشد.

در این حمله، دو نفر کشته شدند و ۱۱۱ نفر زخمی شدند. قربانیان این حادثه شامل تماشاگران و کارکنان امنیتی بودند و پس از تحقیقات، فردی به نام اریک رودلف به‌عنوان عامل اصلی بمب‌گذاری شناسایی شد.

پس از این بمب‌گذاری، مقامات امنیتی و مسئولان بازی‌های المپیک به‌طور جدی بر روی ارتقا تدابیر امنیتی تمرکز کردند. تغییرات عمده‌ای در سیاست‌های امنیتی و پروتکل‌های حفاظتی به‌وجود آمد تا از وقوع حوادث مشابه جلوگیری شود.

المپیک ۲۰۰۸ پکن

در هفته‌های مانده به آغاز المپیک ۲۰۰۸ در چین، گزارش‌هایی از چند انفجار در این کشور منتشر شد و رسانه‌ها از پذیرش مسئولیت این انفجارها از سوی گروه‌های جدایی طلب اویغور خبر دادند.

بر اساس این گزارش‌ها، دست‌کم دو بمب منفجر شد و در مجموع سه کشته بر جای گذاشت. مقامات چین این موضوع را رد کردند و گفتند این انفجارها ربطی به تروریسم ندارند.

گروه هکری «حنظله» (Handala) که خود را طرفدار فلسطین و حماس معرفی می‌کند با پذیرش مسئولیت برخی از حملات مخرب مربوط با این رویداد مدعی شد به هزاران سازمان اسرائیلی حمله کرده است.

شرکت سایبری «انی‌ران» (ANY.RUN) در گزارشی درباره این حمله گفت هکرها با ارسال یک فایل راهنمای جعلی از طریق ایمیل به تعدادی از شرکت‌های آسیب‌دیده، رایانه‌های این سازمان‌ها را به بدافزار آلوده کردند.

کارشناسان حمله یاد شده را «یکی از پیچیده‌ترین حملات مربوط به جریان اختلال کراود استرایک» توصیف کردند.

۲۹ تیر امسال یک به‌روزرسانی معیوب در نرم‌افزار کراود استرایک موجب قطع گسترده رایانه‌هایی شد که از برنامه امنیتی ویندوزی این شرکت برای محافظت در برابر بدافزارها استفاده می‌کردند.

تخمین مایکروسافت نشان می‌دهد در پی اختلال هفته گذشته ۸/۵ میلیون رایانه در سراسر جهان از دسترس خارج شدند.

با وجود آن که وضعیت بحرانی ناشی از این رویداد با گذشت زمان رو به بهبود است اما کماکان تعداد زیادی از سیستم‌های آسیب‌دیده به مدار خدمات‌دهی برنگشته‌اند.

این اتفاق موجب شد کمیته امنیت داخلی مجلس نمایندگان ایالات متحده، جورج کورتز، مدیرعامل شرکت کراود استرایک را برای ارائه توضیحات درباره اختلال یاد شده به کنگره فرا بخواند.

پس از این جریان گروه‌های هکری متعددی تلاش کردند تا به شیوه‌های مختلف از جمله ساخت وبسایت‌های جعلی و ارسال ایمیل‌های فیشینگ به مجموعه‌های آسیب‌دیده، از آن‌ها سوءاستفاده کنند.

گروه حنظله پیش از این نیز مدعی حملات بدافزاری علیه شرکت‌های مختلف شده است.

هکرهای این گروه، اسفند ماه ۱۴۰۲ مدعی شدند با انجام حمله باج‌افزاری به زیرساخت پیام‌رسان وایبر، بیش از ۷۴۰ گیگابایت از داده‌های حساس این شرکت را به سرقت بردند.

اعضای این گروه همچنین با انتشار تصاویری از آنچه صفحه مدیریت وایبر خواندند، مدعی دست‌یابی به کد منبع این برنامه شدند.

تام هگل، محقق شرکت امنیت سایبری «سنتینل‌لبز» (SentinelLabs) در گفت‌وگو با وبسایت خبری سایبرکوپ گفت این گروه هکری تحت حمایت جمهوری اسلامی، دامنه هدف‌گذاری وسیعی دارد.

این سه کشور نگرانی شدید خود را از دورنمای تشدید تنش در سراسر منطقه اعلام و حمله ایران به اسرائیل در ۲۵ فروردین ماه را محکوم کردند.

نخست‌وزیران استرالیا، کانادا و نیوزلند وضعیت غزه را فاجعه‌بار اعلام کردند و گفتند رنج انسانی مردم غزه غیرقابل قبول است و نمی‌تواند ادامه یابد.

آن‌ها بر لزوم برقراری آتش‌بس فوری تاکید کردند.

آنتونی آلبانیزی، نخست‌وزیر استرالیا، جاستین ترودو، نخست وزیر کانادا و کریستوفر لوکسون، نخست‌وزیر نیوزلند روز جمعه پنجم مرداد با امضا و انتشار این بیانیه نسبت به خطر گسترش جنگ بین حزب‌الله و اسرائیل هشدار دادند.

سه کشور در این بیانیه تاکید کردند همچنان حماس را به خاطر «جنایات هفتم اکتبر و اقدامات تروریستی مداوم» محکوم می‌کنند.

آن‌ها با تاکید بر اینکه «هیچ نقشی برای حماس در اداره آینده غزه نمی‌بینند»، از اعضای این گروه خواستند سلاح‌های خود را زمین بگذارند و همه گروگان‌ها را آزاد کنند.

استرالیا، کانادا و نیوزلند در بیانیه خود با تاکید بر اینکه غیرنظامیان نباید بهای شکست حماس را بپردازند و حفاظت از آن‌ها بر اساس قوانین بین‌المللی بشردوستانه ضروری است، از اسرائیل خواستند تا به نگرانی‌های جامعه بین‌المللی توجه کند و به این جنگ پایان دهد.

سه کشور با اعلام پشتیبانی از طرح توافق آتش‌بس جامع که از سوی جو بایدن، رییس‌جمهوری آمریکا ارائه شده و در شورای امنیت سازمان ملل در جریان است، از طرف‌های درگیر خواستند آتش‌بس را بپذیرند.

آن‌ها مشخصا از اسرائیل خواستند به نظر مشورتی دیوان بین‌المللی دادگستری واکنش مناسب نشان داده و در مورد «اقدامات خشونت‌آمیز مستمر شهرک‌نشینان افراطی علیه فلسطینی‌ها پاسخ‌گو باشد» و فرایند گسترش شهرک‌سازی‌ها در کرانه باختری را «معکوس» کند.

به گفته این سه کشور، هر تاخیری در این روند، تنها باعث از دست رفتن جان‌های بیشتری می‌شود.

این بیانیه پس از آن صادر شد که بایدن روز پنج‌شنبه چهارم مرداد در دیدار با بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل در کاخ سفید، بر لزوم برقراری آتش‌بس در جنگ غزه تاکید کرد.

جرمی لیبلر، رییس فدراسیون صهیونیست استرالیا، ساعاتی پس از انتشار این بیانیه گفت دولت استرالیا نمی‌تواند هم‌زمان خواستار برچیده شدن حماس شود و از اسرائیل بخواهد که به طور یک‌جانبه به جنگ در غزه پایان دهد.

به گفته او، بدین ترتیب حماس در قدرت باقی می‌ماند و می‌تواند به وعده خود مبنی بر انجام یک حمله «هفتم اکتبر» دیگر به اسرائیل عمل کند.

استرالیا، کانادا و نیوزلند در بیانیه خود بر تلاش به منظور دست‌یابی به «راه‌حل دو کشوری» تاکید و از آن به عنوان «تنها گزینه واقع‌بینانه» برای رسیدن به «صلحی عادلانه و پایدار» یاد کردند.

بایدن در آبان ۱۴۰۲ صراحتا به اسرائیل اعلام کرد تنها راه‌حل بحران موجود، تشکیل دو کشور اسرائیل و فلسطین است.

محکومیت «اقدامات بی‌ملاحظه حوثی‌ها» به خاطر «حملات بی‌رویه پهپاد‌های آن‌ها» از جمله به تل‌آویو و حملات مداوم آن‌ها به کشتی‌رانی بین‌المللی، بخش دیگری از این بیانیه است.

در روزهای گذشته و هم‌زمان با حضور نتانیاهو در آمریکا، تنش‌ها در غزه افزایش یافته و کارشناسان از احتمال گسترش درگیری‌ها به لبنان خبر می‌دهند.

روز چهارشنبه سوم مرداد حملات جدید اسرائیل به غزه هزاران نفر را مجبور به ترک خانه‌هایشان کرد.