فرمانده پیشین نیروی دریایی سپاه: ماموران انتظامی آموزش ببینند تا با مردم درست رفتار کنند

از نظر جغرافیایی، جمهوری آذربایجان شرایط خاصی دارد. نخجوان، بخشی از خاک این کشور، با بخشی از خاک ارمنستان از آن جدا شده است. دو کشور سال‌هاست بر سر مسایل مرزی، از جمله مساله قره‌باغ با هم در نزاع هستند. در این نزاع، جمهوری اسلامی به دلیل هم مرز بودن با دو کشور و منطقه نخجوان، طبیعتا درگیر است.

در چالش موجود، جمهوری اسلامی همواره ترجیح داده است همراه با ارمنستان باشد و با احداث دالان زنگزور که نخجوان و سایر مناطق جمهوری آذربایجان را به هم پیوند می‌دهد، مخالفت کند.

احداث این دالان برای جمهوری آذربایجان دسترسی دائمی به نخجوان، بدون پست‌های بازرسی ارمنی را فراهم خواهد کرد اما از سوی دیگر، مرز مشترک ایران و ارمنستان را قطع می‌کند و مرزهای ارمنستان را محدود‌تر خواهد کرد.

به این ترتیب جمهوری آذربایجان موافق احداث آن است و آمریکا هم از آن پشتیبانی می‌کند.

ارمنستان مخالف احداث این دالان است و در این مخالفت، از حمایت جمهوری اسلامی برخوردار است.

اکنون آن‌چه وزن این رویارویی را عوض کرده، تغییر موضع روس‌ها درباره این دالان است. آن‌ها که در گذشته، همراه با تهران و ایروان با احداث آن مخالف بودند، حالا به طرز بی‌سابقه‌ای موافق آن شده‌اند.

دو دیدار در سه ماه

در یک دوره سه ماهه و از زمان مرگ ابراهیم رئیسی تاکنون، نیکول پاشینیان، نخست‌وزیر ارمنستان، دو بار با علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی دیدار کرده است.

نهم مرداد ۱۴۰۳، در دومین دیدار، خامنه‌ای بر حفظ تمامیت ارضی ارمنستان تاکید کرد و گفت: «جمهوری اسلامی ایران مسیر زنگزور را به ضرر ارمنستان می‌داند و همچنان بر این موضع خود ایستادگی دارد.»

رهبر جمهوری اسلامی با اشاره به اینکه «بیگانگان» نباید برای روابط کشور‌ها با همسایگان خود محدودیت ایجاد کنند، افزود: «آن چیزی که امنیت و صلاح کشور‌ها را تامین می‌کند، اتکا به خود و نزدیکان خود است و اقدامات برخی‌ها که از راه دور می‌آیند و در امور دیگر کشور‌ها دخالت می‌کنند، به ضرر آن‌ها تمام می‌شود.»

علاوه بر موضوع احداث گذرگاه، در ماجرای مرگ رئیسی، برخی تحلیل‌گران جمهوری اسلامی، تلویحا جمهوری آذربایجان را به دست داشتن در ساقط شدن بالگرد رئیسی متهم کردند.

این کشور با اسرائیل روابط گسترده‌ای دارد که جمهوری اسلامی از آن خشنود نیست.

بین جمهوری اسلامی و آذربایجان، در ماجرای حمله زمستان ۱۴۰۱ به سفارت این کشور در تهران نیز تنش‌هایی ایجاد شد.

سفر صمیمانه پوتین و شفاف‌سازی برای پذیرش ایران

پوتین، اواخر مرداد ۱۴۰۳ به باکو، پایتخت آذربایجان سفر کرد.

در این سفر کم‌سابقه، الهام علی‌اف در خانه شخصی خود از پوتین پذیرایی کرد.

هر چند شخص پوتین در این سفر اظهارات مشخصی درباره تاسیس دالان زنگزور نداشت، اما پس از این سفر، سخنگوی وزارت امور خارجه روسیه در روز هفتم شهریور، صراحتا به این موضوع پرداخت.

ماریا زاخارووا با اشاره به گفت‌وگوهای صلح سه‌جانبه، گفت: «ما نگرانی طرف ایرانی را در مورد کریدور زنگزور دیده‌ایم که باید برای شفاف‌سازی با تهران تماس بگیریم اما موضع مسکو در این مورد کاملا قطعی است. ما بر اساس این واقعیت پیش می‌رویم که راه حل باید برای ارمنستان، آذربایجان و همسایگان منطقه قابل قبول باشد.»

سخنگوی وزارت امور خارجه روسیه تاکید کرد: «برای ایران شفاف‌سازی می‌کنیم تا آن را بپذیرد.»

وب‌سایت اصلاح‌طلب خبرآنلاین به تازگی تحلیلی درباره این شرایط نوشته است.

در این تحلیل، نکته‌ قابل تامل در فهم سیاست‌ورزی مسکو و واشینگتن در برابر جمهوری اسلامی -که تصمیم‌سازان در ایران را غافلگیر می‌کند- فهم شبکه‌ای منافع سیاسی و ژئوپلتیکی دانسته شده است. به این ترتیب که نمی‌توان مساله زنگزور را جدا از چالش غرب با روسیه بر سر اوکراین ارزیابی کرد، همان گونه که نمی‌توان آن را بی‌ارتباط با نظر روسیه در شورای امنیت بر سر مساله جنگ غزه دانست.

بر پایه این دیدگاه، در چنین شرایط پیچیده‌ای در صورتی که فهم سیاستگذاران ایرانی، «فهمی سنتی و صرفا مبتنی بر رویکرد واقع‌گرایی کلاسیک و نه مبتنی بر رویکرد سازه‌انگارانه باشد»، آنان قادر به تحلیل شرایط بازی نخواهند بود.

گزارش شرکت امنیت سایبری «ماندیانت» نشان می‌دهد این گروه هکری با استفاده از هویت‌های ساختگی در شبکه‌های اجتماعی و ایجاد سایت‌های کاریابی جعلی، قربانیان بالقوه را که مایل به همکاری با اسرائیل بوده‌اند شناسایی کرده است.

محتوای پست‌های مربوط به این کارزار ضدجاسوسی در پلتفرم‌هایی مانند ایکس و شبکه اجتماعی ویراستی منتشر شدند.

در یک نمونه از این پست‌ها که با تصویری از پرچم اسرائیل همراه بوده، آمده است: «در سال گذشته توانستیم صدها نیروی اطلاعاتی و سایبری حرفه‌ای جذب کنیم و به موفقیت‌هایی کم‌نظیر در سطح جهانی دست یابیم. اگر سابقه کاری اطلاعاتی و سایبری دارید به ما بپیوندید.»

در این عملیات که از سال ۲۰۱۷ آغاز شده و تا ماه مارس ۲۰۲۴ ادامه داشته است، برخی افراد «در ظاهر کارگزار یا کارمند منابع انسانی اسرائیلی»، کاربران را به سمت سایت‌های کاریابی به زبان فارسی هدایت می‌کرده‌اند.

در سایت‌هایی که برای این منظور طراحی شده بودند از کاربران خواسته می‌شده تا اطلاعات شخصی خود را در فرم‌های مربوط وارد کنند.

این اطلاعات که شامل مواردی مانند نام و نام خانوادگی، تاریخ تولد، نشانی منزل و اطلاعاتی درباره سوابق حرفه‌ای یا تحصیلی می‌شد، بلافاصله پس از تکمیل به دست مهاجمان می‌رسید.

به گفته کارشناسان سایبری، کارزار یاد شده به دستگاه‌های اطلاعاتی جمهوری اسلامی در شناسایی شهروندانی که ممکن بوده به همکاری با کشورهای خارجی به‌خصوص اسرائیل علاقه داشته باشند، کمک کرده است.

خروجی اطلاعات جمع‌آوری شده همچنین ممکن است برای کشف عملیات جاسوسی علیه حکومت و پیگرد افراد مظنون به دخالت در آن‌ها مورد استفاده قرار گرفته باشد.

در اغلب آگهی‌های منتشر شده بر جذب افراد با‌تجربه در حوزه‌های فن‌آوری اطلاعات، امنیت سایبری و همچنین نیروهای سرویس‌های اطلاعاتی و امنیتی ایران تاکید شده بود.

محتوای این آگهی‌ها ضمن اشاره به پرداخت دستمزد مناسب، به افراد وعده می‌داد حریم خصوصی آن‌ها حفظ شود.

عوامل این کارزار علاوه بر هدف قرار دادن شهروندان ایرانی، با ایجاد سایت‌های کاریابی عربی و تولید محتوا با این زبان، به دنبال شناسایی عوامل نفوذی در لبنان و سوریه نیز بوده‌اند.

بن رید، مدیر واحد تحلیل جاسوسی سایبری شرکت ماندیانت گفت با وجود این که اطلاعات دقیقی درباره تعداد قربانیان این عملیات هفت ساله وجود ندارد اما جمهوری اسلامی احتمالا خروجی‌های موفقی از این طریق داشته است.

گزارش منتشر شده از سوی ماندیانت به احتمال ارتباط این کارزار با گروه هکری ای‌پی‌تی‌-۴۲ اشاره کرده است.

این گروه سایبری وابسته به جمهوری اسلامی در هفته‌های گذشته حملات سایبری متعددی علیه ستادهای انتخاباتی آمریکا ترتیب داد.

تمرکز تهران بر شناسایی عوامل اسرائیلی ناشی از یک دهه موفقیت اطلاعاتی اسرائیل در داخل و خارج از مرزهای ایران است.

ترور فرماندهان سپاه پاسداران و نیروهای نزدیک به حکومت و نیز سرقت اسناد برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی در سال ۲۰۱۸ از جمله موفقیت‌های موساد در این زمینه به حساب می‌آیند.

اسماعیل هنیه، رییس دفتر سیاسی حماس، روز ۱۰ مرداد ۱۴۰۳ پس از شرکت در مراسم تحلیف مسعود پزشکیان، در حمله‌ای در شهر تهران کشته شد.

بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، دخالت این کشور را در این حادثه تایید یا تکذیب نکرد.

حسینعلی حاجی دلیگانی، نماینده مجلس شورای اسلامی، در واکنش به این موضوع گفت که اسرائیل ممکن است با پرداخت «دلارهای آمریکایی به برخی افراد نادان یا خودفروخته»، آن‌ها را برای جمع‌آوری و ارائه اطلاعات اجیر کرده باشد.