تحقیقات جدید شرکت «گرافیکا» نشان داده است، چین از طریق عملیات تاثیرگذار آنلاین با جعل هویت رای دهندگان آمریکایی در شبکه‌های اجتماعی، به دنبال تضعیف سیاستمداران آمریکایی و تفرقه افکنی در آستانه انتخابات نوامبر ۲۰۲۴ است.
به گزارش رویترز، این کارزار بخشی از یک تلاش شناخته‌شده مرتبط با دولت چین است که کارشناسان آن را «اسپمو فلگ» یا «دراگون بریج» نامیده‌اند و ترکیبی از هرزنامه (اسپم) و تبلیغات هدفمند را به فضای آنلاین تزریق می‌کند.
این کارزار که از سال ۲۰۱۷ فعال شده و در آستانه انتخابات در آمریکا فعالیت خود را تشدید کرده است و از هزاران حساب کاربری در بیش از ۵۰ وب‌سایت و شبکه اجتماعی، استفاده کرده است.
«جک استابز»، مدیر تیم تحقیقاتی شرکت گرافیکا می‌گوید به نظر نمی‌رسد این عملیات به دنبال جانبداری از یکی از دو حزب مطرح ایالات متحده، یعنی جمهوری‌خواهان یا دموکرات‌ها باشد و هدف آن بیشتر تشدید و تقویت انتقادات نسبت به جامعه و دولت ایالات متحده است.
با این‌حال، از اواسط سال ۲۰۲۳ میلادی، این عملیات بیشتر حامیان دونالد ترامپ، نامزد جمهوری‌خواهان را نشانه رفته است.
شرکت گرافیکا ۱۵ حساب کاربری اسپمو فلگ را در شبکه اجتماعی ایکس (توییتر سابق) و یک حساب آن را در شبکه تیک تاک، شناسایی کردند که ادعا می‌کنند شهروندان واقعی آمریکایی یا رسانه آمریکایی هستند. گرافیکا گزارش داده علاوه بر اینها، حساب‌هایی متعلق به این کارزار را در یوتیوب و اینستاگرام هم شناسایی کرده است.
به گزارش رویترز، یکی از موفق‌ترین حساب‌های این گروه در تیک تاک، با نام کاربری «هارلن ریپورت» ویدیویی را در ماه جولای منتشر کرد که یک و نیم میلیون بار دیده شد. این ویدیو هفته گذشته از تیک‌تاک حذف شد.
ویدیویی که سخنرانی جو بایدن، رییس جمهور آمریکا در نشست ناتو را به تمسخر گرفته بود.
در مواردی هم حساب‌های این کارزار خود را به عنوان فعال ضدجنگ معرفی کرده و با استفاده از چندین حساب کاربری در ایکس، میم‌هایی ایجاد کردند که ترامپ را به عنوان یک "فریبکار" با لباس نارنجی زندان نشان می‌دهد و بایدن را به عنوان یک "بزدل" معرفی می‌کنند.
فیسبوک پیشتر این کارزار را به نیروی نظامی چین (ارتش خلق چین) نسبت داده و آن را «بزرگترین عملیات تاثیرگذاری مخفیانه چندپلتفرمی در جهان» خوانده است.
متا، شرکت مادر فیسبوک و اینستاگرام، تائید کرد حساب‌های کاربری اسپموفلاگ را از پلتفرم‌های خود حذف کرده است و سخنگوی متا هم اعلام کرده هیچ‌کدام از انی حساب‌ها نتوانستند با مخاطبان واقعی تعامل زیادی داشته باشند.
در ماه جولای میلادی، دفتر مدیر اطلاعات ملی آمریکا گزارشی در خصوص دخالت‌ها در انتخابات پیش روی ایالات متحده منتشر کرد.
بر اساس این گزارش چین در مورد انتخابات آمریکا با احتیاط عمل می‌کند و برنامه و قصد خاصی برای تاثیرگذاری روی نتایج انتخابات ندارد، با این‌حال چینی‌ها به دنبال رصد و تاثیرگذاری بر افکار عمومی آمریکایی‌ها هستند.
محمدجواد ظریف در جریان رقابت‌های انتخاباتی منجر به رییس‌جمهور شدن مسعود پزشکیان گفت که «فرق می‌کند» چه کسی در پاستور بنشیند. هر چند نهایتا با معرفی کابینه پزشکیان و سخنان او درباره روند انتخاب وزرای پیشنهاد‌ی‌اش، این گزاره تا حد زیادی نقض و روشن شد راهبرد دولت او و انتخاب‌ها و انتصاب‌هایش چیزی جز آن که رهبر جمهوری اسلامی بطلبد نیست و نخواهد بود اما به نظر می‌رسد در نگاه مقام‌های جمهوری‌اسلامی، واقعا «فرق می‌کند» چه کسی در کاخ سفید بنشیند.
انکار عمومی، فعالیت در پشت پرده
مقام‌های جمهوری اسلامی همواره در اظهارات عمومی خود تلاش کردهاند هر دو حزب عمده آمریکا را دشمن ایران نشان دهند. در همین راستاست که محمد مرندی، استاد دانشگاه و تحلیل‌گر سیاسی حامی حکومت، تاکید کرد: «دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان در فشار حداکثری به ما مشترک‌اند.»
علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی نیز بر چنین موضعی، علنا تاکید کرده است.
در زمان انتخاب دونالد ترامپ به‌عنوان رییس‌جمهوری آمریکا، در حالی که بسیاری از تحلیل‌گران و فعالان سیاسی نگران آینده ایران بودند، خامنه‌ای اعلام‌کرد: «نه عزا می‌گیریم، نه شادی می‌کنیم. آن حزب و این حزب، هر کسی آمد فقط شر رساند.»
در پشت صحنه اما شواهد و نشانه‌ها اثبات می‌کنند مقام‌های جمهوری اسلامی بر خلاف ادعای خود در فضای عمومی، به‌شدت به انتخابات آمریکا اهمیت میدهند.
در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۲۰۲۰ در ایالات متحده، دخالت جمهوری اسلامی در انتخابات آمریکا چنان محل بحث بود که حتی در مناظره انتخاباتی نیز جو بایدن و ترامپ مجبور به صحبت در این باره شدند.
یک سال بعد از انتخابات، دولت آمریکا به نام شش هکر و یک شرکت ایرانی دست یافت که در جریان انتخابات با هدف ترساندن رای‌دهندگان، دامن زدن به ناآرامی‌های اجتماعی و ایجاد بی‌اعتمادی نسبت به نهاد انتخابات در آمریکا فعالیت می‌کردند.
حالا نیز در انتخابات پیش روی ریاست‌جمهوری آمریکا، دخالت‌های مرتبط با جمهوری اسلامی دوباره خبرساز شده است.
در پی موجی از اقدامات مجازی و سایبری، اف‌بی‌آی، جمهوری‌اسلامی را مسئول اقدامات رو به افزایش اخیر از جمله هک مکاتبات و اسناد ستادهای انتخاباتی ترامپ و بایدن-هریس معرفی کرده است.
چشم ایرانیان به ایالت‌های چرخشی
در جامعه ایران، به طور خاص شهروندان عادی تا سال‌های متمادی وقتی سخن از آمریکا به میان می‌آمد، کمتر تفاوت عمده‌ای میان جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها قائل بودند اما در دو دوره اخیر انتخابات آمریکا، ایرانیان آن‌چنان به این دو حزب سیاسی توجه و بعضا تعصب دارند که انتخابات ایالات متحده به بحث داغ شبکه‌های اجتماعی بدل شده است.
در انتخابات ۲۰۲۰، آش چنان شور شد که کاربری به کنایه نوشت: «آن‌قدر که مردم ایران پیگیر آرای ایالت ویسکانسین هستند، خود آمریکایی‌ها نیستند.»
شاید بتوان گفت حساسیت افکار عمومی ایرانیان نسبت به دوگانه احزاب غالب آمریکا، از زمان به قدرت رسیدن ترامپ بیشتر از پیش برانگیخته شد.
اولین جرقه دوگانه‌سازی میان دموکرات‌ها و جمهوری‌خواه‌ها برای ایرانیان در نامه ۳۰ فعال سیاسی ایرانی و درخواست آنان برای تشدید تحریم‌ها علیه سپاه پاسداران و خامنه‌ای زده شد. نامه‌ای خطاب به ترامپ، در فاصله‌ای کوتاه پس از زمان انتخاب او به‌عنوان رییس‌جمهوری ایالات متحده.
این نامه با واکنش‌های گسترده‌ای در داخل و خارج از کشور مواجه شد. بسیاری از فعالان سیاسی اصلاح‌طلب این نامه را سخیف، خائنانه، ضد ملی و در راستای کمک به جریان «دلواپس داخلی» خواندند.
دلواپس، در آن‌زمان به جریان تندروی حامی حکومت، به‌ویژه جبهه پایداری اطلاق می‌شد.
در آن دوران شکاف دولت-ملت در ایران تا حد فعلی عمیق نشده بود و برجام امید به بهبود را در قلب بخشی از جامعه زنده کرده بود. با روی کار آمدن ترامپ و احتمال خروج او از برجام همه این امیدها ناامید می‌شد. هنوز کشتار مردم معترض و مخالف حکومت در اعتراضات سراسری دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸ رخ نداده و جامعه از اصلاح‌طلبان و حسن روحانی قطع امید نکرده بود.
طبیعی بود که نامه ۳۰ فعال سیاسی ایرانی به ترامپ و درخواست تشدید تحریم‌ها از نگاه جریان‌های امیدوار به تغییر جمهوری اسلامی مورد قبول نیفتد.
ترامپ، فشار حداکثری، قاسم سلیمانی و چند داستان دیگر
ترامپ با رسیدن به کاخ سفید وعده داده بود آمریکا را از برجام خارج کرده و توافقی با ایران امضا خواهد کرد که «هم برای ایران خوب باشد و هم آمریکا».
او از برجام خارج شد اما فرصت امضای توافق جدیدی را نیافت.
ترامپ سیاست فشار حداکثری علیه تهران را به‌کار گرفت و با ایجاد یک اتحاد عربی در مقابل جمهوری اسلامی و تحریم خریداران نفت ، تلاش می‌کرد ایران را به گوشه رینگ برده و پای میز مذاکره بنشاند.
سیاست او برای پیشبرد عادی‌سازی روابط با اسرائیل در منطقه نیز به شکل دیگری منافع و جایگاه جمهوری اسلامی را تضعیف می‌کرد.
این سیاست‌ها موجب اوج‌گیری تنش‌ها میان دو کشور و درگیری‌های شدیدتر نیروهای نیابتی جمهوری اسلامی با آمریکا در منطقه شد. حمله گسترده نیروهای مقاومت نیابتی جمهوری اسلامی به آرامکو، صادرات انرژی در عربستان سعودی را چند روزی مختل کرد و متقابلا کشتن قاسم سلیمانی در عراق، به افزایش تنش‌ها منجر شد. از سویی نیز گزارش‌ها حاکی از آن بود که فشار اقتصادی به تهران، نیروهای نیابتی و تحرکات نظامی آنان را در منطقه کاهش و تحت تاثیر قرار داد.
این وقایع در کنار سرخوردگی و خشم اجتماعی ناشی از سرکوب‌های خونین دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸ و همچنین تعمیق شکاف دولت-ملت در ایران، نگاه بخش مهمی از جامعه و فعالان سیاسی ایرانی را بیش از پیش به سوی انتخابات آمریکا چرخاند و حساسیت آنها را افزایش داد.
جمهوری اسلامی که از تنگنای اقتصادی حاصل از سیاست فشار حداکثری ترامپ به ستوه آمد، ترجیح داد با روی کار آمدن یک دولت دموکرات و اهل سازش، روزنه‌ای برای تنفس خود بیابد.
در سوی دیگر، جامعه سرخورده و جان‌به‌لب شده تصور کرد با انتخاب دوباره ترامپ و ادامه فشارهای او، روند براندازی و سقوط جمهوری اسلامی تسهیل خواهد شد.
بایدن، «زن، زندگی، آزادی» و دوباره انتخابات آمریکا
با پیروزی بایدن، فضا برای تنفس و متعاقبا تحرکات و تهدیدهای جمهوری اسلامی بازتر شد.
خامنه‌ای و سپاه پول‌های بلوکه‌شده خود را پس گرفتند و فضا برای تقویت نیروهای نیابتی و گسترش نفوذ منطقه‌ای حکومت دوباره فراهم شد.
تقویت دستگاه سرکوب و گذار و بازتنظیم درونی جمهوری اسلامی با پروژه موسوم به «خالص‌سازی» از طریق انتخابات مهندسی شده و پیروزی ابراهیم رئیسی کلید خورد.
در اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ و جنبش «زن، زندگی، آزادی» نیز سیاست یک بام و دو هوای دموکرات‌های حاکم در آمریکا در قبال معترضان ایرانی و مماشات با حکومت، دوباره یادآور سکوت باراک اوباما، رییس‌جمهوری اسبق آمریکا در سال ۸۸ بود؛ جایی که مردم فریاد زده بودند: «اوباما، اوباما/ یا با اونا یا با ما».
همین روند و رفتار کاخ سفید، بسیاری از نیروهای اپوزیسیون و مردم مخالف حکومت را از حزب دموکرات دور و به ترامپ نزدیک‌‌تر و امیدوار کرد.
حامیان ترامپ و مدافعان هریس چه می‌گویند
با نگاهی کلی به آرایش سیاسی گروه‌ها و اقشار مختلف مردم پیرامون دوگانه هریس- ترامپ، می‌توان دریافت که نیروهای راست‌گرا و ملی‌گرای ایرانی اغلب هوادار ترامپ و جریان چپ‌گرا و نهادگرا عمدتا حامی هریس هستند.
اما این دسته‌بندی در میان نیروها و تحلیل‌گران سیاسی کمی متفاوت است.
در حال حاضر، شاید بتوان گفت از میان سیاستمداران درون حکومت، تنها گروه علاقه‌مند بازگشت ترامپ، جریان نزدیک به پایداری و طیف سعید جلیلی است. این جریان همواره با تعامل و مذاکره با غرب و ارتباط با جهان زاویه داشته و در وضعیت فعلی که بیت خامنه‌ای، سپاه پاسداران و اصلاح‌طلبان و جریان محمدباقر قالیباف به اتحادی عاطفی-تاکتیکی رسیده‌اند، دست خود را از قدرت کوتاه می‌بیند و علاقه‌مند به تضعیف این اتحاد از طریق فشار خارجی به دولت پزشکیان است.
با روی کار آمدن کامالا هریس، شانس یک توافق محدود با آمریکا تا حدودی افزایش می‌یابد اما با حضور دوباره ترامپ در کاخ سفید این احتمال بسیار پایین و ثمره آن در خوشبینانه‌ترین احتمالا توافقی اجباری و از موضع ضعف با آمریکا خواهد بود.
بنابراین، روشن است که هسته سخت حکومت و اصلاح‌طلبان تمایلی به حضور ترامپ در کاخ سفید ندارند.
در میان مخالفان حکومت نیز نیروهای سیاسی قائل به براندازی بدون قید و شرط جمهوری اسلامی که نظرسنجی‌های مستقل سال‌های اخیر و محتوای فارسی رسانه‌های اجتماعی حاکی از افزایش تعداد آن‌هاست ، حضور ترامپ، تحریم‌های تازه و فشار اقتصادی مضاعف به جمهوری اسلامی را عامل تضعیف دستگاه سرکوب و افزایش خشم اجتماعی می‌دانند که منجر به انقلاب یا فروپاشی سیاسی خواهد شد.
از سوی دیگر اما گروهی از نیروهای سیاسی تحول‌خواه، گذارطلب و دموکراسی‌خواه معتقدند تحریم‌ها طبقه متوسط را بیش از پیش حذف و نابود می‌کند و متعاقبا فشار کشنده اقتصادی، امکان اولویت‌یابی ارزش‌های اجتماعی و سیاسی نظیر دموکراسی، نهادهای مدنی و فرهنگی را لغو کرده و در آن صورت انقلاب یا فروپاشی نظام دیکتاتوری و اقتدارگرا، منجر به بازتولید یک دیکتاتوری تازه یا جنگ داخلی خواهد شد.
هر چند مشخص نیست چنین فرضی چه‌قدر متناظر با واقعیت است و تا چه میزان برای تحلیل مسیر اعتراض و براندازی در ایران دقیق خواهد بود؛ چه آن که به‌رغم تضعیف طبقه متوسط در سال‌های اخیر، شعارها و گفتمان دموکراسی‌خواهی همواره از محورهای اعتراضات در ایران بوده است.
انسداد سیاسی؛ کسی غالب نیست
آن چه در ایران و زیر پرچم جمهوری‌اسلامی می‌گذرد، معنای تام و تمام انسداد سیاسی است. در چنین شرایطی، عملا امکان تغییر و بهبود از جانب یک جریان قدرتمند یا غالب مسدود شده و هر راه‌حلی به بن‌بست می‌رسد.
بنابراین، نه تجربه «اصلاحات گام به گام» یا اخیرا «اصلاحات از بالا» (حتی به فرض صادقانه بودن ادعای اصلاح‌طلبان) ثمربخش خواهد بود نه امکان ایجاد نهادهای مدنی و ارتقای فرهنگی و بسط دموکراسی مهیا می‌شود و نه حامیان براندازی بی‌قید و شرط می‌توانند تضمین کنند که گزینه جایگزینی جمهوری اسلامی لزوما حکومتی پای‌بند به جمهوری و دموکراسی خواهد بود.
در این وضعیت، ناظران و تحلیل‌گران نیز هیچ پیش‌بینی قابل اعتنایی نمی‌توانند داشته باشند.
با این حال تنها می‌توان از یک گزاره مطمئن بود: «فرق می‌کند چه کسی در کاخ سفید بنشیند.»
این بخشی از سخنرانی پرشور زنی است که در سال ۲۰۱۶ میلادی، پس از سال‌ها کار سیاسی در بالاترین رده‌های اجرایی و مدیریتی، توانست نامزدی حزب دموکرات برای رقابت‌های ریاست‌جمهوری را به دست آورد، اما آنچه نتوانست انجام دهد به گفته خودش «گذر از سقف شیشه‌ای» بود.
هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه پیشین آمریکا و اولین زنی که توانست نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری این کشور شود، روز سه‌شنبه در گردهمایی ملی حزب دموکرات در شیکاگوبا اطمینان گفت که کامالا هریس، همان زنی است که سرانجام از «بلندترین و سخت‌ترین سقف شیشه‌ای» برای زنان عبور خواهد کرد و اولین رییس‌جمهوری زن در ایالات متحده خواهد شد.
اما ظاهرا این تنها خانم کلینتون نیست که حامل چنین امیدی است. در نظرسنجیها از رای‌دهندگان هم تا اینجای کار، هریس پیشتاز است. نظرسنجی مشترک ای‌بی‌سی نیوز، ایپسوس و واشینگتن‌پست نشان می‌دهد که کامالا هریس ۴۹ درصد و دونالد ترامپ ۴۵ درصد آرا را دارند.
کدام ویژگی‌ها در کارنامه و شخصیت کامالا هریس است که می‌تواند برای ناظران و تحلیل‌گران سیاسی از یک سو و برای رای‌دهندگان آمریکایی از سوی دیگر جذاب باشد؛ آن قدر جذاب که برای شکستن سقف شیشه‌ای با او همراه شوند؟
همه هویت‌های هریس
دونالد ترامپ، رقیب انتخاباتی کامالا هریس چندی پیش گفت: «کامالا همیشه هندی بود و ناگهان تصمیم گرفت که سیاه باشد». اظهارنظری که بسیاری از رسانه‌های آمریکایی آن را تلاش ترامپ برای زیر سوال بردن تعلقات هویتی کامالا هریس ارزیابی کردند؛ هویتی چهل‌تکه و متنوع که عنوان اولین زن سیاهپوست و نخستین آمریکایی-آسیایی را که معاون رییس‌جمهوری آمریکا شد در کارنامه او به ثبت رسانده است.
آنچه نامزد حزب جمهوری‌خواه در رقابت‌های انتخاباتی ۲۰۲۴ آمریکا بر آن دست گذاشته اما دقیقا نقطه‌ای است که مجموعه‌ای به نام کامالا هریس را به گروه‌های مختلف رای‌دهنده در آمریکا نزدیک می‌کند.
بیشتر مهاجران خود را با او هم‌داستان می‌دانند. کامالا هریس سال ۱۹۶۴ در ایالت اوکلند به دنیا آمد؛ هم پدر و هم مادرش مهاجر بودند. دکتر شیامالا گوپالان، مادر هریس، زیست‌شناس، پژوهشگر سرطان و کنشگر حقوق بشر بود و دونالد هریس، پدرش، استاد چپ‌گرای اقتصاد در دانشگاه استنفورد. شیامالا از هند و دونالد از جامائیکا به آمریکا آمده بودند، در جریان جنبش حقوق مدنی سیاهان با هم آشنا شدند و هویتی رنگارنگ و متکثر به دختران‌شان کامالا و مایا دادند؛ آمریکاییِ مهاجر، آسیایی‌تبار، هندی‌تبار و سیاهپوست.
جنسیت هریس هم لایه هویتی دیگری به او می‌بخشد، لایه‌ای که نه تنها او را به زنان آمریکایی به عنوان نیمی از جمعیت پیوند می‌زند بلکه در جایگاه استثنایی وارث چندین نسل از زنان سیاه که برای برابری و علیه تبعیض جنسیتی و نژادی در این کشور فعالیت کردهاند قرار می‌دهد.
هریس خودش هم در زندگی‌نامه‌اش «حقایقی که نمی‌گوییم»- که در ایران هم نشر نون آن را با ترجمه علی‌اکبر عبدالرشیدی منتشر کرده- از هویت‌های متنوع خود سخن گفته و به آن می‌بالد.
این روزها بسیاری از زنانی که خود را با او هم‌پیوند می‌بینند، در حالی که کت و دامن‌های یکشنبه‌شان را به تن دارند به کلیسا می‌روند تا برای پیروزی‌اش دعا کنند. زنان حامی او، نه فقط در آمریکا که هزاران کیلومتر دورتر از پایتخت آمریکا در دهکده‌ای کوچک در جنوب هند هم عکس‌هایش را به در و دیوار زده‌اند و امیدوارند که اولین رییس‌جمهوری زن آمریکا بشود؛ دهکده‌ای که پدربزرگ و مادربزرگ هندی هریس در آن زندگی می‌کردند.
ترکیب «ماملا» و «پدر مهربان و بامزه»
خانواده برای سال‌ها از ارزش‌های مرکزی جامعه و زندگی آمریکایی بوده است. با این حال خانواده آمریکایی و رویکرد شهروندان به آن هم در طول دهه‌های گذشته تغییرات مهمی را پشت سر گذاشته است.
پژوهش‌های موسسه پیو نشان می‌دهد که در دهه ۱۹۷۰میلادی ۶۷ درصد از آمریکایی‌های ۲۵ تا ۴۹ ساله خانواده‌های غیرهم‌جنس تشکیل داده، با همسران خود و فرزندان زیر ۱۸ساله‌شان زندگی می‌کردند، عددی که در پنج دهه گذشته به‌شدت تنزل کرده و به ۳۷ درصد رسیده است.
در برابر، شکل‌های دیگری از خانواده در آمریکای امروز رشد کرده؛ خانواده‌های چندنژادی و چندقومیتی از یک سو و خانواده‌های هم‌جنس از سوی دیگر. علاوه بر این زنان آمریکایی امروز کمتر از سال‌های ۱۹۷۰ بچه‌دار می‌شوند و بسیاری از زنان بدون آن که تن به ازدواج بدهند مادر می‌شوند. همه اینها یعنی تغییر شکل خانواده در یکی از بزرگترین کشورهای حامی نهاد خانواده در جهان.
در این جامعه تغییرشکل‌یافته که تغییر و تنوع بیشتری هم پیش رو دارد، ترکیب کامالا هریس و شریک سیاسی‌اش، تیم والز در بسیاری از تحلیل‌های رسانه‌ای، ترکیبی مناسب یا حتی برنده توصیف می‌شود.
کامالا که فرزند بیولوژیکی ندارد- و به همین دلیل جی.دی ونس، معاون ترامپ او را یکی از زنان گربه‌دوست بی‌فرزند می‌خواند- مادرخواندگی فرزندان همسرش، کول و الا را پذیرفته. کامالا هریس در سال ۲۰۱۴ میلادی با خطبه عقدی که خواهرش، مایا جاری کرد با داگلاس امهاف، وکیل یهودی‌الاصلی ازدواج کرد و مادرخوانده فرزندان او شد اما خودش در مصاحبه‌ای گفته: «از کلمه مادرخوانده خوشمان نمی‌آمد و تصمیم گرفتیم با جمع کردن اسم کامالا و کلمه مادر در یک کلمه، واژه ماملا را بسازیم». می‌گوید در میان همه نقش‌هایش، ماملای کول و الا بودن است که نقش محبوب اوست.
همه اینها نامزد دموکرات‌ها را در موقعیتی آشنا هم برای دوستداران نهاد خانواده و هم برای طرفداران شکل‌های نوین‌تر این نهاد قرار می‌دهد.
در کنار او، تیم والز، فرماندار مینهسوتا، میانه‌رو محبوب تند و تیزی است که عنوانی که رسانه‌ها و مردم به او میدهند کنار ماملا خوش می‌نشیند. تیم والز به «پدر مهربان و بامزه» معروف است. او که علاوه بر فرمانداری مینهسوتا و عضویت در کنگره آمریکا، سال‌ها معلم مدارس دولتی، مربی فوتبال و عضو گارد ملی آمریکا هم بوده، چهره «مهربان و همراه» یک پدر خانواده در دهه ۶۰ زندگی‌اش را دارد. خودش می‌گوید: «من با آدم‌‌های معمولی بزرگ شده‌ام».
از همین منظر است که دموکرات‌ها روی اثرگذاری او بر رای‌دهندگان ایالت‌های موسوم به «دیوار آبی» یعنی ویسکانسین، میشیگان، پنسیلوانیا و مینهسوتا از یک سو و کمربند اوهایو، ایلینویز و ایندیانا از سوی دیگر حساب کردهاند.
وقتی به کارنامه‌اش نگاه شود، تصویب غذای رایگان برای دانش‌آموزان، رای به لایحه‌های حامی کارگران و افزایش دستمزد، کاهش قیمت انسولین، کمک به اجاره‌نشین‌ها و تامین حق پایان خودخواسته بارداری برای زنان مینهسوتا دیده می‌شود.
والز علاوه بر همه اینها پدری است که نام دخترش را Hope به معنای امید گذاشته چرا که به گفته خودش او و همسرش سال‌ها تحت درمان‌های ناباروری در انتظار بچه‌دار شدن بوده‌اند و حالا او پدری است که دختر نوجوانش را برای بازی هیجان‌انگیز «اسلینگ‌شات» همراهی می‌کند و در حالی که دختر گیاه‌خوارش را به ساندویچ بوقلمون دعوت می‌کند شوخی می‌کند که: «بوقلمون در مینهسوتا گوشت محسوب نمی‌شود».
شاید ترکیب همه این مشخصات است که سبب شده تیم والز در تمام رقابت‌های انتخاباتی زندگی‌اش تا امروز، شکست‌ناپذیر باقی بماند.
راه سخت هریس به سوی کاخ سفید
کامالا هریس که پیش از این و در ۵۵ سالگی برای به دست آوردن نامزدی حزب دموکرات خیزی ناموفق برداشته بود، در سال ۲۰۲۱ میلادی به ادای سوگند معاونت ریاست جمهوری رضایت داد.
معاونت جو بایدن البته از هریس چهره‌ای بین‌المللی ساخت اما کارش را برای رییس‌جمهوری شدن هم دشوارتر کرد. حالا عملکرد او به عنوان معاون رییس‌جمهوری در موفقیت کمپین انتخاباتی‌اش اثر دارد و نگاهی به نظرسنجیها نشان می‌دهد که معاونت ریاست‌جمهوری نقطه قوت کارنامه‌اش نیست. مدافعانش می‌گویند مسئولیت‌هایی که بایدن به او داد کمابیش فیصله‌ناپذیر بودند؛ مثلا ریشه‌یابی مهاجرت انبوه از آمریکای مرکزی و مکزیک به ایالات متحده.
مساله مهاجرت غیرقانونی از کشورهای موسوم به مثلث شمالی (گواتمالا، هندوراس و السالوادور) به آمریکا با معاونت هریس نه تنها حل نشد که در دوره‌ای افزایش هم یافت.
نظرسنجی یو اس ای تودی کامالا هریس را نامحبوب‌ترین معاون رییس‌جمهوری تاریخ آمریکا معرفی می‌کند؛ هرچند بعضی روش‌شناسی این نظرسنجی را زیر سوال برده‌اند اما به هر حال این نتایج بخشی از واقعیت را نمایندگی می‌کند.
از سوی دیگر عنوان «زیادی لیبرال» که حزب رقیب برای او به کار می‌برد، چندان هم بی‌مشتری نیست و می‌تواند رای‌دهندگان در ایالت‌های مرکزی و محافظه‌کارتر آمریکا را از او دور کند یا آن طور که میشل اوباما در سخنرانی پرشور خود در گردهمایی دموکرات‌ها در شیکاگو گفت بخشی از مردم را از او بترساند.
از همین جاست که روزنامه نیویورک‌تایمز در انتقاد به کمپین هریس می‌نویسد: «دموکرات‌ها نمی‌توانند تنها روی محبوبیت تیم والز در تیک تاک حساب کنند. آنها باید نشان دهند که از مردم معمولی‌‌اند؛ حزبی برای خانواده‌های میهن‌پرست طبقه متوسط که می‌دانند این کشور می‌تواند بهتر باشد».
وزن سیاسی هریس در حال حاضر در ایالت‌های پیشرو و تحصیل‌کرده‌تر آمریکا سنگین‌تر است؛ موضوعی که شاید از جمله با نقش پررنگ او در مبارزه برای حق زنان بر بدن خود و اقداماتی مثل برگزاری تور حقوق باروری در سراسر کشور قابل توضیح باشد. با این حال، کامالا هریس برای این که بتواند به عنوان رییس‌جمهوری آمریکا پشت میز معروف رزولوت در کاخ سفید بنشیند راهی دشوار و ناهموار پیش رو دارد و از رای بدنه محافطه‌کارتر جامعه آمریکا بی‌نیاز نیست.
این در حالی بود که کامالا هریس در این مراسم حضور نداشت و برای سخنرانی به میلواکی رفته بود.
در شامگاه سه‌شنبه ۳۰ مرداد، باراک و میشل اوباما، رییس‌جمهوری و بانوی اول سابق آمریکا، چاک شومر رهبر دموکرات‌ها در سنا، برنی سندرز سناتور مستقل و ضمن حملات شدید به دونالد ترامپ، مردم را به رای دادن به کامالا هریس فراخواندند و او را شخصیتی شایسته رهبری آمریکا دانستند.
باراک اوباما، اولین رییس‌جمهوری سیاهپوست آمریکا، سرمایه سیاسی قابل توجه خود را در حمایت از هریس، متحد دیرینه خود در حزب دموکرات به کار گرفته که خود می‌کوشد در پنجم نوامبر به‌عنوان اولین زن و اولین سیاهپوست و جنوب آسیایی تاریخ‌ساز شود و به ریاست جمهوری آمریکا برسد.
باراک اوباما در سخنرانی خود گفت:«ما به چهار سال دیگر رجزخوانی و هرج و مرج نیاز نداریم. ما قبلا این فیلم را دیده‌ایم و همه ما می‌دانیم که دنباله آن معمولا بدتر است.»
او گفت:«آمریکا برای فصل جدیدی آماده است. آمریکا برای یک داستان بهتر آماده است. ما برای رییس‌جمهوری کامالا هریس آماده هستیم.»
اوباما انتقادهای شدید از دونالد ترامپ، جو بایدن و دستاوردهای او را ستود و گفت:«تاریخ جو بایدن را به‌عنوان رییس‌جمهوری به یاد خواهد آورد که از دموکراسی زمانی که خطری بزرگ آن را تهدید می‌کرد دفاع کرد. من افتخار می‌کنم که او را رییس‌جمهوری خود می‌نامم، اما حتی بیشتر از آن، افتخار می‌کنم که او را دوست خود می‌نامم.»
او گفت:«کامالا هریس بر مشکلات خود متمرکز نخواهد بود، بر مشکلات شما تمرکز می‌کند. تیم والز را دوست دارم. او کسی است که باید در سیاست حضور داشته باشد.»
اوباما را همسرش، میشل،،معرفی و به روی صحنه دعوت کرد.
میشل اوباما در اشاره به اولین مبارزات انتخاباتی باراک اوباما در سال ۲۰۰۸ گفت: «آمریکا! امید در حال بازگشت است.»
او هشدار داد که ترامپ سعی خواهد کرد حقیقت هریس را تحریف کند، همان‌طور که «هر کاری که در توان داشت انجام داد تا مردم را از ما بترساند.»
میشل اوباما افزود:«دیدگاه محدود ترامپ از جهان باعث شد که او از وجود دو فرد سخت کوش، بسیار تحصیل کرده و موفق که اتفاقا سیاه پوست نیز بودند، احساس خطر کند.»
میشل اوباما گفت که آمده است تا یادآوری کند نباید فداکاری‌های گذشتگان را هدر داد.
او افزود:«زندگی کامالا هریس و من بر اساس ارزش‌های مشترک شکل گرفته است. هریس با جنایتکاران مبارزه و قدرت قانون را تقویت کرده است. او برای این لحظه آماده است و شایسته ریاست‌جمهوری است.»
میشل اوباما گفت:«بر ماست که به‌خاطر آنچه می‌دانیم درست است، برای همدلی، برخیزیم و به جای شکایت کردن، کاری کنیم.»
کامالا هریس به صورت مجازی از یک گردهمایی انتخاباتی در میلواکی به حاضران در کنوانسیون ملی حزب دموکرات پیوست.
هریس و معاون او تیم والز، فرماندار مینه سوتا، در همان مکانی به روی صحنه رفتند که ماه گذشته کنوانسیون ملی جمهوری‌خواهان در آنجا برگزار شده بود.
هریس در سخنرانی خود از ترامپ انتقاد کرد و گفت:«من معتقدم که رفتار بد باید پیامد داشته باشد. ما مطمئن خواهیم شد که ترامپ با عواقبی روبرو می شود و این در صندوق‌های رای در پنجم نوامبر دیده خواهد شد.»
جمهوری‌خواهان در کنوانسیون دموکرات‌ها
در دومین روز کنوانسیون ملی حزب دموکرات، چند چهره جمهوری خواهی که از زمان تسلط ترامپ بر حزب خود به مخالفت با او برخاسته‌اند، از جمله استفانی گریشام، سخنگوی مطبوعاتی سابق ترامپ در کاخ سفید و کایل سویتسر، حامی سابق ترامپ نیز سخنرانی کردند.
گریشام خود را یک «معتقد واقعی» به ترامپ خواند که پس از حمله حامیان او به ساختمان کنگره در ششم ژانویه ۲۰۲۱ به‌عنوان اولین کارمند ارشد کاخ سفید از مقام خود استعفا کرد.
او گفت:«ترامپ هیچ همدلی و وفاداری به حقیقت ندارد، اما کامالا هریس حقیقت را می‌گوید. او به مردم آمریکا احترام می‌گذارد و من به او رای می‌دهم.»
جان گیلز، شهردار جمهوری‌خواه از مسا، در ایالت آریزونا، جان مک کین، سناتور جمهوری‌خواه ایالات متحده از ایالت خود را به یاد آورد و گفت:«من یک پیام فوری برای اکثریت آمریکایی‌هایی دارم که مانند من در میانه سیاسی قرار دارند. حزب جمهوری‌خواه جان مک کین از بین رفته است و ما هیچ چیز به آنچه پشت سر گذاشته شده است بدهکار نیستیم.»
رای دهندگان محافظه کاری که ترامپ را دوست ندارند یکی از جوایز مورد انتظار دموکرات ها بوده‌اند.
در خارج از سالن، تظاهراتی در نزدیکی کنسولگری اسرائیل در شیکاگو برگزار شد.
به گزارش رویترز، پس از آنکه حدود ۵۰ نفر از تظاهرات بزرگ‌تر جدا شدند و به سمت خط پلیس فشار آوردند، تظاهرات برای مدت کوتاهی به خشونت کشیده شد و چند نفر دستگیر شدند.
اعتراضات علیه حمایت ایالات متحده از جنگ اسرائیل در غزه کنوانسیون ملی حزب دموکرات را تحت الشعاع قرار داده است، اگرچه اکثر سخنرانان از پرداختن به این موضوع اجتناب کردند.
سناتور برنی سندرز از این قاعده مستثنی بود و در سخنرانی خود گفت: «ما باید به این جنگ وحشتناک در غزه پایان دهیم، گروگان‌ها را به خانه بازگردانیم و خواستار آتش‌بس فوری شویم.»
او در بخش دیگری از سخنرانی خود گفت:«بیلیونر‌ها نباید بتوانند بر انتخابات تاثیر بگذارند. باید جرات داشته باشیم و با پول و قدرت مبارزه کنیم.»
چاک شومر، رهبر دموکرات‌ها در سنای آمریکا نیز هریس را رهبری شجاع و حامی طبقه متوسط خواند و گفت:«هریس آمریکا را به آینده‌ای روشن هدایت خواهد کرد، اما نمی‌تواند این کار را به تنهایی انجام دهد. او به اکثریت سنا نیاز دارد.»
جی بی پریتزکر، فرماندار ایالت ایلینوی، نیز در این مراسم گفت: «ترامپ می‌خواهد در حوزه اقتصاد به او اعتماد کنیم چون ادعا می‌کند میلیاردر است، اما به من که یک میلیاردر واقعی هستم گوش کنید، او فقط در یک چیز ثروتمند است، حماقت.»
