سلامی، فرمانده سپاه: ترامپ دستکمی از کرونا نداشت



با وجود فشارهای امنیتی، پرستاران و اعضای کادر درمان روز شنبه ۱۷ شهریور بار دیگر دست از کار کشیدند و مقابل ساختمان استانداری و فرمانداری شهرهای خود تجمع اعتراضی برگزار کردند. این اعتراضات در شهرهایی از جمله اصفهان، قم و کاشان شکل گرفت و معترضان خواستار رسیدگی به مطالبات خود شدند.
اصلاح تعرفهگذاری و ثبت خدمات پرستاری به نام پرستاران، حذف اضافهکار اجباری و اصلاح حقالزحمه مربوط به اضافهکاری، برخی از مطالبات این دور از اعتراضات پرستاران است.
ویدیوهای رسیده حاکی است گروهی از پرستاران و کادر درمان در قم در تجمع اعتراضی خود شعارهایی چون «پرستار داد بزن، حقتو فریاد بزن» سردادند.
گروهی از پرستاران و کادر درمان در اصفهان هم تجمع اعتراضی برگزار کردند و خواستار حمایت تمامی مردم اصفهان از خود شدند.
آنها در تجمع خود شعارهایی از جمله «اضافهکار بیست تومن، خجالت خجالت» سردادند.
در کاشان نیز گروهی از پرستاران و کادر درمان در بیمارستان بهشتی این شهر تجمع اعتراضی برگزار کردند.
آنها در تجمع خود شعارهایی از جمله «با کرونا جنگیدیم عدالتی ندیدیم» و « اضافهکار زوری، نمیخوایم نمیخوایم» سردادند.
این اعتراضات به دنبال صدور فراخوانی از سوی شورای هماهنگی اعتراضات پرستاران شکل گرفت که در آن بر این موضوع تاکید شد که مطالبات پرستاران تنها از مسیر «کف خیابان» به دست میآید.
این تشکل صنفی از پرستاران خواسته بود که صبح شنبه در تهران مقابل مجلس، در مراکز استانها مقابل استانداریها و در سایر شهرها مقابل فرمانداریها تجمع اعتراضی برگزار کنند.
شورای هماهنگی اعتراضات پرستاران در فراخوان خود با بیان اینکه مسئولان با نادیده گرفتن مطالبات و خواستههای پرستاران، تنها به واریز معوقات آن هم به شکل قطرهچکانی و با کسر مالیات و مبالغ ناچیز در برخی مراکز و شهرها پرداختند، از پرستاران معترض خواست که همراه با خانوادههای خود دست به تجمع بزنند.
به نوشته این شورا، نیروهای شرکتی حتی سهمی در واریز ناچیز معوقات نداشتند و پرداختهای «تحقیرآمیز و نابرابر» باعث خشم بیشتر پرستاران شده است.
خبرگزاری ایلنا روز ۱۴ شهریور در گزارشی درباره تجمعات و اعتراضات صنفی و معیشتی پرستاران در هفتههای اخیر گزارش داد که مبالغی «ناچیز» به حساب برخی از آنها ریخته شده است.
ایلنا به نقل از یکی از پرستاران نوشت که مبلغ یک میلیون و ۶۰۰ هزار تومان دریافت کرده و این مبالغ «در جهت آرام کردن پرستاران بوده است.»
دور تازه اعتراضات پرستاران
اعتصاب گسترده و دور جدید تجمعهای اعتراضی پرستاران از روز ۱۵ مرداد و به دنبال درگذشت پروانه ماندنی، پرستار جوان، در شهرهای مختلف کشور آغاز شد.
این اعتراضها به سرعت به بسیاری از شهرهای کشور گسترش یافت و پرستاران بیش از ۴۰ شهر و حدود ۷۰ بیمارستان ایران دست از کار کشیدند و تجمع اعتراضی برگزار کردند.
محمد شریفیمقدم، دبیرکل خانه پرستار، اواخر مرداد امسال به سایت خبرآنلاین گفته بود در طول ۱۰۰ سال تاریخ پرستاری مدرن کشور برای اولین بار است که اعتراض پرستاران بهشکل «دست از کار کشیدن» اتفاق میافتد.
شریفیمقدم روز ۱۶ شهریور در گفتوگو با سایت خبری «رویداد۲۴» از مهاجرت ۲۰۰ پرستار در ماه خبر داد و گفت مشکلات اقتصادی مهمترین عامل است.
او تاکید کرد که یک نگاه بردهداری نسبت به پرستاران در سیستم شکل گرفته که نتیجه آن خالی شدن بیمارستانها از پرستار است.
احمد نجاتیان، رییس کل سازمان نظام پرستاری هم روز ۱۲ شهریور در مصاحبهای از افزایش دو برابری میانگین مهاجرت سالانه پرستاران از سال ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۲ خبر داد و گفت که این آمار، رو به رشد است.
در سالهای گذشته شماری از انجمنها و نهادهای صنفی پرستاری نیز درباره روند رو به رشد مهاجرت پرستاران، تغییر شغل یا خروج آنها از چرخه خدمات، هشدار دادهاند.
هماکنون بیش از ۲۲۰ هزار پرستار در بیمارستانهای دولتی و خصوصی در ایران مشغول کار هستند.
در سراسر کشور به ازای هر هزار نفر جمعیت، به طور میانگین ۱/۵ نفر پرستار وجود دارد در حالیکه میانگین جهانی آن، سه پرستار است.
به استناد گفتههای شمار زیادی از پرستاران و کادر درمان، آنان نه تنها دچار فرسودگی میشوند بلکه خدمات کامل پرستاری نیز به بیماران ارائه نمیشود.

دستمزد بسیار پایین و شرایط سخت کاری، تقاضا برای شغل پرستاری را کاهش داده و نظام درمان ایران را با وضعیتی پیچیده مواجه کرده است.
اعتراضات نظام پرستاری و به طور کلی کادر درمان در ایران محدود به اعتصابات اخیر نبوده است و از جمله تیر امسال نیز پرستاران دست به اعتراض زدند.

مهدی رستمنژاد، معاون آموزش حوزههای علمیه با اشاره به آغاز سال تحصیلی جدید حوزههای علمیه کشور، گفت: «توسعه رشتههای مرتبط با فقه تخصصی از قبیل فقه اقتصاد که مورد نیاز جامعه و نظام اسلامی است از برنامههای آموزشی سال تحصیلی جدید حوزههای علمیه است.»

مسعود پزشکیان در بازدید از قرارگاه خاتمالانبیای سپاه گفت: «باید با بچههای بسیج برای ساخت مدارس جلسه بگذاریم، کل مشکلات کمبود مدرسه را یکساله مرتفع میکنیم.» او افزود: «اگر نقشهها را بدهیم، مردم میسازند، لازم نیست پیمانکار باشد با کمک مردم مشکلات کمبود مدرسه را حل میکنیم.»

مردی در تبریز که بهمن ماه سال گذشته فرزند ۱۷ ساله خود به نام «پارسا» را به دلیل کوییر بودن او به قتل رساند، پس از تحمل شش ماه حبس از زندان آزاد شد. طبق قوانین جمهوری اسلامی، پدر به عنوان ولی دم در صورت قتل فرزند خود از مجازات جدی مصون میماند.
پایگاه خبری رکنا بدون اشاره به هویت این مرد، گزارش داد که او پیشتر به اتهام قتل پسر خود از سوی شعبه ۱۱۷ دادگاه کیفری دو تبریز به سه سال حبس محکوم شد.
طبق این گزارش، قاضی پرونده پس از مدتی مدت حبس صادر شده را ابتدا به یک سال و سپس به شش ماه کاهش داد و او ماه گذشته از زندان تبریز آزاد شد.
پارسا در بهمن ۱۴۰۲ به دلیل «رفتار و آرایش زنانه» و رابطه با همجنس خود به دست پدرش به قتل رسید.
پدر پارسا پس از اقدام به قتل فرزندش خود را به پلیس معرفی کرد و همانزمان در گفتوگویی با سایت رکنا گفت: «نمی توانستم در میان فامیل و آشنا سرم را بالا بگیرم.»
او در جلسه دادگاه در دفاعیات خود گفت: «پارسا تمایلات جنسی زنانه داشت و برای درمانش تلاش زیادی کردم اما به دلیل عدم همکاری پارسا و فرارهای مکررش، هیچ درمانی مؤثر واقع نشد.»
او با بیان اینکه تصمیم گرفته بود فرزندش را به بهزیستی بسپارد اما این سازمان «به دلیل وضعیت پارسا از پذیرش او خودداری کرد»، گفت در نهایت او را در یکی از مناطق اطراف تبریز به قتل رساند.
قوانین علیه جامعه کوییر
از آنجا که در قوانین جمهوری اسلامی روابط همجنسگرایانه و سبک زندگی کوییر جرمانگاری شده، از جنایتهای موسوم به «ناموسی» علیه اعضای جامعه کوییر در ایران آمار مشخصی وجود ندارد و بسیاری از این جنایتها در سطح خانوادهها پنهان شده و در مراجع قانونی قابل پیگرد نیست.
در اردیبهشت ۱۴۰۰، در یکی از موارد معدودی که قتل ناموسی افراد کوییر رسانهای شد، علیرضا فاضلی منفرد، جوان همجنسگرای ۲۰ ساله در اهواز، به دلیل گرایش جنسیاش به دست مردان خانواده خود به قتل رسید.
سازمان عفو بینالملل در واکنش به کشته شدن علیرضا فاضلی منفرد، از مقامهای ایران خواست درباره قتل او عدالت را اجرا کنند. این سازمان همچنین خواستار لغو قوانینی شد که در ایران روابط جنسی همجنسگرایان را ممنوع میکند.
درحالیکه بسیاری از افراد کوییر در ایران در خانوادههای خود با خطر جنایتهای ناموسی مواجهاند، این بخش از شهروندان طبق قوانین شرعی جمهوری اسلامی نیز در خطر اعدام و سایر روشهای قصاص قرار دارند.
به موجب قوانین شرعی جمهوری اسلامی، دفاع از حقوق افراد کوییر نیز میتواند به اتهام «افساد فیالارض» منجر شود که یکی از مجازاتهای احتمالی آن اعدام است.
در سالهای گذشته نیز از اعمال انواع مجازات علیه افراد کوییر، گزارشهای مختلفی پخش شده است.
طبق یکی از این گزارشها، در آبان ۱۳۸۴ دو جوان ۲۴ و ۲۵ ساله به نامهای «مختار ن.» و «علی الف.» به دلیل رابطه همجنسگرایانه در گرگان در ملاءعام اعدام شدند.
کوییرستیزی مسئولان جمهوری اسلامی
مقامهای جمهوری اسلامی بارها به صورت علنی افراد کوییر را با القابی توهینآمیز مورد خطاب قرار داده و در اظهارات مختلف آنها را «منحرف» و «بیمار» میخوانند.
ابراهیم رئیسی شهریور ۱۴۰۲ در سخنرانی خود در سازمان ملل با تکرار مواضع کوییرستیزانهاش، نهاد خانواده را ناشی از «وصلت یک زن و یک مرد» دانست و به صورت تلویحی سایر شکلهای تشکیل خانواده از جمله ازدواج افراد همجنس را «روایتهای ساختگی از زوجیت و جنسیت» و «موجب انقطاع نسل بشر» دانست.
احمد احمدیصدر، رییس سازمان خدمات و مشارکتهای اجتماعی شهرداری تهران هم در فروردین با اشاره به همکاری نکردن وزارت بهداشت درباره وضعیت شهروندان ترنس، اعلام کرد که شهرداری با ایجاد زیرساخت لازم به افراد ترنس معتاد اسکان میدهد، اما نمیتواند هیچ مسئولیتی در قبال آنها بر عهده بگیرد.
بیشتر بخوانید: رییسجمهوری بعدی در کوییرستیزی کدام قله را فتح میکند؟
علیرضا نادعلی، سخنگوی شورای شهر تهران، در اسفند ۱۴۰۲ با اشاره به حضور افراد «ترنس» در محدوده پارک دانشجو گفت لزومی ندارد این افراد در پرترددترین چهارراه کشور حضور داشته باشند.
مخالفت شورای شهر تهران با حضور افراد کوییر در محدوده پارک دانشجو و تئاتر شهر در حالی صورت گرفت که این پارک برای دههها مشهورترین کانون رفتوآمد و حضور افراد کوییر در کشور بوده است.
سخنگوی شورای شهر تهران روز دوم اسفند هم شهروندان ترنس را «کسانی که دارای وضعیت جسمی و روانی خاصی هستند» توصیف کرد و گفت: «میتوان پذیرفت که فرهنگیترین نقطه شهر محل تجمع آنها باشد. بیشتر مدیرانی که در این حوزه مسئولیت دارند هم با این حرف من موافق هستند.»
بیشتر بخوانید: روز جهانی مقابله با همجنسگراستیزی: ادامه سرکوب جامعه کوییر در ایران

جمعی از فعالان سابق دانشجویی در نامهای به محمدرضا ظفرقندی، وزیر بهداشت، از او خواستند که فضای دانشگاهها را باز کند و اعلام کردند: «بخش اعظم مدیران این حوزه بدون هیچگونه سابقه قبلی فرهنگی و صرفا با داشتن کارنامه امنیتی یا شبهامنیتی انتخاب شدهاند.»