زیر سایه سیاست‌های خاویر میلی؛ اقتصاد آرژانتین از رکود خارج شد
با انتشار گزارش‌های ضد و نقیض از سفر احتمالی بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل به قاهره انتظار می‌رود توافق آتش‌بس در غزه در روزهای آینده امضا شود. حماس در بیانیه‌ای اعلام کرد دستیابی به توافق آتش‌بس و تبادل اسرا ممکن است، به شرط آنکه اسرائیل از طرح شروط جدید خودداری کند.
در حالی که خبرگزاری رویترز ساعاتی پیش از سفر نتانیاهو به قاهره خبر داد، سخنگوی دفتر ریاست‌جمهوری اسرائیل اعلام کرد که بنیامین نتانیاهو در قاهره حضور ندارد.
دفتر نخست‌وزیر اسرائیل نیز با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد بنیامین نتانیاهو، روز سه‌شنبه از «کوه‌های جبل‌الشیخ» در مرز سوریه بازدید کرده است. او در جریان این سفر جلسه‌ای با وزیر دفاع، رئیس ستاد کل ارتش، فرمانده منطقه شمال و رئیس شاباک برگزار کرد.
نشریه تایمز اسرائیل نیز پیشتر به نقل از المیادین نوشت در حالی که نتانیاهو در قاهره است، مصر از محمود عباس، ريیس تشکیلات خودگردان فلسطین خواسته است که فورا راهی قاهره شود.
به گفته المیادین، عباس در حال سفر از واتیکان به قاهره است، زیرا به‌نظر می‌رسد دستیابی به احتمال موفقیت در معامله گروگان‌گیری با حماس به‌طور فزاینده ای افزایش یافته است.
جان کربی سخنگوی شورای امنیت ملی کاخ سفید، روز سه‌شنبه ۲۷ آذر، به شبکه فاکس‌نیوز گفت: «معتقدیم که به توافق آتش‌بس در غزه نزدیک شده‌ایم.»
در همین حال، گروگان‌هایی که از اسارت حماس آزاد شده‌اند در بیانیه‌ای خواستار تلاش فوری برای آزادی همه گروگان‌هایی شدند که همچنان در اسارت حماس هستند.
نشریه وال استریت ژورنال، ۲۲ آذر به نقل از میانجی‌های عرب اعلام کرد حماس در مذاکرات مربوط به توافق آتش‌بس با اسرائیل و آزادی گروگان‌ها، از یک خواسته کلیدی خود صرف‌نظر کرده و به نیروهای اسرائیلی اجازه خواهد داد در طول آتش‌بس، به صورت موقت در غزه باقی بمانند.
آزادی گروگان‌ها یکی از مهم‌ترین خواسته‌های اسرائیل و آمریکاست تا جایی که دونالد ترامپ، رییس‌جمهوری منتخب آمریکا ۱۳ آذر گفت که اگر تا پیش از مراسم تحلیف ریاست‌جمهوری او در روز اول بهمن ، گروگان‌ها در غزه آزاد نشوند، خاورمیانه هزینه بسیار هنگفتی خواهد پرداخت و مسئولان این جنایات ضد بشری، با شدیدترین مجازات‌ها مواجه خواهند شد.
دور پیشین این مذاکرات در قاهره شامگاه یک‌شنبه چهار شهریور بدون دستیابی به توافق پایان یافت؛ آن زمان دو منبع مصری به رویترز گفتند حماس و اسرائيل با چند ماده ارائه شده از سوی ميانجيگران در مذاکرات آتش‌بس غزه در قاهره موافقت نکردند.
گمان می‌رود ۱۰۱ گروگان اسرائیلی همچنان نزد حماس باشند و اسرائیل بر اساس برآوردها امیدوار است دست‌کم نیمی از آنها زنده باشند.
جنگ در غزه پس از آن آغاز شد که نیروهای حماس و دیگر گروه‌های شبه‌نظامی ساکن غزه در بامداد روز هفت اکتبر ۲۰۲۳، (۱۵ مهر ۱۴۰۲) با عبور از دیوار حائل میان اسرائیل و غزه با حمله به یک فستیوال موسیقی در جنوب اسرائیل و دیگر روستاها و شهرک‌نشین‌های اسرائیلی اطراف شمار بسیاری از شهروندان یهودی و غیر یهودی را کشتند و ده‌ها نفر گروهی را به گروگان گرفتند.
اسرائیل در واکنش به این حمله خونین حملات هوایی و زمینی خود را به نوار غزه شروع کرد که به گفته وزارت بهداشت غزه، تاکنون بیش از ۴۴ هزار کشته برجای گذاشته است.
در حالی که کناره‌گیری کریستیا فریلند، معاون نخست‌وزیر و وزیر دارایی پیشین کانادا، اختلاف‌ها در دولت جاسیتن ترودو را تشدید کرده، ادامه شکست‌های انتخاباتی حزب لیبرال، حزب حاکم را در موقعیت ضعیف‌تری قرار داده است.
وزیر دارایی دولت ترودو در حالی از سمت خود کناره‌گیری کرد که کمتر از یک ماه تا روی کار آمدن دولت ترامپ در آمریکا زمان باقی مانده است.
در شرایطی که ترامپ تهدید کرده است تعرفه‌های سنگینی را بر واردات محصولات از کانادا اعمال کند، کریستیا فریلند هشدار داده است که تصمیم نخست‌وزیر برای افزایش هزینه‌ها ممکن است به توانایی کانادا برای مقابله با پیامدهای رویکرد احتمالی ترامپ برای افزایش تعرفه‌‌ها ضربه بزند.
کریستیا فریلند پیش از کناره‌گیری از سمتش به عنوان وزیر دارایی، ریاست کمیته‌ای ویژه از وزیران را بر عهده داشت که در هماهنگی نزدیک با مقام‌های ۱۰ استان کانادا به‌دنبال رسیدن به رویکردی یکپارچه در ارتباط با روابط تجاری آمریکا و کانادا بود.
با کناره‌گیری فریلند، نخست‌وزیران استان‌های انتاریو و آلبرتا وضعیت به وجود آمده را به «هرج و مرج» تشبیه کردند.
در همین حال، گروهی از نمایندگان لیبرال پارلمان که از سیاست‌های حزب خود خشمگین هستند و برخی از آنها خواستار کناره‌گیری نخست‌وزیر شده‌اند، روز دوشنبه ۲۶ آذر نشستی را در اتاوا، پایتخت، برگزار کردند.
ادامه شکست‌های انتخاباتی حزب حاکم
هم‌زمان با افزایش فشارها بر حزب حاکم لیبرال، این حزب در انتخابات میان‌دوره‌ای شهر کلووردیل در استان بریتیش کلمبیا شکست خورد و نامزد حزب محافظه‌کار با ۶۶ درصد آرا برنده رقابت‌ها در این حوزه شد.
این سومین شکست پیاپی لیبرال‌ها به محافظه‌کاران در انتخابات میان‌دوره‌ای محسوب می‌شود.
از سوی دیگر، نظرسنجی‌های مختلف در ۱۸ ماه گذشته نیز از احتمال شکست لیبرال‌ها از حزب محافظه‌کار در انتخابات سراسری سال ۲۰۲۵ در این کشور خبر می‌دهند.
با وجود چشم‌انداز تیره حزب حاکم برای پیروزی در انتخابات آینده و افزایش فشارها بر دولت، جاستین ترودو تاکنون احتمال استعفای خود را مردود دانسته است.
افزایش فشارها بر دولت با نزدیک شدن آغاز به کار ترامپ
رولند پاریس، مشاور پیشین سیاست خارجه ترودو، در پستی در ایکس با اشاره به اینکه دولت ترامپ تا یک ماه آینده کار خود را آغاز می‌کند، تاکید کرد: «کانادا باید دولتی باثبات داشته باشد.»
وقتی ترامپ در سال ۲۰۱۷ روی کار آمد، وعده داد توافق تجارت آزاد با کانادا و مکزیک را لغو کند. کریستیا فریلند، وزیر مستعفی دارایی کانادا، که در آن زمان وزیر امور خارجه بود، برای مذاکره دوباره برای حفظ این پیمان تجاری و نجات اقتصاد کانادا از بحران، نقشی کلیدی داشت.
وینسنت ریگبی، مشاور پیشین امنیت ملی ترودو، می‌گوید با کناره‌گیری فریلند موضع کانادا در ارتباط با دولت ترامپ در وضعیتی بلاتکلیف قرار گرفته و چشم‌انداز سیاسی برای نخست‌وزیر دچار مشکل شده است.
با رفتن فریلند، اکنون مسئولیت هماهنگ‌کننده فدرال برای روابط آمریکا و کانادا به دومینیک لبلانک، وزیر دارایی جدید واگذار شده است. لبلانک در دیدار اخیر ترودو و ترامپ در فلوریدا نیز حضور داشت.
ترامپ که در سال ۲۰۱۸ در مذاکرات آمریکا و کانادا برای حفظ پیمان تجارت آزاد نیز نارضایتی خود را از مواضع کریستیا فریلند اعلام کرده بود، دوشنبه از کناره‌گیری او ابراز رضایت کرد.
ترامپ وزیر دارایی مستعفی کانادا را فردی «سمی» توصیف کرد که نمی‌توانست به توافق‌هایی برسد که برای «شهروندان ناراضی کانادا» مفید باشد. ترامپ گفت جای فریلند خالی نخواهد بود.
سازمان ملل سه‌شنبه ۲۷ آذر اعلام کرد که پیش‌بینی می‌کند که ممکن است پس از سرنگونی بشار اسد، یک میلیون آواره سوری بین ژانویه تا ژوئن ۲۰۲۵ به کشورشان بازگردند.
رماجاموسایمسیس، مدیر بخش خاورمیانه و شمال آفریقایکمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل، طییک نشست خبری در ژنو گفت: «ما اکنون انتظار داریم که بین ژانویه تا ژوئن سال آینده شاهد بازگشت حدود یک میلیون سوری باشیم.»
او از دولت‌ها خواست که از بازگرداندن اجباری پناهندگان سوری خودداری کنند.
سرنگونی بشار اسد، امیدتازه‌ای در دل پناهجویان سوری زنده کرده‌است. آنچه سال‌ها فقط یک رویا به نظر می‌رسید، حالا به واقعیت تبدیل شده‌است.
در اردن، جایی که بیش از ۶۰۰ هزار پناهنده سوری زندگی می‌کنند، این خبر احساسات مختلفی را برانگیخته‌است. گفتگوی پلیتیکو با چهار پناهنده سوری در امان، پایتخت اردن، نشان می‌دهد که آنها با امید و در عین حال نگرانی به آینده کشورشان نگاه می‌کنند.
ترس
سقوط اسد، منال المقداد را همچون بسیاری دیگر غافلگیر کرده‌است. او که در شوک این خبر فرو رفته، نمی‌داند چه تصمیمی باید بگیرد.
این مادر ۳۶ ساله به همراه همسرش ۱۱ سال را در اردن به عنوان پناهنده سپری کرده‌است. در ماه آگوست، همسر منال تصمیم گرفت با قبول خطر سفر به لیبی، راهی به سوی آلمان بیابد تا بتواند خانواده‌اش را نیز به آنجا ببرد. اما این نقشه با دستگیری او از سوی گارد ساحلی لیبی در دریای مدیترانه نقش بر آب شد. اگرچه او توانست با پرداخت هزینه از زندان آزاد شود، اما همچنان در لیبی گرفتار مانده‌است.
منال که نمی‌خواهد بدون همسرش به زادگاهش درعا بازگردد، می‌گوید: «بسیاروحشت‌زده هستم. همه چیز آنقدر سریع اتفاق افتاده که نمی‌توانم این تحولات را درک کنم.»
اگر تصمیم با او باشد، ترجیح می‌دهد پیش از بستن چمدان‌هایش صبر کند. فرزندانش یا هرگز سوریه را ندیده‌اندیا آنقدر کوچک بوده‌اند که خاطره‌ای از آن ندارند. او با نگرانی می‌گوید: «اشتیاق چندانی برای بازگشت ندارم. گروه‌های جدیدی در آنجا شکل گرفته‌اند که ما هیچ شناختی از آنها نداریم و نمی‌دانیم می‌توان به آنها اعتماد کرد یا نه.»
امید
هندالحریری در روزهای اخیر با چند تن از همسایگانش که عازم بازگشت به سوریه بوده‌اند، خداحافظی کرده‌است. این مادر ۳۶ ساله که دو فرزند دارد، اگرچه برای بازگشت به زادگاهش درعا اشتیاق فراوانی دارد، اما باید نخست مصلحت فرزندانش را در نظر بگیرد.
در حالی که برخی از دوستانش منتظر پایان سال تحصیلی برای بازگشت به سوریه هستند، چالش هند پیچیده‌تر است. یکی از دوقلوهای هفت ساله‌اش با مشکلات رشدی به دنیاآمده و اکنون از خدمات مربیان ویژه یک سازمان غیردولتی محلی که از زنان پناهنده حمایت می‌کند، بهره می‌برد.
او می‌گوید: «بدون وجود چنین مراکزی، بازگشت به درعا برای ما غیرممکن خواهد‌بود. فکر می‌کنم شایدیک سال طول بکشد تا بتوانیم برگردیم.»
با وجود این، هند با آگاهی از چالش‌های پیش رو، همچنان امیدوار و مصمم به بازگشت است. او می‌افزاید: «خانه‌مان هنوز پابرجاست، اما فقط یک ساختمان خالی است. همه چیز یا به سرقت رفته یا ویران شده‌است. حتی درها هم باقی نمانده‌اند. کارهای زیادی برای بازسازی خواهیم‌داشت.»
تردید
شیرین منکش که پذیرفته بود دیگر هرگز نمی‌تواند به کشورش بازگردد، اکنون با تحولی غیرمنتظره روبه‌رو شده‌است.
این زن ۴۳ ساله دمشقی، هفته گذشته را با احساسات متفاوتی از شادی و شوک گرفته تا ترس و نگرانی سپری کرده‌است.
شیرین که هر لحظه گوشی به دست در جست‌وجوی خبری از دوستان و بستگانش است که در زندان‌های مخوف رژیم سوریه ناپدید شده‌اند، به پلیتیکو می‌گوید: «خوشحالیم، اما سردرگم هم هستیم. نمی‌دانیم باید برویم یا بمانیم.»
او که تحت تاثیر تصاویر سوریه پس از سقوط رژیم اسد قرار گرفته، می‌گوید: «همه چیز آرام به نظر می‌رسد. مردم در حال پاکسازی دمشق هستند، در خیابان‌ها موسیقی پخش می‌کنند و بسیار شاد به نظر می‌رسند.»
خانواده شیرین که زمانی همه در دمشق زندگی می‌کردند، حالا میان اردن، دبی و کانادا پراکنده شده و خانه‌شان را از دست داده‌اند.
او با نگرانی می‌گوید: «البته که همه ما می‌خواهیم به میهن عزیزمان بازگردیم. از سرنگونی اسد خوشحالیم، اما باید منتظر دولت جدید بمانیم. چه کسی قدرت را به دست خواهد‌گرفت؟ قوانین چگونه خواهد بود؟»
سرخوردگی
محمدعدنان کددیحی هنوز نوجوان بود که در سال ۲۰۱۴ به همراه خانواده‌اش از حلب بمباران شده گریخت. پیش از رسیدن به اردن، در مسیر بین حمص و حما به‌طور خودسرانه دستگیر شد و چند روز را در شرایطی هولناک در زندان گذراند.
این فرار اجباری نه تنها تحصیلش را نیمه‌کاره گذاشت، بلکه رویای معمار شدنش را نیز بر باد داد. خانواده‌اش که زمانی جزو طبقه متوسط رو به بالای جامعه بودند، همه دارایی‌شان را از دست دادند و خود او هنوز از آسیب‌های روحی دوران زندان رنج می‌برد.
اکنون که ۱۰ سال از نخستین روز ورود محمد به اردن می‌گذرد، این جوان ۲۷ ساله به‌شدت با بازگشت به سوریه مخالف است. او در کافه‌ای در امان، در حال نوشیدن قهوه می‌گوید: «کشور من رویاهایم را نابود کرد، آینده‌ام را تباه کرد و مرا آواره ساخت. من آنقدر قوی شده‌ام که همه چیز را فراموش کنم و به پیش بروم. آنها روح سوریه را در هم شکستند.»
برادرش که دیگر از خدمت اجباری در نیروهای مسلح سوریه هراسی ندارد، در حال بستن چمدان‌هایش است تا به حلب بازگردد اما محمد هیچ برنامه‌ای برای بازگشت ندارد. او می‌گوید: «بیشتر کسانی که می‌خواهند برگردند، افراد مسن هستند که می‌خواهند در وطن خود بمیرند. اما جوان‌های ۲۰ تا ۳۵ ساله دنبال شغل و درآمد خوب هستند. شاید دوباره جنگ شود، نمی‌توان به آینده آن سرزمین اعتماد کرد.»
این روایت‌های متفاوت، تصویری واقعی از پیچیدگی‌های بازگشت به وطن را نشان می‌دهد، جایی که شوق و امید با حس ترس، تردید و سرخوردگی در هم آمیخته‌اند.
هم‌زمان با حملات سنتکام به تاسیسات کلیدی فرماندهی و کنترل حوثی‌ها در صنعا، واشینگتن از دولت عراق خواست دفتر حوثی‌ها را ببندد و رهبرانش را از این کشور اخراج کند. یک وب‌سایت خبری یمنی به نقل از منابع دیپلماتیک نوشت بغداد این درخواست را به دفتر حوثی‌ها ابلاغ کرده است.
العربیه، سه‌شنبه ۲۷ آذر، در گزارشی خبر داد آمریکا به عراق فشار می‌آورد تا دفتر حوثی‌ها در بغداد را که مسئول هماهنگی با حشد شعبی است، ببندد.
وب‌سایت خبری یمن مانیتور به نقل از دو منبع دیپلماتیک ناشناس گزارش داد دولت عراق درخواست آمریکا را به «دفتر حوثی‌ها و ایرانی‌ها» ابلاغ کرده و خواستار دور کردن فرماندهان نظامی حوثی شده که با شبه‌نظامیان حزب‌الله عراق همکاری می‌کنند.
آمریکا بر این باور است که حوثی‌ها، فناوری نظامی جمهوری اسلامی را به شبه‌نظامیان کوچک شیعه‌ای منتقل می‌کنند که پیشتر تهران از ارائه این فناوری به آنها خودداری کرده بود.
دولت عراق در مناسبات رسمی، نه حوثی‌ها، بلکه دولت مستقر مورد تایید مجامع بین‌المللی را به‌عنوان نمایندگان یمن به رسمیت می‌شناسد. بااین‌حال، حوثی‌ها نقشی فراتر از فعالیت‌های دیپلماتیک ایفا می‌کنند.
احمد الشرفی، معروف به ابو ادریس، دفتر حوثی‌ها در عراق را مدیریت می‌کند.
الشرفی عمدتا با نهادهای امنیتی، شبه‌نظامیان تحت حمایت جمهوری اسلامی و گروه‌های اجتماعی تعامل دارد اما اسامه مهدی غانم، سفیر و نماینده دولت یمن است که با وزارت امور خارجه عراق ارتباط دارد.
العربیه در گزارش خود نوشت واشینگتن در تمامی سطوح برای از بین بردن حضور حوثی‌ها در خارج از یمن فشار می‌آورد.
این رسانه به نقل از فارس الحمیری، روزنامه‌نگار یمنی، نوشت دولت آمریکا از عمان نیز خواسته است هیات مذاکره‌کننده حوثی‌ها به سرپرستی محمد عبدالسلام و تمامی رهبران این گروه را که در خاک عمان حضور دارند اخراج کند.
این موضوع، نشان می‌دهد که آمریکا و اتحادیه اروپا احتمالا مذاکرات با حوثی‌ها برای پایان دادن به حملات در دریای سرخ را متوقف خواهند کرد.
حمله آمریکا به تاسیسات کلیدی فرماندهی و کنترل حوثی‌ها
فرماندهی مرکزی ایالات متحده (سنتکام) اعلام کرد آمریکا دوشنبه ۲۶ آذر حمله هوایی دقیقی علیه تاسیسات کلیدی فرماندهی و کنترل حوثی‌ها در شهر صنعا واقع در یمن انجام داده است.
این تاسیسات، مرکزی برای هماهنگی عملیات حوثی‌ها، از جمله حمله به ناوهای جنگی نیروی دریایی آمریکا و کشتی‌های تجاری در جنوب دریای سرخ و خلیج عدن بود.
شبکه تلویزیونی المسیره که از سوی حوثی‌ها اداره می‌شود، سه‌شنبه گزارش داد که یک جنگنده نظامی آمریکا شامگاه دوشنبه به ساختمان وزارت دفاع تحت کنترل این گروه در صنعا، حمله کرد.
تلویزیون حوثی‌ها این حمله را «تجاوزگری آمریکا» خواند و گفت این گروه متعهد شده است در پاسخ، «منافع و کشتی‌های آمریکایی در دریای سرخ» را هدف قرار دهد.
محمد الحوثی، عضو شورای عالی یمن، وابسته به حوثی‌ها درباره این حمله به شبکه المیادین گفت: «حملات تجاوزکارانه محکوم است و مردم یمن از پاسخ به آنها دست بر نمی‌دارند.»
او تاکید کرد: «نبرد ما ادامه دارد.»
حوثی‌ها از اواخر مهر سال ۱۴۰۲ با عنوان حمایت از حماس در جنگ غزه، حملاتی را به جنوب اسرائیل و کشتی‌رانی در دریای سرخ آغاز کردند.
این گروه طی حدود پنج ماه، به بیش از ۶۰ کشتی در دریای سرخ حمله کرد.
در پاسخ، ائتلاف دریایی به رهبری آمریکا که در این منطقه مستقر است، از اواخر دی سال گذشته حملات هوایی منظمی را علیه اهداف حوثی‌ها آغاز کرد.
پارلمان اروپا، سه‌شنبه ۲۷ آذر، طی مراسمی در استراسبورگ، جایزه ساخاروف برای آزادی اندیشه ۲۰۲۴ را به ادموندو گونزالس اوروتیا و ماریا کورینا ماچادو، رهبران مخالفان ونزوئلا اعطا کرد.
جایزه ساخاروف برای آزادی اندیشه که به افتخار آندری ساخاروف، فیزیکدان و مخالف سیاسی اتحاد جماهیر شوروی نام‌گذاری شده، از سال ۱۹۸۸ هر سال به افرادی یا سازمان‌هایی اعطا می‌شود که در زمینه دفاع از حقوق بشر، آزادی بیان، حقوق اقلیت‌ها و توسعه دموکراسی تلاش می‌کنند.
رابرتا متسولا، رییس پارلمان اروپا، در مراسم اهدای جایزه سال ۲۰۲۴ ساخاروف گفت: «ادموندو گونزالس اوروتیا و ماریا کورینا ماچادو در جستجوی عدالت، دموکراسی و حاکمیت قانون، ارزش‌هایی را که میلیون‌ها ونزوئلایی و پارلمان اروپا به آنها پایبندند، بی‌باکانه نمایندگی می‌کنند. این جایزه نه تنها تقدیری از تلاش‌های آن‌هاست، بلکه یادآور این نکته است که مبارزه برای آزادی هرگز بی‌ثمر نیست.»
ماچادو در سال ۲۰۲۳ به‌عنوان نامزد مخالفان برای انتخابات ریاست‌جمهوری ونزوئلا از سوی ائتلاف پلتفرم دموکراتیک متحد انتخاب شد، اما از سوی شورای انتخاباتی تحت کنترل دولت مادورو از رقابت‌ها محروم گردید؛ نماینده او در این مراسم دخترش، آنا کورینا سوسا بود.
ماچادو، به هواداران خود وعده داده تا زمانی که ادعای پیروزی مخالفان به رسمیت شناخته نشود، از مبارزه دست نخواهد کشید و قول داد نیکلاس مادورو را وادار به «تسلیم» و اذعان به تقلب انتخاباتی خواهد کرد.
اوروتیا، دیپلمات و سیاستمداری که پس از محرومیت ماچادو به‌عنوان نامزد اصلی مخالفان برگزیده شد، در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری تابستان گذشته، پیروزی نیکلاس مادورو را به چالش کشید.
به دنبال اعلام پیروزی نیکولاس مادورو، رییس‌جمهوری ونزوئلا، معترضان در شماری از شهرها، از جمله کاراکاس به خیابان‌ها ریختند و در پی این اعتراضات صدها نفر جان خود را از دست دادند.
اوروتیا پس از صدور حکم بازداشت علیه خود، ونزوئلا را ترک و به اسپانیا پناهنده شد.
اوروتیا در سخنرانی خود با تاکید بر این که هیچ حکومتی که بر پایه خشونت بنا شود، پایدار نخواهد بود. گفت: «دیر یا زود کشور ما مسیری را خواهد پیمود که مردمش تعیین می‌کنند. سوءاستفاده و خشونت این روزها تنها تلاشی ناشیانه برای به تعویق انداختن چیزی اجتناب‌ناپذیر است.»
ماچادو نیز در سخنرانی خود که از راه دور انجام شد، گفت: «برای یک ربع قرن تلاش کرده‌اند ما را تقسیم، تضعیف و تسلیم کنند؛ با ترویج نفرت، مردم را علیه یکدیگر قرار داده‌اند.»
به گفته ماچادو، نهادهای دموکراتیک ونزوئلا تخریب شده و با اقتصادی فاسد و وابسته، کرامت و آینده میلیون‌ها نفر از بین رفته است؛ با این حال، او پیروزی ونزوئلا را پیروزی همه بشریت خواند و گفت مردم ونزوئلا واکنش نشان داده و تغییرات غیرقابل بازگشتی آغاز شده که از مرزهای زمانی و مکانی فراتر می‌رود.
