وزیر علوم دولت پزشکیان: تولیدات علمی عظیمی در حوزه علمیه قم انجام شده است

رسانه‌های داخل ایران، چهارشنبه ۲۸ آذر در گزارشی خبر دادند که یک جوان ۳۸ ساله دارای معلولیت ذهنی از سوی کارکنان خانه حمایتی تحت نظارت بهزیستی همدان مورد ضرب و جرح قرار گرفت و از دنیا رفت.

یه دنبال این رخداد، عباس نجفی، دادستان مرکز استان همدان، از تشکیل پرونده قضایی و ارجاع آن به شعبه بازپرسی برای رسیدگی خبر داد و گفت که دستور جلب متهمان با عنوان ایراد ضرب و جرح عمدی صادر شد.

برخوردهای خشونت‌آمیز و آزار و اذیت شهروندان دارای معلولیت در کشور پیش از این نیز سابقه داشته است.

در یکی از این موارد در اسفند ۱۴۰۲، کمپین معلولان با انتشار ویدیویی در شبکه اجتماعی ایکس از موارد تعرض، تجاوز، ضرب و جرح و گرفتن شهریه‌های نامتعارف در مرکز نگهداری بیماران اعصاب و روان مردان «مهرآفرین کرج» خبر داد.

خبرگزاری ایرنا، ۲۸ آذر در گزارشی در خصوص فرد معلول جان‌باخته در همدان نوشت که پزشکی قانونی در بررسی اولیه خود ضمن تایید وجود آثار ضرب و جرح، اعلام نظر نهایی را منوط به کالبد شکافی و آزمایشات لازم دانسته است.

ایرنا به نقل از دادستان همدان نوشت متهمان پس از تحمل یک شب بازداشت، با صدور قرار وثیقه از سوی بازپرس پرونده تا اعلام نظر نهایی پزشکی قانونی آزاد شده‌اند.

طبق این گزارش، قرار نظارت قضایی مبنی بر عدم اشتغال در مشاغل مرتبط برای این افراد صادر شده و با دستور بازپرس پرونده، این مرکز نگهداری به‌طور موقت تعطیل شده است.

به گفته نجفی، موضوع اعمال نظارت کافی مسئولان بهزیستی استان همدان بر مراکز نگهداری معلولین، کودکان و سالمندان صادر و ترک فعل مسئولان مرتبط در دست بررسی است.

با وجود صحبت‌های دادستان همدان، معاون بهزیستی این استان گفت که کارکنان این مرکز از کارمندان بهزیستی نبوده‌اند و بهزیستی همدان به‌طور مرتب بر آن نظارت داشته است.

پیش از این در ۲۷ آذر، رییس موسسه تحقیقات جمعیتی ایران اعلام کرد در سال گذشته، یک نفر از هر شش نفر ۶۰ سال و بالاتر نوعی سوء استفاده را در محیط‌های اجتماعی تجربه کرده‌اند.

محمدجواد محمودی افزود: «میزان سوء استفاده از افراد مسن در موسساتی مانند خانه‌های سالمندان و مراکز مراقبت طولانی‌مدت بالاست.»

در مرداد ۱۴۰۲ ویدیویی از برخورد خشونت‌آمیز با افراد دارای معلولیت ذهنی در یک مرکز نگهداری واقع در بوشهر منتشر شد.

تیر ماه سال گذشته نیز خبرگزاری ایرنا در گزارشی نوشت کارکنان مرکز توانبخشی «فاطمه الزهرا» در جهرم چند شهروند دارای معلولیت را از طریق سوزاندن آنان با فندک مورد آزاد قرار دادند.

افراد دارای معلولیت در ایران طی سال‌های گذشته بارها در اعتراض به اجرا نشدن قانون حمایت از معلولان تجمعات اعتراضی برگزار کرده‌اند.

سایت حقوق بشری هرانا، پنج‌شنبه ۲۹ آذر در گزارشی نوشت این زندانی سیاسی ۱۵ آذر به دست ماموران وزارت اطلاعات از زندان شیبان به بازداشتگاه پلیس فتا اهواز منتقل شد و در ۲۷ آذر پس از پایان بازجویی‌ها با آثار کبودی که بر بدنش مشهود بود، به زندان شیبان بازگردانده شد.

این زندانی سیاسی پس از بازداشت فردی که در تلفن همراهش تماس‌هایی از زندان شیبان داشت و در بازجویی‌ها اظهار کرد با آلبوشوکه در ارتباط است، با دستور ماموران وزارت اطلاعات از زندان خارج شده بود.

هرانا به نقل از یک منبع مطلع نوشت که ماموران در بازداشتگاه پلیس دست و پای آلبوشوکه را به اصطلاح در حالت «پا مرغی» بسته و او را مورد ضرب‌ و شتم قرار دادند. این زندانی سیاسی در اعتراض به این رفتار خشن ماموران به مدت ۱۲ روز را در اعتصاب غذا به‌سر برد.

طبق این گزارش، جراحات وارد شده به آلبوشوکه به حدی است که قادر به راه رفتن نیست و باعث بیماری فتق او شده است: «اکنون پزشکان اعلام کرده‌اند که وی نیاز فوری به جراحی دارد، اما تا این لحظه اقدامی برای درمان او صورت نگرفته است.»

ایران‌اینترنشنال در فروردین سال جاری در گزارشی نوشت که آلبوشوکه همراه با دست‌کم ۱۶ زندانی سیاسی با وجود وضع نامناسب جسمی از اعزام به مراکز درمانی خارج از زندان شیبان اهواز محروم‌اند.

آلبوشوکه از مدت‌ها پیش با وجود نیاز به عمل جراحی فتق، از رسیدگی پزشکی و اعزام به بیمارستان محروم مانده است.

این زندانی سیاسی، اسفند ۱۳۸۹ به دست نیروهای امنیتی در استان خوزستان بازداشت و مدتی بعد از سوی شعبه سوم دادگاه انقلاب اهواز به ریاست سیدمحمدباقر موسوی محاکمه شد.

آلبوشوکه بابت اتهامات «محاربه، افساد فی‌الارض، تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی و اقدام علیه امنیت ملی» به اعدام محکوم شد. حکم او پس از مدتی به حبس ابد تغییر پیدا کرد.

در سال‌های گذشته گزارش‌های متعددی درباره عدم رسیدگی پزشکی به زندانیان سیاسی در ایران و زیر پا گذاشته شدن حق دسترسی آنان به درمان مناسب از سوی مسوولان زندان‌ها، با کارشکنی نهادهای امنیتی منتشر شده است.

در سال‌های گذشته گزارش‌های متعددی درباره عدم رسیدگی پزشکی به زندانیان سیاسی در ایران و زیر پا گذاشته شدن حق دسترسی آنان به درمان مناسب از سوی مسئولان زندان‌ها منتشر شده است.

زندانیان سیاسی زیادی طی سال‌های اخیر جان خود را در دوران حبس از دست داده‌اند و جمهوری اسلامی هیچ مسئولیتی در قبال مرگ آن‌ها که به دلیل اعمال فشار، شکنجه و ارائه ندادن خدمات پزشکی به وقوع پیوسته، نپذیرفته است.

بیشتر بخوانید: زینب جلالیان، زندانی سیاسی، از درمان و ملاقات با خانواده در زندان یزد محروم است

هم‌میهن در شماره پنج‌شنبه ۲۹ آذر خود در گزارشی با عنوان «آموزش به ضرب شیلنگ» به بیان روایت‌هایی از تنبیه بدنی در مدارس استان لرستان از زبان معلمان، دانش‌آموزان و خانواده‌های آن‌ها پرداخت.

معلمان کوهدشت در گفت‌وگو با هم‌میهن با اشاره به این که آموزش‌وپرورش ترجیح می‌دهد موضوع تنبیه بدنی دانش‌آموزان در مدارس مسکوت باقی بماند، تاکید کرده‌اند که به همین دلیل شکایت‌ها درباره تنبیه بدنی در این استان بی‌پاسخ می‌ماند و خانواده‌ها هم از پیگیری شکایت خود ناامید می‌شوند.

در سال‌های گذشته گزارش‌های بسیاری از تنبیه بدنی دانش‌آموزان در مدارس ایران منتشر شده است. موضوعی که نشان می‌دهد تنبیه بدنی در مدارس مختص به دهه‌های قبل نیست و همچنان مواردی از این دست در مدارس سراسر کشور گزارش می‌شود.

هم‌میهن در گزارش ۲۹ آذر خود با بیان روایت‌هایی از تنبیه بدنی دانش‌آموزان با شیلنگ و چوب در مدارس کوهدشت، به نقل از برخی خانواده‌های دانش‌آموزان نوشت شماری از معلمان و مسئولان برای تهدید، چوب و شیلنگ دستشان می‌گیرند و در محیط مدرسه تردد می‌کنند.

یکی از دانش‌آموزان که چندی پیش پای تخته کتک خورده است، به هم‌میهن گفت یک بار سر این که بچه‌ها با هم درگیر شدند و مسئولان مدرسه نمی‌توانستند این وضعیت را کنترل کنند، به پلیس زنگ زدند و ماشین نیروی انتظامی وسط مدرسه پارک کرد.

ماجرای ورود نیروی انتظامی به مدرسه را خانواده‌ها، دانش‌آموزان و کادر مدرسه تایید کرده‌اند: «دانش‌آموزان تهدید می‌شدند که اگر درست رفتار نکنند، به نیروی انتظامی و کانون اصلاح و تربیت ارجاع داده می‌شوند؛ حتی در مواردی که پای نیروی انتظامی به مدرسه رسیده، معلمان واکنش نشان داده‌اند.»

هم‌میهن با اشاره به این که واکنش‌ها به اخراج غیرقانونی دانش‌آموزان و تنبیه بدنی موجب لغو ابلاغ چند نفر از معلمان و سنگ‌اندازی در مسیر شغلی آن‌ها شد، نوشت: «یکی از معلمان که به این جریان و برخوردها اعتراض داشت، لغو ابلاغ شد و بدون در نظر گرفتن سابقه، به دورترین نقطه کوهدشت فرستاده شد؛ ۱۰۰ کیلومتر بیرون از فضای شهری که خودشان آن را تبعیدگاه می‌دانند.»

تنبیه بدنی دانش‌آموزان در مدارس ایران موضوعی با سابقه طولانی است و در سال‌های گذشته گزارش‌های بسیاری در این باره منتشر شده است.

بر اساس ماده ۷۷ آیین‌نامه انضباطی مدارس، اعمال هر گونه تنبیه همچون اهانت، تنبیه بدنی و تعیین تکالیف درسی به منظور تنبیه، ممنوع است.

یک دانش‌آموز با اشاره به این که در کوهدشت تنبیه بدنی دانش‌آموزان عادی شده و جا افتاده است، به هم‌میهن گفت در برخی موارد، معلم‌هایی که در مورد مشکلات داخلی مدرسه از بچه‌ها طرفداری می‌کردند، اخراج شدند.

یکی از معلمان کوهدشت به هم‌میهن گفت: «برخی مسئولان مدارس اعتقاد دارند بهترین روش تنبیه است و مدرسه باید پادگانی باشد.»

یک معلم نیز با بیان این که در مدارس پسرانه حداقل بالای ۷۰ درصد تنبیه بدنی انجام می‌شود، گفت: «نیروهای آموزش‌وپرورش خودشان در این سیستم حضور داشتند و نمی‌توان گفت که از آن بی‌اطلاع‌اند.»

اردیبهشت امسال، ایران‌اینترنشنال از مخاطبان خود پرسید که «تجربه و روایتشان از بازرسی وسایل دانش‌آموزان و برخوردهای خشن مسوولان مدرسه با نوجوانان چیست؟»

مخاطبان ایران‌اینترنشنال در پاسخ‌های خود از رفتار غیرقانونی و خشن مسوولان مدرسه با نوجوانان خبر دادند.