ظریف، معاون راهبردی پزشکیان: تاریخ ثابت کرده مقاومت نیروی نیابتی جمهوری اسلامی نبوده

یحیوی در این یادداشت که نسخه‌ای از آن سوم دی ماه به دست ایران‌اینترنشنال رسیده است، نوشت: «تاریخ و تجربیات گذشته و حال نشان می‌دهد سرکوب و ایجاد اختناق بیشتر فضا را به سمت رادیکال‌تر شدن و مردم را به سوی قیام سوق داده و فضای نارضایتی را به فضایی انقلابی و ایجاد تغییراتی بنیادین نزدیک‌تر می‌کند.»

این زندانی سیاسی در نامه خود تاکید کرده که زندانی بودن در زندان‌های جمهوری اسلامی به زندانیان این فرصت را می‌دهد تا به شناخت بیشتری از هم برسند و بیش از پیش به ساختار قدرت و استبداد بیندیشند.

یحیوی اضافه کرد که صدور حکم اعدام برای پخشان عزیزی و وریشه مرادی (میرزایی)، دو تن از همبندی‌هایش «به جرم دگراندیشی و مقاومت در برابر تمامیت‌خواهی و ماهیت سرکوبگرانه رژیم»، دریچه‌ای دیگر را برایش گشود: «حکومت‌های دیکتاتوری همواره بر سرکوب و ترس بنا شده‌اند و ابزاری جز زندان، شکنجه و اعدام برای کنترل مخالفان خود ندارند.»

وریشه مرادی ۲۰ آبان با حکم ابوالقاسم صلواتی، رییس شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران با اتهام «بغی» به اعدام محکوم شد.

پخشان عزیزی نیز دوم مرداد با حکم ایمان افشاری، رییس شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، به اتهام «بغی» به اعدام محکوم شد.

یحیوی در بخشی از نامه خود نوشت در اخباری از سوریه به گوش می‌رسد، شنید که درهای زندان‌ها باز شده‌اند و بیش از پنج دهه دیکتاتوری خاندان بشار اسد با رهایی معترضانی که سال‌ها در زندان و تحت شکنجه بوده‌اند، فروپاشید.

این زندانی سیاسی در این خصوص نوشت در سوریه بسیاری اعدام و مفقود شده‌اند و بسیاری پس از سال‌ها بی‌خبری به خانه بازگشتند و مشاعر خود را از دست داده با نامشان را به یاد نمی‌آورند.

او اضافه کرد: «در سکوت پس از شنیدن این اخبار هولناک از خود می‌پرسم، آیا دیکتاتوری‌ها برای همیشه تمام خواهند شد؟ این شد که مروری کردم بر آنچه در کنار همبندیانم به صورت جمعی و گاه فردی به تجربه آموختم.»

یحیوی از ۱۳ اسفند ۱۴۰۲ دوران محکومیت یک سال حبس خود را در بند زنان اوین سپری می‌کند.

این فعال سیاسی در ماه‌های گذشته با نوشتن نامه و امضای بیانیه‌های مختلف به رویدادهای مختلف در ایران واکنش نشان داده است.

بیشتر بخوانید: مریم یحیوی، زندانی سیاسی: برای لغو حکم اعدام هم‌پیمان و هم‌قسم شده‌ایم

از میان این زندانیان، رضا خندان در زندان اوین، مهرداد بختیاری و سیامک نصیری در زندان مرکزی کرج و حمزه درویش در زندان لاکان رشت در اعتراض به رسیدگی نشدن به خواسته‌هایشان دست به اعتصاب غذا زده‌اند.

خندان در اعتراض به شرایط نامناسب نگهداری‌اش در زندان اوین و بختیاری و نصیری و درویش، در اعتراض به نگهداری خود در سلول‌های انفرادی در اعتصاب غذا هستند.

مهراوه خندان، دختر رضا خندان زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، سوم دی‌ماه در مطلبی در اینستاگرام نوشت که پدرش از صبح دوشنبه اعتصاب غذای خود را آغاز کرده است.

او دوم دی‌ماه در مطلبی دیگر از انتقال پدرش از بخش قرنطینه به بند عمومی زندان عمومی زندان اوین خبر داد و نوشت «او در حسینیه که بخشی از فضای عمومی است و شرایط مناسبی حتی برای خوابیدن ندارد»، نگهداری می‌شود.

رضا خندان، فعال مدنی، ۲۴ آذر بازداشت و به زندان اوین منتقل شد. پس از آن همسرش، نسرین ستوده، اعلام کرد که او برای تحمل دوران محکومیت خود بازداشت شده است.

خندان شهریور سال ۱۳۹۷ بازداشت و به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» و «تبلیغ علیه نظام» به شش سال زندان محکوم شد که پنج سال آن قابل اجرا بود.

سایت حقوق بشری هرانا در خصوص اعتصاب غذای بختیاری و نصیری به نقل از یک منبع مطلع نوشت آن‌ها اول دی ماه به صورت تنبیهی به سلول های انفرادی ندامتگاه مرکزی کرج منتقل شدند و در اعتراض به این اقدام دست به اعتصاب غذا زدند.

مهرداد بختیاری، عموی پویا بختیاری، از جان‌باختگان اعتراضات آبان ۹۸ است. سیامک نصیری نیز زندانی سیاسی است که دوران محکومیت سه سال و یک ماه حبس خود را سپری می‌کند.

حمزه درویش، زندانی سنی‌مذهب نیز ۱۳ روز است در زندان لاکان رشت در اعتصاب غذا به سر می‌برد.

او ۲۱ آذر و پس از نگارش نامه‌‌ای از زندان خطاب به گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران به سلول انفرادی در زندان لاکان رشت منتقل شد.

بسیاری از زندانیان در ایران به‌ناچار از اعتصاب غذا به‌‌عنوان آخرین راه برای رسیدن به خواسته‌هایشان استفاده می‌کنند و جان خود را به خطر می‌اندازند.

آن‌ها اغلب در اعتراض به برآورده نشدن خواسته‌هایشان، از جمله تاخیر در رسیدگی به پرونده و مراعات نشدن حقوقشان به‌عنوان زندانی، دست به اعتصاب می‌زنند.