سلامی، فرمانده کل سپاه: دشمن دیگر جایی برای فرار ندارد
فلاح‌میری، یک‌شنبه ۱۶ دی گفت که علت طولانی شدن این ماجرا، اشکال در انتقال یکی از املاک این خانواده بوده است.
بی‌اطلاعی از این گروگان‌گیری پس از حدود سه سال و آزاد بودن این افراد با وثیقه با وجود سابقه گروگان‌گیری قبلی در هشتگرد، پرسش‌های مختلفی را ایجاد کرده و روایت دادستان رشت و رسانه‌ها از نحوه لو رفتن این موضوع نیز متفاوت است.
به گفته دادستان رشت، گروگان‌گیرها دو برادر مجرد و یک زن هستند که به دلیل گروگان‌گیری در شهرستان هشتگرد به هشت سال زندان محکوم شده و مخفیانه در رشت زندگی می‌کردند.
مرتضی علم‌خواه، وکیل دادگستری، پیش از این گفته بود همراه هشت تن از اعضای خانواده‌اش، از بهمن ۱۴۰۰ به مدت ۲۹ ماه گروگان گرفته شده بودند و گروگان‌گیران پس از شکنجه‌های فراوان، تمام اموال آن‌ها را تصاحب کردند.
علم‌خواه، همسرش، سه فرزند ۷/۵ ساله، ۱۴/۵ ساله و ۱۹ ساله، برادر همسر، خواهر همسر و پدر و مادر همسر او، کسانی بودند که در ۲۹ ماه گروگان گرفته شده بودند.
زن گروگان‌گیر با خانواده آشنا بوده
به گفته دادستان رشت، زن گروگان‌گیر از چند سال قبل با مادر خانواده ارتباط داشته و با ترفندی، همسر و مادر زن وکیل را به خانه دو گروگان‌گیر برده و آن‌ها را با ریختن دارو در آبمیوه، بی‌هوش کرده است.
فلاح‌میری توضیح نداد که این زن پیش از این به چه دلیلی با مادر این خانواده ارتباط داشته است.
علم‌خواه گفته بود: «زن سرکرده گروگان‌گیران آشنا بود. مادر همسرم سال‌ها در همین خانه‌ای که ساکن هستیم مراسم مذهبی در اعیاد و سوگواری‌ها برگزار می‌کرد واین زن هم حدود ۱۳ سال همراه مادرش در این مراسم حاضر می‌شد.»
رسانه‌ها نیز نوشتند که زن گروگان‌گیر حسابدار شرکتی در هشتگرد بوده که صاحب کارخانه‌ای را که در آن کار می‌کرده، (همراه سایر اعضای باند) به گروگان گرفته، آن‌ها حدود ۱۲ روز بعد نجات پیدا کرده‌اند و گروگان‌گیران نیز دستگیر اما با قرار وثیقه آزاد شدند.
به گفته دادستان رشت، گروگان‌گیرها به این وکیل و خواهر و برادر همسر او پیام داده‌اند که حال مادر همسر او بد شده است و با همین ترفند، خواهر و برادر همسر را نیز به آن جا کشانده، بی‌هوش می‌کنند و گروگان می‌گیرند.
او گفت که این زن سپس به منزل این خانواده مراجعه می‌کند و به بهانه پیشگیری از کرونا به سه فرزند آن‌ها نیز قرص بی‌هوشی می‌دهد و بعد از بی‌هوش شدن آن‌ها، بقیه اعضای خانواده را نیز به منزل خودشان که یک خانه دو طبقه است، منتقل می‌کنند.
به این ترتیب این خانواده در تمام مدت ۲۹ ماه در خانه دو طبقه خودشان در محله منظریه رشت به گروگان گرفته شده بودند.
علم‌خواه گفته است که گروگان‌گیرها آن‌ها را جداگانه با تسمه کمربندی و زنجیر می‌بستند و به آن‌ها دارو داده و هر وقت به هوش می‌آمدند کمی غذا به ایشان می‌دادند.
دادستان رشت نیز گفت که گروگان‌گیرها در تمام بخش‌های خانه دوربین نصب کرده بودند و تمام حرکات افراد خانواده را رصد می‌کردند.
گزارش‌های متناقض درباره نحوه اطلاع از گروگان‌گیری
بی‌اطلاع ماندن نیروهای انتظامی و دیگر نهادها از سرنوشت این خانواده به مدت حدود سه سال، ابهامات زیادی را درباره این پرونده ایجاد کرده است؛ به خصوص این که کودکان این خانواده دو سال به مدرسه نرفته‌اند.
با این حال دادستان رشت گفت که این خانواده از قبل تصمیم به مهاجرت داشته‌اند و پس از تماس فامیل، گروگان‌گیرها آن‌ها را تهدید جانی می‌کردند که به اقوام خود اعلام کنند مهاجرت کرده‌اند.
فلاح‌میری درباره نحوه اطلاع از موضوع گروگان‌گیری گفت که فردی «در جریان ملاقات مردمی دستگاه قضایی استان»، مراجعه و اعلام کرد اعضای یک خانواده چند وقتی است گروگان گرفته شده‌اند.
پیش از این برخی رسانه‌ها نوشته بودند که درگیری بین گروگان‌گیران باعث رفتن یکی از آن‌ها به بیمارستان شده و با لو رفتن فیلم‌های موبایل او، این جریان آشکار شده است.
علم‌خواه گفته بود که شش یا هفت نفر در جریان این پرونده دستگیر شده‌اند که همگی به جرم خود اعتراف کرده و خواستار بخشش شده‌اند.
دادستان رشت تعداد دقیق افراد بازداشت شده را اعلام نکرد و تنها گفت: «عقبه تیم گروگان‌گیری با دو نفر در کرج در ارتباط بوده‌اند که این افراد هم با دستور قضایی دستگیر شدند.»
او افزود که دستور بازبینی دوربین‌های نصب شده در محل گروگان‌گیری صادر شده تا مشخص شود چند نفر با گروگان‌گیرها در ارتباط بوده‌اند.
مرگ مادربزرگ در مدت گروگان‌گیری
به گفته دادستان رشت، گروگان‌گیرها سال ۱۴۰۱ به پسر کوچک این خانواده داروهایی می‌داده‌اند که غش کند و به والدین او می‌گفتند که مادربزرگش او را جادو کرده است.
او گفت که به همین دلیل بین والدین کودک و مادربزرگ او درگیری ایجاد می‌شود و در پی این درگیری، مادربزرگ خانواده فوت می‌کند.
همسر مرتضی علم‌خواه درباره مرگ مادرش در دوران گروگان‌گیری گفت: «[گروگان‌گیرها] گفتند ما یک تیم مجهز هستیم و این اورژانس هم در اختیار ماست. بنابراین زمانی که اورژانس آمد ما از ترس نتوانستیم حرفی بزنیم.»
