گروهی از فعالان مدنی و خانواده‌های زندانیان سیاسی محکوم به اعدام، در مقابل زندان اوین دست به تجمع اعتراضی زدند. حاضران در این تجمع با در دست داشتن پلاکاردها و پارچه‌نوشته‌هایی، خواستار لغو احکام اعدام زندانیان سیاسی و زندانیان جرایم عمومی شدند.
در این تجمع که از ساعات اولیه صبح سه‌شنبه ۲۳ بهمن در مقابل زندان اوین آغاز شد، خانواده‌های برخی زندانیان سیاسی محکوم به اعدام و شماری از زندانیان سیاسی پیشین و فعالان مدنی و حقوق بشر از جمله نرگس محمدی، جعفر پناهی، هستی امیری، آرش صادقی، کامبیز نوروزی، شقایق مرادی، آریا شیخی و حسین رزاق حضور داشتند.
آن‌ها با در دست داشتن تصاویری از زندانیان سیاسی محکوم به اعدام از جمله وریشه مرادی، پخشان عزیزی، بابک علیپور، بهروز احسانی اسلاملو، مهدی حسنی، وحید بنی‌عامریان، پویا قبادی، ابوالحسن منتظر، علی‌اکبر دانشورکار، محمد تقوی و محمدجواد وفایی‌ثانی، خواستار لغو احکام اعدام و آزادی بی قید و شرط آن‌ها شدند.
تجمع‌کنندگان همچنین پلاکاردهایی با شعارهایی از جمله «نه به اعدام»، «برای لغو اعدام/ اتحاد اتحاد»، «لغو فوری حکم اعدام»، «زندانی سیاسی آزاد باید گردد» و «زن، زندگی، آزادی»، در دست گرفتند.
این تجمع هم‌زمان با پنجاه‌وپنجمین هفته کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» برگزار شد که ۲۳ بهمن با اعتصاب غذای زندانیان عضو این کارزار در ۳۵ زندان کشور ادامه یافت.
پیش از این و در ۲۱ بهمن، مریم یحیوی، زندانی سیاسی، پس از آزادی از زندان اوین، پارچه‌نوشته‌ای با شعارهای «نه به اعدام» و «توقف احکام مرگ برای زندانیان با کلیه جرایم» در دست گرفت و خواستار لغو احکام اعدام پخشان عزیزی و وریشه مرادی، دو زندانی سیاسی هم‌بندش در بند زنان زندان اوین، شد.
افزایش میزان اجرای احکام اعدام و صدور و تایید حکم اعدام برای زندانیان سیاسی در ایران، در ماه‌های گذشته اعتراضات فراوانی را در داخل و خارج کشور به دنبال داشته است.
در تازه‌ترین نمونه از این اعتراضات، بیش از ۳۰ نهاد مدافع حقوق بشر در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا، ۲۲ بهمن با صدور بیانیه‌ای از قوه قضاییه جمهوری اسلامی خواستند احکام اعدام مرادی و عزیزی و دیگر محکومان به اعدام در ایران از جمله بازداشت‌شدگان جنبش «زن، زندگی، آزادی» را لغو کند.
به گزارش منابع حقوق بشری، در حال حاضر دست‌کم ۵۶ زندانی در زندان‌های سراسر کشور با اتهامات سیاسی یا امنیتی زیر حکم اعدام هستند که از آن جمله می‌توان به پخشان عزیزی و وریشه مرادی اشاره کرد.
