نزدیک به ۱۰۰ پناهجو که برخی از آنان ایرانی هستند، به تازگی از آمریکا اخراج و به پاناما منتقل شدند. نیویورک‌تایمز در گزارشی اوضاع این پناهجویان را که در حومه یک جنگل نگهداری می‌شوند، از نظر بهداشت و تغذیه، نامناسب گزارش کرد.
در این گزارش اعلام شد که موجی از اعدام‌ها پس از کشته شدن اسماعیل هنیه، رییس دفتر سیاسی حماس در سفر به تهران آغاز شد و پس از کشته شدن حسن نصرالله، دبیرکل حزب‌الله، در حمله اسرائیل به بیروت، به اوج رسید.
از میان اعدامشدگان سال گذشته، محمد قبادلو و رضا رسایی، از زندانیان خیزش انقلابی مردم علیه جمهوری اسلامی، با اتهام قتل و بر اساس اعترافات اجباری اعدام شدند.
در این سال دست‌کم ۳۱ نفر، از جمله ۹ شهروند کُرد با اتهامهایی چون «محاربه، بغی و افسادفیالارض» اعدام شدند. همچنین جمشید شارمهد، شهروند ایرانی-آلمانی که یازدهم مرداد سال ۹۹ در سفری از آلمان به هند، پس از یک توقف سه روزه در دبی، از سوی ماموران جمهوری اسلامی ربوده شده بود، هفتم آبان، زیر حکم اعدام جان باخت.
محمود امیریمقدم، مدیر سازمان حقوق بشر ایران، گفت: «در حالی که توجه جهان به تنشهای فزاینده بین ایران و اسرائیل معطوف بود، جمهوری اسلامی از نبود نظارت بینالمللی سوءاستفاده کرد تا مردم خود را با اجرای روزانه پنج تا شش اعدام، به وحشت بیندازد.»
او تاکید کرد که مجازات اعدام همچنان «قویترین ابزار سرکوب سیاسی و بخشی از جنگ جمهوری اسلامی علیه مردم خود برای حفظ قدرت» است.
به گزارش منابع حقوق بشری، در حال حاضر حدود ۶۰ زندانی در سراسر کشور با اتهامات سیاسی یا امنیتی زیر حکم اعدام هستند که از جمله آن‌ها میتوان به پخشان عزیزی، وریشه مرادی و شریفه محمدی، اشاره کرد.
بهمن ماه امسال، بیش از هزار و ۲۰۰ تن از جمله زنان زندانی سیاسی، فعالان زنان و فعالان علیه اعدام از ۴۴ کشور جهان، با صدور بیانیهای خواستار پایان دادن به اعدام زنان در ایران شدند.
بالاترین رقم اعدام زنان در ۱۷ سال گذشته
از اعدامهای سال گذشته تنها ۱۰ درصد یعنی ۹۵ اعدام از سوی مقام‌های رسمی یا رسانه‌های داخلی گزارش شده‌اند.
دست‌کم یک کودک-مجرم در میان اعدامشدگان بوده و ۳۱ زن نیز اعدام شدند که بالاترین آمار اعدام زنان طی دست‌کم ۱۷ سال گذشته بوده است.
حداقل پنج تن از اعدامشدگان سال گذشته از بیماریهای روحی-روانی یا معلولیت رنج میبردند.
۵۰۳ نفر (۵۱/۶ درصد) از این افراد با اتهامهای مربوط به مواد مخدر اعدام شده‌اند. دست‌کم ۴۱۹ اعدام (۴۳درصد) مربوط به زندانیان با اتهام قتل بوده است.
سازمان حقوق بشر ایران اعلام کرد این اعدام‌ها بهطور نامتناسبی اقلیتهای به حاشیه راندهشده، از جمله اقلیت بلوچ را تحت تاثیر قرار داده است.
اعدام سه برابری شهروندان افغانستان
در سال گذشته میلادی، دست‌کم ۲۲ نفر به اتهام تجاوز جنسی در ایران اعدام شدند و چهار نفر در ملاءعام به دار آویخته شدند.
در این سال حداقل ۸۰ شهروند افغان در ایران اعدام شدند که این آمار در سال ۲۰۲۳ برابر با ۲۵ تن و در سال ۲۰۲۲ برابر با ۱۶ تن بود.
شامگاه سهشنبه ۳۰ بهمن، گروهی از فعالان مدنی هم‌زمان با پنجاهوششمین هفته کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» در مقابل زندان اوین دست به تجمع اعتراضی زدند.
مدیر سازمان حقوق بشر ایران، کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» را نقطه عطفی در جنبش لغو مجازات اعدام در ایران خواند.
نیویورک‌تایمز پنج‌شنبه دوم اسفند نوشت این پناهجویان از هتل محل اقامتشان در آمریکا، به یک کمپ در حومه جنگل منتقل شدند.
در میان این مهاجران، تعدادی ایرانی شامل زنان و کودکان نیز حضور دارند که در گفت‌وگو با خبرنگاران، از وضعیت بد بهداشتی و تغذیه در طول مسیر و کمپ شکایت داشته‌اند.
برخی از این افراد به عنوان «مسیحیان ایرانی»، از امضای اسناد مربوط به بازگشت به ایران خودداری کرده‌اند. آنان به نیویورک‌تایمز گفتند که در صورت بازگشت به ایران، جانشان در خطر خواهد بود.
پیش‌تر ویدیویی در فضای مجازی منتشر شد که در آن چند ایرانی خود را پناهجویانی معرفی کردند که با توسل به زور، وادار به ترک خاک آمریکا شده‌اند.
پناهجویان بازداشتی با اشاره به شرایط «بسیار ابتدایی» محل نگهداریشان گفتند بیماری‌هایی از جمله تب دِنگی در منطقه وجود دارد.
بر اساس این گزارش، دولت اجازه دسترسی خبرنگاران و سازمان‌های امدادی را به این ۱۰۰ نفر نداده است.
آرتمیس قاسم‌زاده، پناهجوی ایرانی ۲۷ ساله، در توصیف شرایط محل نگهداری خود گفت: «این‌جا مثل یک باغ‌وحش است و قفس‌هایی با فنس‌های بسته دارد. پس از یک سفر چهار ساعته، یک تکه نان بیات به ما دادند. ما همه روی زمین نشسته‌ایم.»
نیویورک‌تایمز به نقل از وکیلانی نوشته است که بازداشت این پناهجویان که هشت کودک نیز در بینشان هستند، بیش از ۲۴ ساعت، قانونی نیست.
کارلوس رویز هرناندز، معاون وزیر خارجه پاناما، با تایید انتقال ۹۷ نفر به اردوگاهی در این کشور، گفت: «آن‌ها بازداشتی نیستند. این یک اردوگاه مهاجران است که در آن از آن‌ها مراقبت می‌شود، نه یک بازداشتگاه.»
او با بیان این که «این اردوگاه بهترین گزینه موجود برای اسکان مهاجران است» تاکید کرد: «آن‌ها به غذا، آب و خدمات پزشکی و روان‌شناختی دسترسی دارند.»
معاون وزیر خارجه پاناما گفت: «هیچ قفسی در این اردوگاه وجود ندارد.»
انتقال پناهجویان به پاناما
پاناما در قاره آمریکا، دقیقا در باریکهای واقع شده که آمریکای شمالی را به آمریکای جنوبی پیوند داده است.
انتقال ۱۰۰ پناهجو به این کشور، تازهترین تحول در ماجرای انتقال نزدیک به ۳۰۰ نفر از پناهجویانی است که به امید پناهندگی وارد ایالات متحده شده بودند.
پاناما موافقت کرده است در اجرای برنامه دونالد ترامپ، رییسجمهوری آمریکا، برای اخراج میلیونها مهاجر غیرقانونی همکاری کند.
موضوع محافظت بیشتر از مرزها و مهاجران غیر قانونی، از اصلیترین محورهای برنامه ترامپ در انتخابات سال ۱۴۰۳ بود.
پس از تحلیف و آغاز بهکار رسمی ترامپ در اول بهمن ماه، در برخی ایالتهای آمریکا، انتقاداتی به رویکرد احتمالی او درباره مهاجران غیرقانونی شنیده شد.
دولت ترامپ به دادستانهای آمریکا دستور داد مقام‌های ایالتی و محلی را که در برابر اجرای قوانین مهاجرتی مقاومت می‌کنند، مورد پیگرد کیفری قرار دهند.
دهم بهمن، ترامپ در مراسم امضای قانون «لیکن رایلی» اعلام کرد دستور افتتاح یک مرکز بازداشت در خلیج گوانتانامو در کوبا را صادر کرده است.
این مرکز قرار است تا ۳۰ هزار مهاجری را که بهطور غیرقانونی در ایالات متحده زندگی می‌کنند و امکان بازگرداندن آن‌ها به کشورهایشان وجود ندارد، در خود جای دهد.
قانون «لیکن رایلی» با هدف گسترش اختیارات دولت فدرال برای بازداشت مهاجرانی طراحی شده است که به طور غیرقانونی در کشور حضور دارند.
ترامپ گفته است که آن‌ها را به گوانتانامو خواهد فرستاد اما جزییات بیشتری ارائه نکرده است.
در واکنش به این خبر، دولت کوبا اعلام کرد طرح ترامپ برای اعزام مهاجران به گوانتانامو «اقدامی بیرحمانه» است.