عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام: باید مثل دوران جنگ به مردم کوپن داده شود

سازمان جهاد کشاورزی استان تهران اعلام کرد میوه از پنجشنبه ۲۳ اسفند در تهران با نرخ مصوب عرضه خواهد شد.

جبرئیل برادری، رئیس این سازمان، در حاشیه سیزدهمین جلسه ستاد تنظیم بازار استان تهران از آغاز توزیع میوه از پنجشنبه ۲۳ اسفندماه خبر داد و گفت که پرتقال با قیمت هر کیلو ۴۲ هزار تومان و سیب با قیمت هر کیلو ۵۳ هزار تومان در سطح استان توزیع می‌شود.

در اسفندماه ۱۴۰۲، نرخ هر کیلو پرتقال و سیب به ترتیب ۱۵ هزار و ۲۵ هزار تومان اعلام شده بود.

بر این اساس، نرخ رسمی تنظیم بازار امسال برای پرتقال، که از ۱۵ هزار تومان به ۴۲ هزار تومان رسیده، افزایش ۱۸۰ درصدی و نرخ رسمی سیب، که از هر کیلو ۲۵ هزار تومان به ۵۳ هزار تومان رسیده، افزایش ۱۱۲ درصدی را نشان می‌دهد.

با وجود اعلام این نرخ‌های رسمی، تجربه نشان داده است که بازار توجه چندانی به این قیمت‌ها ندارد.

در حالی که قیمت هر کیلو سیب تنظیم بازار در اسفندماه سال گذشته ۱۵ هزار تومان اعلام شد، گزارش مرکز آمار از قیمت خرده‌فروشی میوه، قیمت هر کیلو پرتقال در اسفندماه ۱۴۰۲ را حداقل ۱۹ هزار و حداکثر ۳۹ هزار تومان ثبت کرده است. در واقع، پرتقال ۱۵ هزار تومانی اعلام‌شده حتی در گزارش مرکز آمار هم به چشم نمی‌خورد.

درباره سیب نیز نرخ تنظیم بازار سال گذشته ۲۵ هزار تومان بود، اما در گزارش خرده‌فروشی مرکز آمار مربوط به اسفندماه ۱۴۰۲، حداقل قیمت سیب ۳۵ هزار تومان و حداکثر آن ۵۳ هزار تومان ثبت شده است.

بیشتر بخوانید: گزارشی از سوپرمارکت‌های ایران؛ انفجار قیمت‌ها و سقوط شهروندان به دهک‌های پایین‌تر

علاوه بر این، قیمت‌های بازار نیز با نرخ‌های اعلامی از سوی سازمان جهاد کشاورزی فاصله زیادی دارد.

اکنون در فروشگاه‌های اینترنتی که امکان خرید مستقیم از کشاورز در آن‌ها وجود دارد، پرتقال مجلسی مناسب پذیرایی، هر کیلو بالای ۱۰۰ هزار تومان به فروش می‌رسد.

حتی پرتقال‌های مناسب آب‌گیری، که برای پذیرایی مناسب نیستند، به قیمت هر کیلو ۵۰ هزار تومان در بازار عرضه می‌شوند.

سیب زرد نیز در فروشگاه‌های اینترنتی هم‌اکنون هر کیلو ۹۵ هزار تومان به فروش می‌رسد که تقریباً دو برابر نرخ رسمی اعلام‌شده از سوی سازمان جهاد کشاورزی است.

داود رکابی، برادر الناز رکابی با انتشار مطلبی در اینستاگرام از مهاجرت قهرمان سنگ‌نوردی از ایران خبر داد و نوشت: «ای کاش، این‌جا جای بهتری برایت بود، تا دلتنگی این‌گونه بر دلمان سنگینی نمی‌کرد.»

الهام یزدی‌ها، عضو تحریریه ایران‌اینترنشنال سه‌شنبه ۲۱ اسفند در گفت‌وگو با تلویزیون ایران‌اینترنشنال گفت: «مطلع شدیم که الناز رکابی با اسپانسر شدن یک شرکت مربوط به لوازم سنگ‌نوردی توانسته برای ادامه زندگی به اسپانیا مهاجرت کند. ولی در همین اواخر با این‌که در مسابقات آسیایی حضور داشت و در چند مسابقه دیگر هم برای کسب سهمیه المپیک شرکت کرده بود، به تیم ملی هم دعوت نشد.»

او اضافه کرد: «در این شرایط فدراسیون سنگ‌نوردی ایران و وزارت ورزش جمهوری اسلامی ترجیح دادند که او و برادرش را حذف کنند و به تیم ملی دعوت نکنند. همین موضوع هم باعث شد الناز رکابی ایران را ترک کند.»

یزدی‌ها با اشاره به این‌که تصمیم رکابی برای مهاجرت به هیچ وجه تصمیم آسانی نبود، گفت: «الناز دوست داشت در ایران بماند. برای ایران مسابقه بدهد.

الناز رکابی که مدال برنز قهرمانی جهان مسکو را در کارنامه دارد، همزمان با خیزش انقلابی ایران در سال ۱۴۰۱ در فینال مسابقات قهرمانی سنگ‌نوردی آسیا در کره جنوبی بدون حجاب اجباری شرکت کرد و به رتبه چهارم آسیا رسید.

تصاویر رقابت او به صورت گسترده در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد و تحسین مردم ایران را در پی داشت.

رکابی پس از بازگشت به ایران تحت تدابیر شدید امنیتی قرار گرفت و حتی مدتی در حصر خانگی بود. در ادامه هم ویلای خانوادگی رکابی تخریب شد.

این نخستین بار نیست که یک ورزشکار ایرانی با دلایل مشابه ایران را ترک می‌کند و به کشورهای دیگر مهاجرت می‌کند.

در سال‌های گذشته و به‌ویژه از زمان آغاز خیزش «زن، زندگی، آزادی»، شمار زیادی از قهرمانان رشته‌های مختلف ورزشی، با فزایش فشارهای امنیتی، به ناچار از ایران مهاجرت کرده‌اند.

در مرداد ماه سال جاری المپیک ۲۰۲۴ پاریس درحالی برگزار شد که تیم جمهوری اسلامی ایران با ۴۰ ورزشکار، تیم پناهندگان با ۱۴ ورزشکار ایرانی و همچنین سه ورزشکار ایرانی با‌ پرچم کشورهای دیگر، در این دوره از بازی‌ها شرکت دارند.

تصویری از تیم ورزشکاران پناهنده در مراسم افتتاحیه المپیک ۲۰۲۴ پاریس که ورزشکاران ایرانی با ۱۴ نفر، اکثریت این تیم را تشکیل دادند، در حافظه تاریخی مردم ایران ثبت شده است.

بیشتر بخوانید: روایت مقاومت زنان ایران علیه حجاب اجباری در ورزش

ویدیوی رسیده به ایران‌اینترنشنال نشان می‌دهد سه‌شنبه ۲۱ اسفند این گروه از خانواده‌ها با در دست داشتن عکس‌هایی از زندانیان سیاسی محکوم به اعدام و پارچه‌نوشته‌هایی با شعارهایی از جمله «نه به اعدام» و «لغو فوری حکم اعدام»، خواستار لغو احکام اعدام برای تمامی زندانیان در ایران شدند.

پیش از این، در ۱۴ اسفند، ۳۰ بهمن و ۲۳ بهمن نیز تجمعات مشابهی در مقابل زندان اوین شکل گرفت.

پنجاه‌ونهمین هفته کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، ۲۱ اسفند با اعتصاب غذای زندانیان عضو این کارزار در ۳۸ زندان کشور ادامه یافت.

اعضای این کارزار در بیانیه خود که نسخه‌ای از آن سه‌شنبه ۲۱ اسفند به دست ایران‌اینترنشنال رسید، از تمامی زندانیان و همه وجدان‌های بیدار در جامعه درخواست کردند که علیه‌ اعدام‌ها در ایران بایستند و صدای محکومان به اعدام باشند.

آن‌ها با اشاره به این‌که حکومت مستبد در ایران همچنان ماشین کشتار خود را بدون توقف به پیش می‌برد، آمده است که از ابتدای اسفند تا کنون حدود ۱۰۰ تن و تنها در ۱۱ اسفند ۲۸ تن اعدام شده‌اند.

این بیانیه هشت مارس، روز جهانی رن را به همه زنان جهان به‌ویژه زنان ایران که به گفته آن‌ها «قرن‌هاست مورد تبعیض فاحش قرار دارند و ۴۶ سال گذشته با وجود حکومت فاشیست مذهبی و زن‌ستیز برای حداقل حقوق انسانی خود به‌ پا خاستند»، تبریک گفته است.

در این بیانیه آمده که این هفته و همزمان با هشت مارس، روز جهانی زن، جمعی از زندانیان بند زنان زندان سپیدار اهواز در اعتراض به اعدام‌های گسترده در ایران در بیانیه‌ای اعلام کردند به کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» می‌پیوندند و خواهان لغو اعدام هستند.

اعتصاب غذای زندانیان عضو کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» از نهم بهمن ۱۴۰۲ با شدت گرفتن موج اعدام‌ها در ایران، با درخواست توقف صدور و اجرای این احکام، از سوی زندانیان سیاسی محبوس در زندان قزل‌حصار آغاز شد.

در هفته‌های بعد، زندان‌های دیگری به این کارزار پیوستند و اکنون در پنجاه و نهمین هفته، زندانیان محبوس در ۳۸ زندان سراسر ایران دست به اعتصاب غذا زده‌‌اند.

زندان‌های اراک، اردبیل، ارومیه، اسدآباد اصفهان، اوین، بانه، برازجان، بم، تبریز، تهران بزرگ، جوین، چوبین‌در قزوین، حویق تالش، خرم‌آباد، خورین ورامین، خوی، دستگرد اصفهان، دیزل‌آباد کرمانشاه، رامهرمز، رشت، رودسر، سپیدار اهواز، سقز، سلماس، شیبان اهواز، طبس، عادل‌آباد شیراز، قائم‌شهر، قزل‌حصار کرج، کامیاران، کهنوج، گنبدکاووس، مرکزی کرج، مریوان، مشهد، میاندوآب، نظام شیراز و نقده، زندان‌هایی هستند که به این کارزار پیوسته‌اند.

زندانیان عضو این کارزار در بیانیه ۲۱ اسفند خود با یادآوری این‌که باید توجه داشت که هزاران زندانیِ جرایم عمومی و ده‌ها زندانی سیاسی و عقیدتی زیر حکم اعدام هستند، نوشت هر لحظه زندان برای این زندانیان و همبندی‌هایشان با فکر طناب و چوبه‌دار سپری می‌شود.

آن‌ها اضافه کردند: «هر لحظه ممکن است حق حیات این زندانیان از سوی دستگاه سرکوب استبداد دینی پایمال شود. بنابراین لازم است که همگان در هیاهوی اخبار گوناگون مساله اعدام زندانیان زیر حکم را یادآور شده و علیه آن موضع جدی بگیریم.»