سرگی لاوروف، وزیر خارجه روسیه، گفت: «ما از بازگرداندن برجام که آمریکا در نخستین دولت ترامپ از آن خارج شد، حمایت می‌کنیم.»
او افزود: «آمریکایی‌ها به دنبال یک توافق جدید با شروط سیاسی هستند، آن‌ها اصرار دارند که ایران باید تعهدی قابل‌راستی‌آزمایی بدهد که از گروه‌هایی در عراق، لبنان، سوریه یا هر جای دیگر حمایت نکند.»
صبح چهارشنبه ۲۲ اسفند اعلام شد که حزب اپوزیسیون دموکرات‌ها (Demokraatit) ۲۹.۹ درصد مجموع آرا را به‌دست آورده که جهشی قابل توجه نسبت به آرای ۹.۱ درصدی این حزب در انتخابات سال ۲۰۲۱ محسوب می‌شود.
رای‌گیری در انتخابات پارلمانی گرینلند ظهر سه‌شنبه ۲۱ اسفند آغاز شد و تا حدود ساعت دو بامداد چهارشنبه (به وقت ایران) ادامه یافت.
از جمعیت ۵۷ هزار نفری گرینلند، حدود ۴۰ هزار و ۵۰۰ نفر واجد شرایط رای دادن بودند اما میزان نهایی مشارکت در انتخابات هنوز اعلام نشده است.
تاکید بر استقلال
خبرگزاری رویترز در گزارشی نوشت ابراز تمایل علنی دونالد ترامپ، رییس‌جمهوری آمریکا برای تسلط بر گرینلند، به‌ویژه در میان مردم بومی این منطقه، موجی از احساسات ملی‌گرایانه را برانگیخت و استقلال را به موضوع اصلی انتخابات تبدیل کرد.
ترامپ در هفته‌های اخیر بارها خواهان پیوستن گرینلند به ایالات متحده شده و حتی احتمال استفاده از نیروی نظامی برای تحقق این موضوع را رد نکرده است.
مارکو روبیو، وزیر خارجه آمریکا، ۱۱ بهمن گفت تمایل ترامپ برای تسلط بر گرینلند «یک شوخی نیست».
موته اگده، نخست‌وزیر گرینلند، ۲۰ اسفند انتخابات پارلمانی این منطقه را «سرنوشت‌ساز» خواند و از مواضع رییس‌جمهوری ایالات متحده انتقاد کرد.
او افزود: «ما شایسته رفتار محترمانه‌ای هستیم و فکر نمی‌کنم که رییس‌جمهوری آمریکا از زمان روی کار آمدنش، چنین رفتاری داشته است.»
در آخرین مناظره تلویزیونی احزاب که دوشنبه‌شب از شبکه دولتی کی‌ان‌آر (KNR) پخش شد، رهبران پنج حزب حاضر در پارلمان، همگی گفتند که به ترامپ اعتماد ندارند.
از سوی دیگر، هر شش حزب اصلی سیاسی گرینلند از استقلال حمایت می‌کنند اما در مورد چگونگی و زمان اجرای آن اختلاف‌نظر دارند.
جدایی از دانمارک
در این رای‌گیری، حزب اپوزیسیون نالراک (Naleraq) که طرفدار «استقلال سریع» گرینلند است، با کسب ۲۴.۵ درصد آرا پس از دموکرات‌ها بیشترین رای را آورد.
حزب نالراک که اکنون قدرتش از قبل بیشتر شده، معتقد است توجه آمریکا به گرینلند، موقعیت این جزیره را در مذاکرات جدایی از دانمارک تقویت کرده است.
این حزب قصد دارد تا پیش از انتخابات بعدی، توافقی با کپنهاگ حاصل کرده و آن را به همه‌پرسی بگذارد.
از سوی دیگر، ینس-فردریک نیلسن، رهبر حزب دمکرات‌ها و وزیر پیشین صنعت و معادن، در واکنش به پیروزی حزبش گفت: «مردم خواهان تغییر هستند ... ما به کسب‌وکار بیشتری نیاز داریم تا رفاه اجتماعی را تامین کنیم.»
او افزود: «ما نمی‌خواهیم فردا مستقل شویم بلکه می‌خواهیم پایه‌های محکمی برای این کار داشته باشیم.»
نیلسن اکنون باید با سایر احزاب مذاکره کند تا بتواند ائتلافی برای تشکیل دولت به وجود بیاورد.
گرینلند که پیش‌تر مستعمره دانمارک بود، از سال ۱۹۵۳ به‌عنوان یک قلمرو تحت حاکمیت این کشور شناخته می‌شود.
این سرزمین سال ۱۹۷۹ با تشکیل نخستین پارلمان به خودمختاری نسبی رسید اما کپنهاگ همچنان کنترل سیاست‌های خارجی، دفاعی و پولی آن را در اختیار دارد و سالانه حدود یک میلیارد دلار به اقتصاد این منطقه کمک می‌کند.
پس از برگزاری یک همه‌پرسی در سال ۲۰۰۹، گرینلند حق اعلام استقلال کامل از دانمارک را به دست آورد اما به دلیل نگرانی از کاهش سطح رفاه در صورت قطع حمایت اقتصادی کپنهاگ، تاکنون از عملی کردن آن خودداری کرده است.
رقابت ژئوپلیتیک قدرت‌های بزرگ
این جزیره وسیع به کانون رقابت‌های ژئوپلیتیک در قطب شمال تبدیل شده است.
ذوب شدن یخ‌ها باعث شده منابع طبیعی گرینلند بیش از پیش در دسترس قرار بگیرند و مسیرهای کشتی‌رانی جدیدی باز شوند.
گرینلند دارای منابع طبیعی گسترده‌ای از جمله مواد معدنی کمیاب مورد استفاده در صنایع پیشرفته مانند وسایل نقلیه برقی و سامانه‌های موشکی است.
با این حال، بهره‌برداری از این منابع به دلیل نگرانی‌های زیست‌محیطی، شرایط جوی سخت و سلطه چین بر این صنعت، کند پیش رفته است.
تمایل ترامپ برای تسلط بر گرینلند در شرایطی مطرح شد که در سال‌های اخیر، روسیه و چین فعالیت‌های نظامی خود را در این منطقه افزایش داده‌اند.
