عباس عراقچی درباره مذاکره با آمریکا: اهل مذاکره‌ایم، اما غیر مستقیم
اطلاعات رسیده به ایران‌اینترنشنال در یکشنبه ۱۷ فروردین حاکی از آن است که کریم خجسته ۲۳ اسفند ۱۴۰۳ در کارگاه صنعتی خود در شهرستان خمام استان گیلان، بازداشت و پس از تفهیم اتهام «بغی»، بدون انجام هیچ‌گونه بازجویی، به زندان لاکان رشت منتقل شده است.
خجسته پیش‌تر در تیرماه ۱۴۰۳ نیز به اتهام «تبلیغ علیه نظام» دستگیر شده بود. او پس از چهار ماه و نیم بازداشت موقت، در ۹ آذر همان سال با قرار وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی آزاد شد.
بر اساس اطلاعات رسیده به ایران‌اینترنشنال، اتهام جدید علیه خجسته بدون انجام بازجویی تازه و صرفا بر اساس مستندات پرونده پیشین به او تفهیم شده است.
بازداشت خجسته در روزهای پایانی سال، در حالی که وضعیت حقوقی‌اش همچنان نامشخص مانده و جزییات یا مصادیق اتهام سنگین «بغی» علیه او اعلام نشده، به تردیدهایی جدی درباره روند قضایی این پرونده دامن زده است.
«بغی» از جمله اتهام‌های سنگین در قوانین جمهوری اسلامی است که می‌تواند به صدور احکام شدید، مانند اعدام، منتهی شود.
بغی در فقه اسلامی که قوانین جمهوری اسلامی بر اساس آن بنا شده، به معنی تجاوز و تعدی به حقوق دیگران یا شورش علیه «امام» یا حاکم اسلامی است.
جمهوری اسلامی از زمان روی کار آمدن، همواره فعالان مدنی، کارگری و سیاسی منتقد حکومت و شهروندان مخالف سیاست‌های خود را را بازداشت، شکنجه و زندانی کرده است.
از زمان آغاز خیزش «زن، زندگی، آزادی» علیه جمهوری اسلامی در شهریور ۱۴۰۱ تاکنون، سرکوب معترضان و فعالان مدنی و سیاسی، از سوی حکومت شدت گرفته و همچنان ادامه دارد.
در ماه‌های اخیر، افزایش شمار اجرای احکام اعدام و همچنین صدور و تایید احکام اعدام برای زندانیان سیاسی در ایران، با موجی از اعتراضات در داخل و خارج از کشور روبه‌رو شده است.
به گزارش منابع حقوق بشری، در حال حاضر بیش از ۶۰ نفر در زندان‌های سراسر ایران با اتهامات سیاسی یا امنیتی زیر حکم اعدام هستند.
بیشتر بخوانید: دیوان عالی بار دیگر درخواست اعاده دادرسی پخشان عزیزی، زندانی محکوم به اعدام را رد کرد
طاطایی یکشنبه ۱۷ فروردین در شبکه اجتماعی ایکس نوشت شعبه رسیدگی‌کننده دیوان عالی کشور بدون مطالبه پرونده محاکماتی، درخواست اعاده دادرسی پخشان عزیزی را رد کرده و دفاعیات وکلایش را «بلادلیل» دانسته است.
او نوشت: «چنین استدلالی از طرف شعبه رسیدگی کننده ملازمه با مطالبه پرونده محاکماتی دارد که متاسفانه انجام نشد.»
عزیزی مددکار اجتماعی و فعال حقوق زنان است که ۱۳ مرداد سال ۱۴۰۲ همراه با اعضای خانواده خود در تهران بازداشت شد.
او اواخر آذر ماه همان سال با پایان بازجویی‌ها و پس از تحمل ماه‌ها شکنجه‌های روانی و جسمی و تحمل انفرادی به بند زنان اوین منتقل شد.
دادگاه انقلاب تهران دوم مرداد سال گذشته عزیزی را به اتهام «بغی» به اعدام محکوم کرد.
وکلای عزیزی به این حکم اعتراض کردند و با اشاره به تایید آن در دیوان عالی کشور گفتند در تحقیقات نقایضی وجود دارد و مدارک و مستندات نشان می‌دهند عزیزی به مدت یک دهه خارج از ایران و در اردوگاه‌های آوارگان جنگ داعش در شمال سوریه بوده و فعالیت امدادرسانی مسالمت‌آمیز و غیرسیاسی داشته است.
با وجود این مستندات، دیوان عالی کشور یک بار در بهمن سال گذشته درخواست اعاده دادرسی را رد کرد.
اکنون برای دومین بار نیز درخواست اعاده دادرسی رد شده و به نگرانی‌ها درباره خطر اعدام قریب‌الوقوع عزیزی دامن زده است.
در یک سال گذشته نهادهای حقوق بشری داخلی و بین‌المللی، فعالان و کنش‌گران و زندانیان سیاسی ده‌ها بیانیه در اعتراض به حکم اعدام عزیزی و حمایت از او منتشر شده است.
در یکی از آخرین نمونه‌ها، مای ساتو، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، ۲۸ اسفند در گزارشی درباره خطر اعدام عزیزی و شریفه محمدی و وریشه مرادی، دو زن زندانی سیاسی دیگر ابراز نگرانی کرد.
اواخر بهمن سال گذشته نیز ۲۲۹ وکیل دادگستری با صدور بیانیه‌ای در اعتراض به احکام اعدام این سه زن زندانی سیاسی هشدار دادند اجرای حکم آن‌ها فارغ از ابعاد حقوقی، تبعات سنگینی برای جامعه دارد.
سوم بهمن مغازه‌داران و بازاریان چندین شهر کردنشین ایران، در پی فراخوان احزاب کرد برای اعتراض به صدور احکام اعدام مرادی و عزیزی، اعتصاب کردند.
