مارکو روبیو، وزیر خارجه آمریکا، غنی‌سازی اورانیوم از سوی جمهوری اسلامی را مسئله چالش برانگیز در مسیر مذاکرات هسته‌ای دانست و گفت که جمهوری اسلامی غنی‌سازی را نه برای تولید انرژی، بلکه به‌عنوان ابزار بازدارندگی می‌خواهد؛ مسئله‌ای که برای ایالات متحده غیرقابل پذیرش است.
روبیو گفت اگر هدف جمهوری اسلامی تنها بهره‌برداری صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای باشد، الگویی بین‌المللی برای آن وجود دارد که بسیاری از کشورها از آن پیروی می‌کنند. در این مدل، کشورها راکتور دارند اما سوخت مورد نیاز را از خارج وارد می‌کنند. به گفته او، این گزینه در صورت تمایل می‌تواند برای حکومت ایران نیز فراهم باشد.
اما روبیو هشدار داد که حفظ فناوری غنی‌سازی به‌معنای داشتن توان بالقوه برای رسیدن به سطح تسلیحاتی است، چراکه پس از دستیابی به سطوح پایین، رسیدن به غنی‌سازی بالا تنها مسئله زمان است. او گفت جمهوری اسلامی پیش‌تر این توانایی را نشان داده و در حال حاضر نیز طبق مصوبه مجلس، به غنی‌سازی بالای ۶۰ درصد ادامه می‌دهد.
وزیر خارجه آمریکا افزود که جمهوری اسلامی غنی‌سازی را نه صرفا برای انرژی، بلکه به‌عنوان نماد غرور ملی و ابزار بازدارندگی می‌بیند؛ نگاهی که از دید ایالات متحده، اصلی‌ترین مانع در رسیدن به توافق هسته‌ای است.
روبیو گفت: «موضع ایران این نیست که فقط انرژی می‌خواهد. آنها ادعا می‌کنند که غنی‌سازی یک مسئله حیثیتی و غرور ملی است. از نگاه ما، آنها غنی‌سازی را به عنوان ابزار بازدارندگی می‌خواهند. آنها معتقدند که این توانایی، ایران را به یک قدرت هسته‌ای در آستانه تسلیحاتی شدن تبدیل می‌کند و در نتیجه، دست‌نیافتنی خواهد شد و این دقیقا جوهره چالشی است که اکنون با آن روبه‌رو هستیم.»
ناخوشی حرکت یا همان حالت تهوع در وسایل نقلیه، تجربه‌ای آزاردهنده است که بسیاری از ما با آن آشنا هستیم.
اما چرا برخی افراد می‌توانند به‌راحتی در خودرو مطالعه کنند، در حالی که برخی دیگر حتی با نگاه کوتاه به صفحه تلفن همراه دچار حالت تهوع می‌شوند؟
به گزارش گاردین، بر اساس آمار، از هر سه نفر یک نفر مستعد ابتلا به ناخوشی حرکت است. این وضعیت به معنای حساسیت بالا نسبت به حرکت‌های خاص در وسایل نقلیه مانند خودرو، هواپیما و کشتی است.
ناخوشی حرکت چیست؟
به گفته جان گلدینگ، استاد روان‌شناسی کاربردی دانشگاه وست‌مینستر لندن، ناخوشی حرکت اصطلاحی عمومی است که شامل انواع مختلف ناخوشی‌های مرتبط با سفر، مانند دریازدگی، ارتفاع‌زدگی و خودرو‌زدگی می‌شود.
علائم ناخوشایند این عارضه شامل تهوع، استفراغ، آروغ زدن، خواب‌آلودگی، سرگیجه، سردرد و تاری دید است. جالب اینکه حتی بدون سفر هم می‌توان این علائم را تجربه کرد.
گلدینگ یادآور می‌شود که در سال ۱۸۹۵، وقتی برادران لومیر اولین فیلم سینمایی را برای عموم نمایش دادند، برخی از تماشاگران دچار سرگیجه و حالت تهوع شدند که امروزه به آن «ناخوشی حرکت ناشی از دید» می‌گویند.
علت ناخوشی حرکت چیست؟
صفیه دبار، پزشک عمومی و متخصص سلامت اجرایی در کلینیک مایو لندن، توضیح می‌دهد: «بر اساس رایج‌ترین نظریه، یعنی نظریه تعارض حسی، بدن برای درک موقعیت و حرکت خود از ترکیبی از اطلاعات حسی بهره می‌برد: محرک‌های بصری، حس عمقی (درک موقعیت اندام‌ها در فضا) و سیستم دهلیزی در گوش داخلی که مسئول حفظ تعادل است.»
به گفته دبار، این سه مکانیسم معمولا به‌صورت هماهنگ عمل می‌کنند، اما در شرایطی که یکی از آنها با بقیه ناهماهنگ باشد - مثلا زمانی که در حال مطالعه روی یک صفحه ثابت در خودرو هستید، در حالی‌که سیستم دهلیزی همچنان حرکت را حس می‌کند - تعارض میان سیگنال‌ها مغز را دچار سردرگمی می‌کند و به بروز علائمی مانند تهوع می‌انجامد.
چرا برخی افراد بیشتر دچار ناخوشی حرکت می‌شوند؟
بهرنگ کشاورز، دانشمند ارشد موسسه تحقیقاتی کایت و استاد گروه روان‌شناسی دانشگاه مترو‌پولیتن تورنتو، می‌گوید چندین عامل در استعداد ابتلا به ناخوشی حرکت نقش دارند.
به گفته او، ناخوشی حرکت معمولا در کودکان هشت تا ۱۲ سال به اوج خود می‌رسد.
بر اساس تحقیقات، افرادی که در بدو تولد مونث شناخته می‌شوند، بیشتر از افرادی که در بدو تولد مذکر هستند، به ناخوشی حرکت مبتلا خواهند شد. از سوی دیگر، مطالعات نشان می‌دهند بیماری حرکت ممکن است ۵۰ تا ۷۰ درصد وراثتی باشد.
توماس استوفرگن، استاد بازنشسته حرکت‌شناسی دانشگاه مینه‌سوتا، معتقد است برخی افراد در سازگاری با حرکت‌های جدید و عجیب توانایی بیشتری دارند.
او می‌گوید: «برخی افراد به‌طور ذاتی هماهنگ‌تر عمل می‌کنند و می‌توانند مهارت‌های حرکتی جدید را سریع‌تر بیاموزند، در حالی که دیگران برای یادگیری حرکت‌های جدید زمان بیشتری نیاز دارند.»
آنچه متخصصان بر آن اتفاق نظر دارند، این است که ناخوشی حرکت نشانه‌ای از ضعف شخصیتی فرد محسوب نمی‌شود.
دبار خاطرنشان می‌کند: «ابتلا به این عارضه ارتباطی با حساسیت بیش از حد یا اضطراب افراد ندارد، بلکه برخی انسان‌ها به‌طور ذاتی گیرنده‌های حسی حساس‌تری نسبت به محرک‌های حرکتی دارند و واکنش بدنشان به این محرک‌ها شدیدتر است.»
گلدینگ اضافه می‌کند که حدود نیمی از فضانوردان تازه‌کار حین آموزش دچار ناخوشی حرکت می‌شوند، با اینکه آنها افرادی بسیار آماده و باانگیزه هستند.
چگونه می‌توان اثرات ناخوشی حرکت را کاهش داد؟
متخصصان برای مقابله با ناخوشی حرکت دو رویکرد اصلی را پیشنهاد می‌کنند: راهکارهای رفتاری و درمان‌های دارویی.
در بخش راهکارهای رفتاری، نشستن در صندلی جلوی خودرو می‌تواند تاثیر چشمگیری در کاهش علائم داشته باشد.
مصرف زنجبیل با خاصیت ضد تهوع طبیعی، گوش دادن به موسیقی دلنشین، تنفس هوای تازه و استشمام رایحه‌های خوشایند نیز می‌تواند علائم را کاهش دهد.
نکته جالب توجه دیگر، تقلید حرکات راننده است؛ به گفته پژوهش‌گران، رانندگان کمتر دچار این عارضه می‌شوند زیرا حرکت‌های خودرو را پیش‌بینی می‌کنند، بنابراین تقلید رفتار آنها مانند خم شدن در پیچ‌ها می‌تواند مفید باشد.
با این حال، موثرترین راه مقابله با بیماری حرکت، عادت‌پذیری است؛ یعنی انجام مکرر فعالیتی که باعث ناخوشی حرکت می‌شود تا زمانی که دیگر این عارضه بروز نکند.
گلدینگ می‌گوید: «این روش موثرترین راهکار است، عوارض جانبی ندارد، اما بسیار زمان‌بر است.»
بر اساس این گزارش، محاکمه لوسکوارنک از هفتم اسفند سال گذشته در دادگاه کیفری موربیان منطقه بریتانی در حال برگزاری است.
این پزشک که از دهه ۱۹۸۰ تا ۲۰۱۷ به تعرض جنسی علیه ۲۹۹ نفر و عمدتا کودکان متهم شده، موجی از انتقادها را متوجه نظام قضایی فرانسه کرده است.
آنچه خشم عمومی را برانگیخته، این واقعیت تلخ است که لوسکوارنک با وجود بازداشت و محکومیت در سال ۲۰۰۵، بدون هیچ محدودیت حرفه‌ای به کارش ادامه داد و برای ۱۲ سال دیگر توانست آزادانه به قربانی کردن بیماران خود بپردازد.
الکساندرا ۴۷ ساله، برادرزاده و همچنین یکی از قربانیان لوسکوارنک، ۲۰ اسفند ۱۴۰۳ در جلسه دادگاه کیفری فرانسه شهادت داد.
او که در دهه ۱۹۸۰ به دست عمویش مورد تعرض قرار گرفته بود، با اشاره به وقایع زمان بازداشت لوسکوارنک تاکید کرد در آن زمان، دادگاه می‌توانست جلوی وقوع جرایم بیشتر را بگیرد، اما چنین نکرد.
در دسامبر ۲۰۰۴ لوسکوارنک به اتهام دسترسی به محتوای پورنوگرافی کودکان بازداشت و در نوامبر سال ۲۰۰۵ به چهار ماه حبس تعلیقی محکوم شد.
با این‌حال چنین مجازات سبکی باعث نشد او از ادامه تعرض به کودکان خودداری کند.
پرونده «عملیات فالکون» و شروع تحقیقات
ماجرا از ژانویه ۲۰۰۴ آغاز شد، زمانی که نماینده گمرک آمریکا یک لوح فشرده را در اختیار پلیس قضایی منطقه نانتر در غرب پاریس قرار داد.
این لوح حاوی نتایج تحقیقات مشترک اداره خدمات درآمد داخلی، خدمات پستی و اف‌بی‌آی درباره دو شرکت آمریکایی بود که از طریق فروش کدهای دسترسی به سایت‌های پورنوگرافی کودکان پول‌شویی می‌کردند.
در این عملیات که «فالکون» نام گرفت، حدود ۱۰ هزار کاربر در بیش از ۱۰۰ کشور شناسایی شدند.
دو هزار و ۴۶۸ تراکنش مربوط به ساکنان فرانسه بود که در میان آنها، نام لوسکوارنک به چشم می‌خورد.
مود مورل-کوژار، معاون دادستان وقت نانتر، درباره این پرونده گفت: «تا آن زمان، از حجم داده‌هایی که چنین پرونده‌ای می‌توانست تولید کند، آگاه نبودیم.»
بازداشت کوتاه و بازجویی سطحی
یک مامور متخصص در تحقیقات آنلاین، عهده‌دار بررسی این پرونده شد.
لوسکوارنک سه بار در سال ۲۰۰۳ با کارت اعتباری خود از کلینیک محل کارش، به سایت‌های پورنوگرافی کودکان دسترسی پیدا کرده بود.
او ۹ دسامبر ۲۰۰۴ احضار و بازداشت شد. ماموران خانه‌اش را جست‌وجو کردند، اما این عملیات کمتر از یک ساعت به طول انجامید.
ماموران در این تحقیقات، سه رایانه و چند لوح فشرده را ضبط کردند که هیچ اثری از فایل‌های غیرقانونی در آنها نبود.
آنچه ماموران نمی‌دانستند این بود که جراح متخلف، مدارک جرم را در جای دیگری پنهان کرده است.
دفترچه‌های شخصی لوسکوارنک که جزییات جنایاتش را در آنها ثبت کرده بود، احتمالا در بیمارستان کیمپرله، محل کار جدیدش، نگهداری می‌شدند، اما محققان این مکان را بازرسی نکردند.
هشدارهای نادیده گرفته شده
ژان دومر، روان‌پزشک و کارشناس دادگاه تجدیدنظر رن، در سپتامبر ۲۰۰۵ لوسکوارنک را ارزیابی کرد.
دومر در گزارش خود به «عادت‌های دیرینه مصرف الکل و دخانیات» او اشاره کرد و هشدار داد این جراح «تمام نشانه‌های بازگشت به جرم» را نشان می‌دهد.
دومر که نگران وضعیت لوسکوارنک بود، موضوع را به همکارانش در بیمارستان کیمپرله، از جمله تیری بونوالو، رییس کمیته پزشکی موسسه، گزارش داد.
بونوالو مدیریت را مطلع کرد، اما این هشدارها بی‌نتیجه ماند.
پیش از آن، دادگاه وان، لوسکوارنک را به چهار ماه حبس تعلیقی و ۹۰ یورو جریمه محکوم کرده بود، اما هیچ تعهدی برای درمان یا محدودیت حرفه‌ای علیه او اعمال نشد.
او در دادگاه وعده داد بود: «دیگر به‌هیچ وجه این کار را نمی‌کنم.»
اما در واقع، لوسکوارنک در طول تحقیقات ژاندارمری و پس از محکومیت خود، به آزار کودکان ادامه داد.
پس از شکایت یک کودک شش ساله درباره اینکه مردی آلت تناسلی خود را به او نشان داده، لوسکوارنک دوم می ۲۰۱۷ دستگیر شد و اکنون در حال محاکمه است.
به گفته فردریک بنوا، وکیل گروه حمایت از کودکان «صدای کودک»، جایگاه اجتماعی لوسکوارنک به‌عنوان یک جراح، باعث شد بسیاری از مسئولان و افراد جامعه هشدارها را درباره جرایم او جدی نگیرند.
لوموند هشدار داد دادگاه کنونی باید تمام ضعف‌های سیستم قضایی و پزشکی را که اجازه داد او آزادانه به جنایاتش ادامه دهد، آشکار کند تا چنین فاجعه‌ای تکرار نشود.
بر اساس این گزارش که سه‌شنبه ۳۰ اردیبهشت منتشر شد، نمایندگان ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا برای لغو تحریم‌های سوریه به توافق دست یافتند و این خبر به‌صورت رسمی در نشست وزیران امور خارجه این اتحادیه اعلام خواهد شد.
این نشست قرار است عصر ۳۰ اردیبهشت در بروکسل، پایتخت بلژیک و مقر اتحادیه اروپا، برگزار شود.
کایا کالاس، رییس سیاست خارجی اتحادیه اروپا، ساعتی پیش ابراز امیدواری کرده بود وزرای خارجه کشورهای عضو، در نشست بروکسل به توافقی برای لغو تحریم‌های اقتصادی علیه سوریه دست یابند.
بیشتر بخوانید: بی‌ثباتی در سوریه می‌تواند تهدیدی تروریستی برای اروپا باشد
کالاس هشدار داد اروپا یا باید به سوریه فرصت ثبات بدهد، یا با وضعیتی مشابه افغانستان روبه‌رو خواهد شد.
بر اساس گزارش‌ها، تحریم‌های اروپا علیه رژیم بشار اسد و همچنین تحریم‌های تازه علیه ناقضان حقوق بشر در سوریه پابرجا خواهند ماند.
رسانه‌های سوریه نیز نوشتند بخشی از تحریم‌های لغو شده اتحادیه اروپا شامل نظام بانکی سوریه است که این کشور را از دسترسی به بازارهای مالی بین‌المللی محروم می‌کرد.
کالاس در ادامه اظهارات خود گفت: «واضح است که ما می‌خواهیم مردم سوریه شغل و امکان تامین معیشت داشته باشند، تا این کشور به ثبات بیشتری برسد.»
اتحادیه اروپا پیش‌تر بخشی از تحریم‌ها در حوزه‌های انرژی، حمل و نقل، بازسازی و همچنین مبادلات مالی مرتبط را درباره سوریه کاهش داده بود، اما برخی کشورهای اروپایی معتقدند این اقدامات برای کمک به گذار سیاسی و احیای اقتصادی دمشق کافی نبوده است.
تغییر در سیاست اتحادیه اروپا پس از آن مطرح شد که دونالد ترامپ، رییس‌جمهوری آمریکا، ۲۳ اردیبهشت در سفر به ریاض، اعلام کرد فرمان لغو تحریم‌ها علیه سوریه را صادر می‌کند.
ترامپ افزود این تصمیم را در مشورت و بر اساس خواسته محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی، گرفته است.
شماری از مقام‌های دولت انتقالی سوریه و برخی رهبران کشورهای حاشیه خلیج فارس از تصمیم ترامپ استقبال و آن را فرصتی برای بازسازی سوریه توصیف کردند.
سوریه سال‌هاست تحت مجموعه‌ای از تحریم‌ها قرار دارد که آن را از نظام مالی بین‌المللی جدا و واردات بسیاری از کالاهای خارجی را به این کشور ممنوع کرده است.
بیشتر بخوانید: ترامپ از احمد الشرع خواست روابط سوریه را با اسرائیل عادی‌سازی کند
تا چند سال پیش، بسیاری از پزشکان چاقی را بیشتر یک «مساله رفتاری» می‌دانستند، اما امروزه با معرفی داروهایی مانند اوزمپیک و وگووی، درمان دارویی چاقی به یکی از پیشتازان پژوهش علمی و سرمایه‌گذاری در صنعت سلامت تبدیل شده است.
به گزارش روزنامه گاردین، نتایج ارائه‌شده در کنگره اروپایی چاقی در مالاگا نشان می‌دهد چاقی اکنون به‌عنوان یک بیماری با ریشه‌های بیولوژیک شناخته می‌شود که با روش‌های دارویی قابل کنترل است.
سوزان جب، متخصص تغذیه بهداشت عمومی دانشگاه آکسفورد، درباره تحولات اخیر در این حوزه به گاردین گفت: «چاقی سال‌ها در حاشیه قرار داشت و پیشرفت در این حوزه بسیار کند بود. داروهای جدید به این عرصه جان تازه‌ای بخشیده‌اند، اکنون سرعت تحولات در این زمینه حیرت‌انگیز است.»
فراتر از درمان چاقی
داروی سماگلوتاید، ماده فعال در اوزمپیک و وگووی، که ابتدا برای کاهش قند خون در درمان دیابت توسعه یافت، با تقلید از هورمون جی‌ال‌پی۱، تاثیر چشمگیری بر کاهش وزن دارد.
این هورمون هنگام خوردن غذا در روده آزاد می‌شود و بر گیرنده‌های مختلف بدن از جمله مغز تاثیر می‌گذارد.
در سوی مقابل، محصول شرکت اِلی لیلی با نام تجاری مونجارو که رقیب اصلی داروهای اوزمپیک و وگووی محسوب می‌شود، حاوی ماده فعال تیرزپاتید است.
مونجارو علاوه بر تقلید جی‌ال‌پی۱، هورمون جی‌آی‌پی را نیز شبیه‌سازی می‌کند. همین عملکرد دوگانه موجب شده است در کاهش وزن، نتایج موثرتری نسبت به سایر داروها داشته باشد.
نتایج اولین مطالعه مقایسه‌ای مستقیم بین مونجارو و اوزمپیک که در کنگره‌ای در مالاگا ارائه شد، نشان می‌دهد بیمارانی که به مدت ۷۲ هفته از مونجارو استفاده کردند، به‌طور متوسط ۲۰ درصد از وزن بدن خود را کاهش دادند؛ رقمی که در تاریخ درمان چاقی بی‌سابقه به شمار می‌رود.
بر اساس یافته‌های پژوهشی که ژانویه سال جاری میلادی منتشر شد، داروهای کاهش وزن حاوی سماگلوتاید خطر ابتلا به ۴۲ بیماری را کاهش می‌دهند.
این بیماری‌ها طیف گسترده‌ای از مشکلات قلبی، سرطان، آلزایمر، بیماری کلیوی، اعتیاد و اختلالات روانی را شامل می‌شوند.
چالش بازگشت وزن پس از قطع دارو
تیم تحقیقاتی دانشگاه آکسفورد به سرپرستی سوزان جب، نخستین گروهی است که شرایط بیماران را پس از قطع داروهای کاهش وزن بررسی کرده است.
این پژوهش نشان می‌دهد با قطع مصرف سماگلوتاید، افراد طی تنها ۱۰ ماه تقریبا تمام وزنی را که از دست داده بودند، دوباره اضافه می‌کنند؛ بازگشتی سریع‌تر از آنچه معمولا پس از پایان رژیم‌های غذایی سنتی مشاهده می‌شود.
بر اساس برآورد الکساندر میراس، پژوهشگر دانشگاه آلستر، حدود ۹۵ درصد بیماران پس از قطع دارو با این مشکل روبه‌رو می‌شوند، هرچند آمار دقیقی در این زمینه وجود ندارد.
آینده درمان چاقی
متخصصان بر این باورند که داروهای کاهش وزن باید همانند داروهای فشار خون یا استاتین‌ها، به‌عنوان درمان طولانی‌مدت برای یک بیماری مزمن در نظر گرفته شوند.
نوید ستار، پژوهشگر دانشگاه گلاسگو، در همین رابطه گفت موفقیت این داروها می‌تواند بازار مواد غذایی را نیز متحول کند.
سوزان جب هم معتقد است این داروها چاقی را نه نشانه‌ای از ضعف اراده، بلکه پدیده‌ای با ریشه‌های بیولوژیکی بازتعریف می‌کنند. به گفته او، برخی افراد به‌دلیل عوامل ژنتیکی در کنترل اشتهای خود با دشواری مواجه‌اند.
میراس نیز در این خصوص گفت: «در گذشته به‌دلیل نبود درک کافی از چاقی، بیماران سرزنش می‌شدند. اکنون با شناخت بهتر ماهیت این بیماری، انقلابی در درمان آن آغاز شده که روز به روز پیشرفت خواهد کرد.»
