سی‌ان‌ان به نقل از یک مقام ارشد جمهوری اسلامی گزارش داد پیشنهاد جدید هسته‌ای که در روزهای اخیر به تهران ارائه شده، «ناسازگار و پراکنده» است. منابع آگاه از روند گفت‌وگوها نیز به سی‌ان‌ان گفتند شتاب مذاکرات برای دستیابی به توافقی جدید در حال فروپاشی است.
در این گزارش آمده: «آمریکا ممکن است در برنامه انرژی هسته‌ای غیرنظامی ایران سرمایه‌گذاری کند و به کنسرسیومی بپیوندد که بر غنی‌سازی اورانیوم با غنای پایین در داخل ایران، برای مدت زمانی نامشخص، نظارت خواهد داشت.»
به گفته مقام ارشد ایرانی که نامش فاش نشده، «اینکه آمریکایی‌ها مدام مواضع خود را تغییر می‌دهند، تاکنون مانع اصلی موفقیت گفت‌وگوها بوده و اکنون کار را سخت‌تر از همیشه کرده است.»
منابع آگاه هم به سی‌ان‌ان گفتند دور بعدی گفت‌وگوها اکنون بسیار نامشخص است و ممکن است اصلا برگزار نشود.
بر اساس اطلاعات رسیده به ایران‌اینترنشنال در روز دوشنبه ۱۲ خرداد، این زندانی سیاسی شامگاه ۱۱ خرداد به بیمارستان طالقانی تهران منتقل و با تشخیص کیست خونی در ناحیه شکم، بستری شده است.
طبق اطلاعات رسیده، صیدال در بیمارستان از دریافت دارو خودداری کرده و جانش در خطر است.
صیدال، پنجم خرداد در نامه‌ای سرگشاده از زندان اوین اعلام کرد به‌دلیل نقض حق دسترسی به درمان و تحمیل محدودیت‌های تنبیهی از جمله ممنوعیت ملاقات و تماس، وارد اعتصاب غذا و دارو شده است.
در این نامه که خطاب به مردم ایران، شورای حقوق بشر سازمان ملل، گزارش‌گران ویژه حقوق بشر و سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشری نوشته شده، آمده است: «با آگاهی کامل از عواقب، مسئولیت هرگونه آسیب جسمی و روانی را متوجه مقامات جمهوری اسلامی ایران می‌دانم و از نهادهای بین‌المللی درخواست رسیدگی فوری دارم.»
بسیاری از زندانیان در ایران به‌ناچار از اعتصاب غذا بهعنوان آخرین راه برای رسیدن به خواسته‌هایشان استفاده میکنند و جان خود را به خطر می‌اندازند.
آن‌ها اغلب در اعتراض به برآورده نشدن مطالبات خود، از جمله تاخیر در رسیدگی به پرونده و مراعات نشدن حقوقشان بهعنوان زندانی، اعتصاب غذا میکنند.
در همین زمینه بخوانید: زندانی اهل افغانستان پس از اعتصاب غذا در اعتراض به رفتار مسئولان زندان قزلحصار جان باخت
عدم رسیدگی درمانی، سیاستی برای فرسودن روان زنان زندانی
صیدال، ۳۰ اردیبهشت در نامه‌ای با انتقاد از وضعیت درمانی زنان در اوین نوشت نظام درمانی حاکم بر بند زنان زندان اوین «نه صرفا ناکارآمد، بلکه در خدمت یک سیاست مشخص به منظور فرسایش جسمی و روانی زنان زندانی، خصوصا مخالفان سیاسی» قرار گرفته است.
این زندانی سیاسی که دکترای حقوق بین‌الملل دارد، در این زمینه به مواردی از جمله فقدان مستمر پزشک عمومی در بند زندان، عدم حضور پرستار در بند در مدت قابل توجهی از هفته، محدودسازی زندانیان سیاسی در دسترسی به متخصصین پزشکی، مراکز درمانی فاقد استاندارد، روند اعزام فرسایشی و هزینه‌های درمانی نامتوازن اشاره کرد.
او خواستار ثبت و مستندسازی وضعیت درمانی بند زنان زندان اوین، فشار برای اعمال اصل تضمین حق بر سلامت و جلوگیری از مرگ خاموش زندانیان، گشودن مسیرهای نظارت بین‌المللی و مستقل بر وضعیت بهداشتی زندان‌ها، به‌ویژه زندان اوین، الزام جمهوری اسلامی به رعایت استانداردهای حداقلی سلامت در زندان‌ها و رفع تبعیض سیاسی در دسترسی به خدمات درمانی شد.
صیدال که به‌دلیل فعالیت‌هایش در شبکه اجتماعی «کلاب‌هاوس» در دو پرونده مجزا به سه سال حبس محکوم شده، از ۱۵ مهر ۱۴۰۳ دوران محکومیت خود را در بند زنان زندان اوین سپری می‌کند.
بیشتر بخوانید: یادداشت سایه صیدال از زندان اوین؛ بر موضع خود علیه اعدام ایستادگی می‌کنیم
در سال‌های گذشته گزارش‌های متعددی درباره عدم رسیدگی پزشکی به زندانیان سیاسی و زیر پا گذاشتن حق دسترسی آنان به درمان مناسب از سوی مسئولان زندان‌ها در ایران منتشر شده است.
طی این سال‌ها زندانیان سیاسی زیادی در زندان جان خود را از دست داده‌اند اما جمهوری اسلامی هیچ مسئولیتی در قبال مرگ آن‌ها که به دلیل فشار، شکنجه و ارائه ندادن خدمات پزشکی بوده، نپذیرفته است.
ایران‌اینترنشنال، فروردین ۱۴۰۳ در گزارشی با اشاره به ادامه فشارهای امنیتی و قضایی بر زنان زندانی سیاسی محبوس در بند زنان زندان اوین، نوشت شماری از آن‌ها از رسیدگی پزشکی محروم هستند و برخی دیگر به دلیل کهولت سن از مشکلات بسیاری رنج می‌برند.
