متهم به قتل الهه حسین‌نژاد: نمی‌خواستم مال دزدی وارد زندگی‌ام شود
روزنامه ایران، وابسته به دولت جمهوری اسلامی در گزارشی نوشت که بهمن فرزانه، متهم به قتل الهه حسین‌نژاد اعلام کرده که سابقه «درگیری» و «شرارت» داشته است.
روزنامه ایران، وابسته به دولت جمهوری اسلامی در گزارشی نوشت که بهمن فرزانه، متهم به قتل الهه حسین‌نژاد اعلام کرده که سابقه «درگیری» و «شرارت» داشته است.
در این گزارش متهم با بیان اینکه اهل سرقت نبوده گفته که نمی‌خواسته مال دزدی وارد زندگی‌اش شود.
متهم به قتل الهه حسین‌نژاد توضیح داده که در نزدیکی خانه مقتول، زیر پل قائمیه با وارد کردن چندین ضربه به قفسه سینه او، وی را به قتل رسانده است.
این اظهارات در حالی مطرح می‌شود که خبرگزاری فارس، وابسته به سپاه پاسداران با اشاره به ویدیوی اعترافات متهم به قتل الهه حسین‌نژاد، نوشت: «متهم از ادعای سرقت عدول کرده و بررسی‌ها نشان می‌دهد طلاهای مقتول به سرقت نرفته و این موضوع، فرضیه سرقت را با تردید مواجه ساخته است.»
هشدار: این گزارش حاوی توضیحاتی درباره اعمال خشونت است که می‌تواند برای برخی آزاردهنده باشد.
حقدادی یک‌شنبه ۱۸ خرداد گفت نیمه‌شب ۱۵ خرداد، امدادگران اورژانس پیکر زن جوانی را به بیمارستان الزهرا در شهر فریمان انتقال دادند که «استخوان دستانش از مچ قطع شده بود و آثاری از کبودی نیز بر چهره داشت».
به گفته او، کادر درمانی بلافاصله مرگ این زن را تایید کرد و پرونده‌ای جنایی در این زمینه تشکیل شد.
دادستان فریمان به هویت مقتول اشاره نکرد، اما رسانه‌های حقوق بشری او را زنی ۲۴ ساله به نام هانیه بهبودی پورامغان، دانشجوی رشته تربیت بدنی و مادر یک دختربچه چهار ساله، معرفی کردند.
به گزارش سایت هرانا، این زن پیش از قتل بارها از سوی همسرش مورد آزار و اذیت قرار گرفته بود.
همشهری آنلاین نیز در گزارشی متهم به قتل را جلال اصلاحی معرفی کرد و نوشت او همسر و پسرخاله هانیه است.
دادستان فریمان در ادامه اظهارات خود با اشاره به جزییات مرگ هانیه گفت: «بررسی‌های مقدماتی نشان می‌داد عامل جنایت با صحنه‌سازی خودکشی (بریدگی رگ دستان) قصد داشته جنایت خود را پنهان کند، اما کنکاش‌های بیشتر بازپرس پرونده بیانگر آن بود که آثاری از کبودی زیر گلوی زن جوان وجود دارد و ضربه‌ای نیز به ناحیه سر وارد آمده است.»
او افزود همسر ۳۳ ساله هانیه دختر خردسالشان را به منزل مادرش برده و «پس از ارتکاب جنایت به مکان نامعلومی گریخته است».
رسانه‌های حقوق بشری گزارش دادند پدر هانیه، پس از کشته شدن دخترش، داماد خود را به پلیس معرفی کرده و او بازداشت شده است.
دادستانی: متهم از عکس‌های «با حجاب نامتعارف» همسرش عصبانی شد
دادستان فریمان به اعترافات متهم به قتل هانیه پرداخت و به نقل از او گفت همسرش از قهرمانان مچ‌اندازی بود و قصد مربیگری را نیز داشت، اما چون «تصاویری با حجاب نامتعارف» از خود در فضای مجازی منتشر می‌کرد، «موجب عصبانیتش شد».
همشهری آنلاین نیز در گزارش خود به فعالیت‌های ورزشی هانیه اشاره کرد و نوشت او پس از کسب مقام در مسابقات مچ‌اندازی گرگان، به فریمان بازگشته بود.
به گفته دادستان فریمان، متهم در اعترافات خود گفت: «یک پیامک اشتباهی در شبکه‌های اجتماعی برای من از شماره تلفن همسرم ارسال شد که به او سوءظن پیدا کردم و به همین خاطر دیگر نتوانستم خودم را کنترل کنم... به مشاجره لفظی با همسرم پرداختم. در اثنای همین درگیری لفظی، ناگهان گلویش را به‌شدت فشار دادم که بیهوش روی زمین افتاد.»
در ادامه اعترافات متهم آمده است: «در حالی که بسیار خشمگین بودم سر همسرم را محکم به کف زمین کوبیدم و بعد از روی یخچال چاقویی برداشتم و مچ دستانش را بریدم. بعد هم به خانه مادرم رفتم و در حالی که ماجرا را برایش بازگو می‌کردم، او را سوار پراید کردم و به منزل خودمان آوردم و بعد گریختم.»
بر اساس گزارش دادگستری فریمان، آلت قتاله «چاقوی قصابی» بوده است.
شکنجه، تجاوز، آزار جنسی، زن‌کشی و قتل‌های موسوم به «ناموسی» در ایران بارها گزارش شده‌اند؛ جنایت‌هایی که به‌دلیل قوانین ناکارآمد و نبود حمایت‌های اجتماعی تداوم یافته‌اند.
یک‌شنبه ۱۸ خرداد عیسی خدایی، فرمانده انتظامی مانه و سملقان در استان خراسان شمالی، از قتل یک زن ۴۷ ساله به دست همسرش در این شهر خبر داد و گفت این مرد ۵۳ ساله به‌دلیل «اختلافات خانوادگی» همسرش را با ضربات متعدد چاقو به قتل رسانده است.
در ایران آمار رسمی و دقیقی از زن‌کشی وجود ندارد و بسیاری از این قتل‌ها از سوی حکومت، تحت عنوان اختلافات خانوادگی دسته‌بندی می‌شوند.
اواخر آبان سال گذشته روزنامه هم‌میهن گزارش داد در سه‌ماه نخست سال‌های ۱۴۰۱، ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳ دست‌کم ۸۵ زن و دختر از سوی شوهر، پدر، برادر و مردان نزدیک به آن‌ها کشته شدند.
رسانه‌ها و کنشگران حقوق زنان بارها هشدار داده‌اند در بسیاری از مناطق ایران، موارد متعددی از زن‌کشی رخ می‌دهد که عمدا از انتشار عمومی آن‌ها جلوگیری می‌شود و این جنایات در سکوت خبری باقی می‌مانند.
