وداع حسین حسینی با هواداران استقلال، بدون یک کلمه توضیح!

ترنر دراین‌باره به فاکس‌نیوز گفت: «این اتفاق واقعاً زندگی شخصی من را مختل کرد و به لحاظ عاطفی به من آسیب زیادی زد. اما حالا خیلی خوشحالم که این موضوع تمام شده و خیلی از زنان و دختران قدردان این پیروزی هستند.»

از زمان تعلیق، ترنر در ماه مه در جلسه استماع کمیته فرعی نظارت مجلس نمایندگان آمریکا درباره این موضوع شهادت داد. از آن زمان، تیم ملی شمشیربازی آمریکا و فدراسیون شمشیربازی این کشور، هر دو سیاست‌های خود را درباره حضور ورزشکاران ترنس در رقابت‌های زنان تغییر داده‌اند.

بر اساس قانون جدید که از اول آگوست اجرایی می‌شود، فقط «ورزشکارانی که دارای جنس زن هستند» مجاز به شرکت در رقابت‌های زنان خواهند بود. در مقابل، رقابت‌های مردان برای «تمام ورزشکارانی که واجد شرایط حضور در بخش زنان نیستند، از جمله زنان ترنس، مردان ترنس، افراد غیر دودویی و بیناجنسی» آزاد است.

ترنر حالا می‌گوید هیچ پشیمانی از اقدام اعتراضی‌اش ندارد و تصمیم فدراسیون را مدیون دونالد ترامپ و فرمان اجرایی‌اش می‌داند که بودجه سازمان‌هایی را که اجازه می‌دهند ورزشکاران ترنس در رقابت‌های زنان شرکت کنند، قطع کرده است.

ترنر گفت: «فقط باید از ترامپ تشکر کنم. من به او رأی دادم، و این یکی از دلایل اصلی رأی من بود. اینکه ببینم او این‌قدر زود در دولتش به فکر من و زنان و دختران بود، واقعاً یک پیروزی بزرگ است. هرگز ندیده بودم سیاست این‌قدر سریع و مؤثر به نفعم عمل کند. من بابت آن فرمان اجرایی واقعا سپاسگزارم.»

ابتدای این هفته، کمیته المپیک و پارالمپیک آمریکا حضور زنان ترنس در ورزش زنان را ممنوع اعلام کرد و به فدراسیون‌های مختلف اطلاع داد که موظف است از فرمان اجرایی ترامپ تبعیت کند.

بر اساس این گزارش، لیورپول با وجود خرید هوگو اکیتیکه، همچنان به دنبال جذب یک مهاجم دیگر است و در صورتی که نیوکسل با فروش این ستاره سوئدی موافقت کند، سران لیورپول برای جذب ایساک با درآمد حاصل از فروش لوئیس دیاس به بایرن مونیخ، اقدام خواهند کرد.

فغانی همچنین درباره چاپ بنری از تصویر او با مدالی از سیب زمینی گفت: «برای من جدید نیست از قبل هم بوده. من هر کاری که باید صورت می‌گرفته را انجام دادم و جوابی هم برای کسی ندارم.»

فغانی درباره عکس یادگاری با ترامپ گفت: «حضور رئیس‌جمهور آمریکا در آن مراسم چیز عجیبی نبود، جام‌جهانی ۲۰۱۸ که در روسیه برگزار شد، پوتین روی استیج بود. در جام‌جهانی ۲۰۲۲ هم امیر قطر روی استیج بود و در آمریکا ترامپ. ضمن این‌که یک نفر همراه ما هست و همه مواردی که باید رعایت شود، مثلاً رد شوید و دست بدهید و این‌جا بایستید و... همه اینها را گوشزد می‌کند و ما دقیقاً طبق شرایط و پروتکل‌ها پیش رفتیم. ضمن این‌که من آنجا نماینده استرالیا بودم. هرچند همه مرا به ملیت ایرانی می‌شناسند.»

او‌ درباره خط خوردن از لیست داور بین‌المللی ایران توسط خداداد افشاریان هم گفت: «آن آدم خیلی کوچک‌تر از این حرف‌ها بود که بخواهد یک نفره من را کنار بگذارد. کل تشکیلات و رئیس فدراسیون، همه موافق این داستان بودند. بعضی‌ها عکس او را می‌زنند و می‌گویند این فغانی را کنار گذاشت، اما الان همه می‌دانند که کجاست و چه اتفاقی برایش افتاد. زمانی که این اتفاق افتاد، من زنگ زدم به رئیس فدراسیون و جواب نداد، نفر بعدی جواب نداد. تنها کسی که جوابگو شد، آقای قنبرزاده بود، آن هم فقط می‌خواستم بپرسم من در لیست ایران هستم یا نیستم. من پاسپورت استرالیا را داشتم، اقامت استرالیا را داشتم، ولی کماکان به اسم ایران داشتم قضاوت می‌کردم، کما این‌که آنها نخواستند.»

فغانی گفت: «آنها نمی‌توانستند برای آینده من تصمیم بگیرند که ادامه بدهم یا ندهم و من دوست داشتم ادامه بدهم و ترجیح دادم در کشوری که زندگی می‌کنم، داوری‌ام را ادامه دهم که اتفاقاً با آغوش باز هم پذیرا شدند و همیشه هم تشکر کردم از آنها که به من این شانس را دادند که در زمینه‌های بین‌المللی کماکان قضاوتم را ادامه بدهم.»

داور فیفا گفت: «آنها ظلم کردند در حق داوری ایران و لطف بزرگی کردند که من را خط زدند و من تکلیفم مشخص شد و رفتم یک جایی که بدون حواشی دارم کار قضاوتم را انجام می‌دهم. کار داوری، شغل دائم من است و همه تمرکزم روی داوری است و در آن مقطع تنها کسی که جوابگوی من بود، آقای قنبرزاده بود که به او گفتم من در لیست هستم یا نه؟ گفت گوشی دستت باشد و با خط دیگری زنگ زد به رئیس کمیته داوران و تا اسم مرا آورد، او گفت فغانی پدر ما را درآورده، همه داوران اعتراض دارند، جلوی پیشرفت همه داوران را گرفته و در هیات رئیسه مطرح کردم، همه هم موافق هستند که خط بخورد.»

او درباره وضعیت مردم ایران هم گفت: «امیدوارم یک طوری شرایط را پیش ببرند که مثل کشور‌های حاشیه خلیج‌فارس، مثل عربستان، قطر و امارات، یک مقدار شرایط زندگی مردم بهتر شود. امیدوارم روزی برسد که ایرانی‌ها در ایران، شرایط و رفاه نسبی داشته باشند و بتوانند یک لذت کوچکی از زندگی‌شان ببرند و همه اینها برمی‌گردد به سیاست‌هایی که مسئولان در نظر می‌گیرند و در تصمیمات‌شان مدنظر قرار می‌دهند.»