سه روز پس از مفقودی کودک ۱۰ ساله پیکر بی‌جانش پیدا شد
به گزارش رسانه‌های ایران، پیکر بی‌جان ایلیا، پسربچه ۱۰ سالهای که ۱۶ مرداد در شهرک حمیدیان رشت مفقود شده بود، ۱۹ مرداد در روستای گیلده، اطراف شهرستان شفت، پیدا شد.
به گزارش رسانه‌های ایران، پیکر بی‌جان ایلیا، پسربچه ۱۰ سالهای که ۱۶ مرداد در شهرک حمیدیان رشت مفقود شده بود، ۱۹ مرداد در روستای گیلده، اطراف شهرستان شفت، پیدا شد.
عموی این کودک به رکنا گفت یکی از همسایه‌ها او را حدود ساعت ۸:۳۰ شب ۱۶ مرداد، زمانی که مادرش برای کاری چند دقیقه به داخل خانه رفته بود، در کوچه دیده بود. به گفته او، وقتی مادر بازگشت، ایلیا ناپدید شده بود و تا ساعت یک بامداد خبری از او نداشتند تا اینکه گوشی تلفن پسربچه، دو کوچه آن‌طرف‌تر پیدا شد.
رییس پلیس آگاهی گیلان اعلام کرد یک مرد ۳۸ ساله به ظن قتل این کودک بازداشت شده است. به گفته او، مظنون سابقه دستگیری به اتهامات مختلف را در پرونده خود دارد.
گونه‌ای یک‌شنبه ۱۹ مرداد در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «این گلوله‌ها واقعی‌اند، جایشان در دیوار خانه‌مان هم واقعی است. نه اسرائیل، که وزارت اطلاعات به سمت ما شلیک کرد.»
او که در زمان حمله اسرائیل به زندان اوین در بند امنیتی متعلق به وزارت اطلاعات محبوس بود، افزود: «باز نکردن درهای سلول‌ها هنگام بمباران هم واقعی است. اطلاع شما و هشدار ما در مورد حمله هم واقعی بود. عدم رسیدگی مناسب درمانی به ۱۵ زن زندانی که به سلول‌های جهنمی خانه امن منتقل شدند هم واقعی است.»
پیش‌تر در اول مرداد، گونه‌ای در اینستاگرام خود جزییاتی را از هدف قرار گرفتن زندان اوین منتشر کرده و گفته بود ماموران حکومتی در زمان حمله اسرائیل می‌خواستند زندانیان زیر آوار جنگ دفن شوند.
زهرا رهنورد، از رهبران در حصر «جنبش سبز» و همسر میرحسین موسوی، ۱۹ مرداد با انتشار بیانیه‌ای از شیوه برخورد حکومت با زندانیان سیاسی انتقاد کرد و گفت «چهره کریه استبداد و خشونت» بر قامت جمهوری اسلامی همچنان «حرف اول و آخر» است.
او با اشاره به گزارش‌های اخیر درباره ضرب و شتم زندانیان سیاسی افزود مردم امیدوار بودند جمهوری اسلامی پس از جنگ رویه خود را تغییر دهد، «اما حاکمان بر خشونت و ظلم و ستم افزودند و با اعدام فرزندان منتقد مردم و همزمان با سرکوب و کشاندن زندانیان سیاسی با غل و زنجیر و ضرب و جرح و شتم، این آزادگان سرفراز را از این زندان به آن زندان کشاندند.»
این در حالی است که مسعود پزشکیان، رییس دولت چهاردهم، ۱۸ مرداد با تاکید بر ضرورت «انسجام نیروهای جمهوری اسلامی با وجود تفاوت دیدگاه» گفته بود در جریان جنگ ۱۲ روزه، «حتی کسانی که در زندان بودند، پای دفاع از ایران ایستادند».
گونه‌ای در ادامه مطلب خود در ایکس نوشت: «خون بالا آوردن من در قرنطینه زندان قرچک، ناشی از اضطراب، نرسیدن دارو و اعتصاب غذای خشک هم واقعی بود؛ در حالی که یکی از پاسیارها می‌خندید و من نیمه‌جان کنار چاه توالت افتاده بودم. اینها واقعیت چهره پلید و خبیث شماست، هرچند که انکارش کنید.»
بر اساس اطلاعات رسیده به ایران‌اینترنشنال، ۱۷ مرداد صدها تن از زندانیان سیاسی مرد که پس از حمله اسرائیل به زندان اوین به زندان تهران بزرگ منتقل شده بودند، به اوین بازگردانده شدند.
شماری از زندانیان سیاسی محکوم به اعدام هم با ضرب و شتم از دیگر زندانیان جدا و به زندان قزلحصار منتقل شدند.
