به گزارش شبکه فاکس‌نیوز، ملانیا ترامپ، بانوی اول آمریکا، در نامه‌ای با عنوان «نامه صلح» خطاب به ولادیمیر پوتین، رییس جمهوری روسیه، از او خواسته است زمان آن رسیده تا برای حفاظت از کودکان و نسل‌های آینده در سراسر جهان اقدام کند.
این نامه پیش از برگزاری نشست تاریخی ترامپ و پوتین در آلاسکا نوشته شده و شخص دونالد ترامپ آن را مستقیما به پوتین تحویل داده است.
فاکس نیوز نوشت که پوتین بلافاصله پس از دریافت نامه، آن را در برابر هیات های دو کشور خوانده است.
در ابتدای نامه آمده است: «هر کودکی در قلب خود رویاهای آرامی را در سر می‌پروراند، چه در روستایی دورافتاده به دنیا آمده باشد یا در مرکز شهری باشکوه. آنها رویای عشق، امکان و امنیت در برابر خطر را دارند.»
ملانیا ترامپ در ادامه نوشته است: «به عنوان والدین، وظیفه داریم امید نسل آینده را پرورش دهیم. به عنوان رهبران، مسوولیت ما در حمایت از کودکان فراتر از آسایش معدودی است. بی تردید باید بکوشیم جهانی آکنده از کرامت برای همگان ترسیم کنیم، جهانی که در آن هر روحی به صلح بیدار شود و آینده كاملا پاس داشته شود.»
او در بخش دیگری از نامه تاکید کرده است: «آقای پوتین، شما می‌توانید شخصا خنده موسیقایی کودکان را بازگردانید. با حفاظت از معصومیت این کودکان، بیش از خدمت به روسیه، به بشریت خدمت خواهید کرد.»
ملانیا ترامپ در پایان نوشته است: «چنین ایده جسورانه‌ای فراتر از هرگونه تقسیم انسانی است، و شما آقای پوتین شایسته اید که این چشم‌انداز را تنها با یک امضا محقق کنید. زمان آن فرا رسیده است.»
به گزارش وب‌سایت ارث دات کام، محققان دانشگاه تگزاس در آستین با بررسی ۳۰ هزار آمریکایی بالای ۵۰ سال طی ۲۰ سال دریافتند هفته‌ای دو تا چهار ساعت کمک به دیگران بیشترین تاثیر مثبت را در حفظ عملکردهای ذهنی دارد.
این نوع کمک‌ها می‌تواند شامل فعالیت‌های داوطلبانه در خیریه‌ها، یاری به همسایگان، مراقبت از کودکان یا حتی حمایت‌های ساده و روزمره باشد.
سائه هوانگ هان، رییس تیم تحقیق و استادیار علوم توسعه انسان در دانشگاه تگزاس، گفت: «نتایج نشان می‌دهد کمک کردن چه سازمان یافته باشد یا شخصی، در طول سال‌ها تاثیر ماندگاری بر عملکرد شناختی دارد.»
کمک‌های غیررسمی و فعالیت‌های داوطلبانه
طبق یافته‌های این تحقیق، کمک‌های غیررسمی مانند رساندن همسایه به پزشک، کمک در خرید یا نگهداری از نوه‌ها، تاثیر مشابه یا حتی بهتری نسبت به داوطلب شدن در سازمان‌های خیریه دارد.
در حالی که تنها یک‌سوم سالمندان آمریکایی در فعالیت‌های داوطلبانه رسمی شرکت می‌کنند، بیش از نیمی از آنها به شکل غیررسمی به دیگران یاری می‌رسانند.
هان درباره این یافته توضیح داد: «گاهی فرض بر این است که کمک غیررسمی به‌دلیل نداشتن جنبه اجتماعی شناخته‌شده، از فواید سلامتی کمتری برخوردار است، اما دیدیم که این نوع کمک کردن همان مزایای ذهنی کمک‌های داوطلبانه رسمی را به همراه دارد.»
اثرات ماندگار کمک کردن
این پژوهش که بر پایه داده‌های ملی سلامت و بازنشستگی آمریکا از سال ۱۹۹۸ انجام شد، نشان داد حتی با در نظر گرفتن عواملی چون سطح تحصیلات، وضعیت اقتصادی و شرایط جسمانی، پیوند میان کمک‌رسانی و سلامت شناختی همچنان پررنگ و پایدار است.
طبق یافته‌های این مطالعه، آغاز کمک‌رسانی باعث کند شدن افت عملکرد ذهنی می‌شود و تداوم این مشارکت نیز موجب حفظ این روند کاهشی در گذر سال‌ها خواهد بود.
داده‌ها همچنین نشان دادند که توقف کامل کمک‌رسانی با خطری جدی همراه است. هان در این رابطه افزود: «اطلاعات ما حاکی از آن است که کناره‌گیری کامل از کمک کردن به بدتر شدن عملکرد ذهنی می‌انجامد.»
پیام امیدبخش برای سالمندان
با افزایش آمار مبتلایان به آلزایمر در جهان، این یافته‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
برخلاف درمان‌های گران و پیچیده، کمک کردن به دیگران راهی ساده و بدون هزینه برای حفاظت از عملکرد مغز است.
هان گفت: «خانواده‌ها و مراکز سلامت باید سالمندان را تشویق کنند تا در حد توان خود به دیگران یاری برسانند، حتی اگر کارهای کوچکی باشد.»
این گروه پژوهشی در مطالعه‌ای دیگر دریافتند که یاری‌رسانی به دیگران می‌تواند اثرات منفی استرس مزمن را کاهش دهد و از شدت التهاب‌هایی که زمینه‌ساز زوال عقل هستند، بکاهد.
بر اساس این تحقیق، مهم این است که این فعالیت‌ها هفته‌ای حداقل دو تا چهار ساعت انجام شود تا بهترین نتیجه به دست آید.
به گزارش ایندیپندنت، حدود دو میلیون و ۶۰۰ هزار نفر در بریتانیا با اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی (ای‌دی‌اچ‌دی) زندگی می‌کنند که تنها کمی بیش از نیمی از آنها دارو مصرف می‌کنند.
این اختلال حدود پنج درصد کودکان و ۲.۵ درصد بزرگسالان جهان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
محققان موسسه کارولینسکا در سوئد در یک پژوهش جدید، اطلاعات بیش از ۱۴۸ هزار و ۵۸۱ فرد بین شش تا ۶۴ ساله را که بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۲۰ تشخیص اختلال ای‌دی‌اچ‌دی گرفته بودند، به مدت دو سال بررسی کردند.
کاهش قابل توجه خطرات
کمی بیش از ۵۷ درصد از این افراد، دارو مصرف کرده‌اند و مابقی بدون درمان دارویی مانده‌اند.
رایج‌ترین داروی تجویز شده «متیل فنیدات»، یک دارو از نوع محرک است که به بهبود تمرکز کمک می‌کند.
۸۸.۴ درصد بیماران این دارو را مصرف کرده بودند.
مطالعه منتشر شده در «بریتیش مدیکال ژورنال» نشان داد در بررسی کلی شرکت‌کنندگان، پس از در نظر گیری عواملی همچون سن، جنسیت، سطح تحصیلات، تشخیص‌های روان‌پزشکی و سوابق پزشکی، مصرف داروهای اختلال کمبود توجه و بیش‌فعالی با کاهش ۱۷ درصدی رفتار خودکشی، ۱۵ درصدی سوءمصرف مواد، ۱۲ درصدی تصادفات و ۱۳ درصدی جرائم همراه بوده است.
تاثیر بیشتر در افراد پرخطر
در میان افرادی که سابقه مکرر این مشکلات را داشته‌اند، تاثیر داروها قوی‌تر بوده است.
در این گروه، داروهای اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی کاهش ۱۵ درصدی اقدام به خودکشی، ۲۵ درصدی سوءمصرف مواد، چهار درصدی آسیب‌های تصادف، ۱۶ درصدی تصادفات در حمل‌ونقل و ۲۵ درصدی جرائم را نشان دادند.
پروفسور ساموئل کورتسه، استاد روان‌پزشکی کودک و نوجوان دانشگاه ساوتهمپتون و نویسنده مطالعه، بر ضرورت آگاهی‌رسانی درباره خطرات بلندمدت اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی تاکید کرد.
او گفت: «معمولا مردم فکر می‌کنند ای‌دی‌اچ‌دی بیش از حد تشخیص داده می‌شود اما هنوز بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال تشخیص داده نشده‌اند و در معرض این خطرات قرار دارند.»
عوارض جانبی قابل کنترل
کورتسه افزود عوارض جانبی داروها شامل کاهش اشتها و مشکل در خواب است که به طور معمول با گذشت زمان بهبود می‌یابد یا قابل مدیریت است.
علائم رایج اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی شامل مشکل در توجه، سطح انرژی بالا و رفتار تکانشی است. محرک‌ها با افزایش فعالیت مغز، به‌خصوص در نواحی مربوط به کنترل توجه و رفتار، عمل می‌کنند.
این یافته‌ها اهمیت تشخیص و درمان به موقع اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی را برای کاهش پیامدهای اجتماعی و فردی این اختلال برجسته می‌کند.
اختلال کمبود توجه و بیش‌فعالی یک اختلال عصبی-رشدی است که از کودکی شروع شده و با علائمی همچون نقص در تمرکز، بیش‌فعالی و تکانشگری مشخص می‌شود.
این اختلال بر عملکرد تحصیلی و شغلی و روابط اجتماعی افراد تاثیر می‌گذارد و اغلب تا بزرگسالی ادامه می‌یابد.
