روزنامه کیهان، زیر نظر نماینده علی خامنه‌ای، نوشت: «شرایط کشور «عادی» نیست و ممکن است هر لحظه جنگ سخت به جنگ اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی اضافه شود.» این رسانه با اشاره به مشکلات معیشتی و اقتصادی در ایران نوشت: «همه می‌دانیم به احتمال زیاد دشمن در حال طراحی تجاوزی دیگر است.»
روزنامه کیهان با اشاره به افزایش شدید قیمت‌ها در ایران و جنگ ۱۲ روزه نوشت: «در حالی که مشکلات اقتصادی و تورم کمر مردم را شکسته عده‌ای در حالی که «وفاق ملی وفاق ملی» لحظه‌ای از دهانشان نمی‌افتد ناگهان، به جای اقتصاد دوباره کنسرت را مسئله اول کشور می‌کنند.»
کیهان افزود: «می‌خواهند در حوزه اجتماعی و فرهنگی نیز کشور را وارد جنگ کنند.»
هوشمند عقیلی، خواننده و آهنگساز نام‌آشنای موسیقی سنتی و کلاسیک ایرانی، زادهٔ سوم مرداد ۱۳۱۶ در اصفهان بود، از نوجوانی شیفتهٔ موسیقی شد و با تشویق خانواده، مسیر هنری‌اش را در محافل موسیقی سنتی اصفهان آغاز کرد.
عقیلی تحصیلات خود را در دبیرستان ادب و سپس در رشته ادبیات انگلیسی به پایان رساند. علاقه به آواز او را به کلاس‌های استادانی چون تاج اصفهانی، محمود کریمی و اسماعیل مهرتاش کشاند؛ مسیری که ورودش به رادیو و صحنه‌های رسمی را هموار کرد. نخستین اثر شاخص او با عنوان «ساقی‌نامه» و آهنگسازی مهرتاش نامش را در میان علاقه‌مندان تثبیت کرد.
یکی از نقاط عطف کارنامه هنری عقیلی، حضور در کلاس‌های استاد مهرتاش و همکاری نزدیک با محمود کریمی بود که موجب پختگی او در تکنیک آواز شد. او بعدها در برنامه‌های متعدد رادیویی و تلویزیونی حضور یافت و در کنار بزرگان موسیقی کلاسیک و ملی ایران آثاری ماندگار از خود بر جای گذاشت.
درخشش او به سرعت به صحنه‌های بزرگ کشیده شد. عقیلی در مراسم گشایش تلویزیون ملی ایران در کنار چهره‌هایی همچون مرتضی حنانه و حسین قوامی اجرای زنده داشت؛ اجرایی که جایگاهش را در موسیقی کشور محکم‌تر کرد.
عقیلی مدتی نیز در وزارت تعاون به‌عنوان کارشناس مشغول به کار بود، اما عشق به موسیقی او را همواره در این مسیر نگه داشت. یک سال پیش از انقلاب به آمریکا مهاجرت کرد و در لس‌آنجلس اقامت گزید. انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ سبب شد او دیگر به وطن بازنگردد، اما فعالیت‌های موسیقایی‌اش را در جمع ایرانیان مقیم آمریکا ادامه داد.
این خواننده پیشکسوت بیش از هفت دهه در عرصه موسیقی حضور داشت. صدای پرقدرت، بیان شاعرانه و تسلط بر ردیف‌ها و دستگاه‌های موسیقی ایرانی باعث شد نسل‌های مختلف با آثارش همراه شوند. او علاوه بر فعالیت هنری، پدر یک پسر و یک دختر بود و در سال‌های پایانی زندگی بارها تاکید کرده بود بزرگ‌ترین آرزویش سلامت و خوشبختی مردم ایران است.
با درگذشت هوشمند عقیلی، یکی از صداهای شاخص موسیقی ایرانی خاموش شد. اما نام و آثار او همچنان در کنار بزرگان آواز باقی خواهد ماند و برای دوستداران موسیقی سنتی و کلاسیک ایران یادگاری ارزشمند به‌شمار می‌رود.
این بازی پنجشنبه و برای کمک به آزادی زندانیان در اردبیل برگزار شد.
این اولین بار نیست که همخوانی نکردن سرود جمهوری اسلامی از سوی بازیکنان فوتبال خبرساز می‌شود.
آذر سال گذشته، تصاویر منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی نشان می‌داد پرویز برومند، دروازه‌بان پیشین تیم ملی و استقلال در میهمانی پیش از بازی خیریه تیم‌ملی جام جهانی ۱۹۹۸ و منتخب مشهد که با حضور علی ربیعی، دستیار مسعود پزشکیان، مهدی تاج و دیگر مسئولان دولتی و حکومتی برگزار شد، به سرود جمهوری اسلامی بی‌توجهی کرد.
این درحالی است که همه حاضران به نشانه احترام به این سرود، سرپا ایستاده بودند.
در آن زمان، اقدام علی دایی برای روبرو نشدن با استاندار خراسان و بی‌اعتنایی پرویز برومند به سرود جمهوری اسلامی، با استقبال گسترده کاربران در شبکه‌های اجتماعی همراه شد.
پرویز برومند در جریان خیزش انقلابی مردم ایران در سال ۱۴۰۱ و پس از کشته شدن مهسا امینی در بازداشتگاه گشت ارشاد، بازداشت شد و مدتی در زندان بود.
امتناع بازیکنان معترض از خواندن سرود جمهوری اسلامی
نخواندن سرود ملی جمهوری اسلامی از سوی بازیکنان از زمان اعتراضات ۱۴۰۱ ایران به رفتاری فراگیر در میان ورزشکاران در بازی‌های مختلف تبدیل شده است.
در ۳۰ آبان ۱۴۰۱، هیچ یک از بازیکنان تیم ملی فوتبال ایران در شروع بازی با انگلستان سرود جمهوری اسلامی را نخواندند. صدا و سیما نخواندن سرود توسط بازیکنان تیم ملی را سانسور کرد و تصاویر دیگری نشان داد.
این در حالی بود که پیش از آن، حکومت جمهوری اسلامی با تهدید و حتی گرفتن تعهد، ملی‌پوشان ایران را برای خواندن سرود جمهوری اسلامی تحت فشار قرار داده بود.
در آن زمان، پنی وانگ، وزیر وقت خارجه استرالیا ضمن اعلام احضار دوباره کاردار ایران گفت: «مردم از نزدیک وقایع ایران را دنبال می‌کنند و فکر می‌کنم همه تحت تاثیر تصویر شب گذشته تیم فوتبال ایران قرار گرفتیم که در هنگام پخش سرود رژیم جمهوری اسلامی سکوت کردند و این یک اقدام شجاعانه بود.»
اعتراض‌های پی‌درپی علی دایی
علی دایی در سال‌های اخیر در گفت‌وگوهای مختلف اعتراض خود را در زمینه‌های مختلف مطرح کرده است.
سال گذشته، دایی گفته بود مسوولان جمهوری اسلامی «به جای اینکه به فکر مردم ایران باشند در فکر مسلمانان غزه و لبنان و عراق هستند.»
همچنین اسطوره فوتبال ایران در واکنش به بی‌توجهی مسئولان به خانواده کارگران کشته شده در معدن طبس گفته بود: «نمی‌شود که با یک تسلیت به خانواده‌یشان همه چیز را فراموش کنیم! باید برویم کنار این خانواده‌ها باشیم. به آنها کمک کنیم. این هم وظیفه دولت و مسئولین است. نمی‌شود همش ما فکر جاهای دیگر بود.»
در اسفندماه گذشته نیز دایی در گفتگو با تابناک درباره فقر گسترده در ایران گفت: «سفره مردم و خانواده‌ها هر سال خالی‌تر از قبل می‌شود. همین مسائل اجازه نمی‌دهد دیگر شور و شوق استقبال از سال نو برای مردم باقی بماند.»