عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس: فشار بیاورند هم از آژانس، هم از ان‌پی‌تی خارج می‌شویم
جعفر پناهی، کارگردان سرشناس ایرانی، که سال‌ها با سانسور، بازداشت و ممنوعیت فیلم‌سازی روبه‌رو بوده است، در نشست خبری جشنواره بین‌المللی فیلم بوسان تاکید کرد که «هیچ‌کس نمی‌تواند جلوی فیلم‌سازی را بگیرد» و فیلم‌سازان همواره راهی برای خلق اثر پیدا می‌کنند.
این نشست روز سه‌شنبه در مرکز فیلم «هه‌اونده» بوسان و به مناسبت نمایش فیلم تازه پناهی با عنوان «فقط یک تصادف» برگزار شد.
پناهی که امسال جایزه «شخصیت سال سینمای آسیا» را از جشنواره دریافت کرده، گفت فیلم برای او «آینه‌ای است که جامعه را بازتاب می‌دهد» و حتی در سال‌هایی که از فیلم‌سازی منع شده بود، مقابل دوربین ایستاده و از دل زندگی شخصی ایده گرفته است.
پناهی در توضیح تجربه‌های شخصی‌اش از دو دهه محدودیت گفت: «۲۰ سال است از فیلم‌سازی منع شده‌ام. اما همان دوران بود که فیلم «تاکسی» ساخته شد. هیچ حکومتی نمی‌تواند جلوی خلاقیت و بیان را بگیرد.»
او افزود: «ساخت فیلم بهترین کار دنیاست، اما فکر کردن به اینکه چه بسازیم، سخت‌ترین بخش است. فیلم‌ساز وقتی می‌سازد زنده است و وقتی نتواند، افسرده می‌شود.»
سانسور، بازداشت و مقاومت
این کارگردان ایرانی با یادآوری شرایط دشوار سینماگران در ایران گفت: «اگر بخواهید فیلمی بسازید باید فیلمنامه را به نهادهای دولتی بدهید تا سانسور شود. اگر پیروی نکنید، با مشکلاتی جدی روبه‌رو خواهید شد.»
او افزود همکار فیلمنامه‌نویسش به‌تازگی پس از گذراندن محکومیت طولانی آزاد شده است: «او نیمی از عمرش را در زندان گذراند. این بهای سنگینی است که هنرمندان در دیکتاتوری‌ها می‌پردازند.»
پناهی در بخشی از سخنانش با لحنی طنزآمیز همسرش را «نیروی محرکه فیلم‌سازی‌اش» دانست و گفت: «اگر فیلم نسازم شاید همسرم مرا ترک کند. ادامه زندگی مشترکم وابسته به فیلم‌سازی است.»
موفقیت‌های جهانی و محدودیت‌های داخلی
پناهی که پیش‌تر شیر طلایی ونیز و خرس طلایی برلین را دریافت کرده بود، امسال با فیلم جدیدش نخل طلای جشنواره کن را هم به دست آورد.
او درباره احتمال معرفی فیلمش به آکادمی اسکار توضیح داد: «در ایران فیلم‌سازان برای حضور در جشنواره‌های بین‌المللی باید مجوز بگیرند. این روند در کشورهای بسته مانند ایران و چین دشواری‌های زیادی دارد.»
او همچنین یادآوری کرد که سال‌ها به دلیل ممنوع‌الخروجی نمی‌توانست در جشنواره بوسان حضور یابد و گفت: «وقتی برای نخستین بار آمدم، بوسان را شهری زیبا و پرنشاط یافتم. احساس گرمی و استقبال داشتم. حالا بازگشت به این جشنواره برایم افتخار بزرگی است.»
جایزه «شخصیت سال سینمای آسیا»
جعفر پناهی در سی‌امین جشنواره بوسان جایزه «شخصیت سال سینمای آسیا» را دریافت کرد. او در سخنرانی هنگام دریافت جایزه گفت: «این افتخاری بزرگ است که در نخستین دوره جشنواره حضور داشتم و اکنون در سی‌امین سالگرد آن باز هم اینجا هستم. این جایزه را به همه فیلم‌های مستقل که در خط مقدم مبارزه برای آزادی بیان ایستاده‌اند تقدیم می‌کنم.»
او در پایان تاکید کرد: «کره در ۳۰ سال گذشته برای آزادی سینما جنگیده است. این مسیر ادامه دارد. باید تا پایان برای آزادی بیان که اساس سینماست مبارزه کنیم.»
جشنواره بین‌المللی فیلم بوسان امسال با نمایش ۳۲۸ فیلم از ۶۴ کشور در مرکز سینمایی سئول برگزار شد.
فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت جمهوری اسلامی، اشاره کرد که وقتی خبرنگار شبکه الجزیره از او پرسیده چرا شعار مرگ بر آمریکا در ایران داده می‌شود، گفته است: «مردمی را تصور کنید که در شهریور ۱۳۲۰ به خاطر سلطه غرب شاهش فراری شد.»
او افزود: «مردمی را تصور کنید که در مرداد ۱۳۳۲ دولت مردمی‌اش ساقط شد و پس از انقلاب اسلامی مورد هجوم هواپیماهای آمریکا قرار گرفت که در طبس سرنگون شدند و پس از آن مورد حمله دولتی بود که از حمایت آمریکا برخوردار بود.»
فاطمه مهاجرانی اضافه کرد: «در این صورت شما چه می‌گفتید؟ پس من هم موافقم و می‌گویم مرگ بر آمریکا.»
۸۰ تن از فعالان فرهنگی، هنری و سیاسی در نامه‌ای سرگشاده به حسین رونقی، فعال مدنی زندانی، ضمن قدردانی از مقاومت او برای آزادی‌های مدنی، از او خواستند برای حفظ جان و ادامه مسیر مبارزه به اعتصاب غذای خود پایان دهد.
در این نامه که چهارشنبه ۲۶ شهریور منتشر شد آمده است: «ما این مقاومت و شجاعت را ارج می‌نهیم، اما از شما می‌خواهیم برای حفظ جان و ادامه این مسیر مشترک به اعتصاب غذایت پایان دهی. وجود آزادی‌خواهانی چون شما برای ایران، مردم و ادامه این مبارزه ضروری است.»
امضاکنندگان با اشاره به سابقه اعتصاب غذا و فشارهای جسمانی بر زندانیان سیاسی، از جمله فاطمه سپهری، ابوالفضل قدیانی، منوچهر بختیاری و محمد نوری‌زاد، هشدار داده‌اند که اعتصاب غذای رونقی می‌تواند خطری دوچندان برای جان او باشد.
در بخشی دیگر از نامه تاکید شده است: «هیچ زندان و زندان‌بانی قادر به خاموش کردن این ایستادگی‌ها نیست. ما همچنین خواهان آزادی فوری و بی‌قید و شرط همه زندانیان سیاسی هستیم، به‌ویژه زندانیانی که جانشان در خطر است و نیازمند درمان فوری‌اند.»
از میان امضاکنندگان این نامه می‌توان به جعفر پناهی، محمد رسول‌اف، نرگس محمدی، علی مصفا، پگاه آهنگرانی، کتایون ریاحی، هنگامه قاضیانی، منیژه حکمت، پرستو فروهر، رضا علامه‌زاده، پروین فهیمی و سعید دهقان اشاره کرد.
این فعال سیاسی زندانی، ۱۵ شهریور در شعبه ۲۳ دادگاه انقلاب تهران به اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به یک سال حبس تعزیری محکوم شد. به گزارش منابع حقوق بشری، این حکم در ادامه فشارهای قضایی بر او صادر شد.
پیش‌تر خانواده و نزدیکان او نسبت به وضعیت سلامتی‌اش ابراز نگرانی کرده‌اند.
رونقی اکنون در بازداشت موقت در زندان قزلحصار نگهداری می‌شود و از ۱۲ شهریور امسال دست به اعتصاب غذا زده است.
او در نامه‌ای از زندان قزلحصار خطاب به مردم ایران، شرایط کشور و وضعیت زندانیان سیاسی را تشریح کرده و نوشته بود که حاضر است جان خود را برای آزادی و حق حاکمیت مردم ایران فدا کند.
رونقی در ابتدای این نامه نوشته بود: «زمانی جان به لب می‌رسد و انسان سر به عصیان برمی‌دارد که قانون ابزار ظلم، عدالت تهی از معنا و سفره‌ها خالی از نان می‌شوند و وطن‌دوستی جرم انگاشته می‌شود و موجودیت و انسانیت مردم لگدمال می‌شود.»
به گفته او در چنین شرایطی آزادی دست‌یافتنی نیست.
زهرا ارشادی، مدیرکل آمریکای وزارت خارجه جمهوری اسلامی، تصمیم اکوادور برای تروریستی اعلام کردن سپاه پاسداران را «ناصواب» خواند و گفت: «این اقدام نه تنها به روابط دوجانبه آسیب جدی می‌زند بلکه سابقه خطرناکی در روابط بین‌الدولی ایجاد کرده و مسئولیت بین‌المللی اکوادور را موجب می‌شود.»
روز سه‌شنبه دولت اکوادور سپاه پاسداران، حماس و حزب‌الله لبنان را به عنوان «سازمان‌های تروریستی و جنایت‌کار سازمان‌یافته» معرفی کرد.
گیدئون سعار، وزیر خارجه اسرائیل از دولت اکوادور به دلیل این اقدام قدردانی کرد و گفت این «اقدام شجاعانه» اکوادور پیامی روشن علیه «شبکه تروریستی» جمهوری اسلامی می‌فرستد و امنیت جهانی را تقویت می‌کند.
فرزندان محمدباقر بختیار، از فرماندهان ارشد سابق سپاه و از مخالفان رهبر جمهوری اسلامی، چهارشنبه ۲۶ شهریور از آزادی او در شرایطی که ۳۸ روز به پایان محکومیتش باقی مانده بود، خبر دادند.
علی‌رضا بختیار، فرزند محمدباقر بختیار، در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «او که به‌دلیل آنژیو قلبی و وخامت شرایط جسمانی در سی سی یو بستری است، در شرایطی که تنها ۳۸ روز از دوره محکومیتش باقی مانده، با ابلاغ پایان محکومیت، آزاد شد.»
علی‌رضا بختیار اشاره کرد که تا قبل از ابلاغ رسمی خبر پایان محکومیت پدرش، ماموران امنیتی در سی سی یو بالای سر او بودند و پس از آن، از بیمارستان رفته‌ا‌ند.
عطیه بختیار، فرزند دیگر محمدباقر بختیار، نیز در ایکس نوشت که پدرش همچنان در بیمارستان بستری است و پس از انجام آنژیو قلب، در بخش سی‌سی‌یو تحت درمان قرار دارد.
محمدباقر بختیار روز دوشنبه ۲۴ شهریور برای سپری کردن مراحل درمان از زندان اوین به بیمارستان خاتم الانبیا تهران منتقل شده بود. او پیش‌تر در اوایل شهریور ماه به دلیل وخامت حال جسمی‌اش به بیمارستان منتقل شد اما ۱۱ شهریور، باوجود ناتمام ماندن مراحل درمانی، به زندان اوین بازگردانده شد.
هانیه بختیار، یکی دیگر از فرزندان محمدباقر بختیار، بیستم شهریور در ایکس اعلام کرده بود که «به اشتباه به پدرم آنتی‌بیوتیکی تزریق شد که نباید برای او استفاده می‌شد.»
بر اساس گزارش‌ها، این تزریق منجر به وخامت وضعیت پوستی محمدباقر بختیار شده بود، به ویژه که او در جریان جنگ هشت ساله جمهوری اسلامی و عراق شیمیایی شده و در عین حال، از بیماری دیابت نیز رنج می‌برد.
محمدباقر بختیار ۱۳ اردیبهشت برای اجرای حکم حبس راهی زندان اوین شد. او پیش‌تر با حکم دادگاه انقلاب اسلامی به هشت ماه حبس تعزیری و ۱۶ ماه حبس تعلیقی محکوم شده بود.
محمدباقر بختیار در جریان تجمع ۲۵ بهمن سال گذشته که در اعتراض به تداوم حصر خانگی میرحسین موسوی، زهرا رهنورد و مهدی کروبی برگزار شده بود، بازداشت و بیش از یک ماه زندانی بود.
