ابراهیم رضایی، سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس، بازگشت تحریم‌های شورای امنیت علیه جمهوری اسلامی را «غیرقانونی و غیرحقوقی» دانست و گفت این اقدام باعث توقف یا تردید در برنامه هسته‌ای نخواهد شد.
او تاکید کرد که جمهوری اسلامی باید همه محدودیت‌های برجامی را کنار بگذارد، رآکتور ۴۰ مگاواتی اراک را بازطراحی کند و ماشین‌های نسل جدید سانتریفیوژ را بسازد.
رضایی با اشاره به توافق قاهره تصریح کرد که این تفاهم «نابود شده» و دیگر هیچ دلیلی برای ادامه همکاری با آژانس یا ماندن در پیمان ان‌پی‌تی وجود ندارد.
او افزود: «بازگشت تحریم‌ها اثر اقتصادی تازه‌ای نخواهد داشت و تغییرات بازار ارز بیشتر ناشی از تأثیرات روانی است. به گفته او، دولت باید با تکیه بر ظرفیت‌های داخلی، تمرکز اصلی خود را بر خنثی‌سازی تحریم‌ها بگذارد و امیدی به آمریکا و اروپا نداشته باشد.»
احمدرضا حائری، زندانی سیاسی، در پیامی از زندان قزلحصار نوشت اعتصاب غذای حسین رونقی وارد هجدهمین روز شده و جان او در خطر جدی قرار دارد.
حائری در پیامی که شنبه ۲۹ شهریور در صفحه اینستاگرامش منتشر شد، درباره وضعیت وخیم هم‌بندی خود هشدار داد و نوشت: «نگرانی‌مان از وقوع فاجعه‌ای دیگر از سوی دستگاهی مسئولیت‌ناپذیر بیش از پیش شده است.»
رونقی از ۱۲ مرداد با وجود داشتن گواهی «عدم تحمل حبس قطعی»، به زندان منتقل شده و از ۱۲ شهریور اعتصاب غذای تر خود را آغاز کرده است.
به گفته حائری، رونقی در این دو ماه با او در سلولی که از فرط کوچکی و تنگی آن را «قبر زندگان» می‌نامند، هم‌سلولی بوده است.
او افزود رونقی در این مدت جز «چند حبه قند و مقداری نمک با مقداری آب یا چای»، چیزی نخورده و نیاشامیده است.
حائری یادآوری کرد در روزهای اخیر رونقی توان مراجعه به بهداری را نداشته و فشار خون او به ۹ روی شش رسیده است.
این زندانی سیاسی هشدار داد: «حسین از امروز به بعد وارد مراحل بحرانی این اعتصاب اعتراضی خواهد شد.»
۲۶ شهریور، ۸۰ تن از فعالان فرهنگی، هنری و سیاسی در نامهای سرگشاده به رونقی ضمن قدردانی از مقاومتش برای دستیابی به آزادی‌های مدنی، از او خواستند برای حفظ جان و ادامه مسیر مبارزه به اعتصاب غذای خود پایان دهد.
خانواده و نزدیکان او نیز پیش‌تر نسبت به وضعیت سلامتی این زندانی سیاسی ابراز نگرانی کرده بودند.
حائری در ادامه پیام خود نوشت با توجه به تخلف محرز دستگاه‌های امنیتی، قضایی و سازمان زندان‌ها در بازداشت و زندانی کردن شهروندی که دارای گواهی «عدم تحمل حبس قطعی» است، همگان باید خواهان آزادی رونقی و دیگر دستگیرشدگان با وضعیتی مشابه او باشند.
او از مردم خواست صدای زندانیان سیاسی، از جمله رونقی، بازداشت‌شدگان اخیر و زندانیان زیر حکم اعدام باشند و نسبت به «خودکامگی و بی‌قانونی و بی‌مسئولیتی» مقامات جمهوری اسلامی واکنش نشان دهند.
رونقی پیش‌تر در نامهای از زندان قزلحصار خطاب به مردم ایران، شرایط کشور و وضعیت زندانیان سیاسی را تشریح کرده و نوشته بود که حاضر است جان خود را برای آزادی و حق حاکمیت مردم ایران فدا کند.
رونقی ۱۵ شهریور در شعبه ۲۳ دادگاه انقلاب تهران به اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به یک سال حبس تعزیری محکوم شد.
به گزارش منابع حقوق بشری، این حکم در ادامه فشارهای قضایی بر او صادر شده است.
در پی تداوم محرومیت برخی زندانیان از درمان، گزارش‌ها حاکی از آن است که جمیله عزیزی در زندان قرچک و محمد منقلی در زندان یزد به‌دلیل عدم رسیدگی پزشکی جان خود را از دست دادند. هم‌زمان وضعیت سمیه رشیدی، زندانی سیاسی منتقل‌شده از زندان قرچک به بیمارستان، وخیم گزارش شده است.
بر اساس اطلاعات اختصاصی رسیده به ایران‌اینترنشنال، جمیله عزیزی، زندانی جرائم مالی، عصر جمعه ۲۸ شهریور به‌دلیل عدم رسیدگی پزشکی در بند مشاوره دو زندان قرچک ورامین جان باخت.
یک منبع آگاه از وضعیت این زندانی به ایران‌اینترنشنال گفت: «عزیزی طی هفته‌های گذشته چندین بار درخواست اعزام به بیمارستان داد و هر بار با بی‌توجهی مسئولان زندان مواجه شد. نهایتا عصر جمعه با علائم سکته به بهداری مراجعه کرد، اما گفتند مشکلی ندارد و ساعاتی بعد در زندان جان باخت.»
کانون حقوق بشر ایران نیز در گزارشی دلیل مرگ عزیزی را محرومیت از رسیدگی درمانی عنوان کرد.
در گزارش این نهاد آمده است: «این در حالی بود که وثیقه آزادی او فراهم شده و قرار بود به‌زودی آزاد شود. خانواده و نزدیکانش مسئولان زندان را مستقیما عامل این فاجعه می‌دانند.»
وخامت حال سمیه رشیدی
طبق اطلاعات رسیده به ایران‌اینترنشنال، وضعیت سمیه رشیدی، زندانی سیاسی، در بیمارستان همچنان وخیم است و پزشکان امیدی به نجات جان او ندارند.
رشیدی ۲۵ شهریور از زندان قرچک به بیمارستان مفتح ورامین منتقل شد.
ایران‌اینترنشنال ۲۷ شهریور با اعلام خبر قطع امید پزشکان از نجات جان رشیدی نوشته بود در ماه‌های گذشته مسئولان زندان با وجود نیاز حیاتی این زندانی سیاسی به درمان، از ارائه خدمات پزشکی به او خودداری کرده بودند.
بر اساس این گزارش، سطح هوشیاری رشیدی که نزدیک به پنج ماه از بازداشت او می‌گذرد، به پنج رسیده و پزشکان گفته‌اند در صورتی ادامه این وضعیت و کاهش سطح هوشیاری به سه، او جان خود را از دست خواهد داد.
رشیدی، متولد سال ۱۳۶۲، چهارم اردیبهشت در حال شعارنویسی در محله جوادیه تهران بازداشت و ششم اردیبهشت از «بازداشتگاه آگاهی ۱۵ خرداد» به بند زنان زندان اوین برده شد.
این زندانی سیاسی پس از حمله دوم تیرماه اسرائیل به زندان اوین، به زندان قرچک ورامین منتقل شد.
او در زمان بازداشت از سوی ماموران جمهوری اسلامی به‌شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود.
یکی از زندانیانی که سابقه حبس در زندان قرچک را داشته، پیش‌تر به ایران‌اینترنشنال گفت: «مسئولان زندان و بهداری‌ها در زندان قرچک ورامین و دیگر زندان‌های ایران بدون تجویز و تشخیص پزشک متخصص به زندانیان هر دارویی می‌دهند که فقط آرامشان کنند و آن‌ها را از سر باز کنند.»
او اضافه کرد: «به همین خاطر در بسیاری موارد این تجویز اشتباه دارو به بروز مشکلات بسیاری برای زندانیان و حتی در مواردی مرگ آن‌ها منجر شده است.»
جان باختن یک زندانی در یزد به‌دلیل عدم رسیدگی پزشکی
سایت حقوق بشری هرانا گزارش داد محمد منقلی، زندانی جرائم مالی که در زندان یزد محبوس بود، جمعه ۲۸ شهریور به‌دلیل عدم رسیدگی پزشکی مناسب جان خود را از دست داد.
بر اساس این گزارش، منقلی پس از بروز علائم تنگی نفس به بهداری زندان منتقل شد، اما به علت کوتاهی در ارائه خدمات پزشکی جان باخت.
هرانا به نقل از یک منبع نزدیک به خانواده او نوشت: «پزشک بهداری با وجود مشاهده علائم تنگی نفس، بدون توجه لازم او را به تمارض متهم کرده بود.»
پیش‌تر در ۲۱ شهریور، ایران‌اینترنشنال از جان باختن مریم شهرکی، زندانی محبوس در زندان کچویی کرج، در پی احساس درد شدید در قفسه سینه و تشخیص اشتباه پزشکی خبر داد و نوشت او پیش از انتقال به بیمارستان جان خود را از دست داد.
احمدرضا حائری، زندانی سیاسی، ۲۹ شهریور در نامهای از زندان قزلحصار کرج نوشت: «حفظ جان زندانیان سیاسى و عموم زندانیان و توقف اعدام و آزاد کردن فوری زندانیان نیازمند درمان گام نخست برای شروع تغییرات اساسی در کشور است.»
حائری شهریور ۱۴۰۳ نیز در نامهای همراه با حمزه سواری و سعید ماسوری، دو زندانی سیاسی دیگر، نوشته بود که دادستانی تهران با محروم کردن زندانیان سیاسی از درمان زمینه «قتل سیستماتیک» و «کشتار سفید» آن‌ها را فراهم می‌آورد.
در سال‌های اخیر شماری از زندانیان در ایران جان باخته‌اند و جمهوری اسلامی مسئولیتی در قبال این مرگ‌ها که به‌دلیل فشار، شکنجه یا عدم ارائه خدمات پزشکی رخ داده، نپذیرفته است.
سازمان دیده‌بان حقوق بشر فروردین‌ماه هشدار داد جمهوری اسلامی سال‌هاست با محروم کردن زندانیان، به‌ویژه زندانیان سیاسی، از درمان، در پی «مجازات و واداشتن آنان به سکوت» است.
این نهاد تاکید کرد که مطابق حداقل استانداردهای سازمان ملل، محروم کردن افراد بازداشت‌شده از خدمات درمانی می‌تواند به‌عنوان «شکنجه و سایر اشکال بدرفتاری» تلقی شود.
مهدی زارع، استاد پژوهشگاه بین‌المللی زلزله‌شناسی و مهندسی زلزله گفت: «تهران، اصفهان، اهواز و دیگر شهرهای بزرگ ایران با سرعتی شتابان در حال فرونشست‌اند.» او ادامه داد: «برخی مناطق سالانه بیش از ۲۰ سانتی‌متر فرونشست را تجربه می‌کنند. نشانه‌ای آشکار از نزدیک شدن به یک فاجعه شهری.»
معاون سازمان هواپیمایی کشوری گفت: «در حال حاضر طبق قانون، افراد می‌توانند با سه فروند هواپیما که یکی از آن‌ها ملکی و دو فروند استیجاری باشد، شرکت هواپیمایی راه‌اندازی کنند.» او ادامه داد: «شرکت هواپیمایی منتسب به بابک زنجانی تاکنون هیچ هواپیمایی وارد نشده است.»
روزنامه شرق از بحران تقاضا در صنف صاحبان تالارهای عروسی و پذیرایی خبر داد و نوشت در برخی تالارها، برای مهرماه حتی یک عروسی هم رزرو نشده و در نتیجه ۵۰ تا ۷۰ درصد از تالارهای تهران در یک سال اخیر تعطیل شده‌اند.
شرق شنبه ۲۹ شهریور گزارش داد تالارهای عروسی و پذیرایی که روزگاری هر هفته میزبان ده‌ها مراسم بودند، اکنون با کاهش شدید تقاضا روبه‌رو شده‌اند، به گونه‌ای که بسیاری از آن‌ها در طول ماه تنها چهار یا پنج مراسم برگزار می‌کنند.
آمار سازمان ثبت احوال نشان می‌دهد در هفت‌‌ماهه نخست ۱۴۰۳، تنها ۲۷۴ هزار ازدواج ثبت شده، در حالی که بیش از ۱۰۸ هزار طلاق در همین بازه رخ داده است.
در دهه گذشته نیز تعداد ازدواج‌ها حدود ۴۶ درصد کاهش یافته و بسیاری از زوج‌های جوان توانایی مالی برگزاری جشن‌های بزرگ را ندارند.
فشار اقتصادی و بیکاری گسترده
شرق در ادامه گزارش خود نوشت بیشتر مراسم به مهمانی‌های کوچک خانوادگی تبدیل یا به باغ‌های ارزان‌قیمت منتقل شده‌اند.
دو عروس جوان به نامهای سهیلا و زهرا به شرق گفتند تنها دلیل انصرافشان از برگزاری جشن‌های مفصل، فشار اقتصادی بوده است.
یکی از آن‌ها گفت: «اگر مساله اقتصادی نداشتیم، حتما جشن مفصلی می‌گرفتم.»
کاهش مراسم نه‌تنها تالارها، بلکه مشاغل مرتبط از قبیل فروشندگان مواد غذایی، هنرمندان و فیلم‌برداران را هم دچار رکود کرده است.
جواد فرجی، مدیر یکی از تالارها در تهران، توضیح داد: «قبلا پنج‌شنبه‌ها و جمعه‌ها پر بود، اما حالا همین روزها هم اغلب خالی می‌ماند. ظرفیت تالار ما هزار نفر است، اما اکنون مراسم‌هایی با ۲۵ مهمان برگزار می‌کنیم.»
او افزود بسیاری از کارکنان تالارها، به‌ویژه زنان سرپرست خانوار، شغل خود را از دست داده‌اند.
بحران‌هایی مانند کرونا و جنگ ۱۲ روزه
حسین تبریزی، از تالارداران قدیمی، در مصاحبه با شرق افزایش قیمت مواد غذایی و بی‌ثباتی‌های ناشی از جنگ اخیر را دلیل لغو بسیاری از مراسم عنوان کرد.
تبریزی گفت: «مرغ ۷۰ هزار تومانی به ۱۴۰ هزار تومان رسیده و زوج‌ها ساده‌ترین منو را انتخاب می‌کنند. در تالار هزار و ۵۰۰ نفری ما هفته گذشته تنها ۵۰ مهمان حضور داشتند.»
او افزود یکی از سه تالار خود را تعطیل و به باشگاه ورزشی تبدیل کرده است.
به گزارش شرق، مدیران تالارها بر این باورند که کرونا نقطه آغاز افول این صنف بود.
مجید صمدی، مدیر تالاری در تهران، در همین رابطه گفت: «بعد از کرونا کار تالارها حدود ۵۰ درصد افت کرد و امسال اوضاع بدتر شده است. بسیاری از تالارها عملا ورشکست شده‌اند.»
او مالیات بر ارزش افزوده و رقابت نابرابر باغ‌های اطراف تهران را از بزرگ‌ترین چالش‌ها دانست.
بیژن عبداللهی، رییس اتحادیه تالارهای پذیرایی تهران، نیز تاکید کرد صنف تالارداران از بحران‌های اقتصادی و اجتماعی بیش از دیگران آسیب دیده است.
او خواستار کاهش محدودیت‌های قانونی مانند ممنوعیت موسیقی زنده در تالارها شد.
عبداللهی هشدار داد: «با هزینه‌های کنونی، دست‌کم هر مهمان ۷۰۰ تا ۸۰۰ هزار تومان خرج دارد و بسیاری از خانواده‌ها توان پرداخت آن را ندارند. تالارها از دوران کرونا در کما بودند و هنوز نتوانسته‌اند روی پای خود بایستند.»
