سازمان حقوق بشر ایران اعلام کرد جمهوری اسلامی از ابتدای سال ۲۰۲۵ میلادی در مدت حدود ۹ ماه دست‌کم هزار نفر را اعدام کرده است. این سازمان تعداد میانگین اعدام‌ها در هر روز در این مدت را ۹ نفر براورد کرد.
سازمان حقوق بشر ایران با اشاره به گستردگی و استفاده ابزاری از اعدام برای مقاصد سیاسی، از جمله کنترل جامعه از طریق وحشت‌پراکنی، از کمیته حقیقت‌یاب شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد خواست به پیگیری این اعدام‌ها از لحاظ انطباق با مصادیق «جنایت علیه بشریت» بپردازد.
بر اساس این بیانیه که سه‌شنبه اول مهر منتشر شد علی قصیر از جایگاه خود در شرکت «تلاقی گروه» برای تامین مالی حزب‌الله و نیروی قدس استفاده کرده و از طریق فروش غیرقانونی نفت، فولاد و سایر کالاها به این گروه‌ها در دور زدن تحریم‌ها کمک کرده است.
وزارت خارجه آمریکا تاکید کرد هر فردی که اطلاعاتی درباره قصیر، شبکه‌های مالی حزب‌الله یا فعالیت‌های مرتبط ارائه کند، می‌تواند مشمول دریافت این پاداش شود.
ایالات متحده حزب‌الله لبنان را یک «سازمان تروریستی» معرفی کرده و سال‌هاست با اعمال تحریم‌های متعدد، رهبران و شبکه‌های مالی این گروه را هدف قرار داده است.
این نخستین بار نیست که آمریکا برای اطلاعات درباره فعالیت‌های حزب‌الله چنین پاداش‌هایی را پیشنهاد می‌کند، اما به نظر می‌رسد تمرکز جدید واشینگتن بر شبکه‌های مالی این گروه و ارتباط مستقیم آن‌ها با سپاه قدس، شاخه برون‌مرزی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی باشد.
شبکه لبنانی الجدید چهارم شهریور گزارش داده بود حزب‌الله با هدف ایجاد «شوک مثبت» در میان هوادارانش، قصد دارد یک میلیارد دلار برای بازسازی مناطق آسیب‌دیده از درگیری‌ها در حومه جنوبی بیروت اختصاص دهد.
در این گزارش آمده بود: «حزب‌الله می‌کوشد تا در میان فشارهای فراوانی که با آن روبه‌رو است، شوک مثبتی در جامعه [حامیان] خود ایجاد کند.»
بر اساس این گزارش، حزب‌الله یک میلیارد دلار برای آغاز روند بازسازی ضاحیه و سایر مناطق آسیب‌دیده در نظر گرفته است، اما این طرح «شامل روستاها و شهرهای خط مقدم که همچنان زیر تهدید حملات اسرائیل قرار دارند، نخواهد شد».
در روزهای اخیر، تصمیم دولت لبنان برای خلع سلاح حزب‌الله، فضای سیاسی این کشور را به‌شدت تحت تاثیر قرار داده و بحث‌های گسترده‌ای را در میان جریان‌های سیاسی لبنان، جامعه بین‌المللی و مقام‌های جمهوری اسلامی برانگیخته است.
نعیم قاسم، دبیرکل حزب‌الله لبنان، سوم شهریور بار دیگر تاکید کرده بود این گروه مورد حمایت تهران سلاح‌های خود را زمین نخواهد گذاشت.
بر اساس گزارش سه‌شنبه اول مهر وب‌سایت صدای میراث، كاروانسراهای در معرض فرونشست به دسته‌های «فرونشست با خطر بسیار بالا، خطر بالا، خطر متوسط و كم‌خطر» تقسیم می‌شوند.
این رسانه نوشت که این كاروانسراها در استان‌های اصفهان، البرز، بوشهر، تهران، خراسان جنوبی، سمنان، كرمان، مركزی و یزد قرار دارند و كاروانسراهای در امان مانده از خطر فرونشست زمین در مناطق كوهستانی و شمالی و كنار پهنه‌های آبی كشور نظیر آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، كرمانشاه، گیلان، هرمزگان، همدان و البته شهر قزوین قرار دارند.
علی بیت‌اللهی، رییس بخش زلزله‌شناسی و خطرپذیری مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی، به تازگی ضمن دادن هشدار درباره مشاهده آثار مخرب ناشی از فرونشست زمین بر ساختمان‌ها در محله‌هایی مثل شهرک کاوه و خانه اصفهان، به سایت دیده‌بان ایران گفت: «شهرک نیروی هوایی به طور کامل تخلیه شده است.»
در سال‌های اخیر گزارش‌های متعددی از وخامت وضعیت فرونشست زمین در ایران منتشر شده است.
در تازه‌ترین مورد، ۲۹ شهریور، رضا صالحی امیری، وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی با اشاره به بحران فرونشست در نقاط مختلفی از ایران گفت گزارش نگران‌کننده‌ای درباره فرونشست بناهای تاریخی به دولت ارائه کرده است.
گزارش ایران به یونسکو
هادی احمدی روئینی، یک مقام حوزه میراث فرهنگی، گفت که پایش كاروانسراهای ثبت جهانی شده ایران در پهنه‌های فرونشستی کشور تا سه ماه آینده تكمیل و نتیجه مطالعات به عنوان گزارش دوره‌ای به یونسكو ارسال خواهد شد.
او افزود: «وقتی نقشه سازمان زمین‌شناسی را بر نقشه كاروانسراها قرار دادیم متوجه شدیم كاروانسراهای ثبت جهانی شده ایران در استان‌های اصفهان، تهران، فارس و مركزی، با بالاترین خطر فرونشست زمین مواجه هستند.»
از جمله این کاروانسراها می‌توان به «قلعه سنگی» پرند، «دیرگچین» در مرز میان قم و تهران و «باغ شیخ» در استان مركزی اشاره کرد.
همچنین كاروانسرای «ایزدخواست» فارس كه در فهرست میراث جهانی یونسكو قرار دارد، با خطر بالای فرونشست زمین مواجه است.
احمدی روئینی فرونشست زمین را یكی از مهم‌ترین تهدیدهای آثار تاریخی ایران اعلام كرد و گفت که این پدیده با چشم قابل مشاهده نیست اما همچنان در حال تشدید است.
او تاکید کرد اقدامات در این زمینه باید به‌طور «پیشگیرانه» انجام شود تا بناها درگیر فرونشست نشوند.
این مقام میراث فرهنگی گفت: «زمانی که پدیده بزرگ فرونشست اثر تاریخی را تهدید كند، می‌تواند كل بنا را ببلعد.»
اردیبهشت ۱۴۰۲، اسناد رسیده به ایران‌اینترنشنال درباره فرونشست‌های زمین در مناطق مختلف ایران نشان داد که هم‌زمان با بحرانی‌تر شدن فرونشست‌ها، جمهوری اسلامی به عمد اطلاعات در این زمینه را از دید عموم مردم پنهان کرده است.
بر اساس گزارشی که خبرگزاری ایلنا اول مهر منتشر کرد، دختران شین‌آبادی می‌گویند با وجود وعده‌های متعدد دولت‌ها، ادامه درمانشان با مشکلات جدی مواجه است.
آتش‌سوزی در مدرسه دخترانه روستای شین‌آباد پیرانشهر در ۱۵ آذر ۱۳۹۱، منجر به سوختگی شدید ۲۹ دانش‌آموز این مدرسه شد.
در این حادثه که دلیل آن نقص تجهیزات گرمایشی مدرسه اعلام شد، دو دانش‌آموز بر اثر شدت جراحات جان خود را از دست دادند و انگشتان سه دانش‌آموز دیگر نیز به‌دلیل شدت سوختگی و عدم قبول پیوند، قطع شد.
به گفته جلال مرادی، پدر یکی از این دختران، «روند درمان به کندی پیش می‌رود و هنوز نتیجه‌ای حاصل نشده است».
خانواده‌ها می‌گویند پزشکان معتمد آن‌ها بازنشسته شده و به بیمارستان‌های خصوصی رفته‌اند اما دولت اعلام کرده هزینه درمان در بیمارستان‌های خصوصی را پرداخت نمی‌کند.
اسرین معروفی، یکی از دختران حادثه‌دیده، می‌گوید: «همگی ما اکنون دانشجو هستیم و ۲۲ سال داریم و برای ادامه درمان مجبوریم به تهران بیاییم. هزینه اقامت، رفت‌وآمد و حتی خوابگاه را باید خودمان بدهیم. دولت قبلا این هزینه‌ها را می‌پرداخت اما حالا کنار کشیده است.»
آمنه راک، دیگر بازمانده این حادثه، می‌گوید که برای ادامه درمان نیاز به دستگاه‌های جدیدی دارد که «به دلیل تحریم‌ها وارد کشور نمی‌شوند».
او تاکید کرد: «اگر همان سال‌ها به بیمارستان‌های خارج از کشور اعزام می‌شدیم، امروز وضعمان این‌طور نبود. ما فقط ۱۰ نفر هستیم، هزینه درمانمان برای دولت سنگین نیست.»
خواسته‌ها از دولت جدید
بازماندگان حادثه شین‌آباد از دولت مسعود پزشکیان خواسته‌اند ادامه درمانشان در بیمارستان‌های خصوصی یا مراکز مجهز خارجی پیگیری شود.
آن‌ها می‌گویند: «تنها خواسته ما درمان است. عمر و جوانی‌مان در حال از دست رفتن است. اگر زودتر اقدام می‌شد، امروز این‌گونه نبود.»
این دختران همچنین از «نگاه‌های آزاردهنده در جامعه و بی‌توجهی مسئولان به وضعیتشان» گلایه دارند: «سهل‌انگاری و بی‌کفایتی دولت‌ها باعث شد ما به این وضعیت دچار شویم. هنوز هم برای درمان ما اراده جدی وجود ندارد».
