حوثی‌های مورد حمایت جمهوری اسلامی مسئولیت حمله به یک کشتی با پرچم هلند را بر عهده گرفتند
حوثی‌های مورد حمایت جمهوری اسلامی مسئولیت حمله به کشتی «مینرواگرات» با پرچم هلند را بر عهده گرفتند.
حوثی‌های مورد حمایت جمهوری اسلامی مسئولیت حمله به کشتی «مینرواگرات» با پرچم هلند را بر عهده گرفتند.
سخنگوی نظامی حوثی‌ها در بیانیه‌ای گفت حمله دوشنبه با یک موشک کروز انجام شد.
شرکت مالک این کشتی پیش‌تر اعلام کرد در پی حمله موشکی به این کشتی با پرچم هلند در خلیج عدن، دو ملوان زخمی شدند و خدمه با بالگرد از عرشه در حال سوختن خارج شدند. مرکز همکاری و آگاهی دریایی ارتش فرانسه هم حوثی‌ها را مسئول این حمله معرفی کرد.
روزنامه تایمز اسرائیل سه‌شنبه هشتم مهر در گزارشی به نقل از شرکت «اسپلیت‌هوف» نوشت این حمله خسارت سنگینی به کشتی با پرچم هلند این شرکت وارد کرده است.
مرکز هماهنگی عملیات بشردوستانه صنعا سه‌شنبه هشتم مهر با انتشار بیانیه‌ای از اعمال «تحریم» علیه ۱۳ شرکت آمریکایی، ۹ مدیر و دو شناور خبر داد.
این مرکز وابسته به حوثی‌ها است و وظیفه برقراری ارتباط میان این گروه و اپراتورهای کشتیرانی تجاری را بر عهده دارد.
این نهاد تاکید کرد با تحریم‌شدگان بر اساس «اصل مقابله» برخورد خواهد شد.
در این فهرست همچنین نام شرکت نفتی «کونوکو فیلیپس» و شرکت کشتیرانی «دایاموند اس شیپینگ» دیده می‌شود.
دولت آمریکا و این شرکت‌ها تاکنون واکنشی به اقدام حوثی‌ها نشان نداده‌اند.
پیش‌تر در ۱۶ اردیبهشت، دونالد ترامپ، رییس‌جمهوری ایالات متحده، اعلام کرد حوثی‌ها با توقف حملات به کشتی‌های آمریکایی موافقت کرده‌اند و به همین دلیل، واشینگتن بمباران مواضع این گروه را متوقف می‌کند.
با این حال، حوثی‌ها تاکید کردند توافق آتشبس شامل اسرائیل نمی‌شود و حملات به این کشور ادامه خواهد یافت.
مدت کوتاهی پس از آغاز مناقشه حماس و اسرائیل، حوثی‌ها حملات خود را به کشتی‌های بین‌المللی در دریای سرخ، تنگه باب‌المندب و خلیج عدن آغاز کردند و امنیت دریانوردی را در منطقه در ماههای گذشته به خطر انداخته‌اند. دامنه این حملات حتی به اقیانوس هند نیز کشیده شد.
این گروه نیابتی تهران همچنین بارها کوشیده است خاک اسرائیل را هدف قرار دهد.
اسرائیل نیز در واکنش به این حملات، بارها مواضع حوثی‌ها در یمن را هدف قرار داده است.
پیش‌تر در حمله ششم شهریور اسرائیل به ساختمانی در صنعا، احمد غالب الرهوی، نخست‌وزیر، و چند وزیر حوثی‌ها کشته شدند.
حوثی‌ها یکی از گروه‌های نیابتی جمهوری اسلامی در منطقه به شمار می‌روند.
پایگاه خبری وای‌نت چهارم مهر گزارش داد حوثی‌ها با حمایت تهران همچنان به تولید تسلیحات و آموزش نیروهای نیابتی ادامه می‌دهند.
۱۵ شهریور نیز معمر الاریانی، وزیر اطلاع‌رسانی دولت قانونی یمن، اعلام کرد حوثی‌ها در مناطق تحت کنترل خود با همکاری جمهوری اسلامی اقدام به راه‌اندازی کارخانه‌ای برای تولید سلاح‌های شیمیایی کرده‌اند.
دادستانی پاریس سه‌شنبه هشتم مهر اعلام کرد همسر سفیر آفریقای جنوبی پس از دریافت پیامکی از او که باعث نگرانی‌اش شد، شامگاه دوشنبه مفقود شدنش را به پلیس گزارش داد.
دادستانی یا رسانه‌ها به جزییات و محتوای این پیام اشاره‌ای نکرده‌اند.
بر اساس گزارش دادستانی، مثتتوا اتاقی در طبقه بیست‌ودوم هتل «حیات ریجنسی» رزرو کرده بود. در بازرسی‌ها مشخص شد یکی از پنجره‌های قفل‌شده این برج به‌زور باز شده است.
دادستانی پاریس افزود تحقیقات در جریان است و در حال حاضر نمی‌توان درباره نتیجه آن اظهارنظر کرد.
رسانه‌های فرانسوی از جمله روزنامه لو پاریزین بدون اشاره به منبعی خاص، احتمال خودکشی مثتتوا را مطرح کردند.
وزارت خارجه آفریقای جنوبی مرگ سفیر خود را تایید و اعلام کرد جزییات این حادثه از سوی مقام‌های فرانسوی در حال بررسی است.
این وزارتخانه در بیانیه‌ای مثتتوا را «از خدمتگزاران برجسته کشور» خواند که دوران کاری‌اش با «خدمت صادقانه» در سمت‌های کلیدی وزارتی همراه بود.
وزارت خارجه آفریقای جنوبی در ادامه، مرگ او را «ضایعه‌ای ملی» توصیف کرد.
در وب‌سایت سفارت آفریقای جنوبی آمده است که مثتتوا از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۹ وزیر هنر و فرهنگ و از سال ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۳ وزیر ورزش و فرهنگ این کشور بوده است.
مثتتوا ۵۸ سال داشت و در دسامبر ۲۰۲۳ به عنوان سفیر آفریقای جنوبی در فرانسه منصوب شده بود.
مرگ سفرا در کشور محل ماموریتشان، رخدادی نادر اما حساسیت‌برانگیز در عرصه دیپلماتیک به شمار می‌رود.
در دو دهه گذشته چند مورد مشابه مرگ مثتتوا در نقاط مختلف جهان گزارش شده است؛ از جمله ترور آندری کارلوف، سفیر روسیه در ترکیه، مرگ دو وی، سفیر چین در اسرائیل، کشته شدن لوکا آتاناسیو، سفیر ایتالیا در کنگو در جریان حمله مسلحانه و سقوط مشکوک منجر به مرگ یک دیپلمات روس از ساختمان سفارت کشورش در برلین.
چنین حوادثی معمولا با واکنش گسترده دولت‌ها و آغاز تحقیقات رسمی مشترک همراه است، زیرا مرگ یک سفیر ابعاد سیاسی و امنیتی مهمی دارد.
