محمدصادق کوشکی، فعال سیاسی و مدرس دانشگاه حاکی حکومت با اشاره به بازگشت تحریم‌های سازمان ملل گفت: «منطقی‌ترین و کم‌هزینه‌ترین اقدام این است که جمهوری اسلامی به‌عنوان واکنشی متقابل، به‌طور کامل از ان‌پی‌تی خارج شود.»
او اضافه کرد: « ادامه دادن به همکاری‌های بی‌فایده با آژانس مثل بازی در میدانی است که قوانین آن فقط به سود غربی‌ها نوشته شده است. آن‌ها نه‌تنها هیچ‌گاه امنیت یا حقوق ما را به رسمیت نشناختند بلکه از عضویت ایران در ان‌پی‌تی به‌عنوان ابزاری برای نظارت، فشار و محدودیت استفاده کردند.»
جعفر پناهی، کارگردان سینما و زندانی سیاسی پیشین، در آستانه اکران جهانی جدید‌ترین فیلمش با عنوان «یک تصادف ساده»، تاکید کرد هرگز تسلیم سانسور نخواهد شد و از بازگشت دوباره به زندان هراسی ندارد.
پناهی سه‌شنبه هشتم مهر در مصاحبه با خبرگزاری فرانسه گفت جمهوری اسلامی تلاش کرده است موفقیت فیلمش را در جشنواره کن بی‌ارزش جلوه دهد اما او همچنان به ساخت آثار تازه ادامه می‌دهد.
او درباره بازگشتش به ایران پس از جشنواره کن گفت: «وقتی به فرودگاه تهران رسیدم، همکاران سینمایی و خانواده‌های زندانیان سیاسی به استقبالم آمدند. حکومت می‌گفت جایزه به‌خاطر فشار سازمان‌های اطلاعاتی خارجی داده شده است. تقریبا همه فیلم‌هایی که از سانسور پیروی نمی‌کنند همین‌طور قضاوت می‌شوند.»
پناهی که پیش‌تر دو بار زندانی شده و ۱۵ سال ممنوع‌الخروجی را تجربه کرده است، درباره فشارهای احتمالی گفت: «چه کار می‌توانند بکنند؟ ممنوع‌الخروج یا دوباره زندانی‌ام کنند؟ همه این اقدامات حدی دارد. مرا از کار کردن منع کردند اما بی‌نتیجه بود.»
فیلم جدید پناهی با عنوان «یک تصادف ساده» از نهم مهر در سطح بین‌المللی اکران می‌شود.
این فیلم که سوم خرداد برنده نخل طلای جشنواره سینمایی کن شد، داستان پنج ایرانی را روایت می‌کند که با مردی مواجه می‌شوند که ممکن است زندان‌بان سابق آن‌ها باشد.
فیلم در بستر جامعه معاصر ایران ساخته شده و هم‌زمان به موضوعات جهان‌شمولی مانند تاثیر سرکوب دولتی و پرسش‌هایی درباره نقش خشونت و بخشش می‌پردازد.
پناهی با دریافت جایزه خرس طلای برلین، نخل طلای کن و شیر طلای ونیز، به یکی از معدود فیلمسازانی تبدیل شد که موفق به کسب این سه‌گانه معتبر سینمایی شده‌اند؛ افتخاری که پیش از او تنها کارگردانانی چون میکل‌آنجلو آنتونیونی، رابرت آلتمن و آنری-ژرژ کلوزو به آن دست یافته بودند.
فیلم بعدی با سوژه جنگ
پناهی درباره پروژه‌های جدید خود گفت: «فیلمنامه‌ای دارم که پنج سال است روی آن کار می‌کنم. موضوع آن درباره جنگ است و فکر می‌کنم جهان امروز به چنین فیلمی نیاز دارد.»
او همچنین با اشاره به تجربه زندان گفت: «شکنجه جسمی نشدم اما حبس طولانی در سلول کوچک و بستن چشم هنگام رفتن به دستشویی، بدترین شکنجه روانی بود. دیگران بودند که شکنجه جسمی شدند.»
این کارگردان سینما افزود: «تفاوت من این بود که وقتی اعتصاب غذا می‌کردم خبرش جهانی می‌شد، در حالی که اعتصاب غذای یک زندانی عادی هیچ بازتابی نداشت.»
او از جمله هنرمندان معترض به جمهوری اسلامی است که به‌دلیل فعالیت‌های خود در ایران محاکمه و زندانی شده‌اند.
پناهی تاکید کرد شجاعت واقعی متعلق به کسانی است که سال‌ها در زندان‌های ایران در گمنامی دوران محکومیت خود را می‌گذرانند: «کسانی هستند که ۱۰ تا ۱۵ سال زندان را تحمل می‌کنند. یکی از همکارانم یک‌چهارم عمرش را در زندان گذرانده است.»
این کارگردان سرشناس افزود: «آن‌ها کارهای مهم‌تری می‌کنند اما ناشناخته مانده‌اند.»
محمدرضا عارف، معاون اول پزشکیان گفت: «به جوانانی که دنبال مهاجرت هستند گفتم شما در برابر مردم مسئولید. مهاجرت بد نیست، اگر به قیمت دستاورد بالاتر و برگشت به کشور باشد.» او افزود: «توقعی که از یک دانشجوی نخبه وجود دارد به مراتب بیشتر از سایر دانشجویان است.»
زندانیان محبوس در ۵۲ زندان ایران در هشتاد و هشتمین هفته کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» اعتصاب غذا کردند. هم‌زمان، خانواده پویا قبادی، زندانی سیاسی محکوم به اعدام، به صدور این حکم برای او اعتراض کردند.
خانواده قبادی سه‌شنبه هشت مهر با در دست داشتن عکس‌های او، خواهان لغو فوری حکم اعدام صادر شده برای این زندانی سیاسی شدند.
قبادی همراه با اکبر دانشورکار، بابک علی‌پور، محمد تقوی، وحید بنی‌عامریان و ابوالحسن منتظر، دهم آذر از سوی ایمان افشاری، قاضی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به اتهام «بغی از طریق عضویت در گروه‌های مخالف نظام» به اعدام محکوم شد.
صدور حکم اعدام برای این زندانیان سیاسی که از پاییز و زمستان ۱۴۰۲ در زندان هستند واکنش‌های زیادی از سوی زندانیان سیاسی و گروه‌های حقوق بشری به همراه داشت.
کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام، پیش‌تر درباره انتقال ناگهانی و همراه با ضرب و شتم این پنج زندانی سیاسی به زندان قزلحصار ابراز نگرانی کرده بود.
این کارزار هشت مهر با اعتصاب غذای زندانیان ۵۲ زندان کشور شامل اوین، قزلحصار، مرکزی و فردیس کرج، تهران بزرگ، قرچک، خورین ورامین، چوبیندر قزوین، اهر، اراک، لنگرود قم، خرم‌آباد، یاسوج، اسدآباد و دستگرد اصفهان، شیبان و سپیدار اهواز، نظام و عادل‌آباد شیراز، فیروزآباد فارس، دهدشت و زاهدان وارد هفته هشتاد و هشتم شد.
زندانیان زندان‌های برازجان، رامهرمز، بهبهان، بم، یزد، کهنوج، طبس، مشهد، سبزوار، گنبدکاووس، قائم‌شهر، رشت، رودسر، حویق تالش، ازبرم لاهیجان، دیزل‌آباد کرمانشاه، اردبیل، تبریز، ارومیه، سلماس، خوی، نقده، میاندوآب، مهاباد، بوکان، سقز، بانه، مریوان، سنندج و کامیاران نیز به این اعتصاب غذا پیوستند.
این کارزار در بیانیه‌ای، از سمیه رشیدی، زندانی سیاسی محبوس در قرچک، یاد کرد که سوم مهر به‌دلیل محرومیت از درمان پزشکی جان باخت و آن را بخشی از سیاست «زجرکش کردن» زندانیان و هشداری تلخ درباره وضعیت بیماران در زندان‌های کشور توصیف کرد.
این بیانیه همچنین اعدام بهرام چوبی اصل، صدور حکم اعدام برای حامد ولیدی و نیما شاهی، دو زندانی سیاسی و همچنین تایید حکم اعدام پیمان فرح‌آور در دیوان عالی کشور را بیانگر تداوم روند نگران‌کننده سرکوب و خشونت علیه مردم ایران و زندانیان خواند.
بر اساس گزارش سازمان‌های حقوق بشری، در حال حاضر حدود ۷۰ زندانی در زندان‌های سراسر ایران با اتهامات سیاسی و امنیتی در خطر تایید حکم اعدام یا اجرای آن هستند.
کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام در بیانیه خود اشاره کرد در یک هفته گذشته ۴۶ حکم و در شهریور ماه ۱۹۰ حکم اعدام در ایران اجرا شده که در ۳۵ سال گذشته «بی‌سابقه» است.
در شش ماه نخست سال ۱۴۰۴ نیز ۸۷۱ نفر در ایران اعدام شده‌اند که به گفته این کارارزار، «تصویری هولناک از نقض بی‌رحمانه حقوق بشر» به دست می‌دهد.
این کارزار بار دیگر خواستار توقف فوری احکام اعدام و پایان دادن به این «روند ضدانسانی» شد.
اعتصاب غذای زندانیان عضو کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام، از نهم بهمن ۱۴۰۲ با درخواست توقف صدور و اجرای احکام اعدام آغاز شد.
هاشم حسینی بوشهری، رییس جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با اشاره به سالگرد کشته شدن حسن نصرالله گفت: «نصرالله باید به عنوان یک سنگربان، مجاهد و شخصیتی که در کل منطقه نقش آفرین و تاثیرگذار بود، شناخته شود.» او افزود: «پیروزی نهایی با حزب‌الله و جبهه مقاومت خواهد بود.»
مسعود پزشکیان در مراسم «تجلیل از قهرمانان کشتی آزاد و فرنگی» گفت: «اکنون دنیا ما را تحت فشار قرار داده تا تسلیم شویم، اما تسلیم شدن در وجود ما نیست و تا پای جان برای ایران خواهیم ماند و سر فرود نخواهیم آورد.»
او ادامه داد: «اگر چه اکنون در وضعیت سختی بسر می‌بریم، اما در حال انجام اقداماتی از جمله بهبود ارتباطات خودمان با کشورهای همسایه هستیم.»
