سازمان حقوق بشری کارون: عباس دغاغله معروف به رشاش، رپر معترض ۲۲ ساله اهل اهواز بازداشت شد
حسین کنعانی مقدم، فعال سیاسی اصولگرا و از فرماندهان پیشین سپاه پاسداران گفت: «به کار بردن اصطلاح حجاب اجباری از اساس نادرست است. ما در نظام جمهوری اسلامی چنین اصطلاحی نداریم و این واژه از سوی مخالفان نظام و جریان‌های ضدانقلاب استفاده می‌شود.»
او افزود: «در کشور ما بحث حجاب قانونی و حجاب شرعی مطرح است. بنابراین استفاده از این تعابیر ناصحیح یا ناشی از اشتباه لفظی است یا برداشت نادرست از مفهوم قانونی و دینی حجاب.»
محمدمهدی ماندگاری، مدرس حوزه علمیه قم گفت: «وقتی می‌بینیم جبهه مقاومت در برابر استکبار پیروز می‌شود، باید بگوییم الله‌اکبر، این نیز نمازی است که در رفتار تجلی یافته است.» او افزود: «ازدواج، کار، فرزندآوری و حتی تفریح اگر انسان را به یاد خدا بیندازد، آن عمل خدایی است.»
ماموران امنیتی مسعود ابراهیم و همسرش، پدر و مادر یکی از قربانیان هواپیمای اوکراینی، و دو خانواده دیگر را که همزمان با راهپیمایی بازماندگان سایر قربانیان در کانادا با عنوان «دویدن برای عدالت» در تهران قصد پیاده‌روی داشتند، مورد آزار و اذیت قرار دادند.
مسعود ابراهیم، پدر نیلوفر ابراهیم است که همراه همسرش سعید طهماسبی تنها ۱۸ روز پس از ازدواج، در پرواز ۷۵۲ هواپیمای اوکراینی حضور داشت و کشته شد.
پدر و مادر او یکشنبه ۲۰ مهر همراه همسر و دو خانواده دیگر با در دست داشتن تصاویر قربان پرواز ۷۵۲، همزمان با راهپیمایی خانواده‌ها در تورنتوی کانادا در مسیر بام تهران، شروع به راهپیمایی کردند.
با آنکه این سه خانواده توانستند با وجود ممانعت نگهبان ورودی بام تهران وارد مسیر شوند، پس از ۱۰ دقیقه، تعدادی مامور سواره و پیاده خود را به آنها رساندند. این سه خانواده توانستند با وجود ممانعت این ماموران به مسیر خود ادامه دهند.
با این حال، با ورود تعداد زیادی از ماموران سازمان اطلاعات سپاه، آنها ناچار شدند برای ادامه مسیر، تصاویر قربانیان را به ماموران تحویل دهند.
این سه خانواده دادخواه در طول مسیر، با اینکه تصاویر عزیزان آنها ضبط شده بود، با سایر شهروندان درباره قربانیان پرواز و ممانعت ماموران امنیتی از راهپیمایی صحبت کردند.
«دویدن برای عدالت» رویدادی است که سه سال پیش به ابتکار انجمن خانوادههای پرواز اوکراینی برای اولین بار اجرا شد.
در این رویداد شرکت‌کنندگان پنج کیلومتر را به یاد قربانیان هواپیمای اوکراینی راهپیمایی می‌کنند. یازدهم اکتبر ۲۰۲۵، برای سومین سال متوالی این رویداد به طور همزمان در تورنتو و ونکوور به صورت حضوری و در سایر نقاط جهان به صورت مجازی برگزار شد.
پرواز پی‌اس۷۵۲ در ۱۸ دی‌ماه ۱۳۹۸ چند دقیقه پس از برخاستن از فرودگاه، با شلیک دو موشک سپاه پاسداران انقلاب اسلامی سرنگون شد و تمام ۱۷۶ مسافر و خدمه و یک کودک به دنیا نیامده کشته شدند. برای ۳ روز متوالی، مقامات جمهوری اسلامی شلیک عمدی به هواپیمای مسافربری را انکار می‌کردند.
۲۰ مهر، علی شمخانی، دبیر سابق و عضو فعلی شورای عالی امنیت ملی، در یک گفت‌وگوی ویدیویی فاش کرد برخی اعضا در تلاش بودند سرنگونی هواپیما را به گردن آمریکا بیاندازند، اما به گفته او، از آنجا که در نهایت واقعیت فاش می‌شد، مقامات ناچار شدند شلیک عمدی را «گردن» بگیرند.
این گفت‌وگو همچنین فاش کرد بر خلاف گفته‌های پیشین مسئول دفتر حسن روحانی، رییس‌جمهور وقت که گفته بود روحانی تا ۳ روز از واقعیت بی اطلاع بوده، او در همان ساعات اولیه شلیک، از واقعیت ماجرا خبر داشته است.
نسیم سیمیاری، زندانی سیاسی و از بازداشت‌شدگان اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» در یادداشتی از زندان اوین اعلام کرد در حمایت از فریبا کمال‌آبادی، زندانی بهائی، و با درخواست آزادی او اعتصاب غذا کرده است.
فریبا کمال‌آبادی همراه با مهوش شهریاری ثابت یکی دیگر از اعضای سابق مدیران جامعه بهائی ایران موسوم به «یاران ایران» سال ۱۳۹۶ پس از پایان دوره محکومیت ۱۰ ساله از زندان آزاد شدند، اما بار دیگر در مردادماه ۱۴۰۱ بازداشت و پس از تحمل ماه‌ها انفرادی مجددا به ۱۰ سال زندان محکوم شدند.
این شهروند ۶۳ ساله بهائی پس از حمله اسرائیل به زندان اوین، همراه با دیگر زنان زندانی به زندان قرچک منتقل شد. الحان طائفی، دختر او، در تیرماه به ایران‌اینترنشنال گفت مادرش در قرنطینه‌ای غیربهداشتی و فاقد امکانات نگهداری می‌شود.
سیمیاری در یادداشت خود که یکشنبه ۲۰ مهر در حساب اینستاگرامش منتشر شد، نوشت کمال‌آبادی هفته گذشته و در حالی که هفت سال از حبس‌اش باقی مانده، از طرف وکیل مطلع شد که قرار است آزاد شود و ۱۹ مهر خبر آزادی‌اش از جانب نماینده نهاد قوه قضاییه اعلام شد و قرار شد در یک هفته به بند ارسال شود.
او افزود: «گفتند آماده رفتن باشد، اما فاصله شادی فریبا، خانواده، وکلایش و بند زنان تا رنج ماندنش در زندان فقط چند روز بود. خبر آمد که آزادی‌اش منتفی شده است.»
سیمیاری با اشاره به اینکه کمال‌آبادی بیش از ۱۳ سال از عمرش را در زندان سپری کرده، نوشت این شهروند بهائی «با سری بلند» ایستاده و با همه زندانیان همدلی و همدردی می‌کند و تجربیاتش را با آنها به اشتراک می‌گذارد.
این زندانی سیاسی در انتهای یادداشت خود اعلام کرد: «برای فریبا و هزاران روزی که در بند است،
برای رنج‌هایی که کشید، برای سال‌ها ایستادگی، صبوری و مقاومتش تا آزادی بی‌قیدوشرط فریبای عزیزم، آموزگاری که از او بسیار آموختم، در اعتصاب غذا خواهم بود.»
بهائیان بزرگ‌ترین اقلیت دینی غیرمسلمان ایران هستند که از زمان انقلاب سال ۱۳۵۷ به‌طور سیستماتیک هدف آزار و اذیت قرار گرفته‌اند.
فشارهای جمهوری اسلامی بر بهائیان در ایران طی ماه‌های گذشته شدت گرفته است.
جامعه جهانی بهائی دوم مهر ماه در بیانیه‌ای با اشاره به وعده‌های مسعود پزشکیان، رییس دولت چهاردهم، برای احترام به حقوق تمامی اقلیت‌های قومی و دینی در کشور، نوشت که بهائیان همچنان در ایران هدف آزار و اذیت قرار می‌گیرند.
منابع غیررسمی می‌گویند بیش از ۳۰۰ هزار شهروند بهائی در ایران زندگی می‌کنند.
قانون اساسی جمهوری اسلامی تنها ادیان اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی را به رسمیت می‌شناسد.
علی شمخانی، عضو شورای دفاع گفت: «ممکن است کشورهای غربی تصمیم گرفته باشند که جمهوری اسلامی را جمع کنند و ما این را جدی گرفته‌ایم اما آنها موفق نخواهند شد.» او ادامه داد: «در جنگ ۱۲ روزه همین قصد را داشتند و الان با فعال کردن مکانیسم ماشه می‌خواهند ما را به جنگ نزدیک کنند.»
