کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در نودمین هفته خود بیانیه‌ای درباره «وضعیت غیرانسانی زندان‌های قرچک و اوین» منتشر کرد و از به دار آویخته شدن ۱۶۲ زندانی در سه هفته نخست مهر ماه خبر داد.
وب‌سایت تانکر ترکرز سه‌شنبه ۲۲ مهر با استناد به داده‌های دو شرکت ارائه‌دهنده اطلاعات موقعیت جهانی کشتی‌ها اعلام کرد بیشتر نفتکش‌های ایرانی اکنون به‌طور عادی در سامانه موقعیت‌یاب جهانی فعال هستند و برخلاف سال‌های گذشته، مکان واقعی خود را پنهان نمی‌کنند.
سمیر مدنی، هم‌بنیان‌گذار تانکر ترکرز، به وب‌سایت اسپلش گفت: «زمان وقوع این اتفاق بسیار جالب است، چرا که پس از هفت سال و نیم جعل گسترده سیگنال‌ها از سوی ناوگان شرکت ملی نفتکش ایران رخ داده است.»
او افزود: «به نظر نمی‌رسد این اتفاق ناشی از یک حمله سایبری از راه دور باشد، چون در بیشتر موارد نفتکش‌های شرکت ملی نفتکش، دستگاه موقعیت‌یاب خود را خاموش می‌کردند نه اینکه مکان‌شان را جعل کنند.»
مدنی تاکید کرد: «با این حال این رخداد درست در روزی اتفاق افتاد که ترامپ پس از پایان درگیری‌ها به خاورمیانه سفر کرد.»
سابقه هک شبکه ارتباطی کشتی‌های ایران
گروه هکری «لب‌دوختگان» ۳۱ مرداد به ایران‌اینترنشنال گفت شبکه ارتباطی بیش از ۶۰ کشتی متعلق به دو شرکت بزرگ دریایی جمهوری اسلامی را از کار انداخته و ارتباط آنها با یکدیگر، بنادر و جهان خارج را مختل کرده است.
این گروه که پیش‌تر بارها اطلاعاتی از فعالیت‌های سایبری و نظامی حکومت ایران افشا کرده بود، اعلام کرد در پی این عملیات، ارتباطات ۳۹ کشتی وابسته به شرکت ملی نفتکش ایران و ۲۵ کشتی تحت مالکیت شرکت کشتیرانی جمهوری اسلامی قطع شده است.
گروه لب‌دوختگان در اسفند ۱۴۰۳ نیز اعلام کرد شبکه ارتباطی ۱۱۶ کشتی متعلق به دو شرکت بزرگ ایرانی را مورد هدف قرار داده و ارتباط آنها با یکدیگر و بنادر و جهان خارج را قطع کرده است.
نفت‌کش‌ها و تحریم‌های بین‌المللی
ترامپ در نخستین هفته‌های دوره دوم ریاست‌جمهوری خود، موج جدیدی از تحریم‌های نفتی علیه ایران اعمال کرد که این تحریم‌ها در هفته‌های اخیر شدت گرفته است. این تحریم‌ها شرکت‌های مرتبط با صنعت نفت و ناوگان نفتکش‌های قدیمی را که بدون بیمه‌های غربی فعالیت کرده و نفت کشورهای تحت تحریم را جابه‌جا می‌کنند، هدف قرار داده است.
بریتانیا، فرانسه و آلمان در ششم شهریور روند ۳۰ روزه بازگرداندن تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران را آغاز کردند که این روند پس از طی مراحلی از جمله تلاش متحدان جمهوری اسلامی برای تصویب قطعنامه و تعویق در بازگشت تحریم‌ها، به اعمال دوباره تحریم‌ها علیه حکومت ایران انجامید.
مقصد؟ نامعلوم
بسیاری از کشتی‌های تحریم‌شده ایران که در سال‌های گذشته در قالب ناوگان سایه فعالیت می‌کردند هم‌اکنون در سامانه‌های موقعیت یابی قابل مشاهده هستند اما بررسی‌های ایران‌اینترنشنال نشان می‌دهد کماکان مقصد بسیاری از این کشتی‌ها نامشخص است.
داده‌های تانکر ترکرز نشان می‌دهد در حال حاضر دست‌کم ۹۴ کشتی که در آب‌هی بین‌المللی با پرچم ایران تردد می‌کنند تحت تحریم‌های آمریکا هستند و از میان آنها ۶۷ کشتی پس از فعال‌شدن مکانیزم ماشه تحت تحریم‌های سازمان ملل قرار گرفته‌اند.
شبکه المیادین، وابسته به حزب‌الله لبنان ۱۵ مهر گزارش داد که در روزهای اخیر نشانه‌هایی از آماده‌سازی‌های آمریکا برای متوقف کردن کشتی‌های مرتبط با جمهوری اسلامی، به‌دلیل بازگشت تحریم‌های سازمان ملل، شناسایی شده است.
این منابع که هویت آنها نامشخص است، به المیادین گفتند سپاه پاسداران و ارتش جمهوری اسلامی «قادر به بی‌اثر کردن هر تهدیدی» در خلیج فارس و دریای عمان هستند.
المیادین به نقل از این منابع نوشت جمهوری اسلامی به کشورهای منطقه اعلام کرده است که هرگونه همکاری با ایالات متحده در چارچوب هدف قرار دادن یا مانع‌تراشی علیه کشتی‌های تجاری ایران، بی‌پاسخ نخواهد ماند و با واکنشی متناسب مواجه خواهد شد.
این کارزار با انتشار بیانیه‌ای در تاریخ سه‌شنبه ۲۲ مهر، اعلام کرد در شش ماه و ۲۰ روز نخست سال ۱۴۰۴، بیش از هزار نفر در ایران به دار آویخته شده‌اند.
کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام، با اعتصاب غذای زندانیان ۵۲ زندان کشور شامل اوین، قزلحصار، مرکزی و فردیس کرج، تهران بزرگ، خورین ورامین، قرچک، چوبیندر قزوین، اهر، اراک، لنگرود قم، خرم‌آباد، یاسوج، اسدآباد و دستگرد اصفهان، شیبان و سپیدار اهواز، نظام و عادل‌آباد شیراز، فیروزآباد فارس و دهدشت، به هفته ۹۰ رسید.
زندانیان زندان‌های زاهدان، برازجان، رامهرمز، بهبهان، بم، یزد، کهنوج، طبس، مشهد، سبزوار، گنبدکاووس، قائم‌شهر، رشت، رودسر، حویق تالش، ازبرم لاهیجان، دیزل‌آباد کرمانشاه، اردبیل، تبریز، ارومیه، سلماس، خوی، نقده، میاندوآب، مهاباد، بوکان، سقز، بانه، مریوان، سنندج و کامیاران نیز به این اعتصاب غذا پیوسته‌اند.
بیانیه جدید این کارزار به «فشارهای فزاینده و شرایط غیرانسانی در زندان‌های کشور» و همچنین جابه‌جایی زنان زندانی سیاسی و عقیدتی از زندان قرچک به زندان اوین اشاره کرد.
این زندانیان که پیش‌تر به مرگ سمیه رشیدی به‌دلیل محرومیت از درمان و همچنین «شرایط غیرانسانی زندان قرچک» اعتراض کرده بودند، اکنون در زندان اوین نیز از حداقل امکانات و وسایل گرمایشی محروم مانده‌اند و در وضعیت بسیار سختی به سر می‌برند.
این بیانیه افزود: «این اوضاع غیرانسانی که تنها محدود به زندان اوین نیست، نشانه‌ای دیگر از شکنجه زندانیان و نقض فاحش حقوق بشر است ....»
کارزار اعتصاب غذای زندانیان به تایید حکم اعدام احسان فریدی، دانشجوی زندانی سیاسی در زندان تبریز، اشاره کرد و آن را «سیاستی برای ایجاد رعب و وحشت در بین جوانان و دانشجویان» خواند.
صدور حکم اعدام برای نسیمه اسلامزهی، ارسلان شیخی (همسر او) و آمانج کاروانچی، سه زندانی عقیدتی، از دیگر مواردی است که کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام از آن نام برد و این احکام را نمادی از «بیعدالتی در نظام قضایی استبدادی» توصیف کرد.
سازمان حقوق بشر ایران ۱۸ مهر در گزارشی به مناسبت روز جهانی مبارزه با مجازات مرگ، خبر داد جمهوری اسلامی از ابتدای سال جاری میلادی تا آن تاریخ دست‌کم هزار و ۱۰۵ نفر را اعدام کرده است.
با شدت گرفتن موج گسترده اعدامها، زندانیان واحد دو زندان قزلحصار ۲۱ مهر در اعتراض به انتقال تعدادی از زندانیان این واحد به سلولهای انفرادی برای اجرای حکم اعدام، دست به تحصن زدند، غذای زندان را بازگرداندند و خواستار بازگشت همبندیان خود شدند.
بر اساس گزارش‌ها، بیش از هزار و ۵۰۰ نفر از زندانیان محبوس در این واحد، محکوم به اعدام هستند.
کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام از سایر زندانیان خواست به این تحصن اعتراضی بپیوندند.
