بیش از ۷۰ فعال مدنی و زندانی سیاسی پیشین در نامه‌ای به نسیم سیمیاری، زندانی سیاسی و از بازداشت‌شدگان جنبش «زن، زندگی، آزادی»، از او خواستند به اعتصاب غذایش پایان دهد. سیمیاری از ۱۱ روز پیش در اعتراض به ادامه حبس هم‌بندی‌اش فریبا کمال‌آبادی، زندانی بهائی، در اعتصاب غذاست.
در این بیانیه آمده است موج سرکوب با هدف ایجاد رعب و اعمال فشار اقتصادی از طریق سلب معیشت و نقض حقوق بنیادین شهروندی انجام می‌شود.
این سازمان مستقر در ژنو از جامعه بین‌المللی، رسانه‌ها، مدافعان حقوق بشر و تمامی وجدان‌های بیدار خواست با واکنش جدی، جمهوری اسلامی را به توقف فوری نقض سیستماتیک حقوق بهائیان و سایر شهروندان وادار کنند.
موج تازه برخورد با شهروندان بهائی از صبح ۲۸ مهرماه آغاز شد و طی آن، ماموران امنیتی به‌طور هماهنگ به خانه و محل کار تعدادی از شهروندان بهائی در شهرهای مختلف کشور یورش بردند.
ایران‌اینترنشنال همان روز گزارش داد در جریان این حمله‌ها، خانه‌های گروهی از شهروندان بهائی تفتیش و تعدادی از آن‌ها نیز بازداشت شدند.
برخورد امنیتی با ۲۲ شهروند بهائی
جامعه جهانی بهائی در خصوص ابعاد موج تازه سرکوب علیه بهائیان در ایران نوشت نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ۲۸ مهرماه عملیات گسترده و هماهنگی را علیه بهائیان در دست‌کم شش استان کشور شامل سیستان و بلوچستان، سمنان، مازندران، فارس، اصفهان و تهران به اجرا گذاشتند.
بر اساس این گزارش، در این حمله‌ها، خانه‌ها و محل‌های کار ۲۲ شهروند بهائی مورد تفتیش قرار گرفت و ماموران امنیتی وسایل شخصی و تجهیزات الکترونیکی آن‌ها را ضبط کردند.
ماموران همچنین محل‌های کار این شهروندان بهائی را پلمب کرده و پس از تهدید و بازجویی از آن‌ها، تعدادی را بازداشت و به مکان‌های نامعلوم منتقل کردند.
سایت حقوق بشری هرانا گزارش داد فهیم آگاهی، متین آگاهی، هنگامه شریفی و فواد عبدالغفاری در تهران، ادیب رحمانی در ساری، ارمغان عنایتی در سمنان و نگار میثاقیان و شکیب فرزان در شیراز بازداشت شدند.
منازل این شهروندان بهائی نیز مورد تفتیش نیروهای امنیتی قرار گرفت.
نیروهای امنیتی همچنین خانه‌های سامان اسلامی در زاهدان و آرونا کوثری، شبنم چابکسوار، نورا نوزدهی و نبیل اشرف در تهران را تفتیش و برخی تجهیزات الکترونیکی، دستگاه‌های ارتباطی، کتاب‌ها و اموال شخصی آنان را ضبط کردند.
اطلاعات رسیده به ایران‌اینترنشنال حاکی از آن است که پنج مامور وزارت اطلاعات بدون ارائه حکم رسمی به منزل نورا نوزدهی در تهران یورش بردند و در حضور کودک خردسال او، خانه را تفتیش کرده و طلا، ارز، لپ‌تاپ، موبایل، کتاب‌ها و عکس‌های مذهبی متعلق به او و همسرش نبیل اشرف را ضبط کردند.
ایران‌اینترنشنال ۲۸ مهرماه گزارش داد ماموران امنیتی با حمله به منزل نگار میثاقیان و محبوب حبیبی، زوج بهائی در شیراز، میثاقیان را بازداشت و به بازداشتگاه اداره اطلاعات شیراز موسوم به پلاک ۱۰۰ منتقل کردند.
به حبیبی نیز گفته شده باید تا ساعت دو ظهر ۲۸ مهر خود را به پلاک ۱۰۰ شیراز معرفی کند. فرزند ۳.۵ ساله این زوج نزد بستگانشان نگهداری می‌شود.
بهائیان بزرگ‌ترین اقلیت دینی غیرمسلمان ایران هستند که از زمان انقلاب سال ۱۳۵۷ به‌طور سیستماتیک هدف آزار و اذیت قرار گرفته‌اند. فشارهای جمهوری اسلامی بر بهائیان در ایران طی ماه‌های گذشته شدت گرفته است.
آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، ۲۹ مهرماه در تازه‌ترین گزارش خود به مجمع عمومی، از بازداشت و تبعیض علیه بهائیان، کردها، بلوچ‌ها و عرب‌ها در ایران خبر داد و نوشت پس از جنگ ۱۲ روزه جمهوری اسلامی و اسرائیل، این سرکوب‌ها تشدید شده است.
گوترش ۲۰ شهریور نیز آزار و سرکوب بهائیان در ایران را از جدی‌ترین نگرانی‌های حقوق بشری دانست و نسبت به ماهیت «دیرینه و سیستماتیک» این سیاست در زمینه سرکوب مذهبی که نیاز به توجه فوری جامعه بین‌المللی دارد، هشدار داد.
جامعه جهانی بهائی دوم مهرماه در بیانیه‌ای با اشاره به وعده‌های مسعود پزشکیان، رییس دولت چهاردهم، برای احترام به حقوق تمامی اقلیت‌های قومی و دینی در کشور نوشت بهائیان همچنان در ایران هدف آزار و اذیت قرار می‌گیرند.
منابع غیررسمی می‌گویند بیش از ۳۰۰ هزار شهروند بهائی در ایران زندگی می‌کنند. قانون اساسی جمهوری اسلامی تنها ادیان اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی را به رسمیت می‌شناسد.
امضاکنندگان این نامه با تاکید بر ارزش تصمیم سیمیاری برای همبستگی با زندانیان عقیدتی اعلام کردند: «ما به خوبی می‌دانیم که تصمیم به اعتصاب غذا، تصمیمی آسان و بی‌هزینه نیست. تصمیمی است که از عمق وجدان و مسئولیت‌پذیری تو در برابر رنج دیگری برمی‌خیزد. همچنین آگاهیم که اعتصاب تو برای دفاع از حق فریبا کمال‌آبادی و جلوگیری از تداوم ستم بر او صورت گرفته است.»
آن‌ها با ابراز نگرانی از وضعیت جسمی سیمیاری از او خواستند سلامت خود را حفظ کند: «با توجه به جسم آزاده‌ات که رنج‌های بسیار را پشت سر گذاشته و برای روزهای پیش رو در این مبارزه جمعی همچنان به نیروی تو نیازمندیم، از تو می‌خواهیم فعلا به اعتصاب غذای خود پایان دهی. بدنت همان‌قدر ارزشمند و شریف است که آرمانت؛ مراقبت از آن، بخشی از ادامه همان مبارزه است.»
پیش از این و در ۲۸ مهر نیز زنان زندانی سیاسی در بند زنان زندان اوین با انتشار نامه‌ای از سیمیاری خواستند به اعتصاب خود پایان دهد و تاکید کردند «فریاد حق‌خواهی‌اش شنیده شده» است.
آن‌ها در این نامه خطاب به هم‌بندی خود نوشته بودند که او با به خطر انداختن جان خود، می‌کوشد صدای این بی‌عدالتی را به گوش همگان برساند.
۷۶ فعال مدنی و سیاسی در بخش دیگری از نامه خود بر ادامه پیگیری جمعی برای آزادی کمال‌آبادی (خواسته سیمیاری) تاکید کرده و نوشتند: «به نظر می‌رسد روندی آغاز شده و مطالبه تو و همه ما، یعنی آزادی فریبا کمال‌آبادی، در مسیر پیگیری قرار گرفته است و انتظار می‌رود در آینده بیش از این شاهد کارشکنی در این پرونده نباشیم.»
آن‌ها خطاب به سیمیاری نوشتند: «ما در کنار تو هستیم؛ در پیگیری آزادی بی‌قید و شرط فریبا کمال‌آبادی و در هر قدمی که برای عدالت برداشته می‌شود. صدای تو و معنای عملت در ما جاری‌ست.»
در میان امضاکنندگان این نامه، نام چهره‌هایی چون نرگس محمدی، سپیده قلیان، مهدی محمودیان، الهه محمدی، کیوان مهتدی، ناهید تقوی، ژیلا بنی‌یعقوب، فرهاد میثمی، عالیه مطلب‌زاده، سعیده شفیعی، کوروش زعیم، خشایار سفیدی و نسرین روشن به چشم می‌خورد.
نسیم غلامی سیمیاری، اردیبهشت ۱۴۰۲ به‌دست ماموران اطلاعات سپاه پاسداران در یکی از خیابان‌های تهران بازداشت و مدتی بعد در دادگاه انقلاب تهران به شش سال حبس، ۷۴ ضربه شلاق و ۲۰ سال تبعید به شهرستان انگوران استان زنجان محکوم شد.
این معترض زندانی ۲۰ مهرماه در یادداشتی از زندان اوین اعلام کرد در حمایت از کمال‌آبادی و با درخواست آزادی او اعتصاب غذا کرده است.
سیمیاری در یادداشت خود نوشت در حالی که هفت سال از حبس کمال‌آبادی باقی مانده، از طرف وکیل مطلع شده قرار است آزاد شود و ۱۹ مهر خبر آزادیاش از جانب نماینده نهاد قوه قضاییه اعلام و قرار شد در یک هفته به بند ارسال شود.
او افزود: «گفتند آماده رفتن باشد اما فاصله شادی فریبا، خانواده، وکلایش و بند زنان تا رنج ماندنش در زندان فقط چند روز بود. خبر آمد که آزادیاش منتفی شده است.»
کمال‌آبادی همراه با مهوش شهریاری ثابت، یکی دیگر از اعضای سابق مدیران جامعه بهائی ایران موسوم به «یاران ایران»، سال ۱۳۹۶ و پس از پایان دوره محکومیت ۱۰ ساله از زندان آزاد شدند اما بار دیگر در مردادماه ۱۴۰۱ بازداشت و پس از تحمل ماهها انفرادی، مجددا به ۱۰ سال زندان محکوم شدند.
