رییس دانشگاه سیراکیوز نیویورک: ایران زمینه‌ساز اعتراضات ضداسرائیلی بوده است
رییس دانشگاه سیراکیوز نیویورک، جمهوری اسلامی را به «ترغیب» اعتراض‌های ضداسرائیلی در محوطه دانشگاه متهم کرد و گفت بیشتر شرکت‌کنندگان از دانشجویان این دانشگاه نبودند.
رییس دانشگاه سیراکیوز نیویورک، جمهوری اسلامی را به «ترغیب» اعتراض‌های ضداسرائیلی در محوطه دانشگاه متهم کرد و گفت بیشتر شرکت‌کنندگان از دانشجویان این دانشگاه نبودند.
کنت سایورود، رییس دانشگاه سیراکیوز، گفت جمهوری اسلامی زمینه‌ساز اعتراض‌ها در دانشگاه سیراکیوز بوده است. در این نشست همچنین دنیل دیرمایر، رییس دانشگاه وندربیلت، اظهار کرد که «شبکه‌های سازمان‌یافته بیرونی» ناآرامی‌های دانشگاهی را تشدید کرده‌اند.
به گفته سایورود، در ماه‌های ابتدایی پس از هفتم اکتبر، فضای دانشگاه برای هر دو گروه طرفدار اسرائیل و طرفدار فلسطین آرام و پذیرا بود، اما پس از مدتی تغییر «مصنوعی» رخ داد.
او گفت: «واقعا باور دارم که این تظاهرات از سوی ایران ترغیب شد؛ تقریبا هیچ‌یک از دانشجویان خودمان در آن نقش چندانی نداشتند، اصلا نقشی داشتند.»
در همان نشست، دنیل دیرمایر، رییس دانشگاه وندربیلت، نیز گفت تجربه‌ای مشابه داشته‌اند: «در ابتدا فعالیت‌ها محترمانه و سازنده بود، اما بعد از مدتی شبکه‌های سازمان‌یافته بیرونی وارد شدند و فضا را متشنج کردند.»
او افزود: «در برخی موارد اعتراض‌ها به‌دلیل تاثیر اجتماعی شکل گرفت، اما بعد شاهد هماهنگی مستقیم و هدفمند در سراسر دانشگاه‌ها بودیم که از اواخر پاییز و زمستان شدت گرفت.»
او تاکید کرد که بخشی از این اعتراض‌ها خودجوش بود، اما بخش دیگر نتیجه دخالت و هماهنگی گروه‌های بیرونی است. دیرمایر گفت در آینده روشن‌تر خواهد شد که چه کسانی از بیرون در این اعتراض‌ها نقش داشتند و چگونه آن را هدایت کردند.
مرگ‌بارترین عملیات پلیسی در تاریخ برزیل دست‌کم ۱۳۲ نفر را به کام مرگ کشاند. ساکنان ریو دو ژانیرو، دومین شهر پرجمعیت برزیل، بامداد چهارشنبه، ۷ آبان، در حالی که تنها یک هفته تا برگزاری رویدادهای جهانی اقلیمی در این شهر باقی مانده، ده‌ها پیکر بی‌جان را که شبانه پیدا کرده بودند، در خیابان اصلی ردیف کردند.
پلیس ایالت ریو گفت این عملیات که سه‌شنبه، ۶ آبان، با هدف ضربه زدن به یکی از باندهای بزرگ مواد مخدر انجام شد، بیش از دو ماه در حال برنامه‌ریزی بوده و هدف آن، راندن مظنونان به دامنه جنگلی بود که نیروهای ویژه در آنجا در کمین بودند.
در ساعات اولیه آغاز عملیات، تعداد کشته‌ها ۶۴ نفر اعلام شد. ویکتور سانتوس، رئیس امنیت ایالت ریو، در نشست خبری چهارشنبه گفت: «تلفات بالای این عملیات پیش‌بینی‌شده بود، اما مطلوب ما نبود.» مقام‌های پلیس ریو تاکنون مرگ ۱۱۹ نفر، از جمله ۴ افسر پلیس را تایید کرده‌اند.
اگرچه سانتوس تاکید کرد که این عملیات هیچ ارتباطی با رویدادهای جهانی هفته آینده در ریو ندارد، اما پلیس ریو معمولا پیش از برگزاری رویدادهای بزرگ بین‌المللی دست به عملیات گسترده علیه گروه‌های جنایی می‌زند.
ریو در دهه گذشته میزبان چند رویداد بین‌المللی بزرگ از جمله المپیک ۲۰۱۶، نشست گروه ۲۰ در سال ۲۰۲۴ و اجلاس بریکس در ماه ژوئیه بوده، اما هرگز خشونتی در این مقیاس تجربه نکرده بود.
پیش از این، خونین‌ترین عملیات پلیس ریو در سال ۲۰۲۱ در محله «ژاکارزینیو» رخ داد که ۲۸ کشته برجا گذاشت. همچنین در سال ۱۹۹۲، ۱۱۱ نفر در جریان حمله پلیس سائوپائولو به زندان «کاراندیرو» برای سرکوب شورش زندانیان کشته شدند.
ساکنان محله «پنیا» در ریو، شبانه ده‌ها جسد را از جنگل اطراف جمع‌آوری کردند و بیش از ۷۰ پیکر را در میانه خیابان اصلی چیدند.
درخواست سازمان ملل برای تحقیق فوری
چند نهاد مدنی و کارشناسان امنیتی از شمار بالای قربانیان این عملیات انتقاد کردند. دفتر حقوق بشر سازمان ملل در بیانیه‌ای اعلام کرد: «این رویداد بخشی از روند نگران‌کننده یورش‌های مرگ‌بار پلیس در جوامع به‌حاشیه‌رانده‌شده برزیل است. ما به مقام‌های برزیلی یادآوری می‌کنیم که بر اساس قوانین بین‌المللی حقوق بشر موظف به انجام تحقیقات سریع و موثر هستند.»
کلودیو کاسترو، فرماندار ریو، از عملکرد پلیس دفاع کرد و گفت مطمئن است همه کشته‌شدگان از افراد مسلح باندهای تبهکار بودند. او به خبرنگاران گفت: «فکر نمی‌کنم کسی در روز درگیری به‌طور عادی در جنگل قدم می‌زد.» کاسترو این عملیات را «مبارزه با تروریسم مواد مخدر» خواند و افزود: «قربانیان واقعی فقط ماموران پلیس بودند.»
همچنین به گفته پلیس در این عملیات ۱۱۳ مظنون بازداشت و ۱۱۸ قبضه سلاح ضبط شده است. ریکاردو لواندوفسکی، وزیر دادگستری برزیل، گفت رئیس‌جمهوری لوئیز ایناسیو لولا دا سیلوا از انجام «عملیاتی فوق‌العاده خونین و خشونت‌آمیز» بدون اطلاع دولت فدرال شگفت‌زده شده است.
دو مرد مظنون به مشارکت در این سرقت، چهارشنبه ۲۹ اکتبر در برابر قضات قرار گرفتند تا برای اتهامات «سرقت به صورت باند سازمان‌یافته» و «تشکیل گروه مجرمانه» تحت پیگرد قضایی قرار گیرند.
انتظار می‌رود که پس از این مرحله، هر دو مظنون روانه زندان شوند. با وجود بسیج صدها مامور تحقیقاتی، جواهرات هنوز کشف نشده‌اند.
بر اساس گزارش دادستانی، این سرقت ساعت ۹:۳۰ صبح روز ۱۹ اکتبر، تنها در مدت هفت تا هشت دقیقه انجام شد. اعضای گروه سرقت با استفاده از یک کامیون بالابر در کنار موزه، دو نفر از اعضا را با نقاب به گالری آپولون رساندند.
آنها با استفاده از دستگاه‌های برش، پنجره و ویترین‌های حاوی جواهرات را شکستند و سپس با دو اسکوتر که توسط همدستانشان هدایت می‌شد، فرار کردند. نفر سوم از بیرون نگهبانی می‌داد.
در جریان فرار، تاج جواهرنشان متعلق به ملکه اوژنی، همسر ناپلئون سوم، افتاده و آسیب دیده است. دادستان گفت: «مدیر موزه لوور، لورنس دکار، اعلام کرده که بازسازی این تاج بسیار دشوار خواهد بود.»
جواهراتی که به سرقت رفته‌اند، شامل هشت قطعه متعلق به ناپلئون اول و همسرش و نیز ملکه اوژنی بوده‌اند، از جمله گردنبند زمرد و الماسی که ناپلئون به همسرش هدیه داده بود. طبق اظهارات یک منبع داخلی در لوور، بزرگ‌ترین الماس مجموعه با وزنی بیش از ۱۴۰ قیراط، به سرقت نرفته است.
جواهرات مسروقه در ویترین‌های ناپلئون و پادشاهان فرانسه قرار داشتند؛ سالن گالری آپولون که یکی از مکان‌های نمادین و پر بازدید موزه و کاخ لوور است، بخشی از گرانبهاترین مجموعه‌های تاریخی این موزه را در خود جای داده و پس از بازسازی‌های گسترده، در ژانویه ۲۰۲۰ به روی عموم بازگشایی شده بود.
جزئیات بازداشت مظنونان
اولین مظنون، مردی ۳۴ ساله با تابعیت الجزایری است که از سال ۲۰۱۰ در فرانسه زندگی می‌کند. او پیش‌تر به دلیل تخلفات رانندگی و یک مورد سرقت محکوم شده بود.
پلیس توانست با استفاده از آثار دی‌ان‌ای باقی‌مانده روی یکی از اسکوترهای مورد استفاده در فرار، او را شناسایی کند. وی روز شنبه ۲۵ اکتبر ساعت ۲۰ در فرودگاه شارل دو گل، در حالی که قصد سفر به الجزایر بدون بلیت بازگشت داشت، دستگیر شد.
دومین مظنون، مردی ۳۹ ساله فرانسوی است و در همان‌جا زندگی می‌کند. او مدعی است که به صورت غیرقانونی به عنوان راننده تاکسی فعالیت می‌کرده و پیش‌تر نیز شغل پیک موتوری داشته است.
این فرد سابقه سرقت‌های سنگین در سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۱۴ دارد و هم‌اکنون نیز تحت نظارت قضایی در پرونده‌ای دیگر است که قرار است در نوامبر در دادگاه بوبینی بررسی شود. آثار دی‌ان‌ای او روی یکی از ویترین‌های شکسته‌شده و برخی اشیای رها شده در حین فرار کشف شده‌اند.
در حال حاضر، بیش از ۱۰۰ مامور تحقیقاتی درگیر این پرونده هستند و بیش از ۱۵۰ نمونه دی‌ان‌ای، اثر انگشت و سایر شواهد از محل سرقت و بازرسی‌ها جمع‌آوری شده‌اند.
دادستان اعلام کرد که تاکنون نقش چهار نفر در این سرقت با قطعیت مشخص شده، اما احتمال وجود عاملان پشت‌پرده یا خریداران احتمالی نیز منتفی نیست.
ارزیابی‌های اولیه نشان می‌دهد این عملیات توسط یک شبکه سازمان‌یافته برنامه‌ریزی شده و نقص‌های امنیتی موجود در لوور را هدف قرار داده است.
دادستان پاریس تاکید کرد: «این جواهرات اکنون عملاً غیرقابل فروش هستند. هر کسی که اقدام به خرید آنها کند، مرتکب جرم دریافت اموال سرقتی خواهد شد.» او هشدار داد اگر سارقان «به فکر نابخردانه ذوب کردن این جواهرات بیفتند»، هرگز سودی واقعی از آن نخواهند برد.
موزه لوور چهارشنبه ۳۰ مهر، سه روز پس از سرقت، بار دیگر درهای خود را به روی عموم گشود. لورنس دکار، مدیر موزه، قرار است در برابر کمیته فرهنگی سنای فرانسه پاسخ‌گوی سؤالاتی درباره وضعیت تدابیر امنیتی موزه باشد.
همزمان، رسانه‌های فرانسوی گزارش داده‌اند که پس از این سرقت، شماری از باارزش‌ترین جواهرات باقی‌مانده موزه به‌طور محرمانه و تحت تدابیر شدید امنیتی به بانک مرکزی فرانسه منتقل شده‌اند. این جواهرات اکنون در صندوق‌های فوق‌امن در عمق ۲۶ متری زمین نگهداری می‌شوند.
دنباله‌دار اطلس۳آی (با نام رسمی C/2025 N1) یک جرم میان‌ستاره‌ای است که از بیرون از منظومه شمسی وارد شده است. این جرم در اول ژوئیه ۲۰۲۵ در رصدخانه ریو هورتادو شیلی کشف شد.
ویژگی‌های مداری، از جمله خروج از مرکز آن نشان داد که این جرم روی یک مسیر هذلولی از فضای بین‌ستاره‌ای وارد شده و وابسته به خورشید نیست.
۳آی، مخفف «سومین شیء میان‌ستاره‌ای» است، چرا که پیش از آن تنها دو مهمان میان‌ستاره‌ای (اوموآموا در ۲۰۱۷ و بوریسوف در ۲۰۱۹) شناسایی شده بودند.
بررسی مسیر حرکت این دنباله‌دار نشان می‌دهد که احتمالا از یکی از بخش‌های کهکشان راه شیری سرچشمه گرفته است.
برآوردها فعلا حاکی است سن این جرم آسمانی حدود ۷ میلیارد سال است، عددی که آن را به یکی از کهن‌ترین دنباله‌دارهای مشاهده‌شده تبدیل می‌کند.
سرعت بالای این جرم (حدود ۵۸–۶۱ کیلومتر بر ثانیه نسبت به خورشید) نیز موید منشا بیرونی آن است. ورود چنین جرم باستانی از فضای میان‌ستاره‌ای به محدوده درونی منظومه شمسی پدیده‌ای بسیار نادر و منحصربه‌فرد محسوب می‌شود.
اهمیت علمی و دلیل توجه ویژه دانشمندان
دنباله‌دار اطلس۳آی از منظر علمی یک مورد استثنائی و هیجان‌انگیز است، در حالی که تمام سیارات، سیارک‌ها و دنباله‌دارهای بومی منظومه شمسی ما دارای منشا مشترکی هستند، این جرم واقعا یک بیگانه کیهانی است و سرنخ‌هایی از چگونگی شکل‌گیری دنیاهای فراتر از منظومه ما به همراه دارد.
دانشمندان ناسا و آژانس فضایی اروپا از ابتدای کشف آن برنامه رصدی گسترده‌ای را آغاز کرده‌اند و با استفاده از تلسکوپ‌های زمینی و فضایی متعدد آن را زیر نظر گرفته‌اند.
به گفته آنها، بررسی یک دنباله‌دار میان‌ستاره‌ای فرصتی کم‌نظیر برای مطالعه مواد اولیه شکل‌گیری سایر منظومه‌های ستاره‌ای است؛ این جرم همچون یک کپسول زمان از دل کهکشان راه‌شیری است که می‌تواند ترکیب شیمیایی و شرایط حاکم بر سیارات و دنباله‌دارهای سامانه‌های دیگر را آشکار سازد.
نهادهای بین‌المللی مانند «شبکه بین‌المللی هشدار سیارک‌ها» (IAWN) از این فرصت برای تمرین و بهبود روش‌های پیش‌بینی مدار اجرام بهره می‌برند تا آمادگی بهتری برای مواجهه با اجرام بالقوه خطرناک در آینده کسب کنند.
ترکیبات و مواد تشکیل‌دهندهٔ دنباله‌دار (بر اساس داده‌های طیف‌سنجی)
دنباله‌دار اطلس۳آی، یک گیسوی سبز رنگ دارد که رنگ سبز آن ناشی از گازهای خاص (مثلا سیانید) است که در اثر تابش خورشید می‌درخشند.
دانشمندان با استفاده از تلسکوپ‌های قوی (مانند جیمز وب و VLT) ترکیب شیمیایی اطلس ۳آی را بررسی کرده‌اند.
نتایج طیف‌سنجی فروسرخ به وسیله تلسکوپ فضایی جمیز وب در اوت ۲۰۲۵ نشان می‌دهد که گیسوی این دنباله‌دار به‌طرز غیرمعمولی غنی از گاز دی‌اکسید کربن (CO₂) است.
همچنین مقادیر کمتری بخار آب، یخ آب، منوکسید کربن (CO) و گاز کربونیل سولفید (OCS) در اطراف هسته شناسایی شده است.
اندازه‌گیری‌ها نشان می‌دهد که نرخ خروج گازهای اصلی از هسته بسیار قابل توجه است؛ برای مثال، در هر ثانیه حدود ۱۲۹ کیلوگرم دی اکسید کربن و تنها ۶٫۶ کیلوگرم آب از هسته آزاد می‌شود.
این نسبت غیرمعمول، یعنی غالب بودن دی‌اکسید کربن نسبت به آب، بر خلاف بیشتر دنباله‌دارهای منظومه شمسی است که عمدتا بخار آب منتشر می‌کنند.
چنین ترکیب دی‌اکسید کربن محوری، ممکن است نشان‌دهنده خاستگاه بسیار سردتر یا شرایط متفاوت تکوین این جرم در منظومه مادری‌اش باشد.
علاوه بر مواد یادشده، رد پای برخی مولکول‌ها و عناصر کمیاب نیز در اطلس۳آی دیده شده است. برای نمونه، رصدهای طیف‌سنجی فرابنفشVLT در ماه‌های جولای و اوت ۲۰۲۵ حضور گاز سیانید (CN) و بخار فلز نیکل (Ni) را در گیسوی دنباله‌دار تایید کردند.
آشکارسازی نیکل در کنار غیاب آشکار بخار آهن، جالب توجه بود؛ چرا که در دنباله‌دارهای معمولی منظومه شمسی آهن و نیکل معمولا به نسبت‌های مشابه دیده می‌شوند.
پژوهشگران حدس می‌زنند که نیکل ممکن است در قالب ترکیبات آلی فراری در سطح هسته وجود داشته باشد که دور از خورشید نیز تجزیه شده و نیکل آزاد می‌کنند.
هرچند این دنباله‌دار از نظر غلظت برخی مواد تفاوت‌هایی با دنباله‌دارهای بومی منظومه شمسی دارد، ترکیبات کلی آن (آب، کربن‌دی‌اکسید، مونوکسید کربن، سیانید، فلزات فرار و غیره) مشابه دیگر دنباله‌دارهاست و از یک هسته یخی-سنگی متعارف حکایت دارد.
اندازه، ابعاد و شکل دنباله‌دار بر اساس آخرین مشاهدات
تعیین اندازه دقیق هسته این دنباله‌دار به دلیل درخشش گسترده گیسوی اطراف آن دشوار است.
تصاویر تلسکوپ فضایی هابل در تیر ۱۴۰۴ (ژوئیه ۲۰۲۵) نشان داد که قطر هسته این جرم می‌تواند بین ۰٫۳ تا ۵٫۶ کیلومتر باشد. این بازه عدم قطعیت وسیع، عمدتا به خاطر حضور غبار (گیسو) پیرامون هسته است که باعث می‌شود هسته بزرگ‌تر و پُرنورتر به نظر برسد.
پژوهش‌ها تاکید دارند که در واقعیت، بخش اعظم نوری که دیده می‌شود از گیسو است و خود هسته احتمالا در محدوده کمینه همین تخمین قرار دارد.
بر اساس میزان غبار خارج‌شده، دانشمندان برآورد می‌کنند قطر واقعی هسته احتمالا کمتر از یک کیلومتر و هم‌رده هسته دنباله‌دار میان‌ستاره‌ای قبلی (بوریسوف) باشد.
هرچند برخی مشاهدات اولیه (مثلا با تلسکوپ Swift) قطر را تا حدود پنج کیلومتر هم تخمین زده بودند، این رقم به احتمال زیاد بیش برآورد بوده و ناشی از در نظرگرفتن گیسوی آب‌یخی اطراف هسته است.
شکل هسته دنباله‌دار نیز احتمالا مانند اغلب دنباله‌دارها نامنظم و دارای پستی‌بلندی است. با چرخش هسته نامتقارن، شدت روشنایی دنباله‌دار نوسانات دوره‌ای خفیفی نشان می‌دهد که موید چنین شکل نامنظمی است.
اطلس۳آی در سوم اکتبر ۲۰۲۵ از فاصلهٔ حدود ۰٫۱۹ واحد نجومی (۳۰ میلیون کیلومتر) سیاره مریخ گذر کرد و نزدیک‌ترین دید را در آن زمان به مریخ داشت.
بر اساس مشاهدات مدارگرد مریخ، قطر گیسو چندین هزار کیلومتر تخمین زده شده است. هرچند دوربین‌های مدارگرد مریخ نتوانستند خود هسته را در این فاصله تشخیص دهند.
احتمال برخورد با زمین؛ آیا باید نگران باشیم؟
خیر؛ هیچ احتمال برخوردی میان اطلس۳آی و زمین وجود ندارد و متخصصان به‌اتفاق این موضوع را تایید کرده‌اند.
مسیر مداری این جرم به خوبی محاسبه شده و نشان می‌دهد که در نزدیک‌ترین حالت، فاصلهٔ آن از زمین حدود ۱٫۸ واحد نجومی (حدود ۲۷۰ میلیون کیلومتر) خواهد بود. این فاصله تقریبا دو برابر فاصله زمین تا خورشید و تقریباً هزار برابر دورتر از ماه نسبت به زمین است.
ناسا و آژانس فضایی اروپا (ESA) با اطمینان اعلام کرده‌اند که این جرم کاملاً بی‌خطر است و هیچ سناریویی که در آن این دنباله‌دار به زمین برخورد کند وجود ندارد.
شایعات و فیک‌نیوزهای پیرامون دنباله‌دار و پاسخ علمی به آنها
ظهور یک جرم آسمانی نادر مانند اطلس۳آی، مطابق معمول، در کنار توجه علمی فراوان، موجی از شایعات و اطلاعات نادرست را نیز در شبکه‌های اجتماعی به همراه داشت.
همزمان با نزدیک‌شدن دنباله‌دار به خورشید، در پلتفرم‌هایی نظیر تیک‌تاک، ایکس (توییتر) و تلگرام شایعاتی دست به دست می‌شد مبنی بر این که «یک دنباله‌دار غول‌پیکر در حال برخورد با زمین است» و زمین در آستانهٔ یک رویداد آخرالزمانی قرار دارد.
برخی حتی نقل‌قول‌های جعلی از دانشمندان معروف منتشر کردند که این جرم را تهدیدی حتمی می‌خواندند.
این ادعاها کاملا بی‌اساس است. همان‌طور که اشاره شد، مدار اطلس۳آی به خوبی تعیین شده و این جرم هرگز به زمین نزدیک نخواهد شد.
ادعای داغ دیگری که در فضای مجازی مطرح شد این بود که اطلس۳آی در واقع یک «فضاپیما یا کاوشگر متعلق به موجودات فرازمینی» است که به سوی منظومه شمسی می‌آید و حتی برخی مدعی شدند این شئ برای جاسوسی یا حمله طراحی شده است.
این شایعه پس از آن قوت گرفت که آوی لوب (استاد دانشگاه هاروارد) در مقاله‌ای احتمال داده بود این جرم شاید یک فناوری بیگانه (مثلا کاوشگر میان‌ستاره‌ای) باشد و سناریوی «اسب تروا» را مطرح کرد که ممکن است عمدا طوری برنامه‌ریزی شده باشد تا از پشت خورشید نزدیک شود و سپس به زمین برسد.
برخی کاربران، سکوت خبری ناسا در مهر و اوایل آبان (ناشی از تعطیلی دولت آمریکا) را نیز به عنوان «پنهان‌کاری» تعبیر کردند و مدعی شدند سازمان‌های فضایی حقیقت را از مردم مخفی می‌کنند.
جامعه علمی اما به سرعت این گمانه‌زنی افراطی را رد کرد. ناسا با صراحت نظریه منشا مصنوعی و خصمانه بودن این جرم را مردود اعلام کرد. تام استتلر، دانشمند ارشد برنامه سیارک‌های ناسا، تاکید کرد: «اطلس۳آی شبیه یک دنباله‌دار است و کارهایی را می‌کند که دنباله‌دارها می‌کنند.»
تصاویر هابل و سایر تلسکوپ‌ها وجود گیسو و دم را به‌روشنی نشان داده‌اند و ترکیب شیمیایی آن نیز حاوی موادی است که در دنباله‌دارهای عادی دیده می‌شود (مثل آب، CO₂، سیانید و غبارهای معدنی). به بیان دیگر، هیچ نشانه غیرعادی که حاکی از مصنوعی بودن یا فناوری‌بودن این جرم باشد مشاهده نشده است.
