بیگدلی، نماینده مجلس: با هزار مکافات آب شرب را به روستا می‌بریم که باغچه آب بدهند
احمد بیگدلی، نماینده مجلس گفت برای انتقال آب شرب به روستاها «هزار مکافات» وجود دارد، اما در برخی مناطق این آب صرف آبیاری باغچه یا شست‌وشو می‌شود.
احمد بیگدلی، نماینده مجلس گفت برای انتقال آب شرب به روستاها «هزار مکافات» وجود دارد، اما در برخی مناطق این آب صرف آبیاری باغچه یا شست‌وشو می‌شود.
او افزود: «در حالی‌که آب تصفیه‌شده با هزینه سنگین به روستاها منتقل می‌شود، بخشی از آن برای شست‌وشو و آبیاری باغچه مصرف می‌شود، این اقدام در هیچ‌کجای دنیا سابقه ندارد.»
بیگدلی تاکید کرد کمتر از ۱۰ درصد منابع آب کشور برای شرب مصرف می‌شود، اما تصور عمومی این است که مشکل اصلی همین بخش است، در حالی‌که مصرف عمده آب در کشاورزی و صنعت انجام می‌شود.
او گفت: جداسازی آب شرب از آب مصرفی روزمره ضروری است.
روابط عمومی نیروی دریایی سپاه پاسداران شنبه ۲۴ آبان در اطلاعیه‌ای اعلام کرد این نفتکش حامل ۳۰ هزار تن محموله مواد پتروشیمی به مقصد سنگاپور بوده که «با دستور قضایی توقیف شد» و «امروز صبح به منظور رسیدگی به تخلفات، به لنگرگاه هدایت گردید».
در پایان اطلاعیه نیروی دریایی سپاه پاسداران آمده است که توقیف این کشتی «با تلاش رزمندگان این نیرو با موفقیت انجام و متخلف بودن نفتکش در حمل بار غیر مجاز محرز گردید».
پیش‌تر یک مقام آمریکایی گفته بود جمهوری اسلامی نفتکش تالارا را در تنگه هرمز توقیف و آن را به آب‌های خود منتقل کرده است.
خبرگزاری فارس، وابسته به سپاه پاسداران، ۲۴ آبان در گزارشی نوشت توقیف این نفتکش «یک اقدام تقابلی با طرف‌های خارجی» نیست، بلکه برای جلوگیری از «خروج غیرقانونی اموال ملت ایران» انجام گرفته است.
فارس افزود محموله توقیف‌شده شامل حدود ۳۰ هزار تُن محصولات پتروشیمی با «مالکیت ایران» بود.
این رسانه وابسته به سپاه نوشت «متخلف» فرد یا شرکتی ایرانی است که قصد داشت «با سوءاستفاده»، این محموله را «به‌صورت غیرقانونی» به سنگاپور منتقل کند.
آسوشیتدپرس پیش‌تر گزارش داده بود یک پهپاد نیروی دریایی آمریکا ساعت‌ها بر فراز منطقه‌ای که تالارا در آن بوده، گشت‌زنی می‌کرده و شاهد توقیف آن بوده است.
این نفتکش در زمان این رویداد تحت مدیریت شرکت «کلمبیا شیپ‌منجمنت» قرار داشته و مالکیت آن نیز به شرکت «پاشا فایننس» در قبرس تعلق دارد.
کلمبیا شیپ‌منجمنت در بیانیه‌ای اعلام کرد تماس با کشتی حدود ساعت ۸:۲۲ به وقت محلی و در فاصله تقریبی ۲۰ مایل دریایی از ساحل خورفکان امارات متحده عربی قطع شده است.
این شرکت افزود با نهادهای مرتبط، از جمله نهادهای امنیت دریایی و مالک کشتی، برای برقراری مجدد ارتباط همکاری می‌کند.
بر اساس اعلام سپاه پاسداران، این نفتکش ساعت ۷:۳۰ جمعه به وقت محلی توقیف شده است.
۲۰ آبان، علی عبداللهی، فرمانده قرارگاه مرکزی خاتم الانبیا، در حاشیه بازدید از جزایر نازعات در خلیج فارس گفت که هدف از حضورش در منطقه، «بررسی وضعیت آمادگی نیروی دریایی سپاه پاسداران» بوده و در بخش‌های مختلف، «اقدامات خوبی» صورت گرفته است.
توقیف کشتی‌ها در خلیج فارس؛ برخی موارد پیشین
جمهوری اسلامی در سال‌های گذشته بارها اقدام به توقیف کشتی‌های خارجی در دریای عمان و خلیج فارس کرده است.
۲۵ تیر‌ماه، رییس کل دادگستری استان هرمزگان از توقیف یک نفتکش خارجی در دریای عمان به اتهام «قاچاق سوخت» خبر داد.
مجتبی قهرمانی اعلام کرد این کشتی را ابتدا «به دلیل نقص مدارک قانونی مربوط به محموله این شناور» بازرسی و سپس به اتهام «حمل دو میلیون لیتر سوخت قاچاق» توقیف کرده‌اند.
او به مالک کشتی یا پرچم کشوری که با آن در سفر بوده، اشاره‌ای نکرد.
هشت مرداد ۱۴۰۳، سپاه پاسداران از توقیف نفتکش پِرل‌جی با پرچم کشور آفریقایی توگو و بازداشت ۹ خدمه آن در آب‌های شمال خلیج فارس، حوالی میدان نفتی آرش خبر داد و کشتی را به حمل «بیش از ۷۰۰ هزار لیتر نفت قاچاق» متهم کرد.
یک هفته پیش از آن و در ۳۱ تیر، شرکت بریتانیایی امنیت دریایی امبری اعلام کرد سپاه پاسداران یک نفتکش دیگر با پرچم توگو را که تحت مدیریت امارات متحده عربی بوده است، در نزدیکی بندر بوشهر توقیف کرد.
نیروی دریایی سپاه پاسداران ۲۵ فروردین سال گذشته یک کشتی باری با پرچم پرتغال به نام ام‌اس‌سی آریز را در آب‌های منطقه توقیف کرد و چندی بعد وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی در توجیه این اقدام گفت که این کشتی متعلق به اسرائیل است.
از سوی دیگر، در طول دهه‌های اخیر مقام‌های جمهوری اسلامی به‌طور مکرر تهدید کرده‌اند تنگه هرمز را که یکی از شریان‌های اصلی جریان انرژی جهان به شمار می‌رود، خواهند بست.
حضور مداوم در تجمع‌ها، پیگیری پرونده‌های قضایی، مستندسازی رویدادها و بیان شجاعانه خواسته‌ها، این مادران را به صدای رسای خانواده‌های قربانیان تبدیل کرد. صدایی که به واسطه رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی، به جامعه ایران و افکار عمومی جهان رسید.
از خاوران تا لاله؛ میراثی که به نسل آبان رسید
تجربه مادران دادخواه آبان ۹۸ را نمی‌توان بدون اشاره به پیشینه‌ای که مادران خاوران و مادران پارک لاله بنا کردند، تحلیل کرد.
مادران خاوران که فرزندانشان در کشتارهای دهه ۶۰ اعدام و بی‌نام‌ونشان دفن شدند، دهه‌ها در برابر سرکوب، تهدید و حذف ایستادند. آن‌ها در زمانی حرکت کردند که نه رسانه مستقلی وجود داشت و نه امکان طرح مطالبه‌ای عمومی.
با این حال، آنان سنگ‌بنای دادخواهی مدرن ایران را گذاشتند و بسیاری از آن‌ها تا پایان عمر هزینه‌های سنگین این مقاومت را پرداختند.
در دهه ۸۰، مادران پارک لاله که فرزندانشان را در اعتراضات سال ۱۳۸۸ از دست داده بودند، گام دوم این مسیر را برداشتند. با وجود تلاش‌های گسترده، محدودیت‌های سیاسی و نبود شبکه‌های اطلاع‌رسانی مدرن، اجازه نداد همبستگی فراگیر امروزه شکل بگیرد و بخش‌هایی از جامعه نیز به‌دلیل فضای امنیتی یا خط‌کشی‌های سیاسی، همراهی با آنان را دشوار می‌دانستند.
در مقابل، مادران آبان در جامعه‌ای متفاوت ظهور کردند. جامعه‌ای که رسانه‌های اجتماعی، امکان دسترسی به روایت‌های مستقل و افق تازه‌ای از همدلی را میان لایه‌های مختلف مردم ایجاد کرد.
این تفاوت تاریخی باعث شد مطالبه دادخواهی در سال ۹۸ از حلقه‌های محدود پیشین فراتر برود و به مطالبه‌ای ملی تبدیل شود.
مادران آبان ۹۸؛ پلی میان نسل‌های دادخواه و جامعه
ظهور مادران آبان مصادف با گسترش رسانه‌های اجتماعی و امکان مستندسازی مستقل بود. آن‌ها توانستند با بهره‌گیری از تجربه مادران خاوران و مادران لاله و با استفاده از ابزارهای ارتباطی نوین، شبکه‌ای گسترده از خانواده‌ها، کنشگران حقوق بشر و روزنامه‌نگاران ایجاد کنند.
به همین دلیل، مادران آبان به پلی میان نسل‌های دادخواه و جامعه تبدیل شدند؛ پلی که مطالبه عدالت را از دایره خانواده قربانیان بیرون آورد و آن را به سطح افکار عمومی رساند.
مادران خاوران، به‌دلیل فضای بسته دهه ۶۰، فقط در میان خانواده‌ها و شمار اندکی از دگراندیشان و روزنامه‌نگاران همراهی شدند. در جامعه‌ای که برای مادران کشته‌شدگان جنگ احترام ویژه قائل بود، مادری که فرزندش تنها به‌دلیل باور سیاسی متفاوت اعدام شده بود حتی حق برگزاری مراسم ساده نیز نداشت.
در سال ۱۳۸۸ نیز همراهی اجتماعی عمدتا از بدنه‌ای شکل گرفت که از حاکمیت فاصله گرفته بود یا در مرزهای اصلاح‌طلبی حرکت می‌کرد اما در ۱۳۹۸، همراهی و همدلی عمومی، از اوضاع اقتصادی تا نارضایتی‌های سیاسی، بسیار گسترده‌تر و آشکارتر شده بود.
مقاومت در برابر سرکوب؛ هزینه‌هایی که هرگز مانع نشدند
مادران آبان، درست مانند نسل‌های پیش از خود، بهای سنگینی برای مقاومت و دادخواهی پرداختند:
• بازداشت و زندانی شدن
• اخراج از کار
• اجبار به ترک محل سکونت
• تهدید به مرگ
• فشار بر اعضای خانواده
با وجود این فشارها، این مادران هرگز عقب ننشستند. آن‌ها یکدیگر را یافتند، با مادران خاوران و مادران لاله پیوند برقرار کردند، تجربه‌ها را منتقل کردند و مبارزه را ادامه دادند.
تاثیر بین‌المللی؛ رسوایی بیش از پیش جمهوری اسلامی
مستندسازی دقیق مادران آبان درباره آن‌چه بر فرزندانشان گذشت، جمهوری اسلامی را بار دیگر در معرض بی‌اعتباری گسترده در سطح بین‌المللی قرار داد و این بار، به دلیل حجم و دقت مستندات، جامعه جهانی و نهادهای حقوق بشری نتوانستند از کنار این وقایع عبور کنند.
واکنش دولت‌های اروپایی، گزارش‌های سازمان‌های حقوق بشری و پوشش رسانه‌ای گسترده، نشان می‌دهد که دادخواهی این مادران پژواکی جهانی یافته است.
دادخواهی؛ مسیری که نسل‌ها را به هم پیوند می‌دهد
با وجود تفاوت‌های زمانی، ابزارهای ارتباطی و شرایط سیاسی، سه نسل از مادران دادخواه - خاوران، پارک لاله و آبان - در یک ویژگی مشترک‌اند: ایستادگی صلح‌آمیز برای عدالت.
مادران آبان با الهام از مسیر مادران خاوران و لاله، مفهوم دادخواهی را وارد مرحله‌ای تازه کرده‌اند. مرحله‌ای که در آن مستندسازی، رسانه‌های اجتماعی، شبکه‌سازی اجتماعی و همکاری جمعی نقش اساسی دارد.
جنبش «زن، زندگی، آزادی» و موج تازه اعتراضات نیز ادامه همین مسیر است. مسیری که زنان و مادران ایرانی دهه‌هاست آن را می‌سازند.
درخواست مادران دادخواه: همراه بمانید
مادران آبان باور دارند که دادخواهی بدون همراهی مردم و استمرار مطالبه عدالت ممکن نیست.
آنان از جامعه می‌خواهند که:
• صدای آنان را بازتاب دهد
• روایت‌ها را زنده نگه دارد
• در این مسیر طولانی برای حقیقت و عدالت، همراه بماند
آن‌ها تاکید می‌کنند که دادخواهی یک مطالبه شخصی نیست بلکه مطالبه‌ای اجتماعی است که با حضور جمعی امکان تحقق پیدا می‌کند.
این سامانه شنبه ۲۴ آبان گزارش داد شاخص آلودگی هوا بر اساس اندازه‌گیری ذرات معلق کمتر از ۲.۵ میکرون در بسیاری از ایستگاه‌های خوزستان، از حد مجاز فراتر رفته است.
بر اساس داده‌های سامانه پایش کیفی هوای کشور، اهواز، آبادان، ماهشهر، دزفول، شوشتر، سوسنگرد، هویزه، ملاثانی، اندیمشک، آغاجاری، خرمشهر، بهبهان و باغملک از جمله شهرهایی هستند که در وضعیت «قرمز و ناسالم برای همه گروه‌ها» قرار دارند.
همچنین هوای دزپارت، هفتکل، لالی و اندیکا در وضعیت «نارنجی و ناسالم برای گروه‌های حساس» اعلام شده است.
در روزهای اخیر بارها گزارش‌هایی درباره آلودگی شدید هوا در استان خوزستان منتشر شده است.
۲۱ آبان، اعلام شد هوای ۱۶ شهر استان خوزستان در وضعیت بنفش، قرمز و نارنجی بوده است.
در آن زمان، فرهاد سلطانی، سرپرست معاونت درمان دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز، با اشاره به وضعیت آلودگی هوا گفت: «میزان مراجعه بیماران به بیمارستان‌ها در مهرماه امسال نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۱۵ تا ۲۰ درصد و در آبان‌ماه ۲۰ تا ۲۵ درصد افزایش یافته است.»
او هشدار داد که شدت آلودگی در اهواز و خوزستان به حدی است که تمام مردم درگیر عوارض آن شده‌اند.
وضعیت آلودگی هوا در برخی دیگر از شهرهای ایران نیز بحرانی شده است.
رسانه‌های ایران گزارش دادند کیفیت هوای مشهد شنبه برای هشتمین روز متوالی در وضعیت «ناسالم» برای گروه‌های حساس قرار گرفت.
خبرگزاری تسنیم نوشت که این وضعیت «حاصل تداوم مصرف سوخت‌های فسیلی در صنایع ، نیروگاه‌ها و خودروها و پایداری جوی در روزهای اخیر» است.
۱۸ آبان، علیرضا رئیسی، معاون بهداشت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، گفت در سال ۱۴۰۳ حدود ۵۸ هزار و ۹۷۵ نفر در کشور بر اثر آلودگی هوا جان خود را از دست داده‌اند.
او افزود: «این آمار معادل فوت ۱۶۱ شهروند در روز و حدود هفت شهروند در هر ساعت است.»
همچنین به گفته او، برآوردها نشان می‌دهد مرگ‌های منتسب به آلودگی هوا در سال ۱۴۰۳ حدود ۱۷.۲ میلیارد دلار زیان اقتصادی به کشور وارد کرده است.
