ساعاتی پس از انتشار گزارشی در روزنامه نیویورک‌تایمز درباره بررسی طرح‌های فوق سری آمریکا برای جنگ احتمالی با چین با ایلان ماسک در وزارت دفاع ایالات متحده، دونالد ترامپ، رییس‌جمهوری آمریکا با حمله شدید به این روزنامه، این گزارش را از بنیان نادرست خواند.
بخش نخست این اسناد به‌صورت الکترونیکی در وب‌سایت آرشیو ملی آمریکا منتشر شد. انتظار می‌رود در مجموع بیش از ۸۰ هزار سند پس از بررسی‌های دقیق وزارت دادگستری در دسترس عموم قرار گیرد.
در میان این اسناد، یادداشت‌های طبقه‌بندی‌شده‌ای دیده می‌شود، از جمله یک گزارش محرمانه که شامل مصاحبه‌ای در سال ۱۹۶۴ با یکی از کارکنان سیا است. در این مصاحبه، محققی از کمیسیون وارن از لی ویگرن، یکی از کارمندان سیا، درباره تناقضات موجود در اسناد وزارت امور خارجه و سازمان سیا در مورد ازدواج زنان شوروی با مردان آمریکایی پرسش‌هایی مطرح کرده است.
اسنادی درباره نقش احتمالی اتحاد جماهیر شوروی
برخی اسناد منتشرشده به نظریه‌های توطئه درباره لی هاروی اسوالد، عامل ترور کندی، اشاره دارند. بر اساس این اسناد، برخی معتقد بودند که اسوالد در سال ۱۹۶۲ از شوروی خارج شد تا کندی را ترور کند.
در مقابل، برخی اسناد دیگر این ارتباط را بی‌اهمیت جلوه می‌دهند. یکی از این گزارش‌ها که در نوامبر ۱۹۹۱ تهیه شده، به نقل از پروفسور آمریکایی ای.بی. اسمیت اعلام می‌کند که او در مسکو با یکی از مقامات سابق کا.گ.ب به نام اسلاوا نیکونوف درباره اسوالد صحبت کرده است.
نیکونوف پس از بررسی پنج پرونده قطور درباره اسوالد، نتیجه‌گیری کرده بود که او هرگز عامل کا.گ.ب نبوده است.
عملیات مخفی آمریکا علیه کوبا
اسناد منتشرشده همچنین شامل اسناد پنتاگون از سال ۱۹۶۳ درباره جنگ سرد و نقش آمریکا در آمریکای لاتین هستند. در این اسناد آمده است که فیدل کاسترو، رهبر کوبا، به‌دنبال رویارویی مستقیم با آمریکا نبود، اما احتمال داشت که حمایت خود را از جنبش‌های چریکی در آمریکای لاتین افزایش دهد.
یکی از اسناد محرمانه از ژانویه ۱۹۶۲ جزییاتی از «عملیات مانگوس» را فاش می‌کند؛ یک پروژه فوق‌محرمانه سیا که در سال ۱۹۶۱ از سوی کندی تصویب شد. هدف این عملیات، ساقط کردن حکومت کاسترو از طریق اقدامات مخفی و خرابکاری در کوبا بود.
آیا این اسناد معمای ترور را حل می‌کنند؟
ترامپ در اوایل دوران ریاست‌جمهوری‌اش دستور انتشار این اسناد را امضا کرد که باعث شد اف‌بی‌آی هزاران سند جدید درباره ترور کندی در دالاس پیدا کند.
در جریان بررسی فوری این اسناد، وزارت دادگستری از تیمی از وکلای امنیت ملی خواست تا هرچه زودتر محتوای این اسناد را بررسی کنند.
تولسی گبرد، مدیر اطلاعات ملی، در پستی در شبکه‌ی اجتماعی ایکس نوشت: «ترامپ عصر جدیدی از شفافیت حداکثری را آغاز کرده است.»
بااین‌حال، برخی کارشناسان معتقدند که این اسناد واقعیت‌های اصلی ماجرا را تغییر نخواهند داد.
لری ساباتو، مدیر مرکز سیاست‌گذاری دانشگاه ویرجینیا، که درباره ترور کندی کتابی نوشته است، می‌گوید: «کسانی که انتظار کشف حقایق جدیدی دارند، تقریبا قطعا ناامید خواهند شد.»
او احتمال داد که برخی اسناد، تنها نسخه‌هایی از مدارک قبلی باشند که در گذشته منتشر شده، اما اکنون بخش‌هایی از آنها از حالت سانسور خارج شده است.
ادعای رابرت اف. کندی جونیور درباره دست داشتن سیا
یکی از جنجالی‌ترین موضوعاتی که این اسناد ممکن است روشن کنند، این است که سیا تا چه حد از فعالیت‌های لی هاروی اسوالد اطلاع داشته است.
سوالات زیادی درباره سفر اسوالد به مکزیکوسیتی شش هفته پیش از ترور کندی وجود دارد. در این سفر، او به سفارت شوروی مراجعه کرده بود.
ترامپ در این‌باره گفت: «مردم دهه‌هاست که منتظر این لحظه بوده‌اند. این اسناد بسیار جالب خواهند بود.»
رابرت اف. کندی جونیور، فرزند رابرت کندی و برادرزاده جان اف. کندی که در دولت ترامپ وزیر بهداشت است، معتقد است که سازمان سیا در قتل عمویش نقش داشته است.
این ادعا از سوی سیا بی‌اساس خوانده شده است.
کندی جونیور همچنین معتقد است که پدرش، رابرت کندی، نه از سوی یک مهاجم، بلکه از سوی چندین فرد مسلح ترور شده است، که این ادعا با روایت‌های رسمی مغایرت دارد.
وعده ترامپ برای افشای اسناد ترورهای دیگر
ترامپ همچنین وعده داده که اسناد مربوط به ترور مارتین لوتر کینگ جونیور و سناتور رابرت کندی (هر دو در سال ۱۹۶۸ کشته شدند) را نیز منتشر کند. اما انتشار این اسناد، نیازمند بررسی‌های بیشتری خواهد بود.
پایگاه خبری بلومبرگ سه‌شنبه ۲۸ اسفند نوشت امضای خودکار نه‌تنها مانع از خستگی ناشی از امضای مداوم می‌شود، بلکه در مواقعی که رییس‌جمهوری در سفر است، امکان امضای فوری اسناد حساس مانند لوایح مرتبط با بودجه دولت را نیز فراهم می‌کند.
در چنین شرایطی، ارسال نسخه اصلی این اسناد به محل اقامت رییس‌جمهوری همیشه امکان‌پذیر نیست و امضای خودکار راهکاری برای از میان برداشتن این مشکل محسوب می‌شود.
با این حال، امضای خودکار همواره با چالش‌هایی همراه بوده است زیرا امکان امضای اسناد رسمی از سوی افراد دارای دسترسی به دستگاه را فراهم می‌کند؛ بدون اینکه تایید مستقیم و مستند رییس‌جمهوری ثبت شده باشد. این موضوع نگرانی‌هایی را درباره سوءاستفاده احتمالی از اختیارات ریاست‌جمهوری ایجاد کرده است.
دونالد ترامپ، رییس‌جمهوری آمریکا، ۲۷ اسفند فرمان‌های عفو جو بایدن را «باطل، بی‌اعتبار و فاقد هرگونه اثر قانونی» خواند و گفت این فرمان‌ها با دستگاه امضای خودکار تایید شده‌اند.
ترامپ افزود بایدن این عفو‌ها را امضا نکرده و اصلا از وجودشان خبر نداشته است.
در صورت صحت اظهارات ترامپ، این مساله می‌تواند راه را برای وزارت دادگستری ایالات متحده به منظور پیگرد قانونی مخالفان سیاسی او باز کند و به‌شکلی اساسی، ماهیت اختیارات ریاست‌جمهوری را تغییر دهد.
دستگاه امضای خودکار چیست؟
امضای خودکار، دستگاهی است که با استفاده از یک قلم مکانیکی، امضا را شبیه‌سازی می‌کند و آن را به‌صورت دست‌نوشته جلوه می‌دهد.
نخستین دستگاه مکانیکی نوشتار که در سال ۱۸۰۳ به ثبت رسید، به کاربران این امکان را می‌داد که هم‌زمان با نوشتن یک نامه، نسخه‌ای دقیق از آن را ایجاد کنند.
این دستگاه شامل دو قلم بود که از طریق مجموعه‌ای از اهرم‌ها به یکدیگر متصل می‌شدند؛ کاربر با قلم اول می‌نوشت و قلم دوم هم‌زمان همان نوشته را روی برگه‌ای دیگر تکرار می‌کرد.
توماس جفرسون، رییس‌جمهوری وقت آمریکا، از این دستگاه به‌طور گسترده استفاده می‌کرد و آن را «بهترین اختراع عصر حاضر» می‌دانست.
با گذر زمان، این فن‌آوری پیشرفت کرد و به مرحله‌ای رسید که یک بازوی روباتیک بدون نیاز به دخالت کاربر قادر به شبیه‌سازی امضا شد.
اتوپن‌های روباتیک از دهه ۱۹۴۰ در دولت فدرال آمریکا رواج یافتند و هری ترومن، نخستین رییس‌جمهوری بود که از این فن‌آوری بهره برد.
روسای جمهور آمریکا چگونه از امضای خودکار استفاده کرده‌اند؟
در ابتدا، روسای جمهور آمریکا از امضای خودکار برای امضای اسناد تشریفاتی، مانند کارت‌های تبریک و نامه‌های تسلیت استفاده می‌کردند. کاخ سفید معمولا می‌کوشید این موضوع را پنهان نگه دارد تا امضاها همچنان «واقعی» به نظر برسند.
در نهایت، لیندون بی. جانسون، سی و ششمین رییس‌جمهوری ایالات متحده، در سال ۱۹۶۸ این رویه را دستخوش تغییراتی کرد و اجازه داد از دستگاه امضای خودکار او عکس گرفته شود.
این تصویر در نشریه «نشنال اینکوایرر» با عنوان «رباتی که جای رییس‌جمهور را می‌گیرد»، منتشر شد.
در سال ۲۰۰۵، وکلای کاخ سفید از وزارت دادگستری درخواست کردند نظر حقوقی خود را درباره قانونی بودن امضای لوایح به وسیله رییس‌جمهور با استفاده از دستگاه امضای خودکار اعلام کند. اقدامی که تا آن زمان هیچ رییس‌جمهوری در آمریکا انجام نداده بود.
وزارت دادگستری در پاسخ اعلام کرد بر اساس تعریف تاریخی و حقوقی واژه «امضا» در نخستین سال‌های جمهوری آمریکا، فرد می‌تواند با صدور دستور، امضای خود را به وسیله شخص دیگری بر روی یک سند ثبت کند. همچنین تاکید شد رییس‌جمهوری الزامی ندارد که شخصا فرایند فیزیکی امضای لوایح را انجام دهد.
با این حال، وزارت دادگستری تصریح کرد تصمیم‌گیری درباره امضای یک لایحه امری غیرقابل تفویض است و رییس‌جمهور نمی‌تواند این اختیار را به فرد دیگری واگذار کند.
باراک اوباما نخستین رییس‌جمهوری ایالات متحده بود که در سال ۲۰۱۱ با استفاده از امضای خودکار یک لایحه را به امضا رساند. او در حالی که در اروپا به سر می‌برد، از این روش برای تمدید قانون «پاتریوت» از راه دور بهره برد.
در مجموع، او حداقل هفت لایحه مهم را که نیاز به امضای فوری داشتند با این دستگاه امضا کرد. همچنین در آخرین ماه ریاست‌جمهوری خود، از امضای خودکار برای تایید دست‌کم ۷۸ مورد عفو استفاده کرد.
دونالد ترامپ نیز اعلام کرد از دستگاه امضای خودکار استفاده کرده اما تنها برای اسناد کم‌اهمیت.
آیا بایدن از دستگاه امضای خودکار استفاده می‌کرد؟
جو بایدن نیز از اتوپن استفاده می‌کرد اما مانند دولت‌های پیشین مشخص نیست که چه تعداد از اسناد رسمی با این روش امضا شده‌اند.
در برخی موارد، استفاده بایدن از امضای خودکار به‌طور علنی گزارش شده است. برای مثال، در ماه می سال ۲۰۲۴، بایدن در سفر به سان‌فرانسیسکو از این روش برای امضای از راه دور تمدید کوتاه‌مدت بودجه اداره هوانوردی فدرال استفاده کرد.
با این حال، در برخی موارد شفافیت کمتری وجود دارد. گروه نظارتی «اورسایت پراجکت»، وابسته به بنیاد محافظه‌کار «هریتیج»، ۱۶ اسفند سال جاری توجه ترامپ را به امضاهای ثبت‌شده در سوابق دیجیتالی فرمان‌های اجرایی بایدن جلب کرد.
این گروه افزود تمامی این امضاها در «فدرال رجیستر» ظاهری کاملا مشابه دارند؛ مساله‌ای که احتمال استفاده گسترده از امضای خودکار را در دوران ریاست‌جمهوری بایدن مطرح می‌کند.
فدرال رجیستر روزنامه رسمی دولت فدرال آمریکاست.
دفتر فدرال رجیستر در پاسخ به اورسایت پراجکت اعلام کرد این موضوع در مورد تمامی روسای جمهور آمریکا صادق است زیرا این نشریه از یک تصویر گرافیکی ثابت از امضای رییس‌جمهوری استفاده می‌کند که در تمام اسناد مربوط به کار می‌رود.
فرمان‌های اجرایی ترامپ نیز در فدرال رجیستر همگی با امضایی یکسان ثبت شده‌اند.
این بدان معناست که نسخه‌های ثبت‌شده در آرشیو رسمی نشریه قوه مجریه، در واقع تصاویر اسناد امضاشده اصلی نیستند.
با این حال، دو مرحله پایانی عفوهای صادرشده در دوران ریاست‌جمهوری بایدن، بین ۲۲ آذر و ۲۹ دی ۱۴۰۳، همگی امضایی یکسان داشته‌اند که نشان می‌دهد این اسناد به‌صورت دستی امضا نشده‌اند.
آیا عفوی که با امضای خودکار تایید شده باشد، از نظر قانونی معتبر است؟
در دوران ریاست‌جمهوری اوباما، جمهوری‌خواهان به استفاده او از امضای خودکار برای تایید قوانین اعتراض کردند. سال ۲۰۱۱، گروهی از اعضای جمهوری‌خواه کنگره با امضای نامه‌ای از اوباما خواستند تمدید قانون پاتریوت را مجددا به‌صورت دستی امضا کند و به استفاده از امضای خودکار برای تایید لوایح پایان دهد.
دولت اوباما در پاسخ به نظر حقوقی وزارت دادگستری در سال ۲۰۰۵ استناد کرد و این رویه هرگز در دادگاه به چالش کشیده نشد.
عفوهای ریاست‌جمهوری از نظر حقوقی مقوله‌ای متفاوت از قانون‌گذاری به شمار می‌روند و روسای جمهور در این زمینه از جایگاه قانونی مستحکم‌تری برخوردار هستند.
طبق نظر حقوقی وزارت دادگستری آمریکا در سال ۱۹۲۹، نه قانون اساسی و نه قوانین مصوب، شیوه مشخصی برای اجرا یا ثبت عفوهای ریاست‌جمهوری تعیین نکرده‌اند و تصمیم‌گیری در این زمینه کاملا بر عهده رییس‌جمهور است.
در سال ۲۰۲۴، یک دادگاه تجدیدنظر فدرال اعلام کرد عفو ریاست‌جمهوری حتی الزامی به مکتوب بودن ندارد. این حکم در پرونده‌ای صادر شد که در آن یک زندانی ادعا کرده بود ترامپ به‌صورت شفاهی وعده کاهش محکومیت او را داده است.
دادگاه در رای خود تاکید کرد قانون اساسی هیچ محدودیتی برای رییس‌جمهور در اعطای عفو قائل نشده و این اختیار را به ثبت مکتوب تصمیمات، مشروط نکرده است.
یک پژوهش‌گر علوم سیاسی که پایگاه داده‌ای از احکام عفو صادرشده از سوی روسای جمهور آمریکا از دوران جرج واشنگتن تاکنون تهیه کرده، گفت این مجموعه شامل تعداد زیادی حکم عفو بدون امضا است که از نظر قانونی هرگز مورد اعتراض قرار نگرفته‌اند.
برایان کالت، استاد حقوق دانشگاه ایالتی میشیگان، سخنان ترامپ در شبکه‌های اجتماعی درباره اعتبار امضای خودکار را «متناقض» ارزیابی کرد.
کالت خاطرنشان کرد ترامپ فرمان‌های بایدن را به‌دلیل نبود امضای شخصی نامعتبر دانسته، در حالی که همین اظهارات را در پیامی منتشر کرده که فاقد امضای شخصی اوست.
این پزشک ۳۴ ساله که رشا علویه نام دارد، استادیار دانشگاه براون در ایالت رودآیلند آمریکا بود.
خبرگزاری رویترز دوشنبه ۲۷ اسفند گزارش داد علویه هفته گذشته از آمریکا اخراج شد.
وزارت امنیت داخلی ایالات متحده ۲۷ اسفند با انتشار پیامی در شبکه اجتماعی ایکس، از اخراج این زن لبنانی از خاک آمریکا دفاع کرد و نوشت: «ویزا یک امتیاز است، نه یک حق. تمجید و حمایت از تروریست‌هایی که آمریکایی‌ها را می‌کشند، دلیلی موجه برای رد صدور ویزا محسوب می‌شود. این یک اقدام امنیتی بدیهی است.»
بنا بر اعلام وزارت امنیت داخلی آمریکا، علویه به‌صراحت به ماموران گمرک و حفاظت مرزی این کشور گفته که هدفش از سفر به بیروت، شرکت در مراسم تشییع جنازه نصرالله بوده است.
بر اساس این اظهارات و پیدا شدن تصاویری از حسن نصرالله و علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، در تلفن همراه این فرد، وزارت دادگستری آمریکا اعلام کرد که نیروهای گمرک و حفاظت مرزی آمریکا (CBP) به این نتیجه رسیدند که «اهداف واقعی او از حضور در ایالات متحده مشخص نیست.»
وزارت امنیت داخلی آمریکا در بیانیه خود نصرالله را «یک تروریست بی‌رحم» خواند و افزود او «در طول چهار دهه اقدامات تروریستی، مسئول قتل صدها آمریکایی بود».
رویترز به نقل از مقام‌های آمریکایی گزارش داد در پوشه آیتم‌های حذف‌شده تلفن همراه این پزشک لبنانی، «تصاویر و ویدیوهای همدلانه» از نصرالله و سایر اعضای حزب‌الله یافت شده است.
نصرالله ششم مهر در حمله ارتش اسرائیل به ضاحیه در حومه جنوبی بیروت کشته شد.
مراسم تشییع جنازه نصرالله پنجم اسفند در پایتخت لبنان برگزار شد و محمدباقر قالبیاف، رییس مجلس و عباس عراقچی، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی نیز در آن حضور داشتند.
حزب‌الله از مهم‌ترین گروه‌های نیابتی جمهوری اسلامی در منطقه به شمار می‌رود.
پزشک اخراج‌شده لبنانی: حمایتم از نصرالله جنبه «مذهبی» داشت
شبکه خبری العربیه گزارش داد علویه پس از ورود به فرودگاه لوگان بوستون بازداشت و ساعاتی بعد از خاک آمریکا اخراج شد.
پایگاه خبری پولیتیکو در همین رابطه نوشت علویه در دفاع از خود گفته حمایتش از رهبر پیشین حزب‌الله، صرفا جنبه «مذهبی» داشته و به دلایل سیاسی نبوده است.
وکلای این زن لبنانی کوشیدند با طرح دعوی قضایی، مانع از اخراج او شوند. جلسه رسیدگی به شکایت آنها قرار بود ۲۷ اسفند برگزار شود، اما به هفته آینده موکول شد.
با وجود حکم قاضی مبنی بر اینکه اخراج این شهروند لبنانی بدون اطلاع دادگاه امکان‌پذیر نیست، ماموران گمرک و حفاظت مرزی ایالات متحده ۲۴ اسفند علویه را با پروازی به فرانسه بازگرداندند.
این سازمان اعلام کرد حکم دادگاه برای جلوگیری از اخراج علویه دیر به آنها ابلاغ شده بود.
مایکل سدی، معاون دادستان آمریکا، در گزارشی به دادگاه نوشت: «ماموران گمرک و حفاظت مرزی دکتر علویه را مورد بازجویی قرار دادند و به این نتیجه رسیدند که اهداف واقعی او از ورود به ایالات متحده مشخص نیست.»
به گزارش پولیتیکو، علویه نخستین بار سال ۲۰۱۸ برای شرکت در دوره فلوشیپ نفرولوژی در دانشگاه ایالتی اوهایو وارد آمریکا شد. او همچنین در دانشگاه‌های ییل و واشینگتن تحصیل کرده است.
پیش از این در ۱۱ اسفند، دیوید میلر، تهیه‌کننده و مجری پیشین پرس‌تی‌وی، شبکه انگلیسی‌زبان صدا و سیمای جمهوری اسلامی، خبر داد پس از شرکت در مراسم تشییع جنازه حسن نصرالله و بازگشت از لبنان، در لندن بازداشت و بازجویی شده است.
پایگاه خبری آکسیوس ۱۷ اسفند گزارش داد مارکو روبیو، وزیر خارجه آمریکا، برنامه‌ای جدید با عنوان «شناسایی و لغو» راه‌اندازی کرده است که با بهره‌گیری از هوش مصنوعی، اتباع خارجی مظنون به حمایت از حماس یا گروه‌های مشابه را شناسایی و ویزای آنها را لغو می‌کند.
نیویورک‌تایمز پنج‌شنبه ۳۰ اسفند به‌نقل از چهار مقام آگاه که نامشان را اعلام نکرد، گزارش داد که وزارت دفاع آمریکا قرار است جمعه اول فروردین ۱۴۰۴، ایلان ماسک را در جریان برنامه‌های نظامی آمریکا برای هرگونه جنگ احتمالی با چین قرار دهد.
دونالد ترامپ شامگاه پنج‌شنبه با انتشار پستی در شبکه اجتماعی خود، تروث سوشال، این خبر را تکذیب کرد و نوشت: «رسانه‌های جعلی بار دیگر دست به کار شده‌اند، این بار نیویورک تایمز شکست‌خورده! آنها به اشتباه ادعا کرده‌اند که ایلان ماسک فردا به پنتاگون می‌رود تا درباره یک جنگ احتمالی با چین اطلاعات دریافت کند. چقدر مضحک است!»
او افزود: «در این جلسه حتی موضوع چین مطرح نخواهد شد و هیچ بحثی در مورد آن صورت نخواهد گرفت. چه شرم‌آور است که رسانه‌های بی‌اعتبار همچنان می‌توانند چنین دروغ‌هایی را بسازند. به هر حال، این گزارش کامل نادرست است!!!»
نیویورک‌تایمز چه نوشته بود؟
روزنامه نیویورک‌تایمز در گزارشی که پنج‌شنبه ۳۰ اسفند ۱۴۰۳ منتشر کرد، نوشت که این نشست بر موضوع چین متمرکز خواهد بود، اما مقاماتی که برگزاری این نشست را تایید کرده‌اند، جزییات بیشتری در این زمینه ارائه ندادند.
نیویورک‌تایمز در گزارش خود تاکید کرده است که واگذاری اطلاعات محرمانه نظامی آمریکا به ایلان ماسک نشان‌دهنده گسترش نقش او به عنوان مشاور ترامپ و همچنین تضاد منافع او است.
به‌نوشته این روزنامه، ارائه اطلاعات فوق‌سری نظامی به ماسک، گامی چشمگیر در توسعه نقش او به‌عنوان مشاور ترامپ محسوب می‌شود و هم‌زمان نگرانی‌ها درباره تضاد منافع او را برجسته می‌کند، زیرا در حالی که او به مسائل مختلف دولت فدرال می‌پردازد، همچنان مدیریت شرکت‌هایی را بر عهده دارد که از پیمانکاران اصلی دولت آمریکا محسوب می‌شوند.
به‌نوشته نیویورک‌تایمز، در این مورد خاص، ماسک که مدیرعامل شرکت‌های اسپیس‌ایکس و تسلا است، یکی از تامین‌کنندگان اصلی وزارت دفاع آمریکا محسوب می‌شود و در عین حال منافع اقتصادی گسترده‌ای در چین دارد.
برنامه‌های جنگی پنتاگون، که در اصطلاح نظامی به آنها «O-plans» یا «طرح‌های عملیاتی» گفته می‌شود، از محرمانه‌ترین اسناد نظامی ایالات متحده محسوب می‌شوند. اگر کشوری خارجی از این برنامه‌ها مطلع شود، می‌تواند دفاع خود را تقویت و نقاط ضعف خود را برطرف کند، در نتیجه شانس موفقیت برنامه‌های جنگی آمریکا کاهش می‌یابد.
جزییات نشست محرمانه درباره جنگ احتمالی با چین
به‌نوشته نیویورک‌تایمز، جلسه توجیهی فوق‌سری مربوط به برنامه جنگی علیه چین شامل ۲۰ تا ۳۰ اسلاید خواهد بود که نشان می‌دهند آمریکا چگونه در چنین جنگی وارد عمل خواهد شد. در این جلسه، مراحل مختلف از شناسایی تهدیدهای اولیه چین گرفته تا گزینههای حمله به اهداف چینی و چارچوب زمانی اجرای این حملات بررسی خواهد شد. این برنامه‌ها سپس به ترامپ ارائه می‌شود تا او در مورد آنها تصمیم‌گیری کند.
روزنامه نیویورکتامیز در گزارش خود تاکید کرد که سخنگوی کاخ سفید در پاسخ به ایمیلی درباره هدف از این دیدار، نحوه تنظیم آن، آگاهی ترامپ از آن و احتمال بروز تضاد منافع توضیحی نداد و مشخص نیست که آیا ترامپ برای ماسک معافیت تضاد منافع صادر کرده است یا نه.
پس از انتشار این خبر، شان پارنل، سخنگوی ارشد وزارت دفاع، در بیانیه‌ای اعلام کرد: «وزارت دفاع از دیدار با ایلان ماسک در روز جمعه در پنتاگون استقبال می‌کند. او به دعوت پیت هگست، وزیر دفاع ایالات متحده، به این نشست خواهد آمد.»
نقش ماسک در سیاست‌های نظامی آمریکا
نیویورک‌تایمز در گزارش خود نوشت: «این دیدار نشان‌دهنده نقش دوگانهای است که ایلان ماسک ایفا می‌کند: او نه تنها ثروتمندترین فرد جهان است، بلکه ترامپ نیز اختیارات گسترده‌ای به او داده است. ماسک دارای مجوز امنیتی است و پیت هگست می‌تواند تشخیص دهد که چه کسی به دسترسی به این اطلاعات نیاز دارد. اما ارائه جزییات فنی به ماسک مسئلهای کاملا متفاوت است.»
طبق گفته مقامات، علاوه بر پیت هگست وزیر دفاع، دریاسالار کریستوفر گرادی رییس موقت ستاد مشترک ارتش و دریاسالار ساموئل پاپارو فرمانده نیروهای آمریکا در منطقه ایندو-پاسیفیک، در این نشست جزییات برنامه‌های مقابله با چین را در اختیار ماسک قرار خواهند داد.
برنامه‌های عملیاتی برای جنگهای بزرگ مانند جنگ احتمالی با چین بسیار پیچیده هستند و درک آنها برای افرادی که تجربهای در برنامهریزی نظامی ندارند دشوار است. روسای جمهوری معمولا به جای جزییات فنی، فقط اطلاعات کلی از این برنامه‌ها دریافت می‌کنند. هنوز مشخص نیست که ماسک تا چه حد به این اطلاعات علاقهمند خواهد بود یا به چه میزان به آنها نیاز دارد.
پیت هگست هفته گذشته بخشی از این برنامه جنگی را دریافت و چهارشنبه نیز بخش دیگری از آن را بررسی کرده است.
چرا ماسک باید از برنامه جنگی آمریکا با چین مطلع شود؟
نیویورک‌تایمز در ادامه گزارش خود نوشت: «ماسک در زنجیره فرماندهی نظامی آمریکا جایگاهی ندارد و مشاور رسمی ترامپ در امور نظامی مربوط به چین نیست. اما ممکن است دلیل مهمی برای مطلع کردن او از این برنامه‌ها وجود داشته باشد.»
به‌نوشته این روزنامه، ماسک و تیم او که در اداره بهرهوری دولتی (DOGE) فعالیت دارند، به‌دنبال کاهش هزینه‌های پنتاگون هستند. برای کاهش بودجه نظامی آمریکا به شکلی مسئولانه، آنها باید بدانند که پنتاگون در یک جنگ با چین به چه سلاحهایی نیاز خواهد داشت.
برای مثال، کاهش بودجه ناوهای هواپیمابر می‌تواند میلیاردها دلار صرفهجویی ایجاد کند. اما اگر برنامه جنگی آمریکا برای مقابله با چین بر استفاده از این ناوها تکیه داشته باشد، متوقف کردن تولید آنها ممکن است به برنامه کلی آسیب برساند.
نگرانی از تضاد منافع ماسک
ایلان ماسک یکی از تامین‌کنندگان اصلی پنتاگون محسوب می‌شود. اسپیس‌ایکس میلیاردها دلار از وزارت دفاع و آژانسهای اطلاعاتی آمریکا دریافت کرده تا به ارتش ایالات متحده کمک کند در برابر تهدیدات فزاینده چین ایستادگی کند.
این شرکت بیشتر ماهوارههای نظامی آمریکا را با موشکهای فالکون ۹ از پایگاههای نظامی فلوریدا و کالیفرنیا به فضا پرتاب می‌کند. همچنین، شبکه ارتباطی استارلینک که از سوی اسپیس‌ایکس اداره می‌شود، نقش مهمی در ارتباطات نظامی پنتاگون دارد.
پیش از پایان دولت بایدن، نیروی هوایی آمریکا تحقیقات خود را درباره پایبندی ماسک به مقررات مجوزهای امنیتی آغاز کرد. سناتورهای دموکرات نیز پرسش‌هایی درباره پایبندی ماسک به مقررات امنیتی مطرح کرده‌اند.
علاوه بر این، دولت چین اسپیس‌ایکس را به‌عنوان یک بازوی نظامی آمریکا در نظر می‌گیرد. دانشگاه دفاع ملی چین مقالهای با عنوان «نظامیسازی استارلینک و تاثیر آن بر ثبات راهبردی جهانی» منتشر کرده که نشان می‌دهد پکن، استارلینک را تهدیدی برای امنیت خود تلقی می‌کند.
ارتباط گسترده ماسک با چین
ایلان ماسک روابط گسترده‌ای با چین دارد. کارخانه تسلا در شانگهای که در سال ۲۰۱۹ با مجوز ویژه دولت چین تاسیس شد، اکنون بیش از نیمی از تولید جهانی تسلا را به خود اختصاص داده است.
سال گذشته، تسلا در گزارشهای مالی خود اعلام کرد که وامی ۲.۸ میلیارد دلاری از بانکهای چینی برای هزینه‌های تولید دریافت کرده است.
ماسک در رسانه‌های اجتماعی نیز از چین حمایت کرده و این کشور را «پیشروترین کشور در تولید خودروهای الکتریکی و انرژی خورشیدی» نامیده است. او همچنین از برنامه فضایی چین تمجید کرده و ایده ادغام تایوان در چین را مطرح کرده که باعث خشم سیاستمداران تایوانی شده است.