دانشجویان دانشگاه‌های علامه و تهران به سرکوب، بازداشت و تعلیق استادان و دانشجویان واکنش نشان دادند. آنان در بیانیه خود خطاب به نهادهای امنیتی گفتند: «می‌توانید ما را آزار دهید اما نمی‌توانید انقلاب ژینا را از ما بگیرید.»
از سوی دیگر شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان هم در اعتراض به اخراج و بازداشت فعالان صنفی بیانیه‌ای صادر کرد.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران نوشت: «حاکمان ایران همچنان تصور می‌کنند تداوم و گسترش سرکوب و سیاست رعب می‌تواند اوضاع را به زعم آنان قابل کنترل کند. این سیاست گرچه رضایت خلق را محلی از اعراب برای حکمرانی نمی‌بیند اما خطای راهبردی‌اش این است که حتی نمی‌تواند این نکته بدیهی را دریابد که کنترل جامعه و نظم آهنین مورد نظر حاکمان نیز هرگز با این شیوه به دست آمدنی نیست.»
این شورا همچنین به اخراج عاتکه رجبی، حکم سنگین شش ساله برای سارا سیاهپور و ادامه بازداشت غیرقانونی محمود ملاکی و مسعود فرهیخته از سوی حاکمیت و دستگاه قضایی اشاره کرد و نوشت: «حضرات بنا را برای بقا بر ادامه ظلم جُسته‌اند و هیچ قانونی حتی قوانین مدون خود را بر نمی‌تابند.»
در پایان این بیانیه، شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران خواهان لغو هرچه سریع‌تر این احکام و آزادی بی‌قید و شرط معلمان بازداشتی و پایان قانون‌شکنی‌ها و اتمام «بی‌دادگاه‌های این‌چنینی» شد.
در روزهای گذشته همچنین جمعی از دانشجویان دانشکده زبان‌ها و ادبیات خارجی دانشگاه تهران در خصوص رفتار توهین‌آمیز و تهدیدآمیز دانشگاه با دانشجویان و خانواده‌هایشان و همچنین پرونده‌سازی انضباطی در خصوص حجاب، با انتشار بیانیه‌ای نوشتند: «پنجمین ماه انقلاب ژینا نیز از راه رسید؛ انقلابی نوین که با غریو زن آغاز شد و با نوید زندگی و آزادی، به ما شهامت ایستادن و جنگیدن داد.»
در بخشی از این بیانیه خطاب به مسوولان دانشگاه تهران آمده است: «شما می‌توانید ما را آزار دهید اما نمی‌توانید انقلاب ژینا را از ما بگیرید چرا که این انقلاب، حالا در ذهن و جان ما رسوخ کرده و جای گرفته است.»
دانشجویان این دانشکده همچنین ضمن محکومیت «خفقان حاکم بر فضای دانشگاهی»، مخالفت خود را با احکام سختگیرانه حجاب اجباری اعلام کرده و نوشتند: «از همتایانمان در سایر دانشکده‌ها درخواست هم‌دلی و هم‌صدایی داریم .... در نهایت پیروز نبرد ملتی است که خواست او آزادی و زندگی است؛ زندگی بر مرگ پیروز می‌شود.»
پس از آن، شب‌نامه‌ای نیز از سوی دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی منتشر شد که به توصیف و محکومیت وضعیت چهار ماه اخیر دانشگاه، اساتید مستقل و تعلیق شده، دانشجویان بازداشت شده و احکام سنگین انضباطی برای آنان پرداخت.
نویسندگان این بیانیه به فرایند تصفیه استادان دانشگاه پس از وقایع سال ۸۸، تحت نظر رییس بنیادگرای دانشگاه اشاره کرده و نوشتند: «در این دوره تعداد اساتید حذف شده به بیش از یک‌صد نفر می‌رسد. نام‌هایی که یا ذیل بازنشستگی اجباری آن‌ها را جای دادند یا به دلیل کسب نکردن صلاحیت در تبدیل وضعیت و دلایل این چنینی، اخراجشان کردند. سویه دیگر سرکوب و محدودیت اساتید هم در محدود کردن سفرهای مطالعاتی خارجی به بهانه تله‌های جاسوسی بود که به نظارت هرچه بیشتر حراست، ابزار دست سیستم‌های سرکوب در دانشگاه منتهی شد.»
این بیانیه ضمن نام بردن از تعدادی از دانشجویان مبارز این دانشگاه و استادان حذف شده، اضافه کرد: «اکثر صندلیهای خالی اساتیدی که حذف شدند پس از آن به نورچشمیهایی تقدیم شد که اگرچه صلاحیت علمی نداشتند اما گاهی به پاسداشت وظیفه خود در سرکوب، صندلی هیات علمی تقدیمشان شد.»
نویسندگان این متن با اشاره به این سرگذشت دانشگاه، یادآور شدند: «اگرچه اینک به دوران سیاهتری قدم گذاشتهایم و از صدر تا ذیل دانشگاه را قرق کردهاند و پادوهای خود را برای سرکوب به اینور و آنور میفرستند، از ترس، قانون را زیر پا گذاشته و خروار خروار ممنوعالورود می‌کنند، کمیته انضباطی میفرستند و دانشجوها را دو دستی تحویل نیروهای سرکوب بیرون دانشگاه می‌کنند، اما دانشگاه زنده است؛ اساتید مستقلش بیدار و دانشجویانش سرزندهتر از قبل به ارعابتان لبخند میزنند.»
در پایان این بیانیه خطاب به مسوولان دانشگاه با دولت، مجلس و قوه قضاییه انقلابی و یکدستی که در اختیار دارند، توصیه شده است: «اگر همچنان جز سرکوب مهارتی ندارید، عزتمندانه استعفا دهید تا بیش از این در این منجلاب شریک نباشید و کمتر دستتان به خون این مردم آلوده باشد.»
در حالی که اعتراضها علیه جمهوری اسلامی در داخل و خارج از کشور همچنان ادامه دارد، جمهوری اسلامی با افزایش فشار بر استادان دانشگاه حامی معترضان، در تلاش برای کنترل بیشتر دانشگاههاست.
حسن باقرینیا، عضو هیات علمی گروه روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه حکیم سبزواری، امیر نیکپی، استاد جامعهشناسی حقوقی و انسانشناسی حقوقی، محمد راغب و نیلوفر رضوی از دانشگاه بهشتی، آذین موحد، دانشیار و عضو رسمی هیات علمی گروه موسیقی، امیر قادرمرزی، استاد دانشکده ریاضی دانشگاه تهران، زهرا خشکجان، استاد علوم سیاسی دانشگاه «شهید باهنر» کرمان و ابوالفضل شایان، مدیر گروه رشته تربیت بدنی دانشگاه جهرم، تنها شماری از استادانی هستند که از آغاز خیزش انقلابی اخراج، تعلیق یا به دانشگاه ممنوعالورود شده‌اند.