نرگس محمدی، نایب رییس کانون مدافعان حقوق بشر، در نامه‌ای از زندان، از باورمندان به حجاب خواست «حداقل برای احترام به باور خودشان به حجاب»، علیه حجاب اجباری اقدام موثر، اعتراضی و بازدارنده کرده و «صف خود را از صف سرکوبگران دینی جدا کنند».
او در این نامه خود از زندان اوین بر ادامه کنش‌های فردی و جمعی زنان در سرپیچی از حجاب اجباری و حکومت دینی تاکید کرد و نوشت: «حجاب اجباری تعرض به زنان و جامعه است و ما برنمی‌تابیم.»
سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر همچنین از باورمندان به حجاب خواست با اقدام‌های اعتراضی علیه حجاب اجباری، حساب خود را از سرکوبگران دینی جدا کنند: «من از باورمندان به حجاب تقاضایی دارم که حداقل برای احترام به باور خودشان به حجاب، علیه حجاب اجباری اقدام موثر، اعتراضی و بازدارنده کنند و در تدارک مرگ مهسای دیگری توسط حکومت، صف خود را از صف سرکوبگران دینی جدا کنند.»
محمدی همچنین تاکید کرد مبارزه با حجاب اجباری در فرایند گذار از جمهوری اسلامی، موقعیت و حوزه ستیز قدرتمندی ایجاد کرده است.
این زندانی سیاسی نوشت: «به باور من مبارزه با حجاب اجباری در فرایند گذار از جمهوری اسلامی، موقعیت و حوزه ستیز پهن دامنه و قدرتمندی را خلق کرده است. این مبارزه نه فقط برای احقاق حقوق زنان، بلکه در مداری بالاتر برای عریان کردن شکست سلطه و سیطره حکومت نه فقط بر تن زن، بلکه بر پیکر جامعه است.»
او همچنین از زندان اوین نوشت که گرانیگاه پایان دادن به جمهوری اسلامی زنان هستند و حکومت هم زنان را در مرکز ثقل سرکوب قرار داده است: «گرانیگاه راهبرد سرکوب "جنبش انقلابی" توسط حکومت، زنان هستند و از قضا مرکز ثقل راهبرد پایان دادن به جمهوری اسلامی توسط مردم هم، زنان هستند.»
نرگس محمدی اضافه کرد: «از زنان دلیر و مبارز ایران تقاضایی دارم: علی‌رغم تهدید، فشار و سرکوب، اجازه ندهیم حکومت با اعمال حجاب اجباری، اقتدار پوشالی و سستش را تداوم بخشد و به نمایش بگذارد. ما می‌توانیم کنش‌های جمعی و فردی را در سرپیچی از حجاب اجباری، به منظور شکستن سلطه حکومت دینی، به حوزه‌های "کنش جمعی" جنبش "زن، زندگی، آزادی" بیفزاییم و هر خیابان، میدان و محله‌ای را به "حوزه‌های مقاومت و ستیز" با حکومت تبدیل کنیم.»
از زمان آغاز خیزش سراسری علیه جمهوری اسلامی پس از کشته شدن ژینا (مهسا) امینی، نرگس محمدی بارها با ارسال پیام‌هایی از زندان، از این خیزش حمایت کرده است.
چندی پیش این فعال زندانی حقوق بشر در نامه‌ای به همه گروه‌ها و مردم درباره حملات شیمیایی به مدارس نیز نوشت: «با حرکت‌های گسترده اعتراضی و حضور خیابانی در ایران، جنایت علیه دخترانمان را متوقف کنیم.»
او همچنین از نهادهای بین‌المللی حقوق بشری و سازمان ملل خواست نسبت به این حمله‌ها «اقدام عملی فوری» انجام دهند.
