روزنامه شرق در گزارشی نوشت که فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا با ارسال نامه‌هایی مجزا به فدراسیون فوتبال ایران، «خطونشان کشیده‌اند که اگر در این دوره از رقابت‌های لیگ برتر فوتبال ایران هم اجازه حضور زنان در ورزشگاه‌ها صادر نشود، باید منتظر عواقب سختی باشند»
روزنامه شرق نوشت که «لحن این نامه‌ها به قدری جدی است که مسئولان ورزشی ایران را بر آن داشته تا نه‌تنها اجازه حضور زنان در ورزشگاه آزادی را صادر کنند، بلکه به تیم‌های شهرستانی هم برای اولین بار اجازه دهند درهای ورزشگاه را به روی زنان علاقه‌مند به تماشای فوتبال بگشایند»
جامعه کوییرهای ایرانی و افغانستانی و متحدان آنها در ونکوور کانادا با حضور گسترده در رژه افتخار جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌کیو، در همبستگی با خیزش انقلابی مردم ایران شعار «زن، زندگی، آزادی» سر دادند.
کنشگران حاضر در این رژه بنرهایی با شعار «حقوق برابر برای کوییرهای ایران»، «ما بی‌شماریم، از زاهدان تا مهاباد»، «پناهندگان ال‌جی‌بی‌تی‌کیو در ترکیه را نجات دهید»، «جمهوری اسلامی، دژمن جامعه کوییر» و «عشق یعنی عشق» حمل می‌کردند.
جمعیت گسترده‌ای از کنشگران سیاسی و متحدان ایرانی جامعه کوییر نیز در این رژه حضور داشتند.
پیش‌تر در روز چهارم تیرماه نیز ۲۰۰ نفر از کنشگران، هنرمندان، درگ آرتیست‌ها و متحدان جامعه کوییر ایرانی در همبستگی با خیزش انقلابی مردم ایران، یکی از پرتعدادترین رژه افتخار جنبش کوییر ایران و افغانستان را در تورنتو کانادا برگزار کردند.
امسال با شروع ماه افتخار جامعه کوییر، اعضای جامعه رنگین‌کمانی ایران و افغانستان در نقاط مختلف جهان از جمله لس‌آنجلس، پاریس، برلین، آمستردام، هامبورگ، استکهلم و سایر شهرهای اروپا در همبستگی با خیزش انقلابی مردم ایران، در رژه‌های افتخار شرکت کرده‌اند.
پس از اعتراضات گسترده جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌کیو آمریکا در دهه ۶۰ میلادی که نقطه اوج آن در شورش‌های استون‌وال در ژوئن سال ۱۹۶۹ شکل گرفت، کشورهای مختلف جهان در هفته‌های پس از ماه ژوئن با برگزاری راهپیمایی با افراد کوییر اعلام همبستگی می‌کنند.
از آغاز شروع خیزش انقلابی «زن، زندگی، آزادی»، جامعه کوییر ایرانی با حضور در مبارزات مردمی در داخل و خارج کشور بر مطالبات خود برای ایران پس از جمهوری اسلامی تاکید کرده‌است.
در ۱۴ آبان‌ماه و در میانه خیزش انقلابی مردم ایران، صدها کنشگر کوییر در کارزاری در اعتراض به اقدام عوامل بسیج در آتش زدن پرچم رنگین‌کمان در مقابل سفارت بریتانیا، خطاب به نخست‌وزیر انگلیس خواستار پاسخگو کردن جمهوری اسلامی در ارتباط با این تهدید و نفرت‌پراکنی علیه جامعه رنگین‌کمانی ایران شدند.
ده روز پس از این کارزار، در روز سه‌شنبه ۲۴ آبان اولین عکس بالا رفتن پرچم رنگین کمان در خیابان‌های ایران منتشر شد.
این تصویر که در آن یک معترض در آمل بدون حجاب اجباری پرچم رنگین کمان را بالا برد، با سلسله‌ای چشمگیر از انتشار تصاویر دیگر از نمایش پرچم، بوسه و شعارنویسی معترضان کوییر در جریان خیزش انقلابی در ایران همراه شد.
در حالی که بسیاری از افراد کوییر در ایران در خانواده‌های خود با خطر جنایت‌های ناموسی، از جمله قتل مواجه هستند، این بخش از شهروندان طبق قوانین جمهوری اسلامی نیز در خطر اعدام و سایر روش‌های قصاص قرار دارند.
مقامات جمهوری اسلامی به صورت علنی شهروندان کوییر را با القابی توهین‌آمیز مورد خطاب قرار داده و در اظهارات مختلف آنها را «منحرف» و «بیمار» می‌خوانند.
حسین ملانوری، معاون حوزه‌های علمیه، گفت: «گروه‌های جهادی، طلاب، کانال‌های جهادی و مجموعه‌های مختلف به دنبال تولید محتوا هستند» اما این محتوا رضایت خامنه‌ای را به همراه نداشته است. او افزود: «طلبه باید آزادانه حرف خود را بزند و مسئولین نیز باید همراهی لازم را داشته باشند.»
کاظم غریب‌آبادی، معاون امور بین‌الملل قوه قضاییه، در واکنش به انتقادهای حقوق بشری و بین‌المللی از اعدام‌ها در ایران گفت مجازات اعدام «مبتنی بر شرایط جمهوری اسلامی» تعیین شده است. او افزود: «البته قصاص اعدام نیست و حق خصوصی محسوب می‌شود که برای آن قانون وجود دارد.»
در سی و دومین سالگرد قتل شاپور بختیار، آخرین نخست‌وزیر دوره پهلوی در ایران، دوستان و هواداران او در پاریس بر سر مزارش گرد هم آمدند و یادش را گرامی داشتند.
در این مراسم که روز یکشنبه ۱۵ مرداد در قبرستان مونپارنارس در مرکز پاریس برگزار شد، پیام لادن برومند فرزند عبدالرحمان برومند که او نیز از قربانیان قتل‌های جمهوری اسلامی در خارج از ایران بود، قرائت شد.
همچنین سخنرانان در این مراسم بر اهمیت هشدارهای بختیار علیه جمهوری اسلامی تاکید کردند.
جبهه هفت آبان نیز با انتشار بیانیه‌ای در این زمینه نوشت که یاد شاپور بختیار را در سی و دومین سالگرد قتل او گرامی می‌دارد.
در بیانیه این جبهه آمده «تروریست‌های جمهوری اسلامی به دستور شخص خامنه‌ای شاپور بختیار و منشی او، سروش کتیبه را به طرز وحشیانه‌ای در خانه‌ای به قتل رساندند» اما «پیش از خامنه‌ای، روح‌الله خمینی نیز شخصا دستور قتل بختیار را صادر کرده بود».
در این بیانیه همچنین تاکید شده جبهه هفت آبان بر ادامه راه بختیار «تا سرنگونی جمهوری اسلامی و تشکیل دوباره یک دولت ملی در ایران تاکید می‌کند».
در روز پانزدهم مرداد ۱۳۷۰ شاپور بختیار، آخرین نخست‌وزیر دوره پهلوی، توسط یک گروه وابسته به حکومت ایران، در منزلش در پاریس به قتل رسید.
بختیار پس از خروج از ایران به مخالفتش با حکومت جدید به رهبری آیت‌الله خمینی ادامه داد و به همین منظور، در سال ۵۹، حزبی به نام «نهضت مقاومت ملی ایران» را برای مبارزه با جمهوری اسلامی تاسیس کرد.
او دو بار مورد سوءقصد نیروهای برون‌مرزی جمهوری اسلامی قرار گرفت و در تابستان ۵۹ از عملیات ترور به‌دست یک شهروند لبنانی به‌نام انیس نقاش، وابسته به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی جان سالم به‌در برد، اما در ۱۵ مرداد ۱۳۷۰ به‌دست عوامل جمهوری اسلامی ایران در منزلش در پاریس به قتل رسید.
ترور بختیار نخستین یا آخرین ترور یک مخالف جمهوری اسلامی ایران در خارج از ایران نبود و این ترورها که پیش از قتل بختیار آغاز شده بود، پس از قتل او نیز ادامه یافت.
جمهوری اسلامی در سال‌های اخیر نیز تلاش کرده مخالفان خود نظیر مسیح علینژاد در نیویورک را به قتل برساند یا در کشورهای ثالث برباید و با بازگرداندن به ایران مثل روح‌الله زم اعدام کند.
لطف‌الله دژکام، نماینده خامنه‌ای در استان فارس، گفت: «با مدیریت‌های بریده از هم و جزیره‌ای امکان مدیریت کشور وجود ندارد، ما خیلی حرف می‌زنیم.» او افزود: «کار فرهنگی باید عالمانه باشد، با چماق نمی‌شود این عرصه را مدیریت کرد.»
