نماینده خامنه‌ای در خراسان رضوی: جنگ فلسطین، جنگ ما هم هست ولی ما پشت جبهه‌ایم
شاهزاده رضا پهلوی درباره جنگ حماس و اسرائیل و حمله نیروهای نیابتی ایران به مواضع آمریکا در منطقه به فاکس‌نیوز گفت رویکرد این رژیم از ابتدا سرکوب در داخل و تهاجم در خارج کشور بوده است. او با اشاره به شعار «نه غزه نه لبنان، جانم فدای ایران» بر وجود شکاف بین مردم و حکومت تاکید کرد.
بر اساس اطلاعات رسیده به ایران‌اینترنشنال، نرگس محمدی، زندانی سیاسی و برنده جایزه نوبل صلح و برخی هم‌بندی‌هایش در اعتراض به اعزام نشدن او به بیمارستان قلب دست به تحصن زده‌اند. هم‌زمان محمدی در نامه‌ای از زندان، خواستار پایان دادن به جنگ اسرائیل و حماس و برقراری فوری آتش‌بس شد.
او در نامه‌ای کوتاه از زندان اوین که روز ۱۰ آبان در اینستاگرامش منتشر شد، نوشت: «حمله به مردم بی‌پناه، کشتار کودکان، زنان و غیرنظامیان، گروگان گرفتن آنان، بمباران بیمارستان‌ها و مدارس و موشک‌باران مناطق مسکونی، جهان را به حیرت، وحشت و حتی استیصال کشانده است.»
این برنده جایزه نوبل صلح با ابراز ناراحتی از «استبداد دینی»، جنگ و استبداد را دو روی یک سکه دانست و افزود که این هر دو، ویرانگر انسانیت هستند.
او بر ضرورت «کوتاه کردن دست جنگ‌افروزان از سر مردم بی‌گناه، احترام به حقوق انسان‌ها و ایجاد امکان زندگی مسالمت‌آمیز مردمان در کنار یکدیگر» تاکید کرد.
نرگس محمدی ابراز امیدواری کرد با همکاری افکار عمومی، نهادهای بین‌المللی و حامیان حقوق بشر، صلح پایدار در جهان محقق شود.
درگیری‌های مرگ‌بار میان اسرائیل و حماس تاکنون منجر به کشته و زخمی شدن هزاران نفر شده است. با حملات گروه‌های مورد حمایت جمهوری اسلامی مانند حزب‌الله لبنان و حوثی‌های یمن به منافع آمریکا و اسرائیل در منطقه، بیم آن می‌رود تنش‌ها در خاورمیانه افزایش یابد و جبهه‌های جدیدی از جنگ گشوده شود.
تحصن تعدادی از زندانیان اوین در اعتراض به اعزام نشدن نرگس محمدی به بیمارستان
به گزارش ایران‌اینترنشنال، شماری از زندانیان زن زندان اوین در روزهای هشتم و نهم آبان در حیاط زندان تحصن کردند. اعتراض آنان به اعزام نشدن نرگس محمدی به بیمارستان قلب بوده است.
مسوولان زندان دلیل اعزام نکردن محمدی به بیمارستان را تن ندادن او به حجاب اجباری اعلام کردند و گفتند مطابق دستورات مقام‌های مافوق، اعزام به بیمارستان بدون حجاب اجباری ممنوع است.
این زندانی سیاسی دلیل مقاومت خود در برابر حجاب اجباری را پای‌بندی به آرمان‌های جنبش «زن، زندگی، آزادی» عنوان کرده است.
نرگس محمدی پیش از این در نامه‌ای به آنتونیو گوترش، دبیر‌کل سازمان ملل متحد خواهان کنار گذاشتن جمهوری اسلامی از ریاست مجمع اجتماعی این سازمان شد. او در این نامه تاکید کرد جمهوری اسلامی زنان ایران را در موقعیت هولناک «یا مرگ یا حجاب اجباری» قرار داده است.
محمدی افزود ریاست چنین رژیمی بر مجمع اجتماعی سازمان ملل متحد به عنوان نهاد پشتوانه حقوق بشر، «ابهام‌آفرین و ناامیدکننده» است.
پس از تحصن دو روزه زندانیان، رییس بهداشت و درمان سازمان زندان‌ها، رییس بهداری زندان اوین، معاون سلامت زندان اوین و یک پزشک متخصص قلب از بیمارستان رجایی، روز نهم آبان برای معاینه نرگس محمدی و انجام تست اکوکاردیوگرافی در بند زنان زندان اوین حضور یافتند.
بر اساس اطلاعات رسیده به ایران‌اینترنشنال، مسوولان زندان به دلیل تن ندادن نرگس محمدی به حجاب اجباری حتی به او اجازه ندادند برای انجام تست اکو به بهداری زندان مراجعه کند و دستگاه اکو به ناچار به داخل بند زنان اوین منتقل شد.
بر اساس معاینات انجام شده، دو رگ قلب محمدی در وضعیت نامناسبی قرار دارند و فشار در ریه این زندانی سیاسی بالاست. نتایج آزمایش‌ها نشان داده‌اند سی تی آنژیوگرافی قلب و سی تی اسکن ریه باید به صورت اورژانسی برای محمدی انجام شود.
پیش از این نتایج آزمایش‌های پزشکی محمدی در سال ۱۴۰۰ نشان داد دو رگ قلب او دچار گرفتگی ۵۰ و ۷۵ درصد شده‌اند.
نرگس محمدی روز ۱۴ مهر برنده جایزه نوبل صلح سال ۲۰۲۳ شد. بر اساس اعلام کمیته نوبل، او به دلیل مبارزه‌اش با ظلم علیه زنان ایرانی و تلاش برای ارتقای حقوق بشر و آزادی برای همه، شایسته دریافت این جایزه شناخته شد.
بر اساس اطلاعات رسیده به ایران اینترنشنال، شهریار براتی‌نیا، زندانی سیاسی که روز ۱۲ مرداد از ترکیه به ایران دیپورت شد، با اتهامات «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور» و «تبلیغ علیه نظام» در زندان اوین به سر می‌برد. او مدتی در بند ۲۰۹ این زندان، دست به اعتصاب غذا زده بود.
محمدمهدی اسماعیلی، وزیر ارشاد اعلام کرد که «کاروان روایت فتح»، متشکل از خبرنگاران و اهالی رسانه برای روایت «مظلومیت غزه»، به بیروت اعزام شدند «تا واقعیت‌های میدانی به گوش جهانیان برسد». او افزود در کشتی حامل کمک‌های هلال احمر به مردم غزه نیز خبرنگاران حضور خواهند داشت.
دو تن از دوستان نزدیک آرمیتا گراوند در گفت‌وگو با ایران‌اینترنشنال از علایق او و اصرارش بر مقابله با حجاب اجباری گفتند. آنان جزییاتی از خصوصیات رفتاری آرمیتا را همراه با شرایط و وضعیت محیط در روزهای بستری بودن او در بیمارستان نظامی فجر ارائه کردند.
یکی از این دو دوست از تلاش ناکامش برای دیدن آرمیتا در بیمارستان خبر داد و گفت که به او اجازه ندادند دوستش را ببیند.
حضور همیشگی یک زن چادری در بیمارستان و اطراف اتاق آرمیتا
به گفته او، یک زن چادری همیشه در بیمارستان فجر و اطراف اتاق آرمیتا و خانواده‌اش حضور داشت که خود را کادر درمان معرفی می‌کرد.
این دوست آرمیتا در ادامه گفت: «وقتی او می‌آمد ماموران کلانتری و ماموران امنیتی حاضر در بیمارستان همیشه به پایش بلند می‌شدند. انگار این زن رییس آن‌ها بود.»
آرمیتا گراوند روز ۹ مهر در ایستگاه متروی شهدای تهران بی‌هوش شد و به کما رفت. خبر جان باختن او پس از ۲۸ روز بستری زیر نظر نهادهای امنیتی در بیمارستان نظامی فجر، روز شش آبان اعلام شد.
بر اساس گزارش‌ها او به دلیل حمله یک زن چادری آسیب دید. برخی این زن را «حجاببان» و برخی دیگر «آتش به اختیار هوادار حکومت» معرفی کردند.
یکی از دوستان آرمیتا در پاسخ به این سوال ایران‌اینترنشنال که فکر می‌کنی چه اتفاقی برای آرمیتا افتاد، گفت: «همان که جمهوری اسلامی نمی‌خواهد ما بگوییم؛ همان اتفاق برای مهسا افتاد.»
پس از قتل حکومتی مهسا ژینا امینی در شهریور ماه سال گذشته به دنبال بازداشت از سوی گشت ارشاد در تهران، اعتراضاتی فراگیر در ایران آغاز شد که با نافرمانی مدنی گسترده زنان در مقابله با حجاب اجباری ادامه یافته است.
یکی از زنانی که به جنبش «نه گفتن به حجاب اجباری» پیوست، آرمیتا گراوند ۱۶ ساله بود که به همین دلیل به سرنوشتی مشابه مهسا دچار شد.
از جان باختن این نوجوان با عنوان «قتل حکومتی» یاد می‌شود.
دوستان آرمیتا در گفت‌وگو با ایران‌اینترنشنال جمله‌های همیشگی او را در مخالفت تا حجاب اجباری یادآوری کردند و گفتند: «آرمیتا همیشه می‌گفت عیسی به کیش خویش، موسی به کیش خود. یکی دوست دارد چادر بپوشد، من هم دوست دارم چیزی سرم نباشد.»
به گفته آنان، آرمیتا از سال پیش دیگر روسری، شال یا مقنعه سر نکرده و بر این کارش اصرار داشته است.
یکی از این دو دوست آرمیتا خاطره‌ای هم از او تعریف کرد: «اوایل زمستان پارسال در خیابان یک آخوند به خاطر اینکه آرمیتا شال نداشت به ما گیر داد و آرمیتا خیلی جدی به او گفت مگر من به تو می‌گویم چرا پارچه بستی به سرت؟ تو هم حق نداری به من بگویی چرا پارچه نبستم!»
این خاطره مشابه روایت شاهدی عینی در گفت‌وگو با روزنامه گاردین درباره مواجهه آرمیتا گراوند با مامور حجاببان در مترو است.
گاردین روز ۱۳ مهر به نقل از این شاهد نوشت یک زن چادری با فریاد از آرمیتا پرسید چرا روسری (مقنعه) بر سر ندارد و این دختر نوجوان پاسخ داد: «مگر من از تو می‌خواهم که چادرت را برداری؟»
بر اساس این گزارش، در ادامه بحث آن دو به خشونت کشیده و زن حجاببان با حمله فیزیکی به آرمیتا، او را به شدت هل داده است.
آرمیتا عاشق موهایش بود
طی حدود یک ماه از زمان به کما رفتن تا اعلام جان باختن آرمیتا گراوند، اطلاعات اندکی درباره این دختر نوجوان، علایق و حتی تصاویرش منتشر شد.
یکی از دوستان او به ایران‌اینترنشنال گفت که آرمیتا عاشق نقاشی بود و در تابستان، تمام دیوارهای مدرسه را به عنوان کارورزی نقاشی کرد و رنگ زد.
درباره علاقه او به نقاشی و نمونه‌هایی از آثار این دختر نوجوان پیش‌تر مطالبی منتشر شده بود. او از دو سال پیش نقاشی را به صورت حرفه‌ای آغاز کرده بود و علاوه بر آن، به‌عنوان یک تکواندوکار حرفه‌ای ورزش می‌کرد و «دان۳» داشت.
یکی از دو دوست آرمیتا با ارائه جزییاتی بیشتر گفت که او علاقه‌مند به فیلم‌ها و کتاب‌های ترسناک، طرفدار تیم فوتبال پرسپولیس و بارسلونا و عاشق غذای زرشک‌پلو با مرغ بود: «آرمیتا اغلب اوقات موهایش را کوتاه نگه می‌داشت اما عاشق موهایش بود.»
کافه مورد علاقه و پاتوق همیشگی آرمیتا در تهران «گل یخ» در منطقه پیروزی بود؛ جایی در نزدیکی محل زندگی‌اش.
به گفته دوست آرمیتا، او ویژگی‌های خاص دیگری هم داشت؛ مثل اینکه تحت تاثیر افراد و جمع‌ها قرار نمی‌گرفت و روی خواسته خودش پافشاری می‌کرد.
