طالبان ۸ تانکر بنزین را به‌دلیل «بی‌کیفیتی» به ایران بازگرداند
حسین امیرعبداللهیان، وزیر خارجه جمهوری اسلامی، گفت: «بعد از سخنرانی حسن نصرالله، برخی دوستان ارزشی با ما تماس گرفتند و گفتند ما انتظار دستور حمله گسترده به اسرائیل را داشتیم.» او افزود: «ما به گروه‌های مقاومت دستور نمی‌دهیم و آن‌ها بر اساس تصمیمات خود اقدام می‌کنند.»
بنابر اطلاعات رسیده به ایران اینترنشنال، سجاد زارع، زندانی سیاسی سابق، از ۲۵ شهریور ۱۴۰۲ که در شیراز بازداشت شده، تاکنون در بازداشت و بلاتکلیفی در زندان عادل آباد شیراز به سر می‌برد. همچنین این زندانی سیاسی به علت شرکت در مراسم سالگرد نوید افکاری، تحت فشار قرار گرفته است.
جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، در نشست «بلوچستان؛ کرامت، آزادی و عدالت برای همه» در لندن شرکت کرد. او در گفت‌وگو با ایران اینترنشنال با اشاره به سالگرد تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر، بر نیاز فوری به اعمال فشار حقوق بشری بر جمهوری اسلامی تاکید کرد.
جاوید رحمان روز شنبه ۱۸ آذر در پاسخ به سوال خبرنگار ایران‌اینترنشنال درباره اینکه آیا فشار کافی جهانی بر جمهوری اسلامی برای توقف نقض حقوق بشر وارد شده، گفت: «همیشه نیاز به فشار بیشتر برای توقف نقض حقوق بشر وجود دارد و ماموریت من اعمال فشار در این زمینه است.»
او اضافه کرد: «راه‌های دیگری هم برای اعمال فشار بر جمهوری اسلامی وجود دارد؛ از جمله دبیر‌کل و شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد و کمیته حقیقت‌یاب که سال گذشته ایجاد شد.»
جاوید رحمان در نشست «بلوچستان؛ کرامت، آزادی و عدالت برای همه» در لندن به سخنرانی پرداخت.
گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران گفت: «از زمان آغاز جنبش "زن، زندگی، آزادی" موارد بسیاری از قتل‌های حکومتی علیه شهروندان بلوچ اتفاق افتاده است.»
او تاکید کرد که حقوق اساسی و حق زندگی شهروندان بلوچ کاملا تضعیف شده است و آن‌ها در فقر نگه داشته شده‌اند.
رحمان روز شنبه چهارم آذر ماه در گفت‌وگویی دیگر با ایران‌اینترنشنال درباره اظهارات کاظم غریب آبادی، دبیر ستاد حقوق بشر جمهوری اسلامی که گفته است ایران کمیته حقیقت‌یاب شورای حقوق بشر سازمان ملل را به رسمیت نمی‌شناسد، ابراز تاسف کرد اما گفت که این سخنان تعجب‌آور نیستند.
او گفت: «از آغاز ماموریتم در سال ۲۰۱۸ مرتب این اظهارات مقام‌های ایران را شنیده‌ام.»
روز پنج‌شنبه دوم آذر، پارلمان اروپا در بخشی از یک قطعنامه در محکومیت نقض گسترده حقوق بشر در ایران از مقام‌های جمهوری اسلامی خواست به هیات حقیقت‌یاب سازمان ملل در مورد ایران اجازه دسترسی کامل و بدون مانع برای انجام تحقیقات مستقل بدهد.
جاوید رحمان از تیر ماه سال ۹۷ با رای شورای حقوق بشر سازمان ملل به عنوان گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران معرفی شد اما مقام‌های جمهوری اسلامی تا به امروز اجازه و امکان سفر به ایران را به او نداده‌اند.
این حقوقدان پاکستانی-بریتانیایی، دکترای حقوق بین‌الملل دارد و چهره‌ای دانشگاهی است که در سال‌های اخیر گزارش‌های مستند متعددی درباره نقض حقوق بشر در ایران ارائه کرده است.
مجید کاوه، وکیل جواد روحی خبر داد در نظریه پزشکی قانونی، دلیل مرگ موکلش در زندان نوشهر، «تداخلات دارویی با اشاره به تزریقات مکرر دارو به وسیله بهیار در بهداری زندان ساعاتی پیش از مرگ وی اعلام شده» است. او گفت پرونده‌ای علیه رییس زندان نوشهر و بهیار با عنوان «قتل نفس» تشکیل شده.
مجید کاوه در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «با وصول نظريه پزشكى قانونى، بررسى نتايج سم‌شناسى و تحقيقات معمول توسط ضابط خاص، علت فوت جواد روحى در بند سلامت زندان نوشهر، عوارض ناشى از كاهش سطح هوشيارى به‌دنبال تداخلات دارویى (اثر هم‌افزايى داروها) با اشاره به تزريقات مكرر دارو توسط بهيار در بهدارى زندان ساعاتى پيش ازمرگ وى اعلام شد.»
این وکیل دادگستری اضافه کرد که بر همین اساس، پرونده‌اى عليه ریيس زندان نوشهر، بهيار و یکی از نگهبانان زندان نوشهر تشكيل شده است.
به گفته کاوه، پرونده تشکیل شده به شعبه اول بازپرسى دادسراى عمومى و انقلاب مركز استان ارجاع شده و با صدور قرار تامين كيفرى متهمان و اعلام شكايت خانواده جواد روحى تحت عنوان قتل نفس، در حال رسيدگی است.
بازداشت و صدور حکم اعدام
جواد روحی شهریور سال گذشته و در جریان تجمع اعتراضی مردم در نوشهر بازداشت و همراه با مهدی محمدی‌فرد ۱۹ ساله و عرشیا تکدستان ۱۸ ساله، به اعدام محکوم شد.
به گفته وکیلش جرم او «رقصیدن در تجمع اعتراضی و به آتش افکندن روسری چند زن معترض» بود و اتهامی که به دلیل آن به اعدام محکوم شده بود «آتش زدن یک کیوسک پلیس در شامگاه سی‌ام شهریور سال ۱۴۰۱ در نوشهر» بود.
به جواد روحی اتهام ارتداد از طریق هتک حرمت به قرآن از طریق آتش زدن آن و توهین به مقدسات هم بسته شده بود.
او در طول دوران بازداشتش وکیل انتخابی نداشت اما بنا بر اعلام حبیب‌الله قزوینی، وکیل تسخیری‌اش، طبق تصاویر دوربین مدار‌بسته، او تنها در محل تجمع حضور داشته و هیچ مدرکی دال بر اینکه اموال عمومی را آتش زده و تخریب کرده وجود ندارد.
او گفت موکلش از سوختن قرآن نیز بی‌خبر بوده است.
مجید کاوه، وکیل انتخابی روحی پیش از این در توییترش نوشته بود که موکلش «ایرادات اساسی و حائز اهمیتی نسبت به تحقیقات مقدماتی داشته است».
همین ایرادها بودند که منجر به فرجام‌خواهی پرونده، پذیرفته شدنش در دیوان عالی کشور و نقض حکم سه بار اعدام جواد روحی در خرداد امسال شدند.
او در حالی نهم شهریور امسال جان باخت که با گذشت ۱۰۰ روز از نقض حکمش در دیوان عالی کشور، در بی‌خبری از دادرسی دوباره و تعیین زمان دادگاه، در وضعیتی بلاتکلیف در زندان بود.
پس از نقض حکم اعدام این افراد در دیوان عالی کشور، عرشیا تکدستان در اردیبهشت امسال با تودیع قرار وثیقه آزاد شد و مهدی محمدی‌فرد، مهر ماه امسال پس از بررسی مجدد پرونده در شعبه دوم دادگاه انقلاب ساری به شش سال و شش ماه حبس محکوم شد.
خبرگزاری میزان، رسانه قوه قضاییه، روز نهم شهریور امسال از مرگ جواد روحی خبر داد و نوشت او بامداد پنج‌شنبه به دلیل «تشنج» در زندان نوشهر، به بیمارستان منتقل شده و همان‌جا فوت کرده است.
در واکنش به این اتفاق، شمار زیادی از کاربران، مرگ مشکوک او را «قتل به دست حکومت» خواندند.
شکنجه‌های جواد روحی در زندان برای اعتراف علیه خود
دست‌نوشته‌های روحی که مهر ماه امسال منتشر شدند، نشان می‌دهند طی ۴۴ روزی که او در بازداشت «اطلاعات و امنیت سپاه استان مازندران» بوده، بارها تحت شکنجه بازجویی شده است؛ به‌طوری که در یک نمونه، «سه شبانه‌روز» به کف پاهایش شلاق و باتوم زده‌اند که بر اثر این ضربات، پای راستش فلج و بی‌حس شده است.
جواد روحی شرح شکنجه‌های جسمی و روحی خود را از زمان بازداشت «وحشیانه» در شامگاه ۳۰ شهریور سال ۱۴۰۱ آغاز کرده و نوشته است تا صبح هدف ضرب و شتم و شکنجه با شوکر قرار گرفته است.
روحی در ادامه نوشته است شدت شکنجه‌ها به حدی بوده که جای عمل جراحی کمرش در سال ۱۴۰۰، زیر مشت و لگد و ضربات شدید «باز شده است».
جواد روحی در نوشته‌هایش تاکید کرده تمامی اعترافاتش درباره اتهاماتی مانند «آتش زدن قرآن، توهین به مقدسات و تخریب اماکن دولتی» زیر شکنجه و «از ترس جان» بوده است.
او در ادامه نوشته که حتی جغرافیای شهر نوشهر را نمی‌دانسته، از محل اماکن دولتی و امنیتی بی‌اطلاع بوده و تنها برای ملاقات با همسر سابقش به این شهر رفته است.
سازمان عفو بین‌الملل بهمن ماه سال گذشته در گزارشی نوشت که جواد روحی و دو معترض محکوم به اعدام دیگر به نام‌های عرشیا تکدستان و مهدی محمدی‌فرد، برای «اعتراف‌گیری» هدف ناپدیدسازی قهری و انواع شکنجه‌های بی‌رحمانه و غیرانسانی قرار گرفته‌اند.
عفو بین‌الملل برخی از اقدامات جمهوری اسلامی را برای اعتراف‌گیری از این افراد به این ترتیب برشمرد: «حبس طولانی‌مدت در سلول‌های انفرادی، آویزان کردن، ضرب و شتم، شلاق، شوک الکتریکی، تهدید به مرگ با گذاشتن اسلحه روی پیشانی و تجاوز یا سایر خشونت‌های جنسی از جمله گذاشتن یخ روی بیضه‌ها.»
این شکنجه‌ها جواد روحی را دچار پارگی کتف، عدم توانایی در کنترل ادرار، عوارض گوارشی و اختلالات حرکتی و گفتاری و عرشیا تکدستان را دچار شکستگی انگشت پا و مشکلات حافظه کردند.
عفو بین‌الملل با اشاره به شکستگی بینی مهدی محمدی‌فرد به دلیل ضرب و جرح در زمان دستگیری از «جراحات مقعدی و خونریزی مقعدی» او به دلیل تجاوز خبر داد.
این سازمان در گزارشی که روز چهارشنبه ۱۵ آذر ماه منتشر کرد، بخش دیگری از شکنجه‌های جواد روحی را نقل کرد و نوشت: «ماموران او را مورد ضرب‌وجرح و شلاق شدید از جمله به کف پاهایش قرار دادند و در حین بسته شدن به تیرک، با تیزر به او شوک الکتریکی زدند؛ همچنین او را در معرض انجماد قرار داده و با گذاشتن ۴۸ ساعته یخ روی بیضه‌هایش، مورد خشونت جنسی قرار دادند.»
در بخش دیگری از این گزارش آمده است که ماموران سپاه پاسداران، بارها اسلحه را به سمت سر جواد روحی گرفتند و تهدید کردند که اگر تن به اعترافات اجباری ندهد به او شلیک خواهند کرد.
روحی در نتیجه این شکنجه‌ها، دچار بی‌اختیاری ادرار، عوارض گوارشی، مشکلات حرکتی، اختلال گفتاری و جراحات پایدار دیگری شد.
زمستان سال گذشته، کمیته پیگیری وضعیت بازداشت‌شدگان اعتراضات نیز در گزارشی نوشت روحی به دلیل شکنجه‌های متعدد «قدرت تکلم و کنترل ادرار» خود را از دست داده است.
این کمیته یادآور شد یک شب وضعیت جواد روحی در بازجویی‌ها چنان وخیم شده که او را عریان به میان کریدور بند منتقل کرده‌اند.
جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در گفت‌گو با ایران اینترنشنال بر نیاز فوری به اعمال فشار حقوق بشری بر جمهوری اسلامی تاکید کرد. او گفت: «همیشه نیاز به فشار بیشتر برای توقف نقض حقوق بشر وجود دارد. ماموریت من اعمال فشار در این زمینه است.»
