آژانس مهاجرت مکزیک اعلام کرد ماموران این سازمان دو ایرانی را که به گفته آنان تحت نظر اداره تحقیقات فدرال آمریکا (اف‌بی‌آی) بوده‌اند، بازداشت کرده‌اند. موسسه ملی مهاجرت مکزیک توضیح نداده است که تحقیقات مقام‌های امنیتی آمریکا در مورد این دو ایرانی درباره چه موضوعی بوده است.
آژانس مهاجرت مکزیک روز جمعه ۱۷ آذر اعلام کرد در مجموع پنج ایرانی به همراه راهنمای اهل هائیتی خود در بزرگراهی بین شهرهای تیخوانا در مکزیک و تکت در مکزیک و نزدیکی مرز آمریکا، روز چهارشنبه ۱۵ آذر بازداشت شدند.
در این بیانیه آمده است دو نفر از این ایرانیان «تحت نظارت اداره تحقیقات فدرال» بوده‌اند.
فرد اهل هائیتی راننده این خودرو بوده که ظاهرا به عنوان راهنمای این ایرانی‌ها کار می‌کرده.
خبرگزاری آسوشیتدپرس نوشت خودروی این افراد پس از شک کردن ماموران در مورد قصد آن‌ها برای رفتن به آمریکا، در یک ایستگاه عوارضی متوقف شده است.
اف‌بی‌آی هنوز به این گزارش واکنشی نشان نداده است.
این اولین بار نیست که ایرانیان در مرز مکزیک و آمریکا بازداشت می‌شوند.
بهمن ماه سال گذشته، شبکه فاکس‌نیوز از بازداشت یک مهاجر غیرقانونی ۲۹ ساله ایرانی در مرز آمریکا و مکزیک خبر داد.
دو سال قبل از آن و در بهمن ۱۳۹۹ نیز ۱۱ ایرانی پس از عبور غیرقانونی از مرز مکزیک در ایالت آریزونای آمریکا به دست نیروهای گشت مرزی این کشور بازداشت شدند.
ماموران گشت مرزی آمریکا به طور مرتب با افرادی از سراسر جهان که به طور غیرقانونی از مرز مکزیک و آمریکا عبور می‌کنند، روبه‌رو می‌شوند.
حسین امیرعبداللهیان، وزیر خارجه جمهوری اسلامی، با بیان اینکه «گفتمان انقلاب اسلامی توام با عمل است و فقط نظریهپردازی نیست»، گفت: «بسیاری از مقامات دیگر کشورها بیان می‌کنند که ما به وضعیت در ایران غبطه می‌خوریم.» او افزود آن‌ها می‌گویند گفتمان علی خامنه‌‌ای روی زمین اجرا می‌شود.
روز شنبه ۱۸ آذر، یک روز پیش از برگزاری مراسم اهدای جایزه نوبل صلح به نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی، نشستی مطبوعاتی با حضور خانواده او در اسلو برگزار شد. محمدی در پیامی که در این نشست خوانده شد، بار دیگر بر مبارزه با جمهوری اسلامی تاکید کرد.
علاوه بر تقی رحمانی، همسر نرگس محمدی، کیانا و علی رحمانی، فرزندان او و حمیدرضا محمدی، برادر نرگس محمدی در این نشست حضور داشتند.
فرزندان نرگس محمدی در صحبت‌هایشان چندین بار گفتند به دلیل شرایط حاکم بر ایران و وضعیت مادرشان در مبارزه با حکومت، ممکن است دیگر هیچ‌وقت او را نبینند.
او در پیامی از اوین که دخترش آن را قرائت کرد، نام روزنامه‌نگاران زندانی را بیان و تاکید کرد: «در این تاریکی که بر اطلاعات و بر مردم ایران سایه انداخته است و با وجود تعطیلی رسانه‌ها، فعالیت ما ادامه دارد.»
محمدی در پیام خود با اشاره به بازداشت بیش از ۱۰۰ روزنامه‌نگار در جریان جنبش «زن، زندگی، آزادی» گفت که در ۲۰ سال گذشته حداقل ۲۰۰ روزنامه تعطیل و ۸۰۰ روزنامه‌نگار بازداشت شدند.
او خطاب به روزنامه‌نگاران گفت: «رسانه‌های آزاد بهترین متحد ما در مبارزه علیه ویرانگری جمهوری اسلامی هستند.»
جمهوری اسلامی یکی از ناقضان بزرگ آزادی رسانه‌ها در جهان است و در جریان و پس از خیزش اخیر در ایران، فشارهای خود را علیه روزنامه‌نگاران افزایش داده است.
هم‌زمان با این پیام محمدی، محمدحسین آجرلو، همسر نیلوفر حامدی، روزنامه‌نگار زندانی اعلام کرد که نیلوفر به علت «خودداری قاضی صلواتی از آزادی‌اش در پایان یک سال بازداشت موقت»، علیه صلواتی شکایت کرده است.
او افزود: «از رسیدگی به شکایت اطلاع نداریم اما بازداشت موقت نیلوفر پس از ۴۴۴ روز به شکل غیرقانونی ادامه دارد.»
تقی رحمانی در جریان این نشست خبری در اسلو در پاسخ به سوال ایران‌اینترنشنال درباره غیبت همسرش در مراسم جایزه نوبل صلح گفت: «این رژیم هرگز اجازه نخواهد داد نرگس از کشور بیرون بیاید و خود او نیز نمی‌خواهد خارج شود چون می‌خواهد در داخل کشور و کنار مردم مبارزه کند.»
رحمانی در ابتدای این نشست یادآور شد نرگس محمدی اعتصاب غذای خود را برای هم‌بستگی با بهائیان و همه اقلیت‌ها از روز یک‌شنبه و هم‌زمان با مراسم اهدای جایزه نوبل به او آغاز خواهد کرد.
مراسم اهدای جایزه نوبل صلح سال ۲۰۲۳ به نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی در اوین روز یک‌شنبه ۱۹ آذر در اسلو، پایتخت نروژ برگزار می‌شود.
نرگس محمدی در آستانه اهدای این جایزه اعلام کرد هم‌زمان با روز جهانی حقوق بشر در اعتراض به نقض فاحش و گسترده حقوق بشر در ایران اعتصاب غذا خواهد کرد.
یک‌شنبه ۱۰ دسامبر روز جهانی حقوق بشر است و در آستانه این روز، کشورهای غربی در اقدامی هماهنگ تحریم‌های حقوق بشری خود را علیه جمهوری اسلامی افزایش دادند و برخی از عوامل نقض حقوق بشر در ایران را تحریم کردند.
تقی رحمانی در نشست خبری روز شنبه گفت: «جایزه صلح نوبل برای قدرت نیست و جایزه‌ای برای تقویت جامعه مدنی خواهد بود. نرگس ماراتنی را برای تقویت جامعه مدنی آغاز خواهد کرد.»
او افزود که جایزه نرگس محمدی برای همه زندانیان است و نرگس همچنان به حمایت جامعه مدنی و جامعه جهانی نیاز دارد.
همسر این فعال حقوق بشر ادامه داد: «رژیم یا تلاش می‌کند نرگس محمدی را ساکت کند یا مانع کار او شود. یک برنده جایزه نوبل می‌تواند یک نقشه راه و مسیر برای ادامه فعالیت خود داشته باشد.»
رحمانی گفت که جمهوری اسلامی هم گرگ است هم روباه؛ گاهی واکنش غریزی و غیر‌قابل پیش‌بینی نشان می‌دهد و گاهی به دلیل ماهیت روباه بودن خود، حرکت‌های فریبنده می‌کند و کشورهای غربی دچار اشتباه می‌شوند.
او افزود: «استراتژی کشورهای غربی در قبال ایران و منطقه دائمی نیست و عوض می‌شود. نباید تنها نفت ارزان، استراتژی کشورهای غربی در قبال خاورمیانه باشد.»
کیانا رحمانی، دختر نرگس محمدی، در این نشست درباره تغییر حکومت در ایران گفت: «من خوش‌بین می‌مانم و باید اعتقاد داشته باشیم که می‌توانیم تغییر ایجاد کنیم. مادر من برای حق آزادی برابر بین من و بردارم در حال مبارزه است.»
او درباره «نسل زد» و تجربه خود از سختی زندانی بودن مادرش گفت: «ما باید امید خود را حفظ کنیم چون این مبارزه ارزشش را دارد.»
این فرزند محمدی که سال‌هاست مادرش را ندیده، تاکید کرد: «اگر برابری بین زن و مرد رعایت شود، آن وقت است که می‌توان گفت دموکراسی به وجود آمده است.»
علی رحمانی، دیگر فرزند نرگس محمدی گفت: «اگر مادرم به زندان رفته به خاطر من و کیاناست و اینکه همه کودکان در دموکراسی زندگی کنند.»
او افزود: «آرمیتا گراوند و مهسا امینی هم‌سن و سال ما بودند و کشته شدند. امیدواریم صدای مردم ایران باشیم و صدای نسل جدید را به جهان برسانیم.»
علی و کیانا، فرزندان نرگس محمدی، نزد پدرشان در فرانسه زندگی می‌کنند و نرگس محمدی بارها در دوره‌های مختلف زندان از تماس تلفنی با آنان محروم شده است.
پس از مراسم اهدای نوبل صلح به نرگس محمدی، موزه بنیاد نوبل صلح در اسلو، پایتخت نروژ، از روز ۲۱ آذر نمایشگاهی عکسی با موضوع «زن، زندگی، آزادی» برگزار می‌کند.
این نمایشگاه تصاویری از زنان ایرانی را به نمایش خواهد گذاشت که برای آزادی و حقوق بشر تلاش می‌کنند.
موزه بنیاد نوبل صلح در اسلوی نروژ از ۲۱ آذر نمایشگاهی عکسی با موضوع «زن، زندگی، آزادی» برگزار می‌کند. این نمایشگاه تصاویری از زنان ایرانی که برای آزادی و حقوق بشر تلاش می‌کنند، نمایش می‌دهد.
رسول فلاحتی، نماینده علی خامنه‌‌ای در گیلان، در پاسخ به سوالی درباره فساد در واردات چای، به سایت «جماران» گفت: «سایت‌ها فقط می‌خواهند التهاب ایجاد کنند. ایجاد التهاب نکنید، بگذارید این کشور بدون التهاب جلو فساد را بگیرد.» او افزود عدهای می‌خواهند نظام و رهبری را زیر سوال ببرند.
فریبا کمال‌آبادی و مهوش ثابت شهریاری، دو زندانی بهائی در زندان اوین، از روز شنبه ۱۸ آذر دست به اعتصاب غذای سه روزه زدند. آن‌ها با نوشتن نامهای دلیل این اعتصاب غذا را «اعتراض به رویکرد ویرانگر حکومت علیه بهائیان» عنوان کردند و گفتند خواهان احقاق حقوق شهروندی بهائیان ایران هستند.
دو مدیر سابق جامعه بهائیان ایران در این نامه که نسخهای از آن به دست ایران‌اینترنشنال رسیده، نوشتند: «بهمن ماه ۱۳۸۷ در شرایطی که هفت نفر اعضای "یاران ایران" برای ماهها در سلولهای ۲۰۹ زندان اوین زیر بازجوییهای سخت بودند، نامهای با امضای قربانعلی دری نجفآبادی، دادستان [وقت] کل کشور، در اختیارشان قرار گرفت.»
کمال‌آبادی و ثابت شهریاری اضافه کردند: «مضمون نامه و توضیحات مسوولین در آن خصوص چنین بود که جامعه بهائی، جمعهای یاران ایران و خادمین (گروه‌های کوچکی که در سطوح ملی و محلی به امور روحانی و اجتماعی چند صد هزار بهائی ساکن ایران رسیدگی میکردند) را تعطیل نمایند و حکومت هم حقوق شهروندی بهائیان را که تا آن زمان سلب شده بود، تضمین کند.»
آن‌ها با بیان اینکه «خود دو تن از آن هفت نفر» هستند، تاکید کردند که در نامهای، از بیتالعدل اعظم (مرکز جهانی بهائی) درخواست کردند با تعطیلی تشکیلات موجود موافقت کند: «پس از موافقت با درخواست، برای اثبات حسننیت، ساز و کار اداره امور جامعه تعطیل شد.»
به گفته این دو زندانی عقیدتی، حکومت تا امروز که ۱۵ سال از آن تاریخ گذشته، نه تنها به عهد خود وفا نکرده بلکه روز به روز بر دامنه سرکوب و فشارها، محدودیتها و محرومیتهای بهائیان افزوده و امنیت را به کلی از آنان سلب کرده است.
کمال‌آبادی آبان ماه امسال در نامهای از زندان اوین به موج تازه سرکوب بهائیان ایران واکنش نشان داد و جزییاتی از تفتیش خانهها و بازداشت شماری از بهائیان همدان و کرج را روایت کرد.
پس از آن ثابت شهریاری در نامهای از زندان اوین، زندگی خود و دیگر شهروندان بهائی ایران در سایه جمهوری اسلامی را روایت کرد و به کنایه نوشت حکومت ایران بهائیان را برای زندگی «رد صلاحیت» کرده است.
این دو زن زندانی که تا به امروز حدود ۱۲ سال در زندانهای جمهوری اسلامی حبس کشیدهاند، در بخشی از نامه تازهشان به افزایش سرکوب بهائیان در این مدت اشاره کرده و نوشتند: «در این مدت دستگیریها با شدت بیشتری ادامه یافته تا جایی که مرد سالمند ۹۰ ساله دستگیر می‌شود، به خانه زنان سالخورده ستمدیده حمله می‌کنند، اموال بیگناهان مصادره می‌شود و روستاییان [بهائی] از خانه و آشیانهشان رانده می‌شوند.»
آن‌ها اضافه کردند: «والدینِ کودکان خردسالِ بیپناه هم‌زمان دستگیر و برای سالیان مدید اسیر زندان می‌شوند و با نهایت تاسف حتی اجساد مردگان در سردخانهها میماند و مسوولان و بازماندگان به جرم پیگیری از مراجع قانونی برای اخذ مجوز دفن به روال معمول، با حکمهای سنگین به زندان افکنده می‌شوند.»
کمال‌آبادی در نامه پیشین خود «دستگیریهای والدین دارای فرزندان خردسال را اقدامی برنامهریزی شده و ادامهدار از سوی جمهوری اسلامی» خوانده و از آن به عنوان مصداقی از «شکنجه کودکان» نام برده بود.
در هفتههای گذشته فشار نهادهای امنیتی و قضایی بر شهروندان بهائی تشدید شده است.
در همین رابطه جامعه جهانی بهائی روز ١٣ آذر در بیانیهای به شرح «روشهای جدید و بسیار خشنتر» پرداخت که «جمهوری اسلامی برای سرکوب بهائیان» از آن‌ها استفاده می‌کند.
این جامعه با ابراز نگرانی عمیق از این شرایط نوشت: «تغییر در نحوه رفتار حکومت ایران با بهائیان، نشانگر افزایش و تشدید سیاست سرکوب سیستماتیک علیه این جامعه است.»
در این بیانیه از یورش به خانهها و تفتیش آن‌ها، بازداشت، محاکمه، صدور حکم زندان، مصادره زمین و املاک، نفرتپراکنی، محرومیت از حق تحصیل، سلب حق تدفین و نقض حقوق پایهای شهروندی به عنوان سرکوبهای اخیر بهائیان ایران از سوی جمهوری اسلامی نام برده شده است.
منابع غیررسمی می‌گویند بیش از ۳۰۰ هزار شهروند بهائی در ایران زندگی می‌کنند اما قانون اساسی جمهوری اسلامی تنها ادیان اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتیگری را به رسمیت میشناسد.
بهائیان بزرگترین اقلیت دینی غیرمسلمان ایران هستند که از زمان انقلاب سال ۱۳۵۷ و استقرار جمهوریاسلامی به طور سیستماتیک هدف آزار و اذیت قرار گرفتهاند.
