علیرضا زاکانی، شهردار تهران: ۱۷ هزار میلیارد پول در شهرداری گم نشده است

در بیانیه‌ای که در صفحه اینستاگرام نرگس محمدی منتشر شده، آمده است این اعتصاب در همراهی با زنان زندانی بهائی هم‌بند او در اوین انجام می‌شود.

فریبا کمال‌آبادی و مهوش ثابت شهریاری، دو زندانی بهائی در زندان اوین، از روز شنبه ۱۸ آذر دست به اعتصاب غذای سه روزه زدند.

آن‌ها با نوشتن نامه‌ای دلیل این اعتصاب غذا را «اعتراض به رویکرد ویرانگر حکومت علیه بهائیان» عنوان کردند و گفتند خواهان احقاق حقوق شهروندی بهائیان ایران هستند.

نرگس محمدی در بیانیه خود هدفش را از اعتصاب غذا چنین اعلام کرد: «اعتصاب غذا می‌کنم تا با اعتصاب غذا در روز دریافت جایزه نوبل صلح و هفتادو‌پنجمین سالروز تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر، صدای اعتراض مردم تحت ظلم و سرکوب ایران به دست رژیم جمهوری اسلامی باشم.»

این فعال حقوق بشر زندانی در قسمتی از بیانیه خود نوشت: «کمتر روزی‌ است که خبر اعدام هم‌وطنانمان را در شهرهای مختلف نشنویم. کمتر روزی‌است که صدای فریاد مادران و پدران دادخواه، زندانیان، بازداشت‌شدگان، شکنجه‌شدگان، محبوسان در سلول‌های انفرادی بندهای امنیتی، مورد تعرض قرار گرفتگان و زنان تحت سرکوب را نشنویم و صد البته کمتر روزی است که فریاد آزادی‌خواهی و عدالت‌طلبی، مقاومت و مبارزات جانانه مدنی مردم در پهنای سرزمینمان به گوش نرسد.»

او با بیان اینکه «جدل سختی است بین حکومت استبداد دینی و مردمِ خواهانِ آزادی، برابری و دموکراسی»، تاکید کرد: «در چنین شرایطی سرکوب و اعمال شیوه‌های قهر‌آمیز حکومت علیه جامعه بهائی شدت گرفته است.»

مراسم اهدای جایزه نوبل صلح به نرگس محمدی

جایزه نوبل صلح نرگس محمدی قرار است روز یک‌شنبه ۱۰ دسامبر (۱۹ آذر)، در غیاب این فعال حقوق بشر زندانی، به همسرش تقی رحمانی و فرزندان دوقلوی آن‌ها، کیانا و علی تقدیم شود.

کیانا رحمانی و علی رحمانی که اکنون ۱۷ ساله هستند، قرار است پس از مراسم اهدای این جایزه، از طرف مادرشان سخنرانی کنند.

خانواده‌ نرگس محمدی روز پنج‌شنبه ۱۶ آذر برای دریافت جایزه‌ نوبل صلح وارد فرودگاه اسلو شدند.

انجمن‌های قلم نروژ و آمریکا در حاشیه مراسم نوبل صلح، برای نرگس محمدی، عضو افتخاری این انجمن در این دو کشور و کشورهای سوئد و دانمارک، جلسه بزرگداشت برگزار کردند.

در این جلسه علاوه بر اعضا و‌ مدیران انجمن قلم، مسعود قره‌خانی، رییس پارلمان نروژ، جمعی از روزنامه‌نگاران مطرح نروژی و نویسندگان، شاعران و هنرمندان ایرانی حضور داشتند.

از جمله ایرانیان حاضر در این نشست، آسیه امینی، شاعر، روزنامه‌نگار و عضو هیات مدیره انجمن قلم نروژ و حمیدرضا محمدی، برادر نرگس محمدی بودند.

پیش از این، انجمن قلم آمریکا در نامه‌ای سرگشاده که به امضای صدها نویسنده، هنرمند، فعال حقوق بشر و سازمان‌های جامعه مدنی رسید، خواستار آزادی نرگس محمدی تا پیش از مراسم اهدای جایزه نوبل صلح به او در اسلو شده بود.

محمدی از روز شنبه ۱۱ آذر با دستور مسوولان زندان اوین از امکان برقراری تماس تلفنی و ملاقات با خانواده محروم شده است.

بر اساس اعلام کمیته نوبل در روز ۱۴ مهر ماه، نرگس محمدی «به دلیل مبارزه‌اش با ظلم بر زنان ایرانی و تلاش برای ارتقای حقوق بشر و آزادی برای همه»، برنده جایزه نوبل صلح سال ۲۰۲۳ میلادی شد.

بریت ریس اندرسن، رییس کمیته نوبل صلح، پیش از نام بردن از نرگس محمدی به عنوان برنده جایزه امسال نوبل صلح، سخنان خود را با شعار «زن، زندگی، آزادی» به زبان فارسی آغاز کرد و در ادامه به قدردانی از صدها هزار شهروند ایرانی پرداخت که در جریان خیزش انقلابی دست به تظاهراتی گسترده علیه سیاست‌های تبعیض‌آمیز و ظالمانه جمهوری اسلامی علیه زنان زدند.

او از نرگس محمدی به عنوان «مبارز آزادی» یاد کرد که نبرد شجاعانه‌اش هزینه‌های شخصی بسیاری برای او به همراه داشته است.

اکنون تصویر این فعال حقوق بشر زندانی در کنار برندگان قبلی جایزه نوبل صلح، در محل موزه دائمی مرکز نوبل صلح قرار گرفته است.

محمدی دومین ایرانی برنده این جایزه پس از شیرین عبادی است که در سال ۲۰۰۳ نوبل صلح را از آن خود کرد.

بخش نقدی این جایزه حدود یک میلیون دلار است که معمولا برنده یا برندگان نوبل صلح آن را صرف اهداف انسان‌دوستانه می‌کنند.

نرگس محمدی کیست؟

نرگس محمدی، فعال مدنی و حقوق بشر، متولد سال ۱۳۵۱ در زنجان و دانش‌آموخته رشته فیزیک کاربردی است. او که از سال‌های دانشجویی فعالیت‌های مدنی و سیاسی خود را آغاز کرد، پیش از این چندین جایزه بین‌المللی از جمله «جایزه ساخاروف انجمن فیزیک آمریکا در سال ۲۰۱۸»، «جایزه روز جهانی آزادی مطبوعات در سال ۲۰۱۶» و «جایزه الکساندر لانگر در سال ۲۰۰۹» را دریافت کرده است.

نرگس محمدی در سال‌های گذشته بارها با عناوین اتهامی مختلف به دلیل فعالیت‌های حقوق بشری‌اش بازداشت، محاکمه و حدود شش سال زندانی شد. او آخرین بار در آبان ۱۴۰۰ بازداشت شد و از آن‌ زمان تاکنون در زندان اوین محبوس است.

محمدی که سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر است، با وجود محبوس بودن دست از فعالیت‌های خود برنداشته و بارها با انتشار نامه‌هایی از زندان به وضعیت زنان زندانی به ویژه زندانیان سیاسی، شکنجه شدنشان، وضعیت نامناسب زندان‌ها و آزار و اذیت بهائیان اعتراض کرده است.

او همچنین بارها به «تعرض و اذیت و آزار جنسی زنان» در بازداشتگاه‌ها و حتی در محل و هنگام بازداشت واکنش نشان داده، اعتراض کرده و در این باره نامه‌ای هم خطاب به جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران نوشته است.

این نامه همراه با چهار مورد دیگر، باعث شد چندی پیش پرونده‌ای جدید با اتهام «تبلیغ علیه نظام از طریق دادن بیانیه از داخل زندان» برای محمدی باز شود.

بر اساس همین پرونده، او اواسط مرداد از سوی دادسرای امنیت زندان اوین در شعبه ۲۹ دادگاه انقلاب به یک سال حبس تعزیری دیگر محکوم شد و مجموع مجازات‌هایش به ۱۰ سال و ۹ ماه زندان و ۱۵۴ ضربه شلاق افزایش یافت.

او به تازگی نامه‌ای خطاب به نمایندگان پارلمان اروپا و حاضران در اکران فیلم «شکنجه سفید» (ساخته این فعال حقوق بشر) منتشر کرد و سلول انفرادی را ابزار «شکنجه، سرکوب، اعتراف اجباری و اعدام» خواند.

نشست خبری خانواده محمدی در اسلو

روز شنبه ۱۸ آذر، یک روز پیش از برگزاری مراسم اهدای جایزه نوبل صلح به نرگس محمدی، نشستی مطبوعاتی با حضور خانواده او در اسلو برگزار شد.

محمدی در پیامی که در این نشست خوانده شد، بار دیگر بر مبارزه با جمهوری اسلامی تاکید کرد.

این تشکل صنفی روز چهارشنبه پانزدهم آذر با انتشار بیانیه‌ای با عنوان «بیست‌و‌پنج سال دادخواهی» خبر داده بود: «اعضای کانون ساعت ۱۵ روز جمعه ۱۷ آذر در گورستان امامزاده طاهر کرج، مزار این دو عزیز را گلباران می کنند.»

محمدجعفر پوینده و محمد مختاری، دو تن از قربانیان قتل‌های سیاسی پاییز ۱۳۷۷ هستند که به قتل‌های زنجیره‌ای معروف شد.

وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی مسوولیت قتل این دو نویسنده و داریوش و پروانه فروهر را بر عهده گرفت اما اعلام کرد «گروهی از کارکنان خودسر این وزارت‌خانه» در قتل آن‌ها دست داشتند.

کانون نویسندگان ایران در گزارش روز شنبه خود اعلام کرد: «در ساعت و تاریخ یاد شده، گروهی از اعضای کانون با شاخه گلی در دست، وارد گورستان شدند. ماموران دست‌پاچه جمعیت را از گورستان بیرون راندند و همه‌ لحظات را در دوربین‌های متعدد خود ثبت کردند.»

بر اساس این گزارش «جمعیت دادخواه و اعضای کانون یک‌به‌یک گل‌هایی را روی مزار پوینده و مختاری قرار دادند و نام محمد و محمدجعفر با رُزهای سرخ گلباران شد».

در این گزارش با اشاره به اینکه «پس از هفت سال بار دیگر دادخواهان سنگ مزار آن‌ها را می‌دیدند»، تاکید شد: «از سال ۱۳۹۵ که ماموران درهای گورستان را بستند، دادخواهان جز یک سال، دیگر نتوانسته بودند بر مزار یاران خود گرد آیند.»

این تشکل صنفی اضافه کرد: «در همه این سال‌ها عزم خود را برای برگزاری مراسم بزرگداشت دو عضو برجسته خود اعلام کردیم و فقط در سال ۹۸ در پی تماس از وزارت اطلاعات و تهدید به خون‌ریزی، برگزاری مراسم لغو شده بود.»

در بخش دیگری از این گزارش به تعقیب حاضران از سوی نیروهای امنیتی پس از بیرون رفتن از گورستان اشاره شده و آمده است: «مامورانِ سرکوب شماره اتومبیل‌های حاضران را یادداشت می‌کردند و برای برخی از آنان پیامک توقیف خودرو فرستاده شد.»

کانون نویسندگان با بیان اینکه «سرکوب دادخواهان و دادخواهی شکل‌های گوناگون دارد» در گزارش خود خبر داده که «اعضای کانون حتی اجازه نیافتند عکسی بگیرند».

در بخش پایانی این گزارش آمده است: «ماموران رُزهای سرخ روی مزار پوینده و مختاری را زیر پا له و پراکنده کرده بودند اما رنگ قرمز گلبرگ‌ها بر سنگ مزارها نشسته بود.»

جمهوری اسلامی از زمان افشای قتل‌های زنجیره‌ای تاکنون اجازه برگزاری مراسم سالگرد محمد مختاری و محمدجعفر پوینده را بر مزارشان در امام‌زاده طاهر کرج نداده است.

نهادهای امنیتی در جریان برخی برنامه‌ها که به صورت مستقل برای این دو قربانی قتل‌های زنجیره‌ای برگزار شده است، اقدام به بازداشت شماری از حاضران بر مزار آن‌ها کرده‌اند.

آژانس مهاجرت مکزیک روز جمعه ۱۷ آذر اعلام کرد در مجموع پنج ایرانی به همراه راهنمای اهل هائیتی خود در بزرگراهی بین شهرهای تیخوانا در مکزیک و تکت در مکزیک و نزدیکی مرز آمریکا، روز چهارشنبه ۱۵ آذر بازداشت شدند.

در این بیانیه آمده است دو نفر از این ایرانیان «تحت نظارت اداره تحقیقات فدرال» بوده‌اند.

فرد اهل هائیتی راننده این خودرو بوده که ظاهرا به عنوان راهنمای این ایرانی‌ها کار می‌کرده.

خبرگزاری آسوشیتدپرس نوشت خودروی این افراد پس از شک کردن ماموران در مورد قصد آن‌ها برای رفتن به آمریکا، در یک ایستگاه عوارضی متوقف شده است.

اف‌بی‌آی هنوز به این گزارش واکنشی نشان نداده‌ است.

این اولین بار نیست که ایرانیان در مرز مکزیک و آمریکا بازداشت می‌شوند.

بهمن ماه سال گذشته، شبکه فاکس‌نیوز از بازداشت یک مهاجر غیرقانونی ۲۹ ساله ایرانی در مرز آمریکا و مکزیک خبر داد.

دو سال قبل از آن و در بهمن ۱۳۹۹ نیز ۱۱ ایرانی پس از عبور غیرقانونی از مرز مکزیک در ایالت آریزونای آمریکا به دست نیروهای گشت مرزی این کشور بازداشت شدند.

ماموران گشت مرزی آمریکا به طور مرتب با افرادی از سراسر جهان که به طور غیرقانونی از مرز مکزیک و آمریکا عبور می‌کنند، روبه‌رو می‌شوند.

علاوه بر تقی رحمانی، همسر نرگس محمدی، کیانا و علی رحمانی، فرزندان او و حمیدرضا محمدی، برادر نرگس محمدی در این نشست حضور داشتند.

فرزندان نرگس محمدی در صحبت‌هایشان چندین بار گفتند به دلیل شرایط حاکم بر ایران و وضعیت مادرشان در مبارزه با حکومت، ممکن است دیگر هیچ‌وقت او را نبینند.

او در پیامی از اوین که دخترش آن را قرائت کرد، نام روزنامه‌نگاران زندانی را بیان و تاکید کرد: «در این تاریکی که بر اطلاعات و بر مردم ایران سایه انداخته است و با وجود تعطیلی رسانه‌ها، فعالیت ما ادامه دارد.»

محمدی در پیام خود با اشاره به بازداشت بیش از ۱۰۰ روزنامه‌نگار در جریان جنبش «زن، زندگی، آزادی» گفت که در ۲۰ سال گذشته حداقل ۲۰۰ روزنامه تعطیل و ۸۰۰ روزنامه‌نگار بازداشت شدند.

او خطاب به روزنامه‌نگاران گفت: «رسانه‌های آزاد بهترین متحد ما در مبارزه علیه ویرانگری جمهوری اسلامی هستند.»

جمهوری اسلامی یکی از ناقضان بزرگ آزادی رسانه‌ها در جهان است و در جریان و پس از خیزش اخیر در ایران، فشارهای خود را علیه روزنامه‌نگاران افزایش داده است.

هم‌زمان با این پیام محمدی، محمدحسین آجرلو، همسر نیلوفر حامدی، روزنامه‌نگار زندانی اعلام کرد که نیلوفر به علت «خودداری قاضی صلواتی از آزادی‌اش در پایان یک سال بازداشت موقت»، علیه صلواتی شکایت کرده است.

او افزود: «از رسیدگی به شکایت اطلاع نداریم اما بازداشت موقت نیلوفر پس از ۴۴۴ روز به شکل غیرقانونی ادامه دارد.»

تقی رحمانی در جریان این نشست خبری در اسلو در پاسخ به سوال ایران‌اینترنشنال درباره غیبت همسرش در مراسم جایزه نوبل صلح گفت: «این رژیم هرگز اجازه نخواهد داد نرگس از کشور بیرون بیاید و خود او نیز نمی‌خواهد خارج شود چون می‌خواهد در داخل کشور و کنار مردم مبارزه کند.»

رحمانی در ابتدای این نشست یادآور شد نرگس محمدی اعتصاب غذای خود را برای هم‌بستگی با بهائیان و همه اقلیت‌ها از روز یک‌شنبه و هم‌زمان با مراسم اهدای جایزه نوبل به او آغاز خواهد کرد.

مراسم اهدای جایزه نوبل صلح سال ۲۰۲۳ به نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی در اوین روز یک‌شنبه ۱۹ آذر در اسلو، پایتخت نروژ برگزار می‌شود.

نرگس محمدی در آستانه اهدای این جایزه اعلام کرد هم‌زمان با روز جهانی حقوق بشر در اعتراض به نقض فاحش و گسترده حقوق بشر در ایران اعتصاب غذا خواهد کرد.

یک‌شنبه ۱۰ دسامبر روز جهانی حقوق بشر است و در آستانه این روز، کشورهای غربی در اقدامی هماهنگ تحریم‌های حقوق بشری خود را علیه جمهوری اسلامی افزایش دادند و برخی از عوامل نقض حقوق بشر در ایران را تحریم کردند.

تقی رحمانی در نشست خبری روز شنبه گفت: «جایزه صلح نوبل برای قدرت نیست و جایزه‌ای برای تقویت جامعه مدنی خواهد بود. نرگس ماراتنی را برای تقویت جامعه مدنی آغاز خواهد کرد.»

او افزود که جایزه نرگس محمدی برای همه زندانیان است و نرگس همچنان به حمایت جامعه مدنی و جامعه جهانی نیاز دارد.

همسر این فعال حقوق بشر ادامه داد: «رژیم یا تلاش می‌کند نرگس محمدی را ساکت کند یا مانع کار او شود. یک برنده جایزه نوبل می‌تواند یک نقشه راه و مسیر برای ادامه فعالیت خود داشته باشد.»

رحمانی گفت که جمهوری اسلامی هم گرگ است هم روباه؛ گاهی واکنش غریزی و غیر‌قابل پیش‌بینی نشان می‌دهد و گاهی به دلیل ماهیت روباه بودن خود، حرکت‌های فریبنده می‌کند و کشورهای غربی دچار اشتباه می‌شوند.

او افزود: «استراتژی کشورهای غربی در قبال ایران و منطقه دائمی نیست و عوض می‌شود. نباید تنها نفت ارزان، استراتژی کشورهای غربی در قبال خاورمیانه باشد.»

کیانا رحمانی، دختر نرگس محمدی، در این نشست درباره تغییر حکومت در ایران گفت: «من خوش‌بین می‌مانم و باید اعتقاد داشته باشیم که می‌توانیم تغییر ایجاد کنیم. مادر من برای حق آزادی برابر بین من و بردارم در حال مبارزه است.»

او درباره «نسل زد» و تجربه خود از سختی زندانی بودن مادرش گفت: «ما باید امید خود را حفظ کنیم چون این مبارزه ارزشش را دارد.»

این فرزند محمدی که سال‌هاست مادرش را ندیده، تاکید کرد: «اگر برابری بین زن و مرد رعایت شود، آن وقت است که می‌توان گفت دموکراسی به وجود آمده است.»

علی رحمانی، دیگر فرزند نرگس محمدی گفت: «اگر مادرم به زندان رفته به خاطر من و کیاناست و اینکه همه کودکان در دموکراسی زندگی کنند.»

او افزود: «آرمیتا گراوند و مهسا امینی هم‌سن و سال ما بودند و کشته شدند. امیدواریم صدای مردم ایران باشیم و صدای نسل جدید را به جهان برسانیم.»

علی و کیانا، فرزندان نرگس محمدی، نزد پدرشان در فرانسه زندگی می‌کنند و نرگس محمدی بارها در دوره‌های مختلف زندان از تماس تلفنی با آنان محروم شده است.

پس از مراسم اهدای نوبل صلح به نرگس محمدی، موزه بنیاد نوبل صلح در اسلو، پایتخت نروژ، از روز ۲۱ آذر نمایشگاهی عکسی با موضوع «زن، زندگی، آزادی» برگزار می‌کند.

این نمایشگاه تصاویری از زنان ایرانی را به نمایش خواهد گذاشت که برای آزادی و حقوق بشر تلاش می‌کنند.