واکنش داریوش به حکم اعدام توماج صالحی: با صبح روشن پر ترانه چه می‌کنید؟
با ادامه جنگ خیابانی خامنه‌ای با زنان، روزنامه گاردین در گفت‌وگو با چند زن، گزارشی از ضرب و جرح مخالفان حجاب اجباری در ایران منتشر کرد. سایت دیده‌بان ایران نیز با شماری از شهروندان بازداشت‌شده به دست گشت ارشاد صحبت کرد که روایاتی مشابه از توهین، تحقیر و کتک خوردن ارائه کردند.
نشریه گاردین در این گزارش، با سه زن بازداشت شده و خانواده دو زن دستگیر شده دیگر از سوی گشت ارشاد گفت‌وگو کرد.
روایت زنان از کتک‌های شدید و آزار جنسی ماموران حکومتی
یک زن جوان اهل تهران به این روزنامه گفت: «روز شنبه یکم اردیبهشت، حدود هشت مامور مرا احاطه و شروع به داد و فریاد کردند. در حالی که به پاها، شکم و همه جای بدنم لگد می‌زنند مرا فاحشه، هرزه، و برهنه آمریکایی خطاب کردند. برایشان مهم نبود که ضربات را به کجای بدنم می‌زنند.»
زن دیگری گفت: «هم ماموران مرد و هم شش زن هنگام دستگیری به بدن ما دست می‌زنند. آن‌ها می‌گویند که مسلمان مذهبی و معتقدند، اما برایشان مهم نیست که ماموران مرد به بدن ما دست بزنند. سه نفر از ماموران زن به من حمله کردند. دو نفر از آن‌ها دستان مرا از پشت گرفتند و یک نفرشان سعی کرد مرا داخل ون سفید بیندازد. سپس دو مامور مرد با خشونت بازوهایم را گرفتند و مرا به داخل ون هل دادند. آن‌ها پنج یا شش نفر را به خاطر حجاب دستگیر و به بازداشتگاه گیشا بردند.»
این زن افزود که در بازداشتگاه حدود ۴۰ زن را دیده که به همین دلیل بازداشت شده بودند: «پس از گذراندن بیش از پنج ساعت در بازداشتگاه و تحمل توهین و ضرب و جرح از سوی ماموران، برخی از زنان آزاد شدند.»
دور تازه برخورد با شهروندان به دلیل رعایت نکردن حجاب اجباری از روز ۲۵ فروردین و هم‌زمان با حملات موشکی و پهپادی جمهوری اسلامی به اسرائیل آغاز شد.
در این مدت گزارش‌های متعددی از برخوردهای خشونت‌آمیز با زنان و اعمال آزار و اذیت جنسی ماموران علیه برخی شهروندان در اجرای طرح موسوم به «نور» منتشر شد.
یکی از این نمونه‌ها، دینا قالیباف، دانشجوی دانشگاه بهشتی بود که روایتش را از ضرب و جرح و تعرض جنسی ماموران گشت ارشاد به خود منتشر کرد اما یک روز بعد و در ۲۸ فروردین در تهران بازداشت شد.
میزان، خبرگزاری قوه قضاییه، «تجاوز جنسی» به دینا قالیباف را رد کرد و گفت این دختر جوان به دلیل اتهاماتی که به نیروهای پلیس وارد کرده، تحت پیگرد قانونی قرار خواهد گرفت.
نرگس محمدی، برنده جایزه نوبل صلح و زندانی سیاسی، در یک پیام صوتی که در حساب اینستاگرام او منتشر شد از کبودی‌های قابل مشاهده روی بدن دینا قالیباف گفت.
محمدی در این پست از زنان ایرانی خواست تا روایت‌هایشان را از دستگیری و تجاوز جنسی از سوی نیروهای امنیتی به اشتراک بگذارند.
توهین کلامی و آثار حملات خشونت‌آمیز ماموران بر بدن زنان مخالف حجاب اجباری
علاوه بر روایت قالیباف، ویدیوهایی نیز از برخورد خشن ماموران حکومتی با زنانی که به حجاب اجباری تن نمی‌دهند، در رسانه‌های اجتماعی منتشر شده است.
یکی از ویدیوها مادر و دختری را در میدان شلوغی در تهران نشان می‌دهد که از سوی پنج مامور زن چادر‌پوش و دو مامور مرد محاصره و پس از توهین و تهمت، با زور به داخل یک ون کشانده شدند.
یک منبع نزدیک به خانواده آنان به گاردین گفت هنگامی که این مادر و دختر در برابر دستگیری مقاومت کردند، ماموران آن‌ها را با خشونت به داخل ون کشاندند.
یکی از اعضای خانواده دستگیرشدگان نیز به گاردین گفت: «به پاهای مادر لگد زدند طوری‌که پاهایش پر از آثار کبودی است و آسیب‌های شدید دیده است. ماموران حین دستگیری مادر را زشت، سگ پیر و عجوزه خطاب کردند.»
گاردین تاکید کرد دست‌کم تصاویر دو زن را دیده که نشان‌دهنده آثار حملات خشونت‌آمیز است؛ حملاتی که به گفته این زنان، در طول بازداشت هفته گذشته رخ داده است.
دیده‌بان ایران در گزارشی، هفت روایت از برخورد و بازداشت‌های خشن و همراه با توهین و تحقیر ماموران «گشت نور» منتشر کرد.
زنی که به خاطر بر تن داشتن دامن، با محاصره چهار مرد و دو زن مامور مواجه شده، به این رسانه گفت: «آن‌ها به من، خانواده‌‌ام و نحوه تریبیتم توهین کردند و گفتند چون تو دختر سالمی نیستی این‌طور لباس پوشیدی.»
به گفته این راوی، یک مامور مرد نیز به او گفت: «اگر یک مرد به لحاظ بیولوژیکی سالم باشد، با دیدن تو با همسرش به مشکل بر می‌خورد. حتی ممکن است من نیز با دیدن تو با همسرم دچار مشکل شوم.»
روایت یک زن: هدف از فشار و سرکوب، درآمدزایی برای حکومت است
یک زن دیگر با شرح برخورد خشن ماموران در مترو با او و دوستش گفت: «رفته‌رفته درگیری لفظی به درگیری فیزیکی منجر شد، تا جایی که دوستم را با شوکر برقی زمین‌گیر کردند. پس از آن به ما دست‌بند زدند و بازداشت شدیم.»
این زن روایت خود از چند ساعت حضور در بازداشتگاه را چنین شرح داد: «چند نفر از ماموران سر این موضوع که چه کسی ما را بازداشت کرده است دعوا می‌کردند. ظاهرا هر چقدر میزان بازداشتی‌ها بالاتر باشد، درآمد و پاداشی که کسب می‌کنند نیز به مراتب بیشتر خواهد بود.»
در ماه‌های گذشته، جریمه‌های نقدی سه میلیون تومانی برای «بی‌حجابی» واکنشی مشابه را از سوی شهروندان برانگیخته بود.
بسیاری از کاربران رسانه‌های اجتماعی گفته بودند جمهوری اسلامی با این «دزدی علنی» تنها به دنبال پر کردن جیب خود است.
یک زن دیگر که در حوالی متروی تئاتر شهر تهران بازداشت شده، به دیده‌بان ایران گفت: «پس از اینکه به زور من را سوار ماشین کردند، درگیری فیزیکی ایجاد شد و من را کتک زدند. به شدت به من توهین کردند، ناسازا گفتند و چند بار با پا به من لگد زدند.»
پیش‌تر گزارش‌هایی به ایران‌اینترنشنال رسیده است که نشان می‌دهند در جریان دور تازه برخورد با زنان برای تحمیل حجاب اجباری، علاوه بر سرقت اموال برخی شهروندان، ماموران انتظامی از آن‌ها تقاضای انتقال پول به حساب بانکی در قبال آزادی کرده‌اند.
علاوه بر خیابان‌ها و معابر عمومی، گزارش‌هایی نیز از تشدید سرکوب در فضای دانشگاه‌ها به بهانه حجاب اجباری منتشر شده است.
پیش از آغاز طرح موسوم به «نور» نیز گزارش‌های متعددی از تلاش حکومت برای سرکوب مخالفان حجاب اجباری منتشر شد.
مسیح علی‌نژاد، روزنامه‌نگار و فعال سیاسی، اخیرا کمپین «اتحاد علیه آپارتاید جنسیتی» را با همکاری فعالان ایرانی و افغانستانی راه‌اندازی کرد تا از جامعه جهانی بخواهد قوانین آپارتاید جنسیتی را تدوین کنند.
او گفت: «می‌خواهم جهان آزاد داستان‌های غم‌انگیز زنانی که تبعیض جنسیتی را در ایران و افغانستان تجربه کرده‌اند، در یک جنبش متحد بشنود.»
کوثر افتخاری، هنرمند ۲۴ ساله که یک چشم او در جریان خیزش انقلابی از سوی ماموران حکومتی نابینا شد نیز از رهبران جهان خواست تا جمهوری اسلامی را به‌عنوان «رژیم آپارتاید جنسیتی» شناسایی و طبقه‌بندی کنند.
از فروردین سال گذشته موضوع تدوین و تصویب لایحه‌ای به نام «عفاف و حجاب» با پیش‌بینی مجازات‌های سنگین‌تر برای برخورد با مخالفان حجاب اجباری در دستور کار قوه قضاییه، دولت و مجلس شورای اسلامی قرار گرفت.
این لایحه در دوم آبان ۱۴۰۲ برای بار نخست از سوی شورای نگهبان به منظور شفاف‌سازی در مورد «ابهامات» موجود به مجلس شواری اسلامی بازگردانده شد و پس از چند اصلاحیه دیگر، اکنون به نظر می‌رسد در آستانه تصویب قرار داشته باشد.
فعالان حقوق بشر بیم آن دارند که در صورت اجرای این قانون، زنان معترض با مجازات‌های طولانی‌تر و سخت‌تری روبه‌رو شوند.
با وجود این سرکوب‌ها، نافرمانی مدنی زنان به شکلی گسترده ادامه دارد.
یک دانشجوی ایرانی به گاردین گفت: «می‌خواهم دنیا این را بداند؛ ما هیچ جایی نمی‌رویم، حجاب اجباری را بر سر نمی‌گذاریم و قوانین این رژیم را رعایت نمی‌کنیم. ما انتخابات را تحریم کردیم و متوقف نمی‌شویم.»
ابوالفضل قدیانی، زندانی سیاسی سابق، با اشاره به صدور حکم اعدام برای توماج صالحی، نوشت: «خودکامه ایران با بالا گرفتن احتمال جنگ، در وحشت و هراس است که مبادا جنبش تحول آفرین زن، زندگی، آزادی که آتش زیر خاکستر است، شعله‌ور شود و نظام ظلم و جور او را از ریشه برکند.»
اسماعیل گرامی‌مقدم، عضو حزب اعتماد ملی، در خصوص شرایط صدیقه وسمقی در زندان، به روزنامه «اعتماد» گفت: «خانم وسمقی طی ۴۰ روز اخیر، بینایی مرکزی خود را از دست داده و معلولیت چشمی ایشان ممکن است باعث بروز مشکلات جدی شود و بینایی چشم خود را کاملا از دست بدهد.»
مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در گزارشی نوشت استان سیستان و بلوچستان با اختلاف بسیار بالایی، محروم‌ترین استان ایران است. استان‌های کرمان، خراسان جنوبی، خراسان شمالی و کهگیلویه و بویراحمد بیشترین درصد محرومیت را در میان استان‌های کشور در سال ۱۴۰۱ داشته‌اند.
روزنامه اعتماد در شماره روز پنج‌شنبه شش ارديبهشت خود در گزارشی با عنوان «تصوير محروميت در ايران» نوشت مرکز پژوهش‌های مجلس با استفاده از شاخص فقر چند‌بعدی جهانی و با استفاده از داده‌های پرسش‌نامه درآمد و هزینه خانوار در سال ۱۴۰۱ این تصویر را از وضعیت موجود محرومیت در کشور ارائه کرده است.
بر اساس گزارش اعتماد، مطابق این رتبه‌بندی از وضعیت محرومیت در کشور، نزدیک به ۳۰ درصد از خانوارهای استان سیستان و بلوچستان در محرومیت به سر می‌برند که در مقایسه با سایر استان‌ها، عدد بسیار بالایی است.
اختلاف سطح محرومیت سیستان و بلوچستان با استان تهران که در رتبه ۱۴ فهرست «فراگیری محرومیت استان‌های کشور در سال ۱۴۰۱» قرار گرفته ۲۸ درصد است.
بر اساس فهرست منتشر شده استان‌های سمنان، اصفهان و قزوین کمترین درصد محرومیت در بین خانوارها در ایران را دارا هستند.
محمد کرمی، استاندار سیستان و بلوچستان در بهمن ماه سال گذشته با بیان اینکه سیستان و بلوچستان استانی غنی است و «هیچ کمبود و محرومیتی ندارد»، گفته بود: «در واقع محرومیت واژه‌ای است که صرفا در فکر افراد قرار گرفته و مانع سازندگی، رشد و پیشرفت این استان شده است.»
در گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس با اشاره به بودجه تعیین شده برای محرومیت‌زدایی آمده که برنامه‌ریزی برای کاهش محرومیت، اولویت‌ها در رفع محرومیت را هدف قرار نمی‌دهند و به دلیل پایدار ماندن محرومیت در سال‌های گذشته، سیاست‌های محرومیت‌زدایی و الگوی برنامه‌ریزی کاهش محرومیت در کشور باید بازنگری شود.
اعتماد در گزارش روز پنج‌شنبه خود با اشاره به اینکه در ۲۰ سال گذشته تنها یک‌بار فهرست مناطق محروم مورد بازنگری قرار گرفته، نوشت که در حال حاضر آخرین فهرست رسمی این مناطق مربوط به سال ۱۳۸۸ است و باید بازنگری شود.
این روزنامه در شماره روز دوشنبه سوم اردیبهشت خود نیز در مطلبی با عنوان «بودجه ۱۴۰۳؛ ناتوان از فقرزدايی» نوشت که بعد از سال ۱۳۹۶ حدود ۵۰ درصد به جمعیت فقرا در کشور افزوده شده است.
این روزنامه با بررسی اطلاعات موجود در خصوص داده‌های نرخ فقر نوشت افزایش ۱۰ درصدی این نرخ در دو سال به معنی افزایش حدود هشت میلیون نفر به تعداد فقرا در کشور است.
در سال‌های گذشته، در سایه ناکارآمدی جمهوری اسلامی در اداره اقتصادی کشور، گزارش‌های بسیاری از افزایش شدید فقر و وضع اقتصادی نامناسب مردم در ایران منتشر شده است.
روز ۱۹ فروردین امسال روزنامه هم‌میهن، چاپ تهران به نقل از واحدهای صنفی گزارش داد دزدی مواد غذایی از فروشگاه‌های ایران افزایش یافته و گرانی‌ها و افزایش گرسنگی در میان مردم از دلایل آن است.
تجارت‌نیوز روز هفتم فروردین در گزارشی از باز شدن پای دهه هشتادی‌ها به بازار فروش اعضای بدن خبر داد و نوشت نوجوانان و جوانان ۲۰ ساله، برای تامین نیازهای مالی، کلیه و مغز استخوان خود را می‌فروشند.
سایت اقتصاد ۲۴ نیز اسفند ماه ۱۴۰۲ در گزارشی درباره وضعیت فقر در جامعه ایران نوشت: «تقریبا از هر سه ایرانی یک نفر زیر خط فقر قرار دارد و وقتی ۳۰ درصد از مردم زیر خط فقر قرار دارند، تا پایان سال ۱۴۰۲، این رقم به ۳۷ تا ۴۰ درصد می‌رسد؛ چون تورم بالاست و دستمزدها ثابت.»
مکس لوکس، نماینده پارلمان آلمان در واکنش به حکم اعدام توماج صالحی، او را محبوب‌ترین خواننده رپ ایران خواند و افزود: «حکم اعدام او نشان‌دهنده تنفر ملاها از مردم ایران است. اجرای این حکم چیزی جز اعلام جنگ به جوانان و جنبش ترقی‌خواهانه این کشور نیست.»
