یک باستان‌شناس: پتروشیمی‌ها عامل تخریب بیستون، تخت‌جمشید و نقش‌رستم هستند
در این گزارش که روز سه‌شنبه ۱۱ اردیبهشت با عنوان «تازیانه آبی» منتشر شد، آمده است: «میزان پرشدگی مخازن سدهای پنج‌گانه تهران تا هشتم اردیبهشت سال جاری فقط ۲۳ درصد است که ۱۰ درصد کاهش نسبت به مدت مشابه سال گذشته را نشان می‌دهد. با این حساب، تمام بارندگی‌های سال آبی اخیر نتوانسته حتی یک‌سوم سدهای تهران را پر کند.»
این روزنامه افزود که نرخ فرونشست زمین ناشی از بحران آب در این سه استان به عدد هشدار‌دهنده ۱۷ سانتی‌متر در سال رسیده است.
بر اساس این گزارش، میزان پرشدگی سد زاینده‌رود اصفهان نیز تنها ۳۱ درصد است که نسبت به مدت مشابه سال گذشته عملکرد منفی ۲۶ درصدی را گزارش می‌دهد: «در خراسان رضوی نیز میزان بارندگی‌ها تقریبا نصف میانگین بارش‌های کشور بوده است.»
فرونشست سالانه بالای ۱۰ درصد تنها در سه تا پنج درصد از پهنه‌های فرونشستی جهان به ثبت رسیده و مقایسه این آمار با نرخ فرونشست در تهران، خراسان رضوی و اصفهان، نشان‌دهنده وضعیت وخیم این سه استان است.
در همین رابطه، علی بیت‌اللهی، رییس بخش مخاطرات و ریسک مرکز تحقیقات راه و شهرسازی در کانال تلگرامی خود، نسبت به اثرات مخرب فرونشست زمین بر محیط زیست هشدار داد.
او گفت زمین در اثر فرونشست و تراکم آبرفت، قادر به جذب و انتقال آب نیست و این پدیده به کشاورزی و باغداری نیز آسیب می‌زند.
بیت‌اللهی افزود: «عقل سلیم اقتضا می‌کند در آن نواحی محصولاتی نکاریم که نیاز آبی فراوانی داشته باشند یا در دل مناطق فرونشستی، صنایعی را مکان‌یابی نکنیم که نیاز آبی داشته باشند؛ مثل پتروشیمی و صنایع فولادی.»
او پیش‌تر نیز گفته بود ایران در نرخ فرونشست، پس از هند در رده دوم کشورهای جهان قرار دارد.
در روزهای گذشته، رسانه‌ها در ایران نوشتند فرونشست زمین در اصفهان به آثار تاریخی این شهر صدمه وارد کرده است.
این رسانه‌ها برداشت‌های بی‌رویه از منابع آبی برای مصارف کشاورزی، صنعتی، گردشگری و ساخت‌وساز را از دلایل این پدیده برشمردند.
روزنامه هم‌میهن روز ۱۰ دی ۱۴۰۲ در گزارشی درباره وضعیت فرونشست زمین در اصفهان نوشت محله‌هایی در این شهر تاریخی وجود دارند که تمام ساختمان‌ها در آن دچار شکاف شده‌اند و «دست از لابه‌لای آن‌ها عبور می‌کند».
آمار نشان می‌دهد وضعیت ذخایر آبی در دیگر مناطق کشور نیز نگران کننده است.
به گزارش شرق، از ابتدای سال آبی جاری (اول مهر ۱۴۰۲) تا هشتم اردیبهشت ۱۴۰۳، متوسط بارندگی در ایران به ۲۰۰/۱ میلی‌متر رسید که در مقایسه با مدت مشابه در سال آبی پیش از آن، از رشدی ۹ درصدی حکایت دارد.
با این حال این عدد در برابر متوسط بارندگی در دوره بلندمدت ۵۵ سال اخیر، کاهشی هفت درصدی به نمایش می‌گذارد.
شرق نوشت که ۲۶ میلیارد و ۵۷۰ میلیون مترمکعب آب در سال آبی جاری به سدهای کشور وارد شده که در مقایسه با سال گذشته، هشت درصد کاهش داشته است.
بر اساس اطلاعات رسیده به ایران‌اینترنشنال، توماج صالحی با دستور مقام‌های امنیتی زندان دستگرد اصفهان، از تماس‌های تلفنی محدود خود با خانواده منع شده است.
این گزارش‌ها تاکید دارند هر زندانی دیگری که با توماج صالحی در زندان صحبت کند مورد بازخواست شدید قرار می‌گیرد.
امیر رئیسیان فیروزآباد، وکیل توماج صالحی، روز پنجم اردیبهشت از محکوم شدن این خواننده زندانی به اعدام خبر داد.
رئیسیان در گفت‌وگو با روزنامه شرق، اقدام شعبه یک دادگاه انقلاب اصفهان را در اجرایی نکردن حکم دیوان عالی کشور درباره پرونده سال ۱۴۰۱ توماج صالحی «بی‌سابقه» خواند.
دادگاه انقلاب اصفهان صالحی را به «معاونت در بغی، اجتماع و تبانی، تبلیغ علیه نظام و دعوت به آشوب» متهم کرد و این موارد را از مصادیق «افساد فی الارض» دانست.
قاضی دادگاه، او را علاوه بر اعدام به مجازات‌هایی شامل دو سال ممنوعیت از فعالیت‌های هنری، دو سال ممنوع‌الخروجی و شرکت در کلاس‌های مدیریت رفتار نیز محکوم کرد.
حکم اعدام توماج صالحی در یک هفته اخیر واکنش‌های بسیاری را برانگیخت و تعداد زیادی از چهره‌های شناخته شده سیاسی و هنری، فعالان و تشکل‌های صنفی و سازمان‌های حقوق بشری در داخل و خارج از ایران به صدور آن اعتراض کردند.
هفت تشکل جمهوری‌خواه نیز با انتشار بیانیه‌ای تاکید کردند جمهوری اسلامی درمانده از مقاومت زنان و جوانان ایرانی، دست به انتقام‌جویی از زندانیان سیاسی زده و توماج صالحی را به اعدام محکوم کرده است.
نویسندگان بیانیه شامل جمهوری‌خواهان سکولار دمکرات-فرانکفورت، جمهوری‌خواهان انقلاب مهسا-هایدلبرگ، جمهوری‌خواهان سکولار دمکرات-هامبورگ، کادر درمانی برلین برای دمکراسی و حقوق بشر، کانون ایرانیان جمهوری‌خواه جنوب سوئد، کمیته نروژ ایرانی حمایت از مبارزات مردم ایران و همایش ایرانیان هامبورگ و حومه، خواستار لغو احکام اعدام و آزادی همه زندانیان سیاسی در ایران شدند.
روزهای شنبه و یک‌شنبه (هشتم و نهم اردیبهشت) راهپیمایی‌هایی در ده‌ها شهر جهان برای حمایت از توماج صالحی برگزار شد.
در داخل ایران نیز موجی از دیوا‌رنویسی‌ها و پارچه‌نویسی‌ها در شهرهای مختلف در حمایت از این رپر زندانی شکل گرفت و فراخوان‌هایی نیز برای اعتصاب و اعتراض به حکم او، هم‌زمان با روز جهانی کارگر در ایران منتشر شد.
توماج صالحی روز ۲۷ آبان پس از تحمل بیش از یک سال حبس که ۲۵۲ روز آن در انفرادی بود، با قرار وثیقه از زندان آزاد شد.
ماموران امنیتی نهم آذر ماه در خیابانی در شهر بابل، دوباره او را بازداشت و به زندان دستگرد اصفهان منتقل کردند.
دلیل بازداشت مجدد صالحی انتشار یک فایل تصویری از سوی این رپر بود که در آن درباره شکایت از ضابطان پرونده خود که در آبان ۱۴۰۱ او را بازداشت کرده بودند، اطلاع‌رسانی کرد.
صالحی در حالی آبان ۱۴۰۱ و در میانه خیزش انقلابی بازداشت شد که با پیام‌هایش در رسانه‌های اجتماعی از اعتراضات مردمی حمایت قاطع کرد.
این خواننده معترض که پیش‌تر و در شهریور ۱۴۰۰ مدتی بازداشت شده بود، در آثار خود به موضوعاتی چون فساد در جمهوری اسلامی، اعتصابات کارگری، اعدام و زندانی کردن مخالفان پرداخته است.
