برخی زنان برای لذت بردن از زندگی به «دوستان صمیمی» نیاز ندارند
سینما و رسانه مدام در حال نمایش زنان در حلقهای از دوستان صمیمیشان هستند و انگار جامعه از «همه زنان» انتظار دارد عضو یکی از همین گروههای دوستانه باشند. این انتظارات برای آن دسته از زنانی که چنین تجربهای ندارند میتواند همراه با احساس کمبود یا شرمساری باشد.
تارا جودا، نویسنده و منتقد فیلم در مقالهای که در گاردین منتشر شده، این دیدگاه رایج را در مورد داشتن گروههای دوستانه زنانه به چالش میکشد.
این مقاله واکنشهای متعددی از سوی خوانندگان گاردین داشته که تاکیدی بر دشواریهای ایجاد گروههای دوستی برای برخی از زنان و احساس رضایت آنها از تنهاییشان است.
تارا در این مقاله از سالها تلاش سخت خود برای یافتن آن گروه از «دوستان صمیمی» نوشته است.
به گفته او، سینما و تلویزیون نشان میدهند که زنان مدام در حال ایجاد دوستیهای باورنکردنی با همجنسان خود هستند؛ دوستانی که تکیهگاهی برای عبور از روزهای سخت هستند، با خنده شما میخندند و با گریههایتان میگریند.
او نوشته: «مانند سریال سکس و شهر، تنها چیزی که باید بدانید این است که کدام نقش را در این گروههای دوستی بر عهده دارید: الف) باهوش هستید ب) سکسی هستید یا ج) بامزه؟»
تارا در ادامه نوشته: «سالها دنبال قبیله خودم بودم، اما فایدهای نداشت. هر فرصت جدیدی را با اشتیاق بررسی میکردم، مطمئن بودم اگر به اندازه کافی جستوجو کنم بهترین دوستانم را جایی آن بیرون پیدا خواهم کرد. به خودم میگفتم شاید مانند "تلما و لوئیز" جستوجوی من کمی بیشتر طول بکشد.»
این نویسنده و منتقد فیلم در ادامه یادآوری میکند که تازه وقتی به اواسط ۴۰ سالگی رسید، فهمید که ممکن است هرگز این اتفاق برای او نیفتد.
او نوشته: «برای مدتها، نداشتن گروه دوستی زنانه برای به اشتراک گذاشتن احساساتم، باعث میشد احساس کنم در طول سالها چیزی را از دست دادهام. گاهی اوقات احساس میکردم شاید چون به اندازه کافی سرگرمکننده نیستم، نتوانستهام چنین دوستانی پیدا کنم یا شاید من ارزش سرمایهگذاری را نداشتهام یا بدتر از همه، شاید خیلی خستهکننده هستم.»
تارا میگوید حالا هر گاه چنین افکاری به سرش میزند، با خودش مینشیند، مینویسد و با خانوادهاش وقت میگذراند. هر چند گاهی اوقات احساس تنهایی میکند اما در نهایت، با آن مشکلی ندارد.
یکی از خوانندگان به گاردین گفته با خواندن مقاله تارا احساس آرامش کرده است: «من در اواخر ۳۰ سالگی هستم و همیشه اینطور احساس میکردم که گروههای زنانه، از پذیرفتن من اجتناب میکنند. وقتی در یک مراسم، محل کار جدید یا فضایی تازه هستم، آن احساس آشنای امید برای یافتن "دوستان صمیمی" را به خوبی به یاد میآورم؛ حسی که در نهایت منجر به احساس خوردکننده عدم تعلق میشود.»
این فرد در ادامه گفته: «اغلب به این نتیجه میرسیدم که حتما من عجیب یا خیلی ساکتم، یا جالب نیستم. با این حال زمانی که در خانه هستم فقدان تعلق به یک گروه دوستی زنانه مرا آزار نمیدهد. فقط صبحهای دوشنبه در محل کارم از مواجهه با این سوال اجتنابناپذیر که "آخر هفته چه کار کردی؟"، خجالت میکشم. چون باید در پاسخ یا باید از وقت گذراندن با شریک زندگی و خانوادهام بگویم، یا از ملاقاتهای شش ماه یکبار با دوستان معدودم.»
این خواننده جوان به گاردین گفته که خواندن مقاله تارا باعث شده تا کمتر احساس تنهایی کند چون در واقع قرار نیست همه ما چنین گروههای دوستانه و پویایی داشته باشیم: «در حقیقت من درونگرا هستم و مطمئن نیستم بتوانم با مشکلاتی که گروههای دوستی دختران با آن مواجه میشوند کنار بیایم. امیدوارم با ادامه زندگی، این موضوع را کاملا بپذیرم و آرامتر باشم و دیگر خودم را برای چیزی سرزنش نکنم که بسیار رایجتر از آن است که فکرش را میکردم.»
شخص دیگری هم به گاردین از احساس مشترک شدید خود با این مقاله گفته: «من الان ۶۶ ساله هستم. زمانی که تنها پنج سال داشتم از سوی یک ملکه زنبور عسل از گروه دوستان کنار گذاشته شدم. این اتفاق باعث شد تا یک عمر از ورود به گروههای زنانه بپرهیزم.»
او در ادامه گفت: «همیشه از خودم میپرسیدم آیا چیز غیر قابل قبولی در من وجود دارد؟اما حالا متوجه شدهام که همه افراد مانند "زنبورهای کندو" نیستند. برخی از ما برای لذت بردن از زندگی به عنوان "زنبورهای مجرد"به دنیا آمدهایم. ما میتوانیم آزادیِ تنهایی را در آغوش بگیریم.»
خواننده دیگری هم در واکنش به این مقاله به گاردین گفته: «از اینکه بالاخره کسی جرات کرد بگوید "همه ما دایره وسیعی از دوستان نداریم" احساس آسودگی میکنم.»
او گفته تجربه تارا برایش بسیار مفید بود: «من دوستانی دارم، اما نه یک گروه قوی که بتوانم روی نوشیدنیهای بعد از ظهر جمعه، شبهای افتتاحیه، کلاسهای یوگا و موارد مشابه حساب کنم. من از زمان تنهایی خودم لذت میبرم و در واقع برای شارژ مجدد به زمان نیاز دارم.»
خواننده دیگری که حدودا ۷۰ سال دارد هم گفته: «سالها طول کشید تا احساس گناه نکنم که تنهایی خودم را به بودن با دیگران ترجیح میدهم. زمانِ تنهایی برای من تقریبا از هر چیز دیگری ارزشمندتر است. شما چیزی را مطرح کردید که چندین دهه طول کشید تا آن را بفهمم. متشکرم.»
پاسخهای خوانندگان بیانگر این واقعیت است که نه تنها بسیاری از زنان تنهایی و عدم تعلق به گروههای دوستی را میپذیرند، بلکه آن را ترجیح میدهند.
آنها معتقدند هر فردی روش منحصر به فرد خود را برای ارتباط و سرگرمی دارد و الزاما نباید در قالب گروههای دوستی زنانه جای بگیرد.
اگرچه دوستیهای عمیق برای بسیاری از زنان ارزشمند است، اما سایر زنانی که سبک ارتباطی متفاوتی دارند نباید احساس فشار یا شرمساری کنند زیرا برخی از زنان ترجیح میدهند بهعنوان «زنبورهای مجرد» زندگی کنند و از آزادی و تنهایی خود بدون اینکه احساس کمبود یا ناهنجاری کنند، لذت ببرند.
براساس رونوشت نامهای رسمی که مقامات کشور پاپوآ گینهنو منتشر کردهاند، سانحه رانش زمین روز جمعه ۲۴ مه، دستکم دو هزار نفر را زیر آوار مدفون کرده است.
یک مقام دولتی پاپوآ گینه نو در گزارشی رسمی به سازمان ملل اطلاع داده ارزیابیهای دولتی حاکی از آن است که دستکم دوهزار نفر از شهروندان این جزیره در اثر رانش زمین روز جمعه در زیر گلو لای مدفون شدهاند.
بنا به گزارش آسوشیتدپرس قائم مقام مرکز ملی مبارزه با سوانح طبیعی این کشور گفته است که کشورش به صورت رسمی درخواست کمکهای بینالمللی کرده است.
آمار ارائه شده از سوی این مقام دولتی درحالی است که برآوردهای پیشین سازمان ملل حاکی از کشته و مفقود شدن ۶۷۰ نفر در رانش زمین روز جمعه در منطقه کوهستانی این جزیره دریایی شمالی اقیانوس آرام حکایت داشت. مقامات محلی گزارش دادند که تا دوشنبه ۲۷ مه فقط پنج نفر از بازماندگان پیدا شدهاند.
در نامه ارسالی به سازمان ملل اشاره شده که علاوه بر مدفون شدن ناگهانی بیش از دو هزار شهروند در سانحه رانش زمین، روستای یامبالی در استان انگا نیز به طور گسترده تخریب شده است. این نامه مستندات این آمار را ارائه نکرده است.
این نامه همچنین تصریح میکند که دسترسی به این مناطق به دلیل بسته شدن جادهها با مشکل روبهرو شده است.
در این نامه آمده که وضعیت ناپایدار است و خطر همچنان برای تیمهای نجات و بازماندگان وجود دارد. بارندگیهای بیشتری هم در منطقه پیشبینی شده است.
با اینکه نخستوزیر این کشور جزیرهای در اقیانوس آرام، در همان ساعات اولیه به ارتش فرمان داده بود که به یاری مردم بشتابد، اما مقامات محلی میگویند تنها راه ارتباطی مسیر هوایی است و تمامی راههای زمینی مسدود شدهاند.
این رانش زمین که ناشی از ریزش کوه بود، تمام یک روستای پرجمعیت در استان انگا را نابود کرده و دامنه خسارت آن تا شعاع یک کیلومتری گسترده شده است.
پاپوآ گینه نو با جمعیتی حدود ۱۲ میلیون نفر، دومین جزیره بزرگ جهان است که در اقیانوس آرام و در همسایگی اندونزی و استرالیا قرار دارد و در زمره چندفرهنگیترین کشورهای جهان به شمار میآید.
یحیی سریع، سخنگوی شبه نظامیان حوثی یمن اعلام کرد که نیروهای این گروه تحت حمایت جمهوری اسلامی به سه کشتی در دریای سرخ، دریای مدیترانه و دریای عمان حمله کردهاند. مدیر کشتی که گفته میشود در دریای مدیترانه مورد حمله قرار گرفته، گفت هیچ نشانهای از چنین حادثهای وجود ندارد.
سریع روز جمعه در سخنرانی در جریان تظاهرات هواداران حوثیها در صنعا گفت نیروهای حوثی کشتی یانیس در دریای سرخ، اسکس در دریای مدیترانه و اماسسی الکساندرا در دریای عمان (عرب) را هدف قرار دادهاند.
او اضافه کرد حوثیها با چند موشک به کشتی اسکس در دریای مدیترانه شلیک کردند و بهانه آنها از این حمله نقض ممنوعیت اعلامشده از سوی حوثیها برای ورود کشتیها به بنادر اسرائیل بود.
این سخنگوی نظامی حوثیها توضیحی درباره زمان وقوع این حملات ارائه نکرد.
سنتکام، فرماندهی مرکزی ایالات متحده روز جمعه اعلام کرد که حوثیها دو موشک بالستیک ضد کشتی را در روز پنجشنبه به دریای سرخ شلیک کردهاند، اما هیچ تلفات یا خسارتی گزارش نشده است.
دادههای کشتیرانی نشان میدهد نفتکش اسکس با پرچم لیبریا روز جمعه در سواحل بندر اسکندریه مصر در دریای مدیترانه لنگر انداخته است.
این کشتی توسط شرکت کشتیرانی زودیاک اداره میشود که متعلق به یک میلیاردر اسرائیلی به نام ایال اوفر است.
سخنگوی این شرکت گفت که این کشتی به سلامت در آبهای مصر لنگر انداخته و هیچ نشانهای از چیز غیرعادی مشاهده نشده است.
شرکت امنیت دریایی بریتانیا، آمبری با اشاره صریح به اسکس، در یادداشتی گفت این کشتی بین اسکندریه و پورت سعید، یک بندر دیگر در مصر در حرکت بوده و در هفتههای اخیر به هیچ بندری در اسرائیل نرفته است.
در فروردینماه نیز رسانههای جمهوری اسلامی گزارش دادند سپاه پاسداران تایید کرده یک کشتی تجاری مرتبط با اسرائیل را که با پرچم پرتغال در تنگه هرمز در حرکت بوده، توقیف کرده است.
ایبیسی نیوز نوشت که این کشتی با شرکت زودیاک ماریتایم در ارتباط بوده است.
کشور جزایر مارشال که بیشترین ثبت کشتی در جهان را دارد، هفته گذشته به نقل از منابع مختلف امنیتی ارزیابی کرد که موشکها و پهپادهای حوثیها برد کافی برای رسیدن به شرق مدیترانه از مبدا یمن را دارند.
این منابع همچنین ارزیابی کردهاند که نیروهای ائتلاف و ارتشهای محلی دارای سیستمهای دفاع هوایی کافی برای مقابله با این حمله احتمالی حوثیها هستند.
بالاترین ثبت جهانی کشتی جزایر مارشال در یک مشاوره امنیتی هفته گذشته اعلام کرد.
عبدالملک الحوثی، رهبر حوثیهای یمن در اوایل ماه جاری میلادی گفته بود همه کشتیهایی که به سمت بنادر اسرائیل حرکت میکنند، مورد حمله این گروه تحت حمایت ایران قرار میگیرند.
حوثیها ماههاست که حملات خود را در دریای سرخ و خلیج عدن افزایش دادهاند و میگویند که در راستای همبستگی با فلسطینیها در نوار غزه عمل میکنند.
مرکز اطلاعات دریایی مشترک که تردد کشتیها در این منطقه ترانزیت استراتژیک را رصد میکند، روز پنجشنبه اعلام کرد که یک کشتی فلهبر یونانی با پرچم مالت در سواحل یمن هدف موشک قرار گرفته است.
ایالات متحده که متحد اسرائیل است، در ماه دسامبر یک نیروی چند ملیتی برای حفاظت از کشتیرانی در دریای سرخ ایجاد کرد و پس از مدتی با کمک بریتانیا حملاتی را در یمن علیه مواضع حوثیها آغاز کرد.
اما این حملات، هنوز موجب جلوگیری از حملات حوثیها نشده است.
حوثیها اکنون کنترل بخشهای وسیعی از قلمرو یمن را در اختیار دارند.
او گفت حملات حوثیها به کشتیهای جنگی آمریکا و کشتیهای بینالمللی در دریای سرخ و نیز حملات شبهنظامیان متحد جمهوری اسلامی به نیروهای آمریکایی در عراق و سوریه، «نتیجه مستقیم» تهدید جمهوری اسلامی است که به تدریج در حال گسترش است.
این نظامی ارشد آمریکایی افزود حملات اوایل فوریه ایالات متحده به نیروهای نیابتی ایران در خاورمیانه، گروههای شبهنظامی در عراق و سوریه را از حمله به نیروهای آمریکایی منصرف کرده اما در برابر شورشیان حوثی در یمن موثر نبوده است.
آبرام پیلی، معاون نماینده ویژه آمریکا در امور ایران، در گفتوگو با ایراناینترنشنال تاکید کرد: «آمریکا برای رسیدگی به همه تهدیدهای جمهوری اسلامی، از نقض حقوق بشر در ایران تا حمایت از حوثیها در حمله به خطوط کشتیرانی بینالمللی، حمایت از تروریسم و تشدید تنشهای هستهای، از همه ابزارهای موجود استفاده میکند و هیچ گزینهای را از روی میز حذف نخواهد کرد.»
گرانت شاپس، وزیر دفاع بریتانیا نیز پیش از این هشدار داده بود کشورش برای «مقابله مستقیم» با حملات حوثیها تردیدی به خود راه نخواهد داد.
گیلاد اردان، نماینده اسرائیل در سازمان ملل، با محکوم کردن حکومت ایران در این رابطه گفته است: «کسی که حماس، حزبالله و حوثیها را حمایت میکند و عروسکگردان آنهاست، جمهوریاسلامی است.»
اتحادیه عرب به تازگی حملات حوثیها به کشتیها در دریای سرخ و خلیج عدن را شدیدا محکوم کرد.
جمهوری اسلامی بارها ادعا کرده که از حوثیها حمایت تسلیحاتی نمیکند.
امیر سعید ایروانی، سفیر و نماینده دائم جمهوری اسلامی در سازمان ملل متحد، روز سهشنبه ۲۹ بهمن سال گذشته در نامهای به شورای امنیت اعلام کرد حکومت ایران در انتقال سلاح به حوثیهای یمن دست ندارد.
پیشبینی ایلایدا آشکین، اختربین ترکیهای از سقوط بالگردی که به کشته شدن ابراهیم رئیسی، رییس دولت در جمهوری اسلامی منجر شد، جنجال و هیجان فراوانی در شبکههای اجتماعی برانگیخته است.
آشکین که بهدلیل پیشبینیهای دقیقش از جمله سقوط هواپیماها و رویدادهای سیاسی شناخته میشود، تحولات بزرگی را برای ایران پیشبینی و تاریخ دقیق درگذشت ابراهیم رئیسی را بهعنوان تاریخی مهم اعلام کرده بود.
او روز ۱۳ آوریل ۲۰۲۴، کمی بیش از یک ماه قبل از سانحه سقوط بالگرد حامل رئیسی، در توییتی نوشت: «پرده برای ایران پس از ۲۹ آوریل، به ویژه حوالی ۱۹ مه بالا خواهد رفت. دستور کار واقعی برای آن زمان است.»
در این توییت، او زمان دقیق بروز سانحه برای رئیسی و حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجهاش را پیشبینی کرده است.
دقت پیشبینیهای آشکین بهویژه مشخص بودن تاریخهای مربوط به آن، بحثهای شدیدی را برانگیخته است و شهرت او را بهعنوان یک پیشگو در میان پیروانش و نیز کسانی که در کار او تردید دارند، افزایش داده است.
پیشبینیهای قبلی آشکین که شامل نتایج انتخابات ریاستجمهوری ۲۰۲۳ ترکیه میشد، بر میزان اعتبار پیشبینیهای اخیرش افزوده است.
روز سهشنبه ۲۱ مه، نهاد مسوول مبارزه با بیابانزایی سازمان ملل گزارشی منتشر کرده که بر پایه آن نیمی از مراتع طبیعی جهان به دلیل بیشبرداشت و تأثیرات اقلیمی آسیب دیدهاند. این موضوع میتواند بر وضعیت عرضه مواد غذایی تاثیرات جدی داشته باشد و معیشت ساکنان زمین را در خطر قرار دهد.
کنوانسیون مبارزه با بیابانزایی در سازمان ملل متحد(UNCCD) هشدار میدهد که یک ششم از عرضه مواد غذایی جهان به دلیل کاهش سطح مراتع جهان، در معرض خطر است. این افت سطح مراتع، کاهش سطح چراگاهها، دشتهای پوشیده از علف در آفریقا (ساوانا)، تالابها، مرغزارها و همچنین علفزارها را نیز شامل میشود.
در این گزارش آمده است که رشد جمعیت، گسترش شهرنشینی و افزایش تقاضا برای موادغذایی باعث تشویق گلهداران به پرورش تعداد بیشتری از دام و بیش از ظرفیت زمینهایشان شده است. این موضوع، به موازات تبدیل مراتع طبیعی به زمینهای زراعی نهایتا به کاهش باروری خاک و همچنین تشدید خشکسالی منجر شده است.
بارون جوزف اُر، دانشمند ارشد UNCCD، میگوید اگرچه وضعیت چندان نویدبخش نیست، اما امید بسیاری وجود دارد که احیای زمینها بخشی از راهحل تغییرات اقلیمی باشد چرا که این مراتع یک سوم ترسیب و ذخیرهسازی کربن جهان را بر عهده دارند.
این دانشمند میگوید: «شکی نیست که برونفرست کربن موضوع مهمی است، اما مساله جایی است که قرار است این کربن منتشر شده نگهداری شود. به لحاظ طبیعی کربن به کجا تعلق دارد؟ این کربن در خاک و در گیاهان ذخیره میشود و خدشه به این موضوع، در نتیجه تضعیف همان راه حل موجود است.»
گزارش UNCCD اضافه میکند که ۵۴ درصد از کل زمینهای جهان، مرتع است و حیات و ممات دو میلیارد کشاورز، دامدار و گلهدار وابسته به آن است.
برآورد پیشین سازمان ملل از تخریب ۲۵ درصد مراتع حکایت داشت، اما این گزارش تازه ابعاد جدیتری از این خسارت را مستند کرده و ناظر به برآوردهای کارشناسان در بیش از ۴۰ کشور است.
بر پایه این گزارش، آسیای مرکزی، چین و مغولستان با توجه به سرعت سریع صنعتی کردن کشاورزی و کوچانیدن جوامع دامپروری سنتی، نهایتا فشار بیشتری بر منابع وارد کرده و بیشترین آسیب به مراتع، مشاهده شده است. در این گزارش همچنین اشاره شده که آفریقا، خاورمیانه و آمریکای جنوبی نیز کاهش گستردهای از مراتع رصد شده است.
اُر میگوید که دولتها باید به جای تمرکز بر پروژههای موردی احیا، به یک رویکرد متحدتر در جهت حفاظت از زمین بپردازند. او همچنین گفته که روشهای دامپروری سنتی هم میتواند به بازیابی مراتع کمک کند.
این محقق میگوید: «بهطور کلی، روشهایی که در گذشته به طور سنتی انجام میشدند، میتوانند در درازمدت در راستای راهحلهایی که امروز به دنبال آن هستیم، مثمر ثمر واقع شوند.»
او اضافه کرده: «این روشها، برای مدتهای مدیدی کارآیی داشتهاند و اگر درست به آنها توجه شود، میتوانند همچنان کارآمد باشند.»
براساس یک مطالعه جدید که در مجله معتبر نیچر منتشر شدهاست، محققان دریافتند که سلولهای جدید در غده فوق کلیوی موشهای اولدفیلد، هورمونی را تولید میکنند که بر رفتارهای فرزندپروری و حمایتگری این موشها تاثیر میگذارند.
این مطالعه نشان میدهد که چگونه تکامل یک نوع سلول جدید در یک غده خارج از مغز میتواند بر رفتارهای اجتماعی تاثیر بگذارد.
نوروساینس نیوز نوشت تحقیقات انجام شده از سوی دانشمندان موسسه زوکرمن وابسته به دانشگاه کلمبیا در نیویورک، نشان میدهد که این سلولهای جدید، ژن «Akr1c18» را توصیف میکنند. این ژن، هورمون پروژسترون را به «20α-هیدروکسی پروژسترون» تبدیل میکند. این هورمون رفتارهای حمایتی را تقویت میکند و وجود ارتباط با تکهمسری را نشان میدهد.
آندرس بندیسکی، محقق اصلی این مطالعه، توضیح میدهد که هورمون 20α-هیدروکسی پروژسترون قبلا در انسانها شناسایی شده بود، اما عملکرد آن ناشناخته بود.
در این مطالعه، دو گونه موش مورد بررسی قرار گرفتند: «موش آهوی بیبند و بار و موش اولدفیلد تکهمسر.» تحقیقات قبلی روی این دو گونه نشان داده بود که آنها از نظر ژنتیکی و آناتومیکی شباهتهای زیادی به یکدیگر دارند، اما رفتارهای متفاوتی از خود نشان میدهند. در حالی که موش آهو بیبند و بار است، موش اولدفیلد تکهمسر است و تا آخر عمر فقط یک همسر میگیرد.
محققان دریافتند که غده فوق کلیوی موشهای اولدفیلد بزرگتر از موشهای آهو است و دارای یک ناحیه چهارم است که آن را «زون ایناودیتا» (Zone inaudita) نامیدند. این ناحیه که به معنی «منطقه ناشناخته» است، سلولهای جدیدی را شامل میشود که قبلا در هیچ حیوان دیگری مشاهده نشدهبود.
در سلولهای زون ایناودیتا، 194 ژن از جمله Akr1c18 بسیار فعالتر از سایر سلولها در غده فوق کلیوی هستند. آنزیمی که این ژن رمزگذاری میکند به تولید هورمون 20α-هیدروکسی پروژسترون کمک میکند که در انسان و سایر پستانداران نیز یافت میشود.
آزمایشهای انجام شده روی موشها نشان داد که افزایش هورمون 20α-هیدروکسی پروژسترون، رفتار مراقبتی در والدین را در هر دو گونه موش افزایش میدهد. به عنوان مثال، ۱۷ درصد از موشهای آهو که رفتار بیبند و باری داشتند، پس از دریافت این هورمون، تولههای خود را آراسته و به لانههایشان بازگرداندند. در حالی که در شرایط عادی و بدون دریافت این هورمون، هیچ یک از موشهای آهو چنین رفتار حمایتی از خود نشان نمیدادند.
دکتر بندیسکی میگوید: «این اولین باری است که ما چیزی پیدا کردیم که میتواند مراقبت والدین را در گروه بیبند و بار افزایش دهد.» او همچنین تخمین میزند که این نوع سلولهای جدید طی ۲۰۰ هزار سال گذشته در موشهای اولدفیلد تکامل یافتهاند.
محققان معتقدند که تکهمسری میتواند شانس همکاری والدین برای مراقبت از فرزندان را افزایش دهد، زیرا پدران بیشتر مطمئن هستند که فرزندان از آنها هستند. این همکاری میتواند شانس زنده ماندن فرزندان را بهبود بخشد، به ویژه زمانی که منابع محدود است. بنابراین، سلولهای جدید آدرنال که رفتار مراقبتی والدین را افزایش میدهند، میتوانند به تکامل رفتار تکهمسری در موشهای اولدفیلد کمک کردهباشند.
یکی از نویسندگان این مطالعه، معتقد است که یافتههای جدید میتواند بینشهایی را در مورد رفتار والدین و چالشهای مرتبط با آن در انسانها نیز ارائه دهد. مولکول 20α-هیدروکسی پروژسترون در موشها، شباهت زیادی به مولکول «آلوپرگنانولون» دارد که به طور طبیعی در انسانها وجود دارد و به عنوان دارویی برای کمک به درمان افسردگی پس از زایمان مورد استفاده قرار میگیرد.
در نهایت، دکتر مریت، نویسنده اول این مطالعه، امیدوار است که این پژوهش انگیزهای برای تحقیقات بیشتر در مورد ارتباط بین هورمون 20α-هیدروکسی پروژسترون و رفتار مراقبتی در والدین انسانی باشد.
نکته جالب توجه این است که گونه نزدیک به موش اولدفیلد، یعنی موش آهو، فاقد این نوع سلولهای خاص است و رفتارهای تکهمسری و مراقبت والدینی را از خود نشان نمیدهد. با این حال، زمانی که به موشهای آهو همان هورمون تولید شده توسط سلولهای جدید در موش اولدفیلد داده شد، آنها نیز رفتارهای مراقبت از تولهها را از خود نشان دادند.
این یافتهها نشان میدهد که تکامل یک نوع سلول جدید در غده فوق کلیوی موشهای اولدفیلد، احتمالا نقش مهمی در تکامل رفتارهای تکهمسری و مراقبت والدینی در این گونه موش داشته است. همچنین، این مطالعه میتواند درک ما را از مکانیسمهای زیستشناختی پشت رفتارهای مراقبت والدینی در انسانها نیز افزایش دهد.
در مجموع، این مطالعه نشان میدهد که چگونه تکامل میتواند راههایی جدید برای تنظیم رفتار از طریق ایجاد انواع سلولهای جدید در ارگانهایی مانند غدد آدرنال ایجاد کند. این یافتهها درک ما را از زیستشناسی رفتاری و تکامل آن گسترش میدهد.