شهبانو فرح پهلوی: رسول‌اف در زندان و محدودیت، صدای مردم ایران را به گوش جهان رساند
وال‌استریت‌ژورنال روز هفتم خرداد نوشت ایالات متحده از کشورهای اروپایی خواسته است تا در نشست آتی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، به دنبال افزایش فشارها بر ایران به دلیل توسعه برنامه هسته‌ای این کشور نباشند.
بر اساس این گزارش، واشینگتن تمایلی به تشدید تنش‌ها با تهران پیش از انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا ندارد. این انتخابات قرار است روز ۱۵ آبان سال جاری برگزار شود.
میلر روز سه‌شنبه هشتم خرداد ضمن رد این گزارش گفت: «ما با هیچ کشوری برای دادن رای منفی یا ممتنع به هیچ قطعنامه‌ای [درباره برنامه هسته‌ای ایران] لابی نکرده‌ایم.»
او همچنین جمهوری اسلامی را به «رفتارهای بی‌ثبات‌کننده» متهم کرد و افزود واشینگتن فعالانه به دنبال افزایش فشارها بر تهران از راه‌های مختلف، از جمله تحریم‌ها و انزوای بین‌المللی است تا مانع دستیابی حکومت ایران به سلاح هسته‌ای شود.
در همین رابطه، خبرگزاری رویترز روز پنجم خرداد گزاش داد ایالات متحده و سه متحد اصلی اروپایی‌اش بر سر اینکه آیا باید در آژانس بین‌المللی با جمهوری اسلامی مقابله کنند یا نه، دچار اختلاف نظر شده‌اند.
یافته‌های تازه‌ترین گزارش محرمانه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی حاکی از آن است که جمهوری اسلامی میزان ذخیره اورانیوم غنی‌شده خود را افزایش داده و از تصمیم خود مبنی بر منع دسترسی و نظارت تعدادی از بازرسان مجرب آژانس، صرف نظر نکرده است.
رافائل گروسی، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، در این گزارش تاکید کرده نگرانی‌ها درباره نیات ایران از برنامه هسته‌ای خود در حال افزایش است.
خبرگزاری آسوشیتدپرس هم با اشاره به این گزارش نوشت جمهوری اسلامی در حال حاضر بیش از ۱۴۲ کیلوگرم اورانیوم با غنای ۶۰ درصدی در اختیار دارد که در مقایسه با گزارش پیشین آژانس بین‌المللی در بهمن‌ماه سال گذشته، جهشی ۲۰ کیلوگرمی را نشان می‌دهد.
اورانیوم غنی‌شده با خلوص ۶۰ درصدی را به سرعت و با طی چند مرحله کوتاه می‌توان به اورانیوم با خلوص ۹۰ درصدی تبدیل کرد که در تولید سلاح هسته‌ای کاربرد دارد.
پیش‌تر و در روز چهارم اردیبهشت، گروسی گفته بود جمهوری اسلامی می‌تواند ظرف چند هفته به اورانیوم غنی‌شده کافی برای ساخت بمب اتمی دست یابد.
علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، روز پنجم اردیبهشت بر ادامه برنامه هسته‌ای حکومت ایران تاکید کرد و تحریم‌ها را زمینه‌ساز «شکوفایی استعدادها» و بروز «ظرفیت‌های داخل کشور» دانست.
