جمعی از کنشگران فمینیست: سرکوب و برخوردهای غیرانسانی با فعالان زن را متوقف کنید
محمد حسینی قزوینی، استاد حوزه علمیه گفت: «دشمن در سال‌های اخیر ۲۰۰ شبهه بی‌سند به مراسم اربعین وارد کرده است.» او افزود: «اگر کسی بتواند کربلا برود و نرود، ایمانش ناقص خواهد بود و اگر اهل بهشت هم باشد، در پایین‌ترین مرتبه بهشت قرار خواهد گرفت.»
محمد کرباسی، دبیر ستاد امر به معروف و نهی از منکر قم گفت: «برخی می‌گویند ما در حوزه عفاف و حجاب می‌خواهیم تذکر لسانی بدهیم و نیاز به حکم داریم، تذکر دادن که نیاز به حکم ندارد و تکلیف شرعی است.» او افزود: «حمایت تمام قد از آمران معروف و ناهیان منکر وظیفه این ستاد است.»
در پی توهین علی انتظاری، جامعه‌شناس حکومتی به مهساژینا امینی، شیرین عبادی، برنده نوبل صلح در اینستاگرام نوشت: نظام خامنه‌ای چیزی جز فحاشی، رذالت، تقدیس جنایت و توجیه خونخواری نیست. رسوایی پشت رسوایی برای حکومتی که نمازهای رهبرش بر تروریست‌های نفله شده از شماره خارج شده است.
۶۸ سازمان و نهاد حقوق بشری ایرانی و بین‌المللی با انتشار بیانیه‌ای، ضمن اعلام همبستگی با «سه‌شنبه‌های بدون اعدام»، خواستار حمایت جامعه بین‌الملل از این جنبش شدند.
در این بیانیه که روز سه‌شنبه ششم شهریور منتشر شد، آمده است: «ما امضاکنندگان این بیانیه، همبستگی و حمایت خود را از جنبش «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در زندان‌های ایران اعلام می‌کنیم. ما خواستار توقف تمامی اعدام‌ها در ایران هستیم و از جامعه‌ی بین‌الملل می‌خواهیم تا جنبشِ رو به رشد «لغو اعدام» در ایران را حمایت کند.»
سازمان حقوق بشر ایران، ائتلاف جهانی علیه مجازات اعدام، ایمپکت ایران، باهم علیه مجازات اعدام، کانون مدافعان حقوق بشر (شیرین عبادی)، سازمان بین‌المللی کاهش آسیب، سازمان جهانی علیه شکنجه، فدراسیون بین‌المللی حقوق بشر و ﺷﺒﮑﻪ ﺿﺪ ﻣﺠﺎزات اﻋﺪام ﺁﺳﻴﺎ از جمله نهادهای حقوق بشری امضاکننده این بیانیه هستند.
آنان افزودند: «جمهوری اسلامی از مجازات مرگ به عنوان ابزار سرکوب سیاسی استفاده می‌کند و احکام اعدام در دادگاه‌هایی بدون رعایت حداقل‌های استاندارد دادرسی و روند قضایی صادر می‌شوند.»
کارزار اعتصاب غذای زندانیان سیاسی روزهای نهم و دهم بهمن ۱۴۰۲ و در اعتراض به اعدام وفا آذربار، محمد فرامرزی، پژمان فاتحی و محسن مظلوم شکل گرفت.
این کارزار برای توقف اعدام‌ها، از سوی زندانیان سیاسی محبوس در قزلحصار کرج آغاز شد و سپس زندانیانی از سایر زندان‌ها نیز به آن پیوستند.
زندان قزلحصار کرج در یک سال گذشته بزرگ‌ترین مرکز اجرای حکم اعدام در کشور بوده است.
این اعتصاب غذای هفتگی اکنون سی‌ویکمین هفته خود را می‌گذراند و به ۱۷ زندان دیگر در ایران گسترش یافته است.
شرکت‌کنندگان در این اعتصاب‌ها به رغم سرکوب خشونت‌بار بر خواسته‌ی خود برای لغو اعدام پای می‌فشارند.
نهادهای حقوق بشری در بیانیه خود نوشتند: «در ۲۰ روز نخست ماه اوت به‌طور میانگین هر شش ساعت، یک نفر در زندان‌های ایران اعدام شده است. از سال ۲۰۲۱ میلادی، آمار اعدام‌ها هر سال افزایش یافته؛ تا جایی که در سال ۲۰۲۳ میلادی دست‌کم ۸۳۴ تن به دار آویخته شدند.»
بر اساس گزارش، سازمان حقوق بشر ایران، این سازمان در سال جاری میلادی، تا روز ۲۶ اوت، دست‌کم ۳۹۵ اعدام را ثبت و تأیید کرده است.
بر اساس این گزارش، اعدام‌هایی که برای اتهام‌های مرتبط با مواد مخدر اجرا می‌شوند، کماکان بیشترین تعداد را دارند و گروه‌های به‌حاشیه‌رانده‌شده و اقلیت‌های اتنیکی، به‌ویژه کردها و بلوچ‌ها، نسبت به جمعیتشان، درصد بالایی را در میان اعدام‌شدگان تشکیل می‌دهند.
محمود امیری‌مقدم، مدیر این سازمان، گفت: «استقامت و پایداری زندانیان ایرانی که ۳۱ هفته علیه اعدام اعتصاب کرده‌اند، جنبش جهانی علیه مجازات اعدام را تحت تاثیر قرار داده و الهام‌بخش مبارزه آنها بوده است.»
او افزود: «پیام ما به این افراد شجاع این است که صدای شما را شنیدیم و تا لغو این مجازات غیرانسانی کنار شما خواهیم ایستاد».
با افزایش شدید آمار صدور و اجرای احکام اعدام در زندان‌های جمهوری اسلامی در سه ماهه نخست سال جاری، سازمان عفو بین‌الملل اوایل خرداد با انتشار نامه‌ای نسبت به خطر جدی اجرای احکام اعدام دست‌کم ۱۵ زندانی در ارتباط با اعتراضات سراسری در ایران هشدار داد.
پیش از آن سازمان حقوق بشر ایران در گزارشی اعلام کرده بود جمهوری اسلامی در دو هفته نخست اردیبهشت امسال، بدون پرداخت هیچ هزینه سیاسی‌ای، هر پنج ساعت یک نفر را اعدام کرده است.
آمار ارائه شده از سوی نهادهای حقوق بشری نشان می‌دهند شمار اعدام‌شدگان سال ۱۴۰۲ نسبت به شمار اعدام‌ها در سال ۱۴۰۱، حدود ۸۵ درصد و نسبت به سال ۱۴۰۰، حدود ۱۳۰ درصد افزایش داشته است.
شروین حاجی‌پور، خواننده ترانه «برای» در ایکس نوشت: «زمانی خرید و فروش فیلم‌های خارجی در این کشور ممنوع بوده، حالا همین فیلم‌ها در همه جا در دسترس‌اند، امروز آواز زن در کشور ما ممنوعه و قطعا روزی قراره این ممنوعیت برداشته شود، اما تا اون روز زندگی و استعداد خیلی‌ها به هدر رفته.»
