حزب‌الله لبنان از مرگ یک عضو خود در حمله اسرائیل خبر داد
بر اساس نظرسنجی‌ها، حزب راست افراطی «آلترناتیو برای آلمان» در ایالت تورینگن بین ۳۰.۵ تا ۳۳.۵ درصد آرا و در ایالت زاکسن ۳۰ تا ۳۱.۵ درصد آرا را به خود اختصاص خواهد داد.
در صورت نهایی شدن نتایج، این برای نخستین بار پس از جنگ جهانی دوم خواهد بود که حزب راست افراطی آلمان در پارلمان یک ایالت این کشور بیشترین کرسی را به دست می‌آورد.
پیش‌تر پیش‌بینی می‌شد حزب راست افراطی بتواند در انتخابات هر دو ایالت زاکسن و تورینگن به پیروزی دست یابد و موقعیت سیاسی اولاف شولتس، صدراعظم آلمان را بیش از پیش تضعیف کند.
مراکز رای‌گیری در ساعت هشت صبح یک‌شنبه به وقت محلی در این دو ایالت گشوده شد.
حدود ۳.۳ میلیون رای‌دهنده در زاکسن و ۱.۷ میلیون رای‌دهنده در تورینگن به صندوق‌های رای فراخوانده شدند.
این انتخابات چند روز پس از یک حمله با چاقو در شهر زولینگن آلمان برگزار می‌شود که در جریان آن سه نفر کشته شدند.
گروه دولت اسلامی (داعش) مسئولیت حمله با چاقو در شهر زولینگن را بر عهده گرفت، اما انجام این حمله از سوی یک مرد سوری موجب شد که بحث داغی درباره مسئله مهاجرت به راه افتد.
تعدادی از سیاستمداران آلمانی بر لزوم افزایش تدابیر امنیتی، در نظر گرفتن محدودیت‌های سخت‌گیرانه‌تر در خصوص استفاده از سلاح، اعمال مجازات‌های بیشتر علیه جنایات خشونت‌آمیز و اصلاح سیاست‌های مهاجرتی تاکید کرده‌اند.
فردریش مرتس، عضو برجسته حزب راست میانه «اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان»، در واکنش به حمله زولینگن، خواستار توقف ورود پناهندگان از سوریه و افغانستان به این کشور شد.
او در نامه‌ای سرگشاده که در وبسایتش منتشر شد، نوشت: «دیگر کافی است.»
نقش مهاجران در چند حمله در آلمان واکنش‌های بسیاری را در این کشور برانگیخته است و بسیاری خواستار وضع قوانین سخت‌گیرانه‌تر برای جلوگیری از ورود مهاجران به این کشور شده‌اند.
در خردادماه نیز فردی با چاقو به تجمع راست‌گرایان منتقد اسلام در شهر مانهایم آلمان حمله کرد و یک نیروی پلیس را کُشت. چند تن دیگر نیز در این حمله زخمی شدند.
بر اساس آخرین نظرسنجی‌ها، حزب راست افراطی «آلترناتیو برای آلمان» در هر دو ایالت در حال پیشرفت است.
در تورینگن، که محل استقرار رادیکال‌ترین جناح این حزب است، انتظار می‌رود که این حزب جلوتر از محافظه‌کاران دموکرات-مسیحی قرار گیرند.
با این حال، بعید است که این حزب بتواند یک دولت را رهبری کند و احتمال می‌رود سایر احزاب از هرگونه ائتلاف با آن خودداری کنند.
پیروزی راست افراطی در انتخابات کنونی باعث تضعیف دولت ائتلافی شولتس، آن هم یک سال مانده به انتخابات پارلمانی آلمان خواهد شد.
بر اساس نظرسنجی‌ها، آرای حزب سوسیال دموکرات که شولتس در آن عضویت دارد، در هر دو ایالت حدود ۶ درصد سقوط کرده است.
در سال‌های اخیر، نزدیک به هشت میلیون نفر، برابر با بیش از یک‌چهارم جمعیت ونزوئلا، به دلیل مشکلات اقتصادی و سرکوب سیاسی، از این کشور فرار کرده‌اند.
پیش‌تر و در روز ۳۰ مرداد، اندیشکده شورای آتلانتیک با اشاره به وخامت بحران سیاسی در ونزوئلا هشدار داده بود که آمریکا و دیگر کشورهای منطقه باید خود را برای موج جدید مهاجرت از ونزوئلا آماده کنند.
شهری که جوان‌هایش را از دست داده است
نیویورک‌تایمز روز یک‌شنبه ۱۱ شهریور در گزارشی درباره ماراکایبو نوشت: «شهری که زمانی یک کلان‌شهر پررونق در قلب منطقه نفتی ونزوئلا بود، دیگر وجود ندارد.»
این شهر امروز مملو از خانه‌های متروکه است. برخی از آن‌ها چنان به نظر می‌رسند که انگار بمب روی آن‌ها افتاده، زیرا صاحبان خانه‌ها، قبل از سفرشان به کلمبیا، شیلی و آمریکا، پنجره‌ها و سقف‌ها را کنده‌اند تا به عنوان ضایعات بفروشند.
محله‌های طبقه متوسط پر از تابلوهای «برای فروش» و حیاط‌های پوشیده از علف‌های هرز است.
خودروهای کمتری در خیابان‌ها حرکت می‌کنند و مجرمان کمتری هم برای سرقت آن‌ها وجود دارند.
نیویورک‌تایمز تاکید کرد در هیچ کجا، مهاجرت به اندازه ماراکایبو چشمگیر نیست؛ شهری که با از دست دادن حدود نیم میلیون نفر از جمعیت ۲.۲ میلیونی‌اش، تقریبا خالی از سکنه شده است.
این داده‌ها بر اساس نظرسنجی‌ها تهیه شده، زیرا دولت ونزوئلا از یک دهه پیش تاکنون، سرشماری رسمی در این کشور انجام نداده است.
ماراکایبو واقع در غرب ونزوئلا همچنان دومین شهر بزرگ این کشور محسوب می‌شود اما از اقتصاد فروپاشیده، خاموشی‌های مکرر، و کمبود مداوم بنزین و آب رنج می‌برد.
در این شهر برق و آب شش روز در هفته قطع می‌شوند.
یک سازمان غیرانتفاعی با نام Convite هشدار داد در ماراکایبو، صدها هزار نفر از افراد مسن در شرایط بحرانی زندگی می‌کنند و تنها حدود سه دلار در ماه مزایای بازنشستگی دارند.
گذران زندگی بیشتر مردم از طریق کمک‌های مالی بستگانشان در خارج از کشور با میانگین کمتر از ۲۵ دلار در ماه است.
بسیاری از بزرگسالان برای پیدا کردن کار راهی مناطق دیگر شده‌اند و کودکانشان را در خانه نزد پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌های مسن رها کرده‌اند.
آنتونیو سیرا، شهروندی ۷۲ ساله که سه فرزند بزرگسالش سال‌ها پیش مهاجرت کرده‌اند، به نیویورک‌تایمز گفت این وضعیت باعث شده که شهر به مکانی پر از افراد مسن تبدیل شود.
به گفته مقام‌های ماراکایبو، سهم افراد مسن از جمعیت این شهر در حال افزایش است چون جوانان کمتری در آن باقی مانده‌اند.
ماراکایبو برای موج جدید مهاجرت آماده می‌شود
ماراکایبو اکنون در حال آماده شدن برای موج دیگری از مهاجرت‌ها در ماه‌های آینده است، به‌ویژه با توجه به اینکه ونزوئلا پس از انتخابات ریاستجمهوری اخیر خود به سمت بی‌ثباتی بیشتری می‌رود.
در این انتخابات، نیکولاس مادورو باوجود شواهدی که حاکی از شکست قاطع او بود، ادعا کرد پیروز شده است.
دولت مادورو دست به سرکوب بی‌رحمانه و خشن معترضان به نتایج انتخابات زده است.
تاکنون حدود دو هزار نفر از معترضان، فعالان، روزنامه‌نگاران و سیاستمداران دستگیر شده‌اند.
با توجه به اینکه آمریکا از جمله کشورهایی است که ادعای پیروزی مادورو را نپذیرفته، انتظار نمی‌رود تحریم‌های ایالات متحده که مشکلات اقتصادی ونزوئلا را عمیق‌تر کرده است، در آینده نزدیک کاهش یابد.
تبعات مهاجرت اندک پزشکان، پرستاران و رانندگان اتوبوس باقی‌مانده در ونزوئلا برای ماراکایبو وخیم‌تر خواهد بود، چرا که بسیاری از صاحبان این مشاغل، قبلا شهر را ترک کرده بودند.
رافائل رامیرز، شهردار ماراکایبو به نیویورک‌تایمز گفت که افزایش شدید مهاجرت از این شهر حدود یک دهه پیش و در پی فروپاشی شرکت دولتی نفت آغاز شد.
این فروپاشی به دلیل فساد، کمبود سرمایه‌گذاری و پاک‌سازی‌های سیاسی کارکنان ماهر روی داد و البته تحریم‌های ایالات متحده به آن دامن زد.
قطعی بزرگ و سراسری برق ونزوئلا در سال ۲۰۱۹ موجب غارت چندروزه در ماراکایبو شد و نقطه عطفی در این روند بود.
ایالت زولیا که ماراکایبو در آن واقع شده، با کلمبیا هم‌مرز است و این ویژگی جغرافیایی، مهاجرت گسترده و با پای پیاده افرادی را که توانایی خرید بلیت هواپیما نداشتند، آسان‌تر کرد.
نتایج یک نظرسنجی که اخیرا به سفارش اتاق بازرگانی در زولیا انجام شد، نشان داد که یک عضو نزدیک تقریبا ۷۰ درصد از خانواده‌های مورد پرسش، در خارج از ونزوئلا زندگی می‌کند.
دست‌کم نیمی از افرادی که در نظرسنجی دیگری شرکت کرده بودند، گفتند که قصد دارند از ونزوئلا بروند.
شهروندان ونزوئلایی روز هفتم مرداد برای شرکت در انتخابات ریاستجمهوری به پای صندوق‌های رای رفتند.
بسیاری از آنان، حتی حامیان قدیمی هوگو چاوز، رییس‌جمهوری پیشین این کشور و مرشد مادورو، رییس‌جمهوری کنونی، روی پیروزی ادموندو گونزالس، نامزد مورد حمایت اپوزیسیون، حساب کرده بودند تا سرنوشت کشورشان را تغییر دهند و عزیزانشان را به خانه بازگردانند.
ماریا کورینا ماچادو، رهبر اصلی اپوزیسیون، این موضوع را به یکی از ارکان کارزار انتخاباتی گونزالس تبدیل کرده بود.
میرلا پرز، استاد و محقق علوم اجتماعی در دانشگاه مرکزی ونزوئلا به نیویورک‌تایمز گفت با توجه به اینکه دولت مادورو هیچ تمایلی به مذاکره برای حل بحران انتخاباتی نشان نمی‌دهد، سطح مهاجرت در اواخر سال جاری میلادی «بسیار چشمگیر» خواهد بود.
به گفته او، در حال حاضر، شمار زیادی از مردم در حال برنامه‌ریزی برای خروج از کشور هستند.
در هفته‌های گذشته بسیاری به فرودگاه ماراکایبو رفتند تا برای همیشه به فرزندان مهاجرشان در اسپانیا و آرژانتین بپیوندند.
گزارش‌های متعددی هم از صف‌های طولانی ونزوئلایی‌ها در حال ترک کشور با پای پیاده به سمت کلمبیا منتشر شده است.
جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا در این رابطه گفت: «ما استفاده از برنامه جذب کارگران موقت خارجی کم‌دستمزد را کاهش خواهیم داد.»
او افزود: «ما همچنین به دنبال تغییراتی در مولفه مشاغل با دستمزد بالا هستیم.»
برنامه مورد اشاره ترودو به افراد غیرکانادایی اجازه می‌دهد تا بهصورت کوتاه‌مدت به این کشور بیایند و برای دوره‌های مختلف از چند ماه تا چند سال کار کنند.
استفاده از چنین برنامه‌ای که با هدف رفع کمبود نیروی کار ایجاد شده بود، رشد چشمگیری داشته، اما به دلیل سوءاستفاده‌هایی که از آن شده، مورد انتقاد قرار گرفته است.
این سوءاستفاده‌ها به‌ویژه شامل تبانی کارگران و کارفرمایان بوده است.
قوانین جدید شامل بازگرداندن ممنوعیت صدور مجوز کار موقت برای کارگران خارجی برای مشاغل کم‌درآمد در شهرها است؛ البته شهرهایی که دارای نرخ بیکاری ۶ درصد یا بیشتر باشند.
رندی بواسونو، وزیر کار کانادا در این زمینه گفت: «در حال حاضر، ما می‌دانیم که کانادایی‌های واجد شرایط بیشتری می‌توانند موقعیت‌های خالی را پر کنند.»
او افزود: «تغییراتی که ما امروز ایجاد می‌کنیم، کارگران کانادایی را در اولویت قرار می‌دهد.»
به گفته مقام‌های کانادایی، بازار کار در این کشور نسبت به سال‌های گذشته راکدتر شده است.
این در حالی است که کانادا در همین مدت بالاترین میزان رشد جمعیت را در بیش از نیم قرن اخیر در پی سیاست‌های مهاجرتی خود تجربه کرده است.
کانادا اکنون بیش از ۴۱ میلیون نفر جمعیت دارد، اما نرخ بیکاری در آن در سال گذشته به ۶.۴ درصد رسید.
افزایش جمعیت همچنین بحران مسکن و خدمات را وخیم‌تر کرده است.
نزدیک به ۱۰ سال پیش، ترودو در فرودگاه تورنتو با دادن ژاکت‌های زمستانی به پناهندگان سوری به آنان گفت: «شما در خانه خود هستید.»
اکنون در شرایطی که ترودو از سیاست‌های باز مهاجرتی خود عقب‌نشینی کرده، شرکت‌های تجاری نسبت به کاهش تعداد کارگران خارجی ابراز نگرانی کرده‌اند و مدیران این شرکت‌ها بیم دارند این اقدامات باعث کاهش عرضه نیروی کار ارزان شود.
سیمرانزیت سینگ، یکی از مدیران اتاق بازرگانی انتاریو گفت برای اطمینان از اینکه «تغییرات به‌طور سهوی به اقتصاد یا خدمات حیاتی ما آسیب نمی‌زند، مشاوره بیشتری لازم است».
تغییر سیاست دولت ترودو در شرایطی صورت می‌گیرد که حزب محافظه‌کار هزینه‌های سرسام‌آور زندگی و اقتصاد کُند کانادا را به محور اصلی کارزار انتخاباتی خود تبدیل کرده است.
