بهزیستی ضرب و شتم کودکان کار را در یک مرکز نگهداری تایید کرد
به دنبال انتشار ویدیویی از ضرب و شتم کودکان در یک مرکز نگهداری از کودکان کار و بازتاب آن در شبکههای اجتماعی، سازمان بهزیستی کشور در اطلاعیهای اعلام کرد که مرکز نگهداری «د ـ ش» در استان البرز با حکم دادستانی تعطیل شد و مدیر و نگهبان این مرکز هم بهطور موقت بازداشت شدند.
ویدیو منتشر شده در شبکههای اجتماعی نشان میدهد فردی که گفته میشود یکی از مسئولان یک مرکز نگهداری کودکان کار است یک کودک را به شدت کتک میزند.
سازمان بهزیستی در اطلاعیهای که روز ۲۹ شهریور منتشر کرد نوشت که پس از بررسی دوربین از سوی واحد حراست و صحبت با پرسنل مرکز نگهداری «د ـ ش»، مشخص شد که روز ۲۱ شهریور «یک کودک به نام معروف (تبعه مقیم ایران) به دلیل بازماندن در کوچک حیاط، با برداشتن چاقوی ارهای اقدام به فرار کرد.»
این اطلاعیه با اشاره به اینکه پس از بازگرداندن این کودک به مرکز، نیروهای واحد نگهبانی او را مورد ضرب و شتم قرار دادهاند، اضافه کرد که بخشی از فیلمهای مربوطه در دسترس نبوده است.
موضوع ضرب و شتم کودکان کار در ایران امری مسبوق به سابقه است.
در دی ماه ۱۴۰۲ ویدیویی منتشر شد که نشان میداد دو تن از ماموران پیمانکاری شهرداری کرج کودک کاری را در منطقه عظیمیه کرج با ضرب و شتم سوار خودروی کرده و میبرند.
در آبان ماه ۱۳۹۹ هم ویدیویی در در رسانههای اجتماعی منتشر شد که نشان میداد مردی که تصویربرداری میکند دو کودک کار (فالفروش) را وادار میکند در ازای دریافت پول جلو دوربین برقصند و اعضای بدن خود را نشان بدهند.
در ایران آمار رسمی دقیقی از کودکان کار وجود ندارد.
رضا شفاخواه، دبیر کمیته حقوق کودک کارگروه حقوق بشر اتحادیه سراسری کانونهای وکلا روز ۲۲ خرداد امسال در نشستی اعلام کرد که آخرین آمار رسمی از تعداد کودک کار جمعیتی «سه میلیون نفری» است.
با اینحال، دو ماه پیش از آن و در اواخر فروردین، محمدرضا حیدرهایی، سرپرست دفتر امور آسیبدیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی ایران، از وجود ۱۲۰ هزار کودک کار در کشور خبر داده بود.
روزنامه همشهری هم سال ۱۴۰۲ در گزارشی از وجود مدرسهای در منطقه ۱۶ در جنوب تهران خبر داد که در آن کودکانی که مجبورند به کار در کنار تحصیل ادامه دهند، با چرخهای دستی کاری خود در مدرسه حاضر میشوند.
حسن نصرالله، دبیرکل حزبالله لبنان گفت: «شکی نیست که ضربه امنیتی و انسانی بزرگی به ما وارد شده که در تاریخ مقاومت ما و شاید در تاریخ درگیری با دشمن بیسابقه بوده است.»
او افززود: «این ضربه ما را سرنگون نکرد و با این ضربه قدرتمندتر خواهیم شد.»
سعید صدرائیان، عضو هیات مدیره سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، از تصمیم قبلی شهرداری برای فروش آثار موزه امام علی خبر داد و گفت ارزش آنها به سه میلیارد تومان هم نمیرسد. ناصر امانی، عضو شورای این شهر گفته بود ارزش یکی از آنها ۳۰ میلیارد تومان است.
به گفته صدرائیان این آثار برای فروش و با هدف رفع چالش های موجود از جمله رسیدگی و بهسازی آثار هنری، ترمیم ضعف کلکسیون آثار و خرید آثار خاص، به یک شرکت وابسته به حوزه هنری منتقل شدهاند.
او گفت قرار شده این شرکت با سود منطقی پس از قیمت کارشناسی، تمام پول فروش آثار را تبدیل به اثر کرده و یا در نهایت صرف رسیدگی به گنجینه امام علی کند.
به گفته صدرائیان شرکتی که آثار را در اختیار گرفته به یک سال زمان نیاز دارد تا با برگزاری نمایشگاههای مداوم این آثار را بفروشد.
این اولین بار است که مسئولان شهرداری از تصمیم قبلی خود برای فروش این آثار در نمایشگاهها خبر میدهند.
روزنامه سازندگی روز چهارشنبه در گزارشی با عنوان «اختلاس هنری» و با استناد به سایت «وورد آرت دبی» نوشت «موسسه ماهستان» ۱۴ تابلو خارجشده از «موزه امام علی» را چند ماه قبل در رویداد دو سالانه هنری دبی فروخت و اطلاعی از ۱۶ اثر دیگر در دست نیست.
بر اساس این گزارش، موسسه ماهستان در رویداد دوره سالانه «وورد آرت دبی» جمعا ۳۹ اثر هنری را به فروش رسانده است.
امانی هم روز پنجشنبه ۲۹ شهریور در واکنش به سخنان صدرائیان گفت آنچه درباره بردن این تابلوها به دبی مطرح شده، متعلق به امروز است.
او با اشاره به اینکه قرار بود این تابلوها ۳۰ تیر بازگردانده شود اما این اتفاق نیفتاده، گفت :«خود من هم اطلاع نداشتم. باید پاسخ شهرداری را ببینیم و بعد از آن اظهار نظر کنم.»
امانی، روز یکشنبه ۲۵ شهریور در صحن شورای شهر تهران خبر خروج ۳۰ تابلو هنری ارزشمند از موزه «امام علی» را اعلام کرد و گفت این آثار برای برگزاری نمایشگاهی به خارج از شهرداری واگذار شد، اما این نمایشگاه برگزار نشد و تابلوها هم به موزه بازنگشتند.
فرایند ارزش گذاری
به گفته صدرائیان در جلسهای که با حضور او، نماینده حراست، نماینده بازرسی، نماینده موزه امام علی و نماینده مدیریت تجسمی، دو نفر از هنرمندان قدیمی سازمان و دستاندرکاران موسسه نام و حوزه هنری تشکیل شد، این آثار قیمت گذاری شدند و ارزش آنها جمعا به سه میلیارد تومان هم نمی رسد.
صدرائیان گفته ارزش هنری برخی از این آثار به واسطه شرکت صاحبان اثر در ورکشاپهای این سازمان در طول ۲۵ سال تغییر کرده و برخی از این آثار به جهت بازاری شدن طراح، ارزش خود را از دست دادهاند.
این در حالی است که به گفته او «گنجینه آثار در موزه امام علی، تقریبا بهترین گنجینه ایران است و حتی می توان آن را با گالریهای شخصی مقایسه کرد.»
صدرائیان گفته برخی دیگر از این آثار برای همایشها، دعوتنامهها و ... از هنرمندان خریداری و به عنوان جلد دعوتنامه، پوستر و کارت دعوت استفاده شدهاند.
پیشتر مجید باقری، معاون برنامهریزی و امور شورای شهرداری تهران، گفته بود که تابلوها به موزه بازگشتهاند. اما روابط عمومی موزه امام علی، بازگشت تابلوها به موزه را تکذیب کرده است.
حسن نصرالله، دبیر کل حزبالله لبنان، در سخنرانی خود پس از انفجار وسایل ارتباطی حزبالله، از جمهوری اسلامی به دلیل انتقال مجروحان این انفجار به تهران تشکر کرد و افزود: «بسیاری از مجروحان از ناحیه چشم زخمی شدهاند.»
بهروز احسانی اسلاملو و مهدی حسنی، زندانیان سیاسی محبوس در زندان اوین، با حکم ایمان افشاری، رییس شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به اعدام محکوم شدند. حکم اعدام حاتم اوزدمیر، شهروند تبعه کشور ترکیه و زندانی سیاسی محبوس در زندان ارومیه نیز از سوی دیوان عالی کشور عینا تایید شد.
اتهامات مطرح شده علیه این شهروندان «بغی، محاربه، افساد فیالارض، عضویت در سازمان مجاهدین خلق، جمعآوری اطلاعات طبقهبندی شده و اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» عنوان شده است.
سایت حقوق بشری هرانا در گزارش با اعلام این خبر نوشت که این حکم به وکیلان احسانی و حسنی ابلاغ شده است.
احسانی روز هفتم آذر ۱۴۰۱ به دست ماموران امنیتی در منزل شخصی خود در تهران بازداشت و به بازداشتگاه وزارت اطلاعات، موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد.
حسنی نیز روز ۱۸ شهریور ۱۴۰۱ هنگام خروج از کشور در زنجان بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد.
آنها پس از ماهها بازجویی در بازداشتگاه این نهاد امنیتی به بند عمومی زندان اوین منتقل شدند.
احسانی ۶۴ ساله است و حسنی نیز متولد سال ۱۳۵۵، متاهل و پدر دو فرزند است و تا پیش از بازداشت در زمینه املاک اشتغال داشت.
بهروز احسانی اسلاملو و مهدی حسنی
حکم اعدام حاتم اوزدمیر در دیوان عالی کشور تایید شد
هرانا در گزارشی از تایید حکم اعدام حاتم اوزدمیر در دیوان عالی کشور خبر داد و نوشت این حکم به وکیل مدافع این شهروند تبعه کشور ترکیه ابلاغ شده است.
حاتم اوزدمیر (ازدمیر) در تابستان سال ۱۳۹۸ به دست نیروهای امنیتی در ماکو بازداشت و پس از دو ماه به بند سیاسی زندان ارومیه منتقل شد.
او در تاریخ ۲۷ شهریور همان سال به بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه منتقل و چندی بعد مجددا به زندان مرکزی ارومیه بازگردانده شد.
اوزدمیر اواخر زمستان سال ۱۴۰۰ از سوی حکم شعبه اول دادگاه انقلاب شهرستان خوی با اتهام «بغی» به اعدام محکوم شد.
پس از اعتراض این شهروند تبعه کشور ترکیه، حکم اعدام او در یکی از شعب دیوان عالی کشور نقض و پرونده او برای بررسی مجدد به شعبه هم عرض ارجاع داده شد.
به نوشته هرانا این زندانی سیاسی پس از بررسی مجدد پرونده و برگزاری جلسه دادگاه در اردیبهشت امسال بار دیگر از سوی شعبه سوم دادگاه انقلاب ارومیه به ریاست قاضی نجف زاده، با اتهام محاربه به اعدام محکوم شد.
حاتم اوزدمیر
جمهوری اسلامی از آغاز روی کار آمدن خود همواره فعالان مدنی و سیاسی منتقد حکومت و زندانیان دوتابعیتی و شهروندان خارجی را بازداشت، شکنجه و زندانی کرده است.
از زمان آغاز خیزش سراسری ایرانیان علیه جمهوری اسلامی از شهریور ۱۴۰۱ تاکنون، سرکوب فعالان مدنی، سیاسی و معترضان از سوی حکومت شدت گرفته است و همچنان ادامه دارد.
طی این مدت میزان صدور و اجرای احکام اعدام افزایش داشته و پس از ۱۵ سال برای دو زن سیاسی به نامهای پخشان عزیزی و شریفه محمدی هم حکم اعدام صادر شده است.
بسیاری از فعالان حقوق بشر از این موضوع به عنوان تلاش جمهوری اسلامی برای سرکوب هرچه بیشتر مردم معترض و ایجاد جو ترس در جامعه برای جلوگیری از ایجاد موج تازه اعتراض در ایران یاد میکنند.
سازمان عفو بینالملل در آخرین گزارش سالانه خود با اشاره به افزایش چشمگیر اعدام در ایران نوشت که نزدیک به ۷۵ درصد از کل اعدامهای ثبتشده در سال ۲۰۲۳ در جهان، در ایران انجام شده است.
طبق این گزارش، جمهوری اسلامی بعد از خیزش «زن، زندگی، آزادی» استفاده از مجازات اعدام را برای القای وحشت در میان مردم و تشدید کنترل خود بر قدرت افزایش داد.
سایت هرانا خبر داد که حکم اعدام حاتم اوزدمیر، شهروند تبعه ترکیه و زندانی محبوس در زندان ارومیه، توسط دیوان عالی کشور عینا تایید شد.
هرانا اعلام کرده او اواخر زمستان سال ۱۴۰۰، از سوی شعبه اول دادگاه انقلاب شهرستان خوی، با اتهام «بغی» به اعدام محکوم شده بود.