مقام آمریکایی: اسرائیل با تضعیف حزب‌الله می‌تواند بدون نگرانی به ایران حمله کند
محمدجعفر قائم‌پناه، معاون اجرایی پزشکیان، پس از نشست بررسی سوخت‌رسانی زمستانی، با اشاره به کمبود گاز گفت: «امیدواریم مردم کمک کنند تا ناترازی را حل کنیم، اگر حل نشود چاره‌ای جز خاموشی و تحمل سرما نخواهیم داشت.»
سعید محمد، فرمانده پیشین قرارگاه خاتم‌الانبیای سپاه، درباره کمبود منابع و انرژی، در پستی در شبکه ایکس خطاب به مسعود پزشکیان نوشت که گران کردن راه چاره نیست و درباره افزایش بهای بنزین افزود: «مراقب باشید که در میدان مین حرکت می‌کنید و اولین اشتباه، آخرین اشتباه خواهد بود.»
عبدالنبی موسوی فرد، نماینده خامنه‌ای در خوزستان، گفت: «اگر ارتباط حوزه علمیه با مدارس و مساجد افزایش پیدا کند، شاهد انسان‌سازی بیشتر خواهیم بود و انتظار فعال‌تر شدن این ارتباط به ویژه در مدارس دخترانه را دارم.» او افزود: «ماموریت‌های حوزه علمیه بسیار سنگین است.»
کمی پس از آن که بنیاد نرگس محمدی فعال حقوق بشر و برنده جایزه صلح نوبل از مرخصی موقت این زندانی سیاسی به دلایل پزشکی خبر داد، کمیته نوبل از مقامات جمهوری اسلامی خواست تا محمدی را برای همیشه آزاد کنند.
یورگن واتن فریدنس، رییس کمیته نوبل صلح چهارشنبه در یک کنفرانس مطبوعاتی در اسلو گفت: «ما از مقامات ایرانی می‌خواهیم که برای همیشه به حبس محمدی پایان دهند و اطمینان حاصل کنند که او از درمان‌های پزشکی کافی برای بیماری‌هایش برخوردار می‌شود.»
بنیاد نرگس محمدی در بیانیه‌ای با تایید خبر آزادی موقت و توقف ۲۱ روزه حکم زندان نرگس محمدی خواستار تمدید «توقف حکم» به حداقل سه ماه و آزادی بی‌قید و شرط محمدی شد.
این بنیاد تاکید کرد توقف یک‌ماهه حکم، کافی و عادلانه نیست.
این برنده جایزه نوبل صلح با آمبولانس به مرخصی اعزام شده است.
پیش‌تر مصطفی نیلی، وکیل، در شبکه ایکس خبر داد که با نظر پزشکی قانونی، دادستانی تهران اجرای حکم زندان نرگس محمدی را برای سه هفته متوقف کرد و او از زندان موقتا خارج شد.
محمدی تا به امروز بیش از ۱۰ سال از عمر خود را در زندان سپری کرده و از آبان ۱۴۰۰ یعنی هزار و ۱۱۴ روز پیش که مجددا به دلیل فعالیت‌های حقوق بشری، زندانی شد، مجموعا به ۱۳ سال و ۹ ماه حبس، ۱۵۴ ضربه شلاق و مجازات‌های ناعادلانه دیگر محکوم شده است.
بیش از ۴۰ سازمان مدافع حقوق بشر و انجمن‌های قلم، ۲۹ آبان با انتشار نامه‌ای از شورای حقوق بشر سازمان ملل خواستند با توجه به شرایط جسمی وخیم و نیاز مبرم محمدی به مراقبت‌های پزشکی، برای آزادی او از زندان جمهوری اسلامی مداخله کند.
تشدید بیماری در زندان
در اوایل مهر ۱۴۰۳، خانواده محمدی نگرانی شدید خود را نسبت به امتناع مکرر مقامات زندان اوین از انتقال این زندانی سیاسی به بیمارستان برای انجام آنژیوگرافی از سوی متخصص قلب او ابراز کردند.
محمدی در نهایت ششم آبان به این قرار ملاقات پزشکی دست یافت. در ۱۳ آبان، وکیل او اعلام کرد که در طول معاینه اخیر پزشکی، پزشکان یک ضایعه استخوانی مشکوک به سرطان در پای راست او کشف کردند.
اگرچه محمدی تحت عمل جراحی برای برداشتن بخشی از استخوان پای خود و انجام پیوند استخوان قرار گرفت؛ اما تنها دو روز پس از جراحی، با وجود گزارش کامل پزشکی و توصیه صریح پزشک برای سپری کردن حداقل سه ماه دوره نقاهت در خارج از زندان، به زندان بازگردانده شد.
این بازگشت در شرایطی صورت گرفت که او حتی توان نشستن و استفاده از سرویس‌های بهداشتی غیر استریل زندان را نداشت.
بر اساس این بیانیه، بیش از ۷۵ نفر در بند عمومی و تنها ۱۳ نفر در یک اتاق به همراه محمدی مشغول گذراندن حبس هستند و محمدی از دسترسی به محیط بهداشتی و امکانات لازم برای تعویض پانسمان‌های خود محروم بود.
بنیاد نرگس محمدی با تاکید بر این که جای هیچ فعال حقوق بشری، زندان نیست و فعالیت حقوق بشری جرم نیست، از فعالان حقوق بشر و هم‌بندی‌های محمدی، از جمله ویدا ربانی و مطهره گونه‌ای که با اعتصاب غذا و نامه‌نگاری‌های متعدد برای دریافت حقوق اولیه و مرخصی پزشکی او تلاش کرده‌اند و دیگر افراد و نهادهای حقوق بشری تشکر کرده است.
مسعود پزشکیان با تاکید بر محرومیت‌زدایی در زمینه فضاهای آموزشی گفت: «من هم حاضرم شخصا در ساخت مدارس روستایی مشارکت و کارگری کنم.» او افزود: «به جای تخریب مدارس سنگی، از آن‌ها به عنوان اقامتگاه‌های بوم‌گردی و گردشگری استفاده شود.»
